امتیاز موضوع:
  • 0 رأی - میانگین امتیازات: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

رمان دو موتور سوار قسمت 9

#1
ﺑﻪ ﯾﮏ ﺩﺭﺧﺖ ﺗﮑﯿﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﮐﻼ‌ﻩ ﮐﭗ ﻣﺸﮑﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﺩ.
ﻧﺰﺩﯾﮏ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﻫﺮ ﺣﯿﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﻮﺭﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﻤﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺑﺒﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﺭﯾﻎ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺧﻮﺍﺏ.
ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺻﻼ‌ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺷﺐ ﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺟﻐﺪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺯﻝ ﻣﯽ ﺯﺩﻡ.
ﺑﺎ ﮐﻼ‌ﻓﮕﯽ ﭘﻮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮐﻼ‌ﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪﻡ.ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ.
ﺍﺯ ﺑﯿﮑﺎﺭﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ.
ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ‌ ﻭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪﻡ.ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻧﺠﺎﻣﺶ ﺑﺪﻫﻢ؟...ﺑﻪ ﺟﺰ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺍﻟﺒﺘﻪ!
- ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺭ ﺳﻮﻡ ﻣﯽ ﮔﻢ...ﺗﻮ ﻣﺸﮑﻞ ﺩﺍﺭﯼ.
ﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﻢ ﭘﺮﯾﺪﻡ.ﺍﯾﻦ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟!
ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﺭﻭﯼ ﻣﻮﺗﻮﺭﺵ ﮐﻨﺪﻩ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.
ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﮔﺮﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺭﺑﻄﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ.
ﺍﯾﻦ ﺑﺸﺮ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﺍﺳﺖ؟ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺁﺩﻡ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ!ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺍﺵ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ!
ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﯼ ﮔﻔﺖ:
- ﺩﺭﺳﺘﻪ...ﺍﺻﻠﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﺑﻄﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﻪ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡ ﻣﺸﮑﻞ ﺩﺍﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ ﺁﺭﻩ ﺑﻬﻢ ﺭﺑﻂ ﺩﺍﺭﻩ.
ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﺁﻣﯿﺰ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﺣﺎﻻ‌ ﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺯﻭﺭﻡ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﺳﻪ.
- ﻣﮕﻪ ﮐﺎﺭﺍﺗﻪ ﮐﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﯼ؟
ﺩﻫﺎﻧﻢ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪ.ﺍﯾﻦ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺎﺭﺍﺗﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ؟
- ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ؟
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ:
ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﮑﻨﯽ ﺗﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﮐﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺘﺎ!
- ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﺭﺧﺘﻪ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺑﻮﺩ.ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﯽ ﮐﺠﺎ ﻭ ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﺑﺰﻧﯽ.ﺷﺎﯾﺪﻡ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.
ﺳﺮﯾﻊ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﻧﻪ ﻧﻪ.ﺩﺭﺳﺘﻪ.
ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ.ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ؟
ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:
- ﭼﯽ ﺭﻭ ﻣﻮﺗﻮﺭﺕ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﯽ؟
ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻧﺪﺍﺩ.
ﺣﺮﺻﻢ ﮔﺮﻓﺖ.ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻢ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ؟!
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺟﻠﻮ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ.ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺳﺮ ﻭ ﻭﺿﻊ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺟﺬﺑﻪ ﻭ ﺍﺑﻬﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﺩﺍﺷﺖ.
ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﭼﻤﻦ ﻫﺎ ﺯﻝ ﺯﺩﻡ.ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺸﮑﻨﻢ ﺍﻣﺎ ﭼﯿﺰ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺩﻡ ﺩﺳﺘﻢ ﻧﺒﻮﺩ!
ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﺶ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩ.
- ﺑﻠﻪ؟
- ...
- ﺧﺐ ﺣﺎﻻ‌.ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﻭ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ؟
- ...
- ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﻡ.
- ...
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﺍﺩﺵ ﺍﺯ ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪﻡ:
- ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﮐﻪ...ﺗﻮ ﺷﻌﻮﺭﻡ ﺩﺍﺭﯼ ﭘﺮﻫﺎﻡ؟
- ...
- ﮐﻨﺞ ﻋﺰﻟﺖ؟!ﯾﻌﻨﯽ...
ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺣﺮﻓﺶ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ.
- ...
ﭘﺸﺖ ﻣﻮﺗﻮﺭﺵ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﮔﻔﺖ:
- ﻣﮕﻪ ﭼﺎﺭﻩ ﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻡ؟!ﻓﻌﻼ‌.
ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﯿﺒﺶ ﮔﺬﺍﺷﺖ.
ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟!ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﺩ؟!ﭘﺲ ﻣﻦ ﭼﯽ؟
ﺳﺮ ﺟﺎﯾﻢ ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﯼ؟
ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﭼﺮﺧﯿﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺍﺑﺮﻭﯼ ﺑﺎﻻ‌ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻡ ﮐﺮﺩ.ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ:
ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻪ؟
ﻟﺒﻢ ﺭﺍ ﮔﺎﺯ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﻢ ﻧﺸﺴﺘﻢ.ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺯﺩﻩ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻡ.
ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻮﺗﻮﺭﺵ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺸﺪ.
ﺻﺪﺍﯼ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻡ:
- ﭘﺎﺷﻮ.
ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ.
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﻔﺖ:
- ﭘﺎﺷﻮ ﺩﯾﮕﻪ.
ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:
- ﭘﺎﺷﻢ ﭼﯽ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻢ؟
ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:
- ﭘﺎﺷﻮ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﭘﺸﯿﻤﻮﻥ ﻧﺸﺪﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺭﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﻭﺭ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻭﺭ ﻣﯽ ﺑﺮﻡ.
ﺫﻭﻕ ﺯﺩﻩ ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﮐﻮﺑﯿﺪﻡ ﻭ ﺭﻭﯼ ﻣﻮﺗﻮﺭﻡ ﻧﺸﺴﺘﻢ.ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺰﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩ.ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﻼ‌ﻩ ﮐﭗ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺭﻓﺘﻢ.
ﺳﺮﯾﻊ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺻﻼ‌ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩ...ﻣﻬﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺍﺭﻡ!
ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺎﺭﮎ (...) ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻮﺗﻮﺭﺵ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺁﻣﺪ.ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯼ ﻧﯿﻢ ﻣﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺵ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ.
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺪﻡ ﻭ ﮐﻼ‌ﻫﻢ ﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﺗﺮ ﮐﺸﯿﺪﻡ.ﯾﮏ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻟﯽ ﻣﺸﮑﯽ ﻭ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﺳﻮﺭﻣﻪ ﺍﯼ ﺗﻨﻢ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﺜﻪ ﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ!
ﭘﺴﺮ ﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﻮﺍﺳﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩﻡ.ﺁﺥ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ.ﺍﺻﻼ‌ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺭﺩﻩ!
ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺧﻢ ﺷﺪﻡ ﻭ ﯾﻮﺍﺷﮑﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ.
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﯾﮏ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﯾﺶ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﻭ ﯾﮏ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ:
- ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﮐﺪﻭﻣﺘﻮﻥ ﺑﻮﺩ؟ 
ﭘﺴﺮ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ:
- ﺣﺎﻝ ﮐﺮﺩﯼ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﯼ ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩﻡ؟
ﭘﺴﺮ ﻭﺳﻄﯽ ﮔﻔﺖ:
- ﻭﻟﯽ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺑﺪ ﺍﺯ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ!
ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﮔﻔﺖ:
- ﺍﺯﺵ ﺣﺴﺎﺏ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﻡ.ﺗﺎ ﯾﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﺍﺷﮑﺶ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﺩ،ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﻭﺭ ﺑﺎﺑﺎ ﻗﺸﻮﻥ ﮐﺸﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﭼﯽ؟! ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﯼ ﺍﺷﮏ ﺯﻥ ﻣﻨﻮ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﯼ ﻓﻼ‌ﻥ ﻓﻼ‌ﻥ ﺷﺪﻩ!ﺑﻌﺪﺷﻢ ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﺸﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺩ!
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﻭﯼ ﻟﺐ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺷﺎﻥ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ.
ﺩﺧﺘﺮ ﺳﻤﺖ ﭼﭙﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﮔﻔﺖ:
- ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭﺕ ﺑﯿﺎﺭﯾﻢ...ﺁﺧﻪ ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﻤﺶ ﻣﯽ ﺭﯼ ﻣﯽ ﺷﯿﻨﯽ ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﻢ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﺕ ﻧﯿﺴﺖ...
- ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺴﺘﻢ.
ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﮔﻔﺖ:
- ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ.
ﭘﺴﺮ ﻭﺳﻄﯽ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ:
- ﻣﯽ ﺭﯼ ﻣﻬﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﮕﻪ؟
ﭘﺴﺮ ﺑﯽ ﺣﺮﻑ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﻦ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻭ ﺟﻮﺭ ﮐﺮﺩﻡ.
ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﭘﺴﺮ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ:
- ﺧﻮﺑﻪ ﺩﯾﮕﻪ...ﺗﺎﺯﮔﯿﺎ ﺩﺧﺘﺮﺍﯼ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﺕ ﺑﺎﺣﺎﻝ ﺗﺮﻥ...
- ﭼﺮﺕ ﻧﮕﻮ ﭘﺮﻫﺎﻡ.
ﻟﺒﻪ ﯼ ﺟﺪﻭﻝ ﻭ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮﺩ.
ﭘﺴﺮ ﻭﺳﻄﯽ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ:
- ﺧﺐ ﺣﺎﻻ‌ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ...
ﻭﺳﻂ ﺣﺮﻓﺶ ﭘﺮﯾﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﻟﯿﺴﺎﻧﺲ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﺩﺍﺭﻡ.
ﻫﺮ ﺳﻪ ﺯﺩﻧﺪ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪﻩ.
ﺑﺎ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﯽ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﭼﺮﺍ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﻧﻤﯿﺸﻪ؟!ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻦ ﻫﻔﺪﻩ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﯿﺴﺖ!
ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ:
- ﺟﺪﯼ؟!ﺗﯿﭗ ﻭ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺍﺕ ﻏﻠﻂ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺁﺧﻪ...
ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺫﻭﻕ ﺯﺩﻩ ﮔﻔﺖ:
- ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺯ ﻭ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﺍﯼ!
ﺳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻏﺮﻩ ﺍﯼ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﮔﻔﺖ:
- ﺧﺐ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭﯼ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟!ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺍﺵ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﺍﺱ ﺧﺐ!
ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻭ ﮔﻔﺖ:
- ﺍﺳﻤﺶ ﭼﯿﻪ ﻓﺮﺍﺯ؟
ﭘﺲ ﺑﺎﻻ‌ﺧﺮﻩ ﺍﺳﻢ ﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ! ﻓﺮﺍﺯ.
ﻓﺮﺍﺯ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺍﺳﻤﻢ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻊ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﺻﻨﻢ.
ﻫﺮ ﺳﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ:
- ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯿﻢ.
ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻠﺸﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺟﺪﻭﻝ ﻧﺸﺴﺘﻢ.
ﺍﺳﻢ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﭗ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﭘﺮﻫﺎﻡ،ﺁﺭﻣﺎﻥ،ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ.
ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﺁﺭﻣﯿﺘﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺭﻭﯼ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ:
- ﺩﻭﺳﺖ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﻓﺮﺍﺯﯼ؟
ﮐﻼ‌ﻫﻢ ﺭﺍ ﮐﻤﯽ ﺑﺎﻻ‌ﺗﺮ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺍﺳﻤﻤﻮﻧﻮ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺩﻭﺳﺖ...ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻭﻥ ﻣﯽ ﺷﯿﻨﻪ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﯿﺶ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.
ﺁﺭﻣﺎﻥ ﮔﻔﺖ:
- ﻫﺎ؟
ﻓﺮﺍﺯ ﭘﻮﻓﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:
- ﻣﻦ ﺳﺮ ﺟﻤﻊ ﺩﻩ ﺧﻄﻢ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﺩﻡ...ﺍﺳﻤﺸﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﺴﺘﻢ...ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺑﯿﮑﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﺷﯿﻨﻪ ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ.
- ﺧﺐ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺁﻭﺭﺩﯾﺶ؟
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻨﺪ ﮐﻔﺸﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ ﮔﻔﺖ:
- ﻫﯿﭽﯽ.ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺵ ﺳﻮﺧﺖ!
- ﺟﻮﻥ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﺖ ﮐﻨﻦ ﭘﻄﺮﻭﺳﯽ!
ﭘﺮﻫﺎﻡ ﺯﺩ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪﻩ.ﻓﺮﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ:
- ﺗﻮ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﻣﺰﮔﯽ ﮐﻢ ﻧﺪﺍﺭﯼ. 
ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ.ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﮐﺮﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﻡ ﻭ ﮔﻔﺖ:
- ﻣﺎ ﻣﯽ ﺭﯾﻢ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﺷﻤﺎﻡ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﺑﮑﻨﯿﺪ.
ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺩ.
ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﮐﺮﺩ:
- ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺘﻪ؟
- ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ.
- ﻭﺍﯼ!ﻣﻨﻢ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﻤﻪ!ﻓﺎﻣﯿﻠﯿﺖ ﭼﯿﻪ؟
- ﺻﺎﺭﻣﯽ.
- ﭼﻪ ﺑﺎﺣﺎﻝ!ﺻﻨﻢ ﺻﺎﺭﻣﯽ!ﻣﻦ ﻭ ﺁﺭﻣﺎﻧﻢ ﻓﺎﻣﯿﻠﯿﻤﻮﻥ ﺯﻣﺎﻧﯿﻪ.ﭘﺮﻫﺎﻣﻢ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ.ﻓﺮﺍﺯﻡ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪ.ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺗﮏ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ؟
- ﻧﻪ.ﯾﻪ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﺩﺍﺭﻡ.ﺁﺑﺘﯿﻦ.
- ﭘﺮﻫﺎﻡ ﻭ ﻓﺮﺍﺯ ﻭﻟﯽ ﺗﮏ ﺑﭽﻪ ﺍﻥ.ﺑﺒﯿﻨﻢ...ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﻣﺜﯿﻞ ﭘﺴﺮﺍ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯽ؟
- ﮐﻼ‌ ﺑﺎ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻭ ﺷﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ...ﮔﺮﻣﻢ ﻫﻢ ﻣﯿﺸﻪ.
ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ:
- ﺗﺎ ﺣﺎﻻ‌ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﺭﻭ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﭙﻮﺷﻪ!
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ:
ﻣﻨﻢ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ‌ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﻭ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ!
ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﺰﻩ ﻭ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩ.
ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻢ،ﮐﻨﺎﺭﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻏﺮﯾﺒﮕﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ!
- ﻓﺮﺍﺯ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯾﻪ؟
ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ:
- ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﭼﻪ ﺟﻮﺭﯾﻪ؟
- ﻣﻨﻈﻮﺭﻡ ﺍﯾﻨﻪ ﮐﻪ...ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺷﻪ؟ﺍﺻﻼ‌ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ؟ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟
- ﺭﺍﺳﺘﺶ...ﺍﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﯾﺪﻣﺶ ﻫﻤﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﯿﺶ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺣﺮﻓﻢ...ﺯﯾﺎﺩ ﺣﺮﻑ ﻧﻤﯽ ﺯﺩ ﻭ ﺍﮔﺮﻡ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺗﯿﮑﻪ ﻣﯿﻨﺪﺍﺧﺖ...
ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺤﺚ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ:
- ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﺗﻮ ﺑﺪﻩ.
ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺳﯿﻮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﯾﮏ ﻣﯿﺲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.
ﮔﻔﺖ:
- ﻣﯿﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺁﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺧﺮﯾﺪ؟
- ﺧﺮﯾﺪ ﭼﯽ؟
ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ!ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺭﺑﻊ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻣﺶ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﻭﺳﺘﻢ.
- ﺧﺮﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻮﺭﯼ...ﻣﺎﻧﺘﻮﯾﯽ...ﺷﺎﻟﯽ...ﮐﻔﺸﯽ... ﺷﺎﯾﺪﻡ ﭼﯿﺰﺍﯼ ﺩﯾﮕﻪ!
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﺣﺘﻤﺎ.
- ﭘﺲ ﺑﻬﺖ ﺧﺒﺮ ﻣﯿﺪﻡ...ﺭﺍﺳﺘﯽ!ﺟﻮﻥ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﺗﻨﺖ ﮐﻦ!
- ﭼﺮﺍ؟
- ﻣﺮﺩﻡ ﻓﮑﺮﺍﯼ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ...ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﻬﺘﺮﻩ...
- ﺑﺎﺷﻪ...
ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﺗﻨﻢ ﮐﻨﻢ.
ﮐﻞ ﭘﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﭼﺮﺥ ﺯﺩﯾﻢ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ.
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﯽ ﺁﺭﻣﺎﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻧﺪ.ﺁﺭﻣﺎﻥ ﻭ ﭘﺮﻫﺎﻡ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺍﺯ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺯﺩ.
پاسخ
آگهی


[-]
به اشتراک گذاری/بوکمارک (نمایش همه)
google Facebook cloob Twitter
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید یا ثبت نام کنید
شما جهت ارسال نظر در مطلب نیازمند عضویت در این انجمن هستید
ایجاد حساب کاربری
ساخت یک حساب کاربری شخصی در انجمن ما. این کار بسیار آسان است!
یا
ورود
از قبل حساب کاربری دارید? از اینجا وارد شوید.

موضوعات مرتبط با این موضوع...
  رمان راغب | به قلبم بانوی نقابدار (زمان آنلاین دز حال تایپ)
Heart رمان خیانت به عشق (غم انگیز گریه دار هیجانی)
Rainbow یه رمان خیلی قشنگ.نخونی نصف عمرت فناست
  رمان عشق من ، عشق تو (عاشقانه ، معرکه) به قلم: خودم
  رمان عاشقانه ( کراش من توی دانشگاه یه دختر ترسناکه) به قلم خودم. پارت پایانی.
  رمان عاشقشم؟
  رمان تلخ و شیرین
  رمان فوق‌العاده ترسناک «فرزند ابلیس» | نوشته‌ی خودم
Heart رمان[انتقام شیرین]
  رمان تمنا برای نفس کشیدن

پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان