(14-06-2015، 21:33)NONAME نوشته است: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
البته این هایی رو که نوشتم مدیر انجمن گفته و نیازی به گفتن من نبود
اسلام ناب محمدی که شما میگید گفته
اینم احکامش
نگاه کردن به تمام سر و بدن و موهای زنان نامحرم به استثنای گردی صورت آنها تا حدی که در وضو شسته می شود و دست ها تا مچ، حرام است خواه با قصد لذت باشد یا بدون آن و نگاه به صورت و دست ها تا مچ اگر با قصد لذت باشد باز حرام است ولی اگر با قصد لذت نباشد و ترس افتادن به گناه هم در بین نباشد اشکال ندارد. این حکم مربوط به زنان محجبه و پوشیده است اما در مورد زنان بد حجاب حکم کمی متفاوت است.
نگاه کردن به موهاى زنان بد حجاب - که هیچ گونه امر و نهى در آنان تأثیر ندارد - چگونه است؟
T}آیات عظام سیستانی، تبریزی، مکارم و وحید:{T اگر بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام باشد، اشکال ندارد.V}آیت اللّه سیستانی، توضیحالمسائل مراجع، 2434؛ آیت اللّه تبریزی، التعلیقه علی منهاجالصالحین، (النکاح)، م1232؛ آیت اللّه مکارم، استفتاءات، ج2، س1029 و 1039 و تعلیقات
علیالعروه الوثقی، (النکاح) م27؛ آیت اللّه وحید، توضیحالمسائل م، 2443.{V
T}آیات عظام امام خمینی، صافی، خامنهای، فاضل و نوری:{T بنابر احتیاط واجب، بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام نیز جایز نیست.V}امام خمینی، تحریرالوسیله، ج2، (النکاح) م27؛ آیت اللّه فاضل و آیت اللّه نوری، التعلیقات علیالعروه الوثقی، (النکاح) م27؛ آیت اللّه صافی، هدایه العباد، ج2
(النکاح) م272 و آیت اللّه خامنهای، استفتاء، س 582 و 516.{V
T}آیتاللّه بهجت:{T بدون قصد لذت و ترس افتادن به حرام نیز جایز نیست.V}دفتر آیتاللّه بهجت.{V
حرف زدن با نامحرم در صورتى که از روى شهوت و با قصد و غرض حرام نباشد و ترس از وقوع در گناه نباشد در حدّ ضرورت اشکال ندارد.
با توجه به شرایط خاص دوران جوانی , طولانی بودن دوران تجرد غالب دانشجویان و خطرات جدی تمایلات آشکار و پنهان غرائز نفسانی , لازم است برادران و خواهران دانشجو روابط خود را از نظر کمی و کیفی تحت کنترل قرار دهند و در سطح ضرورت حفظ کنند. بنابراین , توصیه اکید ما این است که :
اولا, اگر ضرورتی ایجاب نمی کند حتی الامکان روابطی با نامحرم برقرار نشود و خواهران دانشجو در مقابل افراد نا محرم , رفتاری متکبرانه داشته باشند نه رفتاری صمیمانه . اینکه در احکام شرعی می فرمایند در غیر ضرورت مثلا مکروه است مرد با زن هم صحبت شود, مخصوصا مرد و زن جوان , به این دلیل است که چه بسا همین هم صحبت شدن ها, غرایز جنسی افراد را تحریک کند و یک الفت و محبت شهوانی بین مرد و زن ایجاد گردد و نقطه آغازی برای غوطه ور شدن در انحراف و فاسد شود. در هر حال انسان باید دقیقا درون خود را بکاود و باطنش را عمیقا مطالعه کند که مثلا صحبت کردن با افراد نامحرم چه ضرورتی برای او دارد.
ثانیا: در صورت ناچاری و ضرورت , روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام الهی منجر نشود, اشکالی ندارد. بنابراین , گفتگو و نگاه های متعارف بدون قصد لذت و ریبه , اشکالی ندارد. اما با این حال , حتی الامکان لازم است در کلاسها به گونه ای باشند که کمترین اختلاط پدید آید و در برخورد و گفتگو, هنجارهای شرعی رعایت شود
}د - رابطه دوستی بین دختر و پسر:{T
این نوع رابطه از نظر اسلام حرام است و قرآن از دوستی بین دختر و پسر و اینگونه روابط نهی کرده است زیرا عفت عمومی جامعه با اینگونه روابط آسیب جدی می بیند پایه های ازدواج و خانواده سست می شود و صدها مفسده اخلاقی برای دختر و پسر و جامعه دارد. بدون تردید اگر ائمه(ع) از حضور زنان در جامعه نهی کرده اند اینطور نیست که این نهی کلی و مطلق باشد بلکه سیره عملی آنها به این امر مطلق تخصیص می زند و نشان می دهد که منظور ائمه این نیست که زنان مطلقا نباید در امور اجتماعی مشارکت داشته باشند بلکه منظور آنها این است که زنان اولا، بدون دلیل موجه نباید در میان مردان و مقابل چشم آنها قرار گیرند. ثانیا، در صورت لزوم باید حضورشان در حد نیاز و ضرورت باشد و زائد بر آن به صلاح زنان و جامعه نیست چه این که مفسده های زیادی می تواند داشته باشد.
نکته دیگری که باید به آن توجه نمود این است که اجتماعی بودن زنان و داشتن جایگاه اجتماعی مستلزم حضور بی رویه و بدون دلیل در میان مردان نیست بلکه خود زنان می توانند تشکل های اجتماعی - فرهنگی داشته باشند و در این تشکل ها حضور فعال در زمینه های گوناگون داشته باشند. بنابراین اسلام از حضور و مشارکت زنان در مسائل اجتماعی نهی نمی کند و صرفا ضوابط و قوانین و حدود این حضور را مشخص می نماید و این به خاطر مصونیت زنان از آسیب های اجتماعی است و از سوی دیگر به خاطر مصون ماندن جامعه از آسیب هایی است که از ناحیه زنان و مردان فرصت طلب به وجود می آید بنابراین هیچ تناقضی بین آموزه های دینی وجود ندارد بلکه همه آنها هماهنگ با یکدیگر و متناسب با نیاز جامعه انسانی است.
قرآن در دو جا یکی در سوره مائده آیه 5 و دیگری در سوره نساء آیه 25 زنان و مردان را از داشتن روابط دوستانه با جنس مخالف بر حذر داشته است و آن را مورد مذمت قرار داده است. آیه 25 سوره نساء به مردان می گوید با دخترانی که روابط دوستی مخفیانه ای با دیگران داشته اند ازدواج نکنید... «فانکحوهن باذن اهلهن و اتوهن اجورهن بالمعروف محصنات غیر مسافحات و لا متخذات اخدان» یعنی آنان را با اجازه خانواده هایشان به همسری خود در آورید و مهرشان را به طور پسندیده به آنان بدهید پاکدامن باشند و زناکار و دوست گیران پنهانی نباشند.
در آیه 5 سوره مائده نیزخطاب به مردان می فرماید شما با زنان پاکدامن مسلمان ازدواج کنید و خود نیز پاکدامن باشید نه زناکار و نه آنکه زنان را در پنهانی دوست خود بگیرید «A}... ولا متخذی اخدان ...{A»