بازی آنلاین
آپلود عکس
هر چند ائمه (عليهم السلام) در مقام عبادت و ذکر در راز و نياز با پروردگار بي نياز در ديدگان عاشقان اهلبيت روشن و واضح است و تمام زواياى زندگى و هر لحظه در حال عبادت و بندگى حضرت حق بودند ولي،.به بيان پاره اى از حالات عبادى آن امام همام مي پردازيم تا چراغ هدايتى براى پيروان مکتب ايشان باشد:
يکى از خدمتکاران حضرت نقل مي کند:
به همراه امام باقر (عليه السلام) براى انجام حج به مسجدالحرام وارد شديم. امام با مشاهده کعبه از خود بى خود شده و با صداى بلند شروع به گريه نمود.
عرض کردم: مردم به شما نگاه مي کنند: اگر ممکن است قدرى آهسته تر گريه کنيد!
امام فرمودند: واى تو! صدايم را به گريه بلند مي کنم شايد مورد رحمت الهى قرار گيرم و فرداى قيامت رستگار شوم.
سپس امام (عليه السلام) طواف نمودند و پشت مقام به نماز ايستادند. چون نماز ايشان به پايان رسيد جايگاه سجده اش از اشک ديدگان, تر شده بود. [51]
امام صادق (عليه السلام) مى فرمايند: هماره ياد خدا بر دل و زبان پدرم جارى بود؛ به گونه اى که وقتى همراه ايشان راه مي رفتيم مشغول ذکر خدا بود، در ظاهر با مردم سخن مي گفت، ولى اين نيز او را از ياد الهى غافل نمي کرد و پيوسته زبانش به گفتن «لا اله الا الله» مترنم بود. [52]
عبادت و تهجّد حضرت زبانزد خاص و عام بود، امام دائم الذّکر بودند و در هر شب 150 رکعت نماز بجا مي آوردند[53].
دستگيرى از نيازمندان
شنيده نشده است که نيازمندى نيازش را به حضرت (عليه السلام) اظهار کرده باشد و پاسخ منفى شنيده باشد. امام صادق در اين باره مي فرمايند:
« هر چه پدرم از لحاظ امکانات مالى نسبت به ساير خويشاوندان در سطح پائين ترى قرار داشت و مخارج زندگى وى سنگين تر از بقيه بود ولى هر جمعه به نيازمندان انفاق مي کرد و مي فرمود: انفاق در روز جمعه ارزش بيشترى دارد، چنانکه روز جمعه بر ساير روزها برترى دارد. [54]
در اين زمان پر از غفلت و بي خبرى نيز، آگاه دلان، از خان کرمش بهره مند و از برکات و عنايات درگاهش حاجت روا مي شوند و دست خالى از درگاهش باز نمي گردند.
گر گدا کاهل بود تقصير صاحب خانه چيست؟
يکى از خدمتکاران حضرت نقل مي کند:
به همراه امام باقر (عليه السلام) براى انجام حج به مسجدالحرام وارد شديم. امام با مشاهده کعبه از خود بى خود شده و با صداى بلند شروع به گريه نمود.
عرض کردم: مردم به شما نگاه مي کنند: اگر ممکن است قدرى آهسته تر گريه کنيد!
امام فرمودند: واى تو! صدايم را به گريه بلند مي کنم شايد مورد رحمت الهى قرار گيرم و فرداى قيامت رستگار شوم.
سپس امام (عليه السلام) طواف نمودند و پشت مقام به نماز ايستادند. چون نماز ايشان به پايان رسيد جايگاه سجده اش از اشک ديدگان, تر شده بود. [51]
امام صادق (عليه السلام) مى فرمايند: هماره ياد خدا بر دل و زبان پدرم جارى بود؛ به گونه اى که وقتى همراه ايشان راه مي رفتيم مشغول ذکر خدا بود، در ظاهر با مردم سخن مي گفت، ولى اين نيز او را از ياد الهى غافل نمي کرد و پيوسته زبانش به گفتن «لا اله الا الله» مترنم بود. [52]
عبادت و تهجّد حضرت زبانزد خاص و عام بود، امام دائم الذّکر بودند و در هر شب 150 رکعت نماز بجا مي آوردند[53].
دستگيرى از نيازمندان
شنيده نشده است که نيازمندى نيازش را به حضرت (عليه السلام) اظهار کرده باشد و پاسخ منفى شنيده باشد. امام صادق در اين باره مي فرمايند:
« هر چه پدرم از لحاظ امکانات مالى نسبت به ساير خويشاوندان در سطح پائين ترى قرار داشت و مخارج زندگى وى سنگين تر از بقيه بود ولى هر جمعه به نيازمندان انفاق مي کرد و مي فرمود: انفاق در روز جمعه ارزش بيشترى دارد، چنانکه روز جمعه بر ساير روزها برترى دارد. [54]
در اين زمان پر از غفلت و بي خبرى نيز، آگاه دلان، از خان کرمش بهره مند و از برکات و عنايات درگاهش حاجت روا مي شوند و دست خالى از درگاهش باز نمي گردند.
گر گدا کاهل بود تقصير صاحب خانه چيست؟
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
