متن آهنگ “کارما” از “آمورفیکا“

[Silver Sun]

شب زیر ماه، دوتایی ما

شهر زیر برف با کلی حرف

من اینجا تنها با سایم

چون تو نیستی

منو ببخش اگه قلبم آهنیه

حرفات کهنه شدن

می تونم همشو دوره کنم

میچرخم دور خودم،تو با بقیه

بیدار شدم أ خواب،حتی اگه نخوام

زل میزنم به لجنی که کردی باش تموم

فکر میکردم همش خوابه ، ولی خواب نبود

هنو می بینمت جلوم با اون خنده های لوست

اسممو دراوردی رو،زخمای پوستت

بازم توهم من یا که دنیا که توشم

که نمی ارزه نبودنت حتی یه روزش

چقدر حرف زدم بات سه نشه لعنتی

یه طومار از سوال غده شد بعد از این

هنو می خوام  همون  آرایش و چشای خُمارت

همون من که خر میشه با نگات دوباره
چی می گی حرفاتو جم کن بکن یه سره

یه روز بد می خوری چوبشو یه ذره که سهله

بازم هر چی بم بگی میگم آره باشه همون

ولی ماه پشت ابر نمی مونه میشه یه روز معلوم

یه قيچي كه ميره لاي موهام

خرد ميشه دونه دونه آرزوهام

من، از زندگيم گذشتم

ديگه هيچي نميخوام

منو ببخش اگه قلبم آهنیه

همه حرفات کهنه شدن

می تونم همشو دوره کنم

میچرخم دور خودم تو،با بقییه

نه نميبخشمت بم ميگن همه

چرا ميخندي الكی وقتی تو دلت غمه

ميدونم آخريه ميدوني نامرديه

اين نا مرديه …

منو ببخش اگه قلبم آهنیه

ولی باز واسم تویی آخرین عشق
فکر می کردم هنوز خوابه

ولی خواب نبود

شوخی میکردم تو بغلم که بود

ولی جاش نبود

میدونی،اونی که یه روز رفت

محاله برگرده

نه اینکه نتونه بر گرده

یعنی با اونی که بود خیلی فرق کرده

خیلی وقته وقتم خالیه

واسه اینکه فک کنم مدام به کینه هام

اونی که یه روز قول می داد بهم

فهمیدم که گذاشته زیر پاش

راستی عکست رو دیوار هست هنو

به خودم می گم احمق بس نبود

اون که الان خوش، شاید مست هر روز

شاید زیر دوش کرد تموم

منو ببخش … منو ببخش … منو ببخش