متن آهنگ گله از کنکاش

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

[ورس یک]

منو زندگی خوردم نکرد

این جمله که گفتم یه دروغ محضه

خوب چشاتو وا کن

چون طلوع تو باس غروب من شه

توو لاک خودمه سرم نه

بازیچم نه پِی داستانم

اما زندگی توو بازی با من

عینهو یه بچه سه چهار سالست

پَ میگن بمون اینجا که چی

میمیری با G1 (نوعی سیگار) کشی

أ بیکاری درس بخونی باس یا درس بخونی یه روز بیکار بشی

یه روز خوب بیاد که چی

وقتی من پیادم تو ویراژ بدی

أ تنفرم به این آدماست که توو این

چهار دیواری دورم دیوار کشیدم

دلتنگ روزای بچگیمم

روزایی که باس خوش باشی

و فک میکردیم خیلی پولدار شدیم

وقتی چشم بابایی آورد آب مروارید

همه چی خراب شد

همه ی رویاها أ بیرونو أ تووم پاشید

وقتی دیدم میگن مجرم به کسی که

اسلحه ـَش جز قلم و یه دونه خودکار نی

این صدا یه دیوونس که شباشو با چشای بسته بیداره

و میگن عاقلا نمیفهمنش چند وقته رو حرفاش با در و دیواره

به جای میشه و میتونم چند وقته میگه بشه که چی؟

وقتی بغضت میترکه اشکات میریزه دو کلوم أ تووی دلت بگی

این زندگی نیس بیشتر نواره

با هر دست توو لحظه میچرخه آره

لحظه ها میگذرن أ جلوت ساختی

فیلمی که ارزش دیدن نداره

شامورتیه داور و اهلش نی

که میبینی الان یه بازندم من

زندگیم رو غلطک نیوفتاد

غلطک افتاد روش صافم کرد

[کروس]

أ تنفرم از رنگ زرد و آدمای هم رنگش

هنوز واسه خوشیای نداشتت بدجوریم تنگ قلبت

ضربه زد بهت هر کس و ناکس شدی غریبه توو مملکتت

طول میکشه واست قد چند سال غروب جمعه تا عصر شنبه

حالا که همه پی مالیدنن هنوز توو آینه یکی عینته خُب

میگن مشکل تو کدوم یکیه پول یا پول همون مورد دو

شرمنده ی گوشاتم وقتی أ غم و شب و دردام میگم بهت

پریدن و سقوط به یه عمر ترس از پرواز می ارزه می ارزه می ارزه

[ورس دو]

میگن همه چی عقلته بچه

به جایی نمیرسی با این منطق پرتت

حرفامو هیچکی نفهمید

چون هیچکی پیر نمیشه هفته به هفته

وقتی دل میشه دور أ دل

اونی که بهش دل دادی هنوز توو نقشه

هیچیم خوب نی

وقتی بفهمی توو رگیت هم

هر روز میزنه توو رگش جفت

به چی میخوای برسی با دل سیر؟

مهم نی أ فردات بشه چی

وقتی شبیه پیکاسو ماهری

خوب زجرو پای دردات بکشی

هرجایی که میلولیدی تعطیل

ب بگن تا ته بی پولیشو رفتی

هیچیم عوض نمیشه

همون آشغال سابق میمونی و هستی

این آشغالدونی که اسمش زمینه

واسه خیلیا الان بهشت برینه

باقی میمونه یه مشت گله

چشم بسته نوشتم نانوشته ترینشو

آدما خسته بر میاد

اون که مغزش رفته تعطیلات

آدم أ دور قشنگه رفیق

نزدیک که شی بو گندش درمیاد

و من قول داده بودم رنگی شه

تیکه ترکای قلبی که سنگیه

یاد بگیر که خوب نباشی رفیق

تنهایی تاوان تلخیه

واسه تخلیه دلم ازت گله کردم

با اینکه هیچوقت نشد که مثِ قبل شم

حرفامو شنیدی بعدشم الان که سنگ شده دل تنگم

میدونی أ وارثام و برمیگردم

حقمه که باشه تلخی حقم پس

یادم رفت زندگی کنم اما

برا یه روز زندگی برمیگردم

اون روزی که بالم جر بده قفسو تشنه ی پرواز باشم

اون روز روز برگشتمه

مهم نی حتی اگه باشه هشتاد سالم

[کروس]

أ تنفرم از رنگ زرد و آدمای هم رنگش

هنوز واسه خوشیای نداشتت بدجوریم تنگ قلبت

ضربه زد بهت هر کس و ناکس شدی غریبه توو مملکتت

طول میکشه واست قد چند سال غروب جمعه تا عصر شنبه

حالا که همه پی مالیدنن هنوز توو آینه یکی عینته خُب

میگن مشکل تو کدوم یکیه پول یا پول همون مورد دو

شرمنده ی گوشاتم وقتی أ غم و شب و دردام میگم بهت

پریدن و سقوط به یه عمر ترس از پرواز می ارزه می ارزه می ارزه

[اوترو]

علافی؟

خدا بیامرز همه ـَش بهم میگفت اینا تجربه ـَس

آدم باید تجربه کنه ولی تووش نیوفته

واسه همین هم من همه کار کردم

یعنی الان اگه یه ماشین بهم بزنه بمیرم

هیچ آرزویی ندارم

پولم نداشتم و که هیچ وقت فکر کنی

مثلاً با پول همه کار کردم ها نه

شده هزار تومن ته جیبم بوده

ولی عشق دنیا رو کردم

چشم و دلم سیر بود

(دیالوگ آزاده صمدی)