شوخی هایی که مد می شوند

[Dead Silence]

شوخی هایی که مد می شوند

کافی است سری به Inbox تلفن همراه تان بزنید، مدتی را در شبکه های اجتماعی گشت و گذار کنید یا کمی به دیالوگ های جوانترها گوش دهید تا جنس شوخی ها دستتان بیاید.

مهمترین ویژگی این شوخی ها، فراگیری و عمر کوتاه (از مد افتادن سریع) آنهاست. به اضافه اینکه تنوعشان به قدری گسترده است که گاهی نسل های قبلی را هم به وجد می آورد!

بزرگان و جملات مهم

داستان با بالا گرفتن تب به اشتراک گذاشتن نقل قول ها در فضای مجازی شروع شد. در ابتدای امر جملات نقل شده واقعی و مستند بودند اما به مرور عده ای انسان ناآگاه هر جمله موثری که به چشمشان می خورد و از راوی آن باخبر نبودند را با ذکر یک اسم و فامیل در انتهای آن، می چسباندند به یکی از بزرگان عرصه های مختلف به این ترتیب پای پروفسور حسابی و مرحوم دکتر شریعتی و کوروش و حسین پناهی فقید و شازده کوچولو به انواع و اقسام جملات بی ربط باز شد. در این بین عده ای انسان خوش ذوق هم طبع نمک فشانی در وجودشان عود کرد و این جریان را دستمایه تولیدات جدید طنازانه شان قرار دادند.

نمونه: اگر شخصی به صورتتان سیلی زد، شما هم سیلی محکمتری به صورتش بزنید. (دکتر حسابی در حالت عصبانیت)

پ نَ پ

همه ما در طول عمرمان حداقل چند ده بار با پرسش هایی که پاسخشان اظهر من الشمس است مواجه شده ایم یا حتی شخصا پرسنده شان بوده ایم. همین سوالات بی معنی یا مسخره رفته رفته تبدیل شدند به پدر پدیده زبانی جذابی (در زمان خودش) به نام «پ ن پ» که به سرعت فضای مجازی و دیجیتال را درنوردید و البته به همان سرعت هم تبش فروکش کرد و ضد جریانش جان گرفت. گرچه هنوز مدل این شوخی ها را می شود در سریال های تلویزیونی و برخی فیلم های سینمایی دنبال کرد.

نمونه: کامپیوترم ویروس گرفته. آنتی ویروسه ازم می پرسه مطمئنی می خوای پاکش کنی؟ می گم پ ن پ، می خوام بزرگش کنم، پیر که شدم عصای دستم باشه!



یکی از آخرین روش های شوخی که همچنان سرپاست و به دلیل استفاده از عناصر تصویری هنوز جای خلاقیت دارد. کسی از تاریخچه آن باخبر نیست، ولی ساز و کار عمومی ترول ها از این قرار است: مجموعه ای از داستانک های طنزآمیز که به صورت کمیک استریپ و از طریق صورتک هایی با قیافه های ثابت (عصبانی، ریلکس، خبیث و ...) روایت می شوند.

ترول ها

یکی از آخرین روش های شوخی که همچنان سرپاست و به دلیل استفاده از عناصر تصویری هنوز جای خلاقیت دارد. کسی از تاریخچه آن باخبر نیست، ولی ساز و کار عمومی ترول ها از این قرار است: مجموعه ای از داستانک های طنزآمیز که به صورت کمیک استریپ و از طریق صورتک هایی با قیافه های ثابت (عصبانی، ریلکس، خبیث و ...) روایت می شوند. این کمیک ها ساختاری ساده دارند و هر کس می تواند نمونه ای از آن را درست کند (در بین آنها نمونه های بسیار بی مزه هم کم نیست و به سلیقه و نمک افراد بستگی دارد).

داستانک های «دوین جانسون»

دوین راک جانسون یکی از غولتشن های هالیوود است که سابقه کشتی کج هم دارد. این بابا فیلمی بازی کرد به نام «مسابقه تا کوه جادوگران» که در صحنه ای از آن،حین رانندگی با دختربچه ای که روی صندلی عقب ماشین نشسته بود، به گپ و گفت مشغول بود.

قابلیت های دراماتیک (!) این صحنه به خاطر نوع نگاه جانسون و دخترک، به سرعت توسط کاربران اینترنت کشف و هجو این صحنه به یکی از بامزه ترین شوخی های اینترنتی تبدیل شد؛ آنقدر که شوخی با چهره های آشنای وطنی در نمونه های داخلی آن را می توان یکی از قله های طنز آمیز سال گذشته لقب داد.

غلط نامه

نگاهی هجوآمیز به لغت نامه مرحوم دهخدا. ساز و کار این شوخی ها به این ترتیب است که فرد آفریننده شوخی، کلمه یا عبارتی را انتخاب می کند و با شکستن ساختار و آن تجزیه اش به بخش های مختلف بعضا من درآوری، مفهوم جدید و با نمکی با آن می سازد. این نوع شوخی، ریشه غیرقابل انکاری در شوخی های کلامی نسل های قبلی دارد، ولی چون تصویری شده و هنوز گنجینه خلاقیتش به پایان نرسیده، سرپا مانده./ همشهری جوان

[~Шоиďєгfůι G!яl~]

شوخی خوبه.دوس دارم.خخخخخخخخخخ

[fatEmEh1999]

........