متن آهنگ من کنکاش

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

بشینی پا گذرِ عمرت

تیک خوردنِ سوالا رو ببینی

پُری یه سَر با عقده

اینه تو آیینه با پارسالت یکی نیست

مثل یه کافه وسط شهر

مثل صندلیا خالیش

مثل یه زاغه وسط شب

سردی گرماش هم جلو آتیش

مثل دهنتو تلخی سر صبح

ته دوتاییه ترسیده بعدِ اُه

مثل جسد دآشِت بعد جنگ

مثل مستیِ بعده تو

مثل پرشدن و تخلیه سره برجه

مثل امتحان و تفریح سره فرجه

بمب عقدتو تلخیِ هر خط

بگم بهم تعطیله بیخیال به تو چه

به تو چه اصن این شب بیداریا

ساخت یه مُرده ازم

ما که دادیم رویِ شانسامون گ* بزنن

پس اگه امروز بمیرم یا فردا ت* چپم

همیشه زدی خوب اینبارم تو هم

که هیچی نفهمیدم بیست سالم شد

بذار بگن غرقِ خودشه ولی

هیچکی نفهمید که نیست حالم خوش

پر ام از این مردم من

دور و برم پره غریبه ان کلا

کلی زمین هم خوردم

کسی نفهمیدم خمیده ام جز من

کلی گریه کردم از درد نمیرسیدم بش زورم کم

همه رو ریختم تو خودم

ترسیدم بفهمن بم بخندن

پر ام از این مردم من

دور و برم پره غریبه ان کلا

کلی زمینم خوردم

کسی نفهمیدم خمیده ام جز مرگ

کلی گریه کردم از درد نمیرسیدم بش زورم کم

همه رو ریختم تو خودم

ترسیدم بفهمن بم بخندن

خالی جامه خیلی خیلی

وقتی دیگه هیچی بابِ میل نیست

بشکنی با یه دل چی آخه

این خورده دلکات که جای عشق نیست آخه

توی توهم رویا دردام میمونه به تنت

شب از اونجاست که فکر و خیال میزنه به سرت

من اون آدمم که زندگی تو هوام نیست

اونقدر که توی دلم خونه دیگه تو رگام ینست

چند تا شمع روی کیکمه نمیدونم

علم بهتره یا ثروت نمیدونم

رو سیام اَ اینکه جلو آینه است

چی بد تر از حالِ امشبِ نمیدونم

دیگه نمیدونم دسته دسته کیه

فقط یکی اینجا تعویضیه

فقط خسته میشه

بیا بزن دره گوشم بگو خفه

نصیحتاتم باشه واسه یه وقت دیگه

لال شدم مزه خفه خونو دیدم

تکی جمع شدم وقتی جمعتونو دیدم

دره گوش من از پرواز نگو

بگو کدوم پرواز وقتی پرمونو چیدن

دیدی دیدنامو بگو اشتباه چی

پوچ میکننم دیگه تووی اجتماع کی

این زمین تحفه ی شما مبارک

چه وارث چون ماها اشتباهشیم

پر ام از این مردم من

دور و برم پره غریبه ان کلا

کلی زمینم خوردم

کسی نفهمیدم خمیده ام جز مرگ

کلی گریه کردم از درد نمیرسیدم بش زورم کم

همه رو ریختم تو خودم

ترسیدم بفهمن بم بخندن

پر ام از این مردم من

دور و برم پره غریبه ان کلا

کلی زمینم خوردم

کسی نفهمیدم خمیده ام جز مرگ

کلی گریه کردم از درد نمیرسیدم بش زورم کم

همه رو ریختم تو خودم

ترسیدم بفهمن بم بخندن