وظیفه پرستار در قبال مریضهای بد حال پیر چیست؟

[NeginNg]

در این بخش کار پرستار در هنگام مواجه شدن با مریض های مسن و ناخوش احوال را بررسی میکنیم . بد حال یعنی اینکه وقتی بیماررا صدا میزنیم و یا حرکتش می دهیم نمیفهمد اکنون شیوه برخورد با این بیماران را در رشته پرستاری مرور میکنیم

- علائم حیاتی :

بررسی وضعیت تنفس :

- تنفس عادی وطبیعی ( تعداد ۱۲-۱۸ باردردقیقه )

- برادی پنه ( کمتراز۱۰ باردردقیقه با عمق وریتم عادی )

- تاکی پنه ( سریع سطحی بیشتراز۲۴باردردقیقه )

- هیپوونتیلاسیون ( تنفس سطحی وغیرطبیعی)

- هیپرونتیلاسیون ( افزایش تعداد وعمق تنفس که تنفس کاسمال هم نامیده می شود که براثرکتواسیدوز دیابتی ایجادمی شود)

- تنفس شین استوک (تنفس دوره ای منظم که درآن تعداد وعمق تنفس افزایش یافته وسپس کاهش می یابد تا آپنه ایجاد شود و۲۰ ثانیه آپنه طول می کشد)

- آپنه یا قطع تنفس

بررسی نبض :

برای بررسی نبض بیمارسه مورد راارزیابی می کنید:

۱-تند یا تاکیکارد بالاتر از ۱۰۰ در دقیقه

- تعداد نبض دردقیقه : ۲-کند یا برادیکارد پائین تر از ۶۰ در دقیقه

۳-معمولی ۱۰۰-۶۰ دردقیقه

۱-منظم ( فاصله نبض طبیعی ومنظم )

- ریتم نبض: ۲-نامنظم ( فاصله بین نبض ها نامنظم )

۳-منظم همراه با ضربان های زودرس

۱-نبض قابل لمس نیست

- قدرت نبض ۲-نبض نخی (با فشار کم محومی شود )

۳-نبض ضعیف

۴-معمولی (بافشارمعمولی محونمی شود)

۵-نبض پر (بافشارمحونمی شود)

توجه: در موارد فوریت ازنبض کاروتید استفاده می شود

بررسی فشارخون :

ماگزیمم (سیستول) مینیمم (دیاستول)

- فشارخون ایده آل : کمتراز۱۲۰mmhg کمتراز ۸۰mmhg

- فشارخون طبیعی : ۱۳۰-۱۲۰ mmhg کمتراز۸۰ mmhg

- فشارخون مرزی : ۱۴۰-۱۳۰ mmhg ۹۰-۸۰ mmhg

- پرفشاری درجه یک: ۱۶۰-۱۴۰ mmhg ۱۰۰-۹۰ mmhg

- پرفشاری درجه دو: ۱۸۰-۱۶۰ mmhg 110-100 mmhg

- پرفشاری درجه سه بالاتراز۱۸۰ mmhg ۱۱۰ mmhg

v بطورمتوسط دربالغین فشارسیستول ۱۴۰-۱۰۰ mmhg ودیاستول ۹۰-۶۰ mmhg می باشد وفشاربالای ۹۰/۱۵۰ راپرفشاری می گویند .

v تغییربیش از ۲۰میلیمترجیوه درفشارخون پایه باید اطلاع داده شود

مراحل انجام کار:

۱- بررسی وضعیت هوشیاری بیمار

۲- کناربیماربمانید واوراترک نکنید

۳- ازفرددیگری برای اعلام کد۹ کمک بگیرید

۴- درعرض ۱۰ ثانیه نبض بیماررابررسی کنید درصورت عدم نبض شروع فوری CPR

5- ترتیب C-A-B رارعایت کنید.

۶- ماساژقفسه سینه با سرعت۱۰۰ باردردقیقه ۳۰ ماساژدرعرض ۲۰ ثانیه بدهید ، (میزان فشارباید قفسه سینه را۵ سانتیمترجابجا کند ) ، درهر ماساژ اجازه دهید تا قفسه سینه به حالت اول برگردد.

۷- راه هوایی رابازکنید.

۸- سیستم تنفس رابررسی کنید(بانگاه کردن ویا با صورت خود حس کنید).

۹- دوبارتنفس ۳۰بارماساژ (درهنگاه دادن تنفس به بالارفتن قفسه سینه توجه کنید )

۱۰- فاصله هرتنفس ۵/۱ ثانیه باشد وهرتنفس یک ثانیه طول بکشد وبایدهنگام دادن تنفس ماساژقلبی قطع گردد. تنفس وماساژ ۳۰:۲ تا ۵سیکل ادامه پیدامی کند (حدود۲دقیقه )

۱۱- درصورت وجود دفیبریلاتور بیفازیک : شوک ۱۵۰-۲۰۰ ژول بعدازهر۵سیکل وبلافاصله بدون وقفه ماساژادامه پیدا می کند

۱۲- درصورت تعبیه لوله تراشه بدون هماهنگی بین ماساژ وتنفس ، ماساژ ۱۰۰ ضربه دردقیقه ادامه پیدامی کند وهر۶تا۸ثانیه یک تنفس داده می شود (۸تا۱۰ تنفس دردقیقه )

توجه: ازهیپرونتیله کردن بیمارخودداری کنید

۱۳- به محض رسیدن تیم CPR ازبیمارفاصله گرفته وبادادن گزارش احیای بیماررا به تیم بسپارید ودردادن وسایل به تیم CPRکمک کنید .

منبع-پرستاران توانمند ایران