مطالب پراکنده درباره سالوادور دالی

[The moon]

شاید کمتر پزشک و دانشجوی پزشکی باشد که دست‌کم نام سالوادور دالی را نشنیده باشد و این به علت مبحثی در درس الکتروکاردیوگرافی است که در آن تاثیر داروی دیژیتال روی نوار EKG و شیب ملایم رو به پایین قطعه ST به سبیل سالوادور دالی تشبیه می‌شود!

امروز در سرویس جستجوی عکس گوگل تصادفا “سالوادور دالی” را جستجو کردم و متوجه یک سایت بسیار خوب (‌www.dali-gallery.com‌) درباره این هنرمند بزرگ شدم. سایتی که حاوی گالریهای کاملی از آثار دالی است. اما نکته‌ای که این سایت را از سایتهای مشابه متمایز می‌کند، وجود توضیحات بسیار خوب درباره هر اثر است بعلاوه می‌توانید بیوگرافی و عکسهایی از خود دالی را در این سایت ببینید. شاید تابلوی “تداوم حافظه” The Persistence of Memory وی برای ما از همه تابلوهایش آشناتر باشد. توضیحات این سایت درباره این تابلو را در اینجا بخوانید.

احتمالا دومین تابلوی مشهور دالی برای ما تابلوی خواب یا sleep است. در این تعبیر رویایی و عجیب از خواب، فقط سر خواب بیننده دیده می شود و در پشت آن پس زمینه‌ای از تصاویر رویا‌مانند وجود دارد، این تصویر بیان می‌کند که تنها نبود یک تکیه‌گاه کافیست تا خواب بیننده بیدار شود و این نشان دهنده شکنندگی خواب و رویاها است.

سالوادور دالی در سال ۱۹۰۴ در فیگرس اسپانیادر خانواده‌اى ثروتمند به دنیا آمد و دوران کودکى و نوجوانی‌اش را در زادگاه خود در کوهپایه‌هاى پیرنه یا در ویلاى ییلاقى خانواده‌اش سپرى کرد . سپس به آکادمی هنرهاى زیباى سان فرناندو در مادرید رفت. در ۱۹۲۵دالی با برپایی نمایشگاه انفرادی‌اش دربارسلون به شهرت رسید .سه سال بعد، سه تابلوى او از جمله «سبد نان » در نمایشگاه بین المللى کارنگی در پیتسبورگ آمریکا به نمایش درآمد و شهرتش را از مرزهاى اسپانیا فراتر برد. سال بعد او به پاریس رفت و یک نمایشگاه انفرادى برپا کرد . همچنین به گروه سوررئالیست‌هاى پاریس پیوست .

او در ۱۹۳۴ با گالا الوار همسر سابق پل الوار شاعر فرانسوى ازدواج کرد و با او به آمریکا سفر کرد. او در فیلم‌هاى سگ آندلسى و عصر طلایى با لوییس بونوئل همکارى کرد و طراحى صحنه‌هاى رؤیا در فیلم طلسم شده آلفرد هیچکاک را برعهده داشت .

دالی به زودى به عنوان یکى از رهبران برجسته جریان سورئالیسم شناخته شد و نابلوى «تداوم حافظه» او همچنان یکى از مهمترین آثار این سبک است . اما اختلاف دیدگاه‌هاى دالى – که سیاست گریز بود – با سوررئالیست‌ها -که داراى مشى سیاسى مشخص و چپ‌گرایانه بودند- بالا گرفت و او در پى محاکمه‌اى که گروه در ۱۹۳۴بر پا کرد رانده شد . با این وجود دالى در طول این دهه با شعار «سورئالیسم یعنى من » در نمایشگاه‌هاى متعدد سوررئالیست‌ها شرکت می‌کرد و حتی اثرى از او آغازگر نخستین نمایشگاه جمعى آثار سوررئالیست در آمریکا بود . هرچند که همزمان اعضاى گروه در بیانیه اى بر مرزبندى میان خود و دالى تأکید کردند . اما دالى از ۱۹۴۰ این روند را تغییر داد و گرایش به سبک تازه‌اى یافت که خود آن را «کلاسیک » مى‌خواند.
دالی سال‌هاى جنگ و ۳سال پس از آن را در آمریکا گذراند . موزه هنر مدرن در نیویورک مهمترین برنامه مرور بر آثار دالى را در ۱۹۴۱ ترتیب داد. او پس از بازگشت به اسپانیا زندگى تازه‌اى را آغازکرد، گرایش و توجه به مایه‌هاى مذهبى در کنار مضامین تاریخى و علمى در آثار او پررنگ‌تر شد. در سال‌هاى پس از ۱۹۴۹ ، ۱۸ اثر روى بوم‌هاى بزرگ نقاشى کرد که بیشتر بر همین مایه‌ها و مضامین متمرکز بودند . درمیان این آثار، مسیح مصلوب سنت جان (درگلاسکو، اسکاتلند)، کشف آمریکا به وسیله کریستف کلمب (در مجموعه موزه ) و مراسم شام آخر (در مجموعه گالرى ملى در واشنگتن ) نامدارتر هستند .

در همین زمان دالى ایمان دوران جوانى‌اش به مذهب کاتولیک را بازیافت تا جایى که او و گالا مراسم ازدواج خود را براى بار دوم در یک کلیسا در نزدیکى شهر اسپانیایى گیرونا تکرار کردند . در ۱۹۸۲ گالا درگذشت . دالى از آن پس سلامتی‌اش را به تدریج از دست  داد تا این که در ۱۹۸۴ در یک آتش‌سوزى به شدت سوخت . او بقیه عمرش را در بستر بیماری سپرى کرد تا آنکه سرانجام بر اثر حمله قلبى در زادگاه خود درگذشت . /1pezeshk