شعر های عاشقونه

[ƒяσzєη ℓσνє]

بــا خــیـلــی هــا مـیـتـونـسـتـیـم بـاشـیـم
خــودمـــون نـخـواسـتـیـم
ولـــی گــفـتــن نخواستت
گفتیم درسته
.....
خـودشــون بــهــمــون پــیــشــنـهـاد دادن
قــبــول نــکــردیــم
گــفــتــن لــیــاقــتــمــون را نــداشـــتـــــ
هــیـچـی نـگـفـتـیـم
.....
خــیــلــی کــارا رو مــیـتـونـسـتـیـم بـکـنـیـم و نـکـردیـم
گـفـتـن بـلـد نـبـودی
گــفـتـیـم بـاشـه
.....
خــریــتـــــ هــایــی بــود کــه مــیــشــد انـجــام داد
انــجــام نــدادیــم
گــفـتـن عُــرضــه نــداشــتــی
....
کــســی تــو زنــدگــیــمـون نـبـود
گـفـتـن ایــن چـهـار تــا چــهــار تــا داره
سـکـوتــــــــ کــردیــم
....
دخــتــرو پـسـر بـهـمـون تـیـکـه انـداخـتـن
جــوابـشـونــو نــدادیــم
گـفـتـن ایـــن اُمــُـلــه
.....
جلوی کسی دولا راست نشدیم که بعد پشت سرش بد بگیم
گفتن بد اخلاقه
.....

حــرفــاشــون نـیـش داشــت انــدازه مـار افــعــی
گــفـتــن شـوخــی مـیـکـنـیـم
....
و ایـــن جــریــان تــو زنــدگــی ادامـــه داره .


امشب این پنجره را
می بندم

و به مهتاب خبر خواهم داد
امشب از فکر و خیالم برود
...
پرده را خوب بکش
تا نبید سحر این لحظه ما
و نسیمی نوزد بر تن تب کرده ما

عرق شرم نشست
دو سه جامی ز لبت خواهم خورد

مست بیرون زده
از گوشه این میکده سرخ لبت

دل به دریا که زدم ، دست من گیر ببر
سوی آن صخره مرجانی چشمان خودت

آتشی روشن کن در برم خوب برقص
بزن آتش به تن پر شررم

امشب این پنجره را
می بندم

و به آن صخره مرجانی
چشمان تو دل می بندم
امشب این پنجره را
می بندم

و به مهتاب خبر خواهم داد
امشب از فکر و خیالم برود
...
پرده را خوب بکش
تا نبید سحر این لحظه ما
و نسیمی نوزد بر تن تب کرده ما

عرق شرم نشست
دو سه جامی ز لبت خواهم خورد

مست بیرون زده
از گوشه این میکده سرخ لبت

دل به دریا که زدم ، دست من گیر ببر
سوی آن صخره مرجانی چشمان خودت

آتشی روشن کن در برم خوب برقص
بزن آتش به تن پر شررم

امشب این پنجره را
می بندم

و به آن صخره مرجانی
چشمان تو دل می بندم
:h
مشكے بـہ تـטּ كنيد


عزا گرفتـہ ام ..


براے مرگ يكـ احسآس


احسآسے بـہ بزرگے يكـ غرور لـہ شده


بـہ زير خیانت هاے يكـ عشق دروغيـטּ


اينجا ..


در خلوتگاه ايـטּ عشق


صداے شيونهاے دردناكم


صداے نفريـטּ هاے ايـטּ دل شكستـہ ام


روزے بـہ گوشت خواهد رسيد ..


ايـטּ صدا را ..


دست سرسخت سرنوشـت بـہ گوشت مے رساند


براے زجرهاے ايـטּ قلب سوختـہ ام


براے هر نفس كـہ با مرگ كشيدم ..


براے تكـ تكـ ثانيـہ هاے تنهايے ام


و براے غرور شكستـہ ام ..


ديدار بہ قيامت عزیز لعنتے ...


دروغ میـگفت ..

بارها از او پرسیده بودم که دوستم داری ؟؟

میگفت : آری ؟؟

ولی،

ولی از چشمانش آشکار بود که دروغ میگوید ...

نگاهش از ترجمه عشق عاجز بود

تا اینکه روزگار

روزگار پیش عشق دروغمان سنگی انداخت

و ما را بی هم از هم کرد..

برای همیشه ...

تا ابد ...

در دلم شراره آتشی بود که درونم را می سوزاند .

از جداییمان چند ماهی گذشت ...

تا روزی که ،،،

او را با دیگری دیدم ....

گمانم دل به او داده بود...

و در آن دور دست

به دل ساده من می خندید ...

دوباره دیدمـش !

دلم کـمی برایـش سوخت !

انگار دلش را کسی شکسته بود..

خیلی تنها شده بود ..

نه ...

تنها نبود ..

او خدایی داشت...

خط های روی صورتش گذر عمر را نشان می داد ..

این همون آدمی نبود که می شناختم .

از فراق یارش درد می کشید ....

گمانم معشوقش گرفتار چشمان دیگری شده بود ...

اما کسی جز من ، سواد خواندن نگاهش را نداشت ..

کاش می توانستم کمکش کنم ...

ولی باید او را تنها می گذاشتم تا با درد های خود آرام بگیرد ....

برای همین ،

بی گـمان آیـنـه را شکستم ..



تو نفهمیدی ... که برای داشتنت


دلم را نه ...


عشقم را نه ...


رویاهایم را نه ...


براي داشتنت حسي را دادم که


بدون آ ن دیگر من، آ ن " من " سابق نیستم!


حالا يکي هستم مثل بقيه ... نه ...


يکي مثل يخ، سرد ...


يکي مثل ديوار، بي روح ...


يکي مثل خودم اما بي حس ...!


و اين کشنده است، اما نمي کشد !


دلم مالِ تو ،


عشقم مال ِ تو ،


روياهايم را هم نمي خواهم


اما " من ِ " خودم را پس بده ...


با اين " من ِ الآن " خیلی غريبه ام !!!


اين حس کشنده است اما نمي کشد