بازی آنلاین
آپلود عکس
26-07-2018، 18:02
شب پُر ستاره – Starry Night
نقاش: ونسان ونگوگ – Vincent van Gogh
سبک: رنگ روغن روی بوم
سال: 1889
ترکیب بندی
آسمان شبی که در اثر شب پرستاره توسط ونگوگبه تصویر کشیده شده است مملو از ابرهای چرخان و ستاره های درخشان است و یک هلال ماه روشن هم در آن خودنمایی می کند. بستر کار به گونه ای است که بینندگان می توانند ارتباطات مختلف موجود در آن را پیدا کنند، آسمان دایره وار ونگوگ نگاه بیننده را در سراسر نقاشی می چرخاند، فاصله میان ستاره ها و خطوط منحنی باعث می شوند هر نقطه این نقاشی تاثیر خود را داشته باشد. این عناصر درونی منجر به نوعی سیالیت در کار می شوند. چنین خطوط منحنی اگرچه چندان مورد توجه نقاشان امپرسیونیست دیگر قرار نگرفت ولی برای ونگوگ عنصر مهمی بود. به همین دلیل ترکیب‌بندی شب پرستاره با تکنیک دیگر امپرسیونیست‌های قرن نوزدهم فرق دارد. خود هنرمند هم می‌دانست که شب پرستاره اثری سورئالو صاحب سبک است، او در نامه ای به برادرش حتی از این اثر به عنوان «اغراق در ترکیب بندی» یاد کرده بود. سبک سرزنده‌ای که برای این کار انتخاب شده، سبکی غیرمعمول است. در حالی که در آن زمان برای طراحی صحنه شب معمولا از سایه زنی استفاده می شد، ونگوگ از خطوط استفاده کرده است.
فرم منحنی‌وار شب پرستاره ابزاری برای ابراز احساسات است. بسیاری فکر می کنند تلاش طاقت‌فرسای ونگوگ برای غلبه بر بیماری خود را می توان در تیرگی آسمان شب این اثر مشاهده کرد. روستا با رنگ های تیره طراحی شده، ولی پنجره های کاملا روشن حسی آسایش بخش با خود به همراه دارند. روستا در مقایسه با آسمان پرهیجان شب بسیار آرامش بخش است و تقریبا شب را می توان به طور کامل در این نقاشی احساس کرد. برج کلیسا، روستا را تحت تسلط خود دارد و نماد پیوستگی آن است. از نظر ترکیب بندی، اندازه و انزوای برج کلیسا قابل توجه است. در سمت چپ پیشزمینه، یک درخت سرو منحنی وجود دارد، درختی که به نوعی با حزن و اندوه در ارتباط است. این درخت به همان شیوه آسمان طراحی شده است؛ با خطوط سیالی که جریان و سادگی این نقاشی را دوام می بخشند.
استفاده از رنگ
در مورد رنگ های به کار رفته در این اثر، به ویژه تسلط رنگ زرد، بحث های زیادی مطرح شده است. بسیاری معتقدند ونگوگ از مسمومیت سرب یا یک نوع بیماری ذهنی رنج می برده، به همین دلیل در کارهای آخر خود از چنین رنگ های عجیبی استفاده می کرده است. استفاده ونگوگ از رنگ سفید و زرد باعث ایجاد نوعی اثر مارپیچ‌وار می شود و توجهات را به سمت آسمان معطوف می کند. خطوط عمودی همچون درخت سرو و برج کلیسا باعث می شوند بدون این که به شب پرنفوذ این اثر خدشه ای وارد شود، ترکیب بندی در هم شکسته شود.
استفاده از رنگ های آبی و سبز تیره در کنار استفاده جزئی از سبز روشن نشان دهنده انعکاس ماه است. ساختمان های مرکز نقاشی شامل تکه های کوچکی از رنگ های زرد، نارنجی و سبز می شوند. لایه ای از رنگ قرمز هم در سمت چپ کلیسا دیده می شود. رنگ غالب صحنه، آبی است ولی با کمک رنگ نارنجی عناصر آسمان شب، نوعی تعادل در نقاشی به وجود آمده است. ونگوگ برای شب از رنگ های غنی استفاده کرده است، این ویژگی با مشخصه حقیقی این شب پرستاره در ارتباط است، در این نقاشی از رنگ ها برای ابراز احساسات استفاده شده است.
استفاده از نور
علاقه ونگوگ به شب در نقاشی شب پرستاره مشخص است. در این نقاشی، آسمان به شکلی قدرتمندانه بر بالای این شهر آرام جای گرفته است. به نظر می رسد ونگوگ با نمایش ستاره های درخشان و روستای تیره و ساکت می خواهد تضاد بین مرگ و زندگی را به نمایش بگذارد. ستاره های درخشان و هلال ماه منابع نور اصلی هستند.
حالت، لحن و احساس
از شب پرستاره تفاسیر زیادی استخراج شده است. یکی از آن ها این است که این اثر، امید را به نمایش می گذارد. به نظر می آید ونگوگ می خواسته نشان دهد حتی با وجود چنین شب تاریکی، همچنان می توان به نوری که از پنجره خانه ها می تابد دل بست. علاوه بر این اگر به ستاره های درخشانی که آسمان را پر کرده اند نظری بیفکنیم متوجه خواهیم شد که همیشه نوری برای هدایت ما وجود دارد. به نظر می رسد ونگوگ در نهایت از بیماری خود نجات پیدا کرده و بهشت خود را پیدا کرده است. او می دانست بعد از مرگ در آرامش خواهد بود، او این تصور را با استفاده از رنگ های برجسته در این اثر به نمایش می گذارد.
ونگوگ در نامه ای به برادرش تئو می گوید: «اگر این دو کار یعنی شب پرستاره و مزرعه شخم زده را بیش تر از بقیه دوست داشته باشی تعجب نمی کنم، در مقایسه با نقاشی های دیگر نوعی آرامش بزرگ‌تری در این دو کار وجود دارد.». او بعدا با اشاره به کتاب لئو تولستوی به نام مذهب من اعلام می کند که به دنیای پس از مرگ اعتقاد ندارد. انعکاس چنین اشاره های زودگذری در مورد مذهب را می توان در احساسات ونگوگ نسبت به چنین سوژه ای پیدا کرد. او این موضوع را نه می توانست نادیده بگیرد و نه بپذیرد.
علی رغم این، استفاده از واژه «آرامش» و ارجاع به کتاب تولستوی نشان می دهد که آسمان شب برای او آرامش بخش بوده و حسی جاودانه به او می‌داده است. شب پرستاره نمایان‌گر قدرت عظیم طبیعت و همچنین کلیسای مارپیچی و درخت سرو (نشان دهنده انسان و طبیعت) است. همه این موارد به بهشت اشاره دارند.
سبک قلم مو
در شب پرستاره ضربه های خاص و ضخیم قلم مو ونگوگ مشخص است، به نظر می رسد او به شکلی شدید و سریع از قلم موی خود استفاده کرده است. با این حال ثباتی که در تکنیک ونگوگ وجود دارد به کار هنری او عمق و غنای بافتی بیش تری اضافه کرده است.
نقاش: ونسان ونگوگ – Vincent van Gogh
سبک: رنگ روغن روی بوم
سال: 1889
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
ترکیب بندی
آسمان شبی که در اثر شب پرستاره توسط ونگوگبه تصویر کشیده شده است مملو از ابرهای چرخان و ستاره های درخشان است و یک هلال ماه روشن هم در آن خودنمایی می کند. بستر کار به گونه ای است که بینندگان می توانند ارتباطات مختلف موجود در آن را پیدا کنند، آسمان دایره وار ونگوگ نگاه بیننده را در سراسر نقاشی می چرخاند، فاصله میان ستاره ها و خطوط منحنی باعث می شوند هر نقطه این نقاشی تاثیر خود را داشته باشد. این عناصر درونی منجر به نوعی سیالیت در کار می شوند. چنین خطوط منحنی اگرچه چندان مورد توجه نقاشان امپرسیونیست دیگر قرار نگرفت ولی برای ونگوگ عنصر مهمی بود. به همین دلیل ترکیب‌بندی شب پرستاره با تکنیک دیگر امپرسیونیست‌های قرن نوزدهم فرق دارد. خود هنرمند هم می‌دانست که شب پرستاره اثری سورئالو صاحب سبک است، او در نامه ای به برادرش حتی از این اثر به عنوان «اغراق در ترکیب بندی» یاد کرده بود. سبک سرزنده‌ای که برای این کار انتخاب شده، سبکی غیرمعمول است. در حالی که در آن زمان برای طراحی صحنه شب معمولا از سایه زنی استفاده می شد، ونگوگ از خطوط استفاده کرده است.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
فرم منحنی‌وار شب پرستاره ابزاری برای ابراز احساسات است. بسیاری فکر می کنند تلاش طاقت‌فرسای ونگوگ برای غلبه بر بیماری خود را می توان در تیرگی آسمان شب این اثر مشاهده کرد. روستا با رنگ های تیره طراحی شده، ولی پنجره های کاملا روشن حسی آسایش بخش با خود به همراه دارند. روستا در مقایسه با آسمان پرهیجان شب بسیار آرامش بخش است و تقریبا شب را می توان به طور کامل در این نقاشی احساس کرد. برج کلیسا، روستا را تحت تسلط خود دارد و نماد پیوستگی آن است. از نظر ترکیب بندی، اندازه و انزوای برج کلیسا قابل توجه است. در سمت چپ پیشزمینه، یک درخت سرو منحنی وجود دارد، درختی که به نوعی با حزن و اندوه در ارتباط است. این درخت به همان شیوه آسمان طراحی شده است؛ با خطوط سیالی که جریان و سادگی این نقاشی را دوام می بخشند.
استفاده از رنگ
در مورد رنگ های به کار رفته در این اثر، به ویژه تسلط رنگ زرد، بحث های زیادی مطرح شده است. بسیاری معتقدند ونگوگ از مسمومیت سرب یا یک نوع بیماری ذهنی رنج می برده، به همین دلیل در کارهای آخر خود از چنین رنگ های عجیبی استفاده می کرده است. استفاده ونگوگ از رنگ سفید و زرد باعث ایجاد نوعی اثر مارپیچ‌وار می شود و توجهات را به سمت آسمان معطوف می کند. خطوط عمودی همچون درخت سرو و برج کلیسا باعث می شوند بدون این که به شب پرنفوذ این اثر خدشه ای وارد شود، ترکیب بندی در هم شکسته شود.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
استفاده از رنگ های آبی و سبز تیره در کنار استفاده جزئی از سبز روشن نشان دهنده انعکاس ماه است. ساختمان های مرکز نقاشی شامل تکه های کوچکی از رنگ های زرد، نارنجی و سبز می شوند. لایه ای از رنگ قرمز هم در سمت چپ کلیسا دیده می شود. رنگ غالب صحنه، آبی است ولی با کمک رنگ نارنجی عناصر آسمان شب، نوعی تعادل در نقاشی به وجود آمده است. ونگوگ برای شب از رنگ های غنی استفاده کرده است، این ویژگی با مشخصه حقیقی این شب پرستاره در ارتباط است، در این نقاشی از رنگ ها برای ابراز احساسات استفاده شده است.
استفاده از نور
علاقه ونگوگ به شب در نقاشی شب پرستاره مشخص است. در این نقاشی، آسمان به شکلی قدرتمندانه بر بالای این شهر آرام جای گرفته است. به نظر می رسد ونگوگ با نمایش ستاره های درخشان و روستای تیره و ساکت می خواهد تضاد بین مرگ و زندگی را به نمایش بگذارد. ستاره های درخشان و هلال ماه منابع نور اصلی هستند.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
حالت، لحن و احساس
از شب پرستاره تفاسیر زیادی استخراج شده است. یکی از آن ها این است که این اثر، امید را به نمایش می گذارد. به نظر می آید ونگوگ می خواسته نشان دهد حتی با وجود چنین شب تاریکی، همچنان می توان به نوری که از پنجره خانه ها می تابد دل بست. علاوه بر این اگر به ستاره های درخشانی که آسمان را پر کرده اند نظری بیفکنیم متوجه خواهیم شد که همیشه نوری برای هدایت ما وجود دارد. به نظر می رسد ونگوگ در نهایت از بیماری خود نجات پیدا کرده و بهشت خود را پیدا کرده است. او می دانست بعد از مرگ در آرامش خواهد بود، او این تصور را با استفاده از رنگ های برجسته در این اثر به نمایش می گذارد.
ونگوگ در نامه ای به برادرش تئو می گوید: «اگر این دو کار یعنی شب پرستاره و مزرعه شخم زده را بیش تر از بقیه دوست داشته باشی تعجب نمی کنم، در مقایسه با نقاشی های دیگر نوعی آرامش بزرگ‌تری در این دو کار وجود دارد.». او بعدا با اشاره به کتاب لئو تولستوی به نام مذهب من اعلام می کند که به دنیای پس از مرگ اعتقاد ندارد. انعکاس چنین اشاره های زودگذری در مورد مذهب را می توان در احساسات ونگوگ نسبت به چنین سوژه ای پیدا کرد. او این موضوع را نه می توانست نادیده بگیرد و نه بپذیرد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
علی رغم این، استفاده از واژه «آرامش» و ارجاع به کتاب تولستوی نشان می دهد که آسمان شب برای او آرامش بخش بوده و حسی جاودانه به او می‌داده است. شب پرستاره نمایان‌گر قدرت عظیم طبیعت و همچنین کلیسای مارپیچی و درخت سرو (نشان دهنده انسان و طبیعت) است. همه این موارد به بهشت اشاره دارند.
سبک قلم مو
در شب پرستاره ضربه های خاص و ضخیم قلم مو ونگوگ مشخص است، به نظر می رسد او به شکلی شدید و سریع از قلم موی خود استفاده کرده است. با این حال ثباتی که در تکنیک ونگوگ وجود دارد به کار هنری او عمق و غنای بافتی بیش تری اضافه کرده است.
منبع: سایت نقد روز
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
