در مسیر آب و آتش | fereshteh27 & sky-angle کاربران انجمن

[a1100]

نقل از دوست خوبم (دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
sky-angle )

سلام به دوستای گل و خوشگل و مهربون یا به قول فرشته: سلام به شما خوبان!!
این کار جدید و مشترک از من و فرشته جون( دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
[b]fereshteh27 )هست!! امیدوارم خوشتون بیاد..[/b]

عشقولانه، کل کل، پلیسی، بزن و بکش و کلا همه چیز توش هست!!

همونطور که میدونید، به نقـــــــــــــــــــــــ ـد های سازندتون نیازمندیم..
لینک نقد پس از اینکه فصل اول کامل شد قرار میگیره..
با تشکر از همه دوستان و مدیران محترم..



fereshteh27....من هم اومدم..خوش اومدم..بزن کف قشنگه رو..

سلام دوستان خوب وهمیشه همراهم..فرشته هستم..معرف حضورتون که هستم؟..خوبین؟..خوشین؟..سلامتین؟..خب خداروشکر..

هنوز اون یکی رمانم دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
[b]عشق و احساس من  رو تموم نکردم که این کار مشترک رو با دوست خوبم sky-angle (فری جون)می خوام شروع بکنم..
همونطور که فری جون گفت بعد از اینکه یه فصل از رمان رو پشت سر گذاشتیم تاپیک نقد هم میذاریم تا شما عزیزان با نقد های خوب و سازندتون در هرچه بهتر شدن این رمان کمکمون کنید..[/b]
دوستان من و فری جون اخر هر پستمون اعلام می کنیم که کدوممون پست بعد رو می نویسه..مرسی از همه ی شما خوبان..
توی این رمان هم همه چیز پیدا میشه..کل کل..بزن بزن..صحنه های اکشن..صحنه های رمانتیک..کلا هر چی دلت بخواد هست..
امیدوارم ما رو همراهی کنید و مثل همیشه امتیاز و تشکر هم فراموشتون نشه که اساسی بهمون دلگرمی میده..نقد هم یادتون نره..
من و فری جون توی تاپیک نقد منتظرتون هستیم تا از نظرات و پیشنهادات و نقد های خوب وسازندتون بهره ببریم..
دوستتون دارم..موفق باشید..

این رمان تماما زاده ی تخیل نویسنده ست..پس اگر به نکته ای برخوردید که رمان رو غیرواقعی جلوه داد این رو در نظر بگیرید..ممنونم از شما..

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
تاپیک نقد رمان در مسیر آب و آتش | fereshteh27 & sky-angle کاربران انجمن| معرفی و نقد کتاب

خلاصه داستان :دختری به اسم مانیا محبی پزشکی خونده..می خواد به درسش ادامه بده تا تخصصش رو بگیره ولی در کنارش می خواد تو یه بیمارستان هم مشغول به کار بشه..مانیا با پدر ومادرش زندگی می کنه و تک فرزنده..تو زندگیش 2 تا ارزو داره یکیش اینکه پزشک بشه که خب به این ارزوش رسیده ..اون یکی ارزوش اینه که بره تو ارتش..کلا اهل هیجانه و خیلی دوست داره یه روز پلیس مخفی بشه..ولی مگه میشه ادم هم پزشک باشه هم بره تو ارتش؟..خب توی این داستان میشه کلا کار نشد نداره..مانیا خانم هم که اهل ریسک و هیجانه پی گیرشه..با دوستش شمیم تو یه بیمارستان که رییسش اشنای شمیم هست مشغول به کار میشن..شمیم پرستاری خونده و مانیا پزشکی..تا اینکه مانیا یه روز تصمیم می گیره بره تو ارتش و بشه پزشک اونجا..نه به حرف پدر ومادرش گوش می کنه نه به حرف دوستش تصمیم خودشو گرفته..می خواد به این یکی ارزوش هم برسه..تا اینکه بالاخره به عنوان پزشک یار وارد ارتش میشه..مانیا که تا حالا فکر میکرده تو ارتش کلی هیجان انتظارشو می کشه با ورود به اونجا می فهمه ای دل غافل اینی که داره می بینه با اونی که تو ذهنش همیشه برای خودش مجسم می کرده زمین تا اسمون فرق می کنه..از همون بدو ورودش با سرگرد جدی وسخت گیری به اسم جناب سرگرد اهورا راد اشنا میشه..ولی اونم چه اشنایی..دیدن داره..به خاطر اینکه مانیا زیاد خرابکاری به بار میاورده این جناب سرگرد ما با موندن مانیا توی پادگان مخالف بوده..ولی مگه دست اونه؟..بخواد نخواد باید تحملش کنه..و اما چطوری؟..میگیم براتون ..رمان رو بخونید و ما رو همراهی کنید تا متوجه همه ی این قضایا بشید..رمانی پر از هیجان و کل کل..مطمئنم از خوندش لذت می برید..پس بشتابید که من و فری جون بی صبرانه منتظر حضور گرمتون هستیم..

با تو بودن همیشه پر معناست 

بی تو روحم گرفته و تنهاست 

با تو یک کاسه آب ، یک دریاست 

بی تو دردم به وسعت صحراست

من، امیدی را در خود باور ساخته ام 

تار و پودرش را، با عشق تو پرداخته ام 

مثل تابیدن مهری در دل 

مثل جوشیدن شعری از جان 

مثل بالیدن عطری در گل 

جریان خواهم یافت 

راه خواهم افتاد باز از ریشه به برگ 

باز، از "بود" به "هست" باز، از خاموشی تا فریاد !


رمان در مسیر آب و آتش..کاری از sky-angle & fereshteh27

---

* به نام خالق هستی *

قلم بتراشم از هر استخوانم
مرکب گیرم از خون رگانم 
بگیرم کاغذی از پرده ی دل
نویسم بر تو ای مهربانم

زندگی به دو نیم است نیمه ی اول به انتظار نیمه ی دوم و نیمه ی دوم در حسرت نیمه ی اول..
عشق صدای سازگار است و بلای ماندگار..

************************************************** *******************************
سلام و صد سلام به همه ی شما دوستان خوب وهمیشه همراهم..هم اینورم هم اونور..این رمان یه کار مشترک از من(فرشته) و دوست خوبم فری جون..(sky-angle)هستش که امیدوارم ازش خوشتون بیاد..فصل اول تموم بشه تاپیک نقد هم میذاریم ..دوستتون دارم..موفق باشید..با تشکر فراوان از دوست خوبم..(sky-angle)


فصل اول

ماشین رو جلوی خونه ی شمیم نگه داشتم..
شمیم :خب کاری نداری؟..
-از اول هم کاری نداشتم..
--اونو که می دونم..تو هر وقت کارت به من گیرمی کنه اینورا پیدات میشه..
با لبخند نگاهش کردم و گفتم :خوبه اینو میدونی وبازم باهام میای..
--چه کنین دیگه خرابه رفاقتیم..
-پس بپا خونه خرابمون نکنی..
خندید وگفت :نه دیگه در اون حد..ولی باشه تمام سعیمو می کنم..
-نمی خوای بری؟..خیر سرم امشب قراره برام خواستگار بیاد..اونوقت نشستم اینجا و دارم با تو کل کل می کنم..د برو دیگه..
--خیلی خب بابا..چه جوشه خواستگارشم میزنه..بیا تو هم با این لگنت..دو کلام خواستیم حرف بزنیما..

از ماشین پیاده شد..سرشو از پنجره کرد تو..
لبامو جمع کردمو و پشت چشم نازک کردم.. با صدای کشیده ای گفتم : اوهو..به ایکس تیری من میگی لگن؟..پس بیام به ابو قراضه ی تو بنازم؟..در ضمن دو کلامه تو 2 ساعت تموم طول می کشه..فکر گوش منو نمی کنی لااقل به اون فک بدبختت یه استراحت بده..
--تو به فک من کاری نداشته باش..برو یه فکری واسه ی گوشات بکن که خدادادی ایراد داره چرا میذاریش پای من؟..
چپ چپ نگاش کردم که خندید و خواست سرشو ببره بیرون که صداش کردم..
--چیه؟..
-شمیم کارو چکار کنیم؟..
--یعنی چی کارو چکار کنیم؟..خب باهاش کار می کنیم دیگه..
-منگول منظورم اینه به نظرت بریم توی بیمارستان قدیر یا بریم ستایش؟..
--هیچ کدوم میریم بیمارستان دایی مامانم..

چشمام گرد شد..
-مگه دایی مامانت بیمارستان داره؟..
با بی خیالی شونه شو انداخت بالا و خلاصه و مفید گفت :اره..
-اره و درد..اره و زهرمار..دیوونه تو پارتی داشتی و اونوقت این همه توی این بیمارستان و اون بیمارستان منو می کشوندی ؟..
--خب چکار کنم؟..باهاشون قهریم..

عین لاستیک پنچر شدم..
-قهرین؟..ای بخشکی شانس..حالا نمیشه برین اشتی کنین؟..
--وا..به خاطر کار؟..
- پ نه پ به خاطر شخص شخیصه خودش..برین اشتی کنین دیگه..
--نمیشه..
-چرا؟..
--چون نمیشه دیگه..
-اکه هی..اخه اینم شانسه من دارم؟..حالا که پارتیمون جور شد.. این وسط باید شماها با هم قهر باشید..پس چکار کنیم؟..
چند لحظه نگام کرد..یه دفعه زد زیر خنده..
--چته؟..چل می زنی؟..
با خنده گفت :شوخی کردم..اتفاقا در جریان هست..قول داده یه کاری برامون بکنه..
-یعنی چی؟..
--یعنی اینکه شوما میشی خانم دکتر..منم که رشته م پرستاریه میشم پرستار..یه جورایی باهمیم دیگه..
عین چی ذوق کردم..
-وای راست میگی؟..چرا زودتر نگفتی؟..می خوای منو دق بدی؟..
با بدجنسی خندید وگفت :اره ..از کجا فهمیدی؟..
نگاه تندی بهش انداختم که خندید و سرشو کرد بیرون..
--برو به کار وبدبختیت برس عروس خانم..
-اولا عروس خانمو مرض..دوما خبرشو بهم بدیا..جون مانیا اذیت نکن..
--خیلی خب بابا..قسم نده..
-ایول داری..خداحافظ..
دستشو تکون داد و گفت :خوش بگذره..بابای..
ماشین رو به حرکت در اوردم..مقصدم خونه بود..
امشب قرار بود دوست بابا همراه پسرش بیان خونمون جهت امر خیر..هه..اسمش مهران بود ولی اصلاااااا ازش خوشم نمی اومد..یه پسر شل و وارفته و نچسبی بود که لنگه نداشت..
زیادی مامانی بود..یعنی هر وقت می اومدن خونمون درست کنار مامی جونش می نشست..اگر مامانش اجازه می داد دهنشو باز می کرد حرف می زد..اگر هم نه که باید ساکت و اروم عین یه اقای متشخص یه گوشه می نشست و هیچ حرفی هم نمی زد..
کلا افسار داشت که اونم دست مامانش بود..از اینجور مردا بیزار بودم..اینکه محکم نیستن و هیچ ارده ای از خودشون ندارن..اینجور مردا برای شخصیت خودشونم ارزش قائل نیستن چه برسه به دیگران..
بی خیال من که جوابم از الان معلومه..نهههههههه..
حالا میان یه شیرینی و میوه ی مفتی هم می خورن و میرن دیگه..اخه خدا وکیلی قیافه ش سوژه ای بود واسه خودش که البته درنوع خودش هم بی نظیر بودا...
اینکه واسه هر کاری زیر چشمی مامانشو نگاه می کرد و تا مامانش صداش می کرد سیخ سرجاش می نشست ادم می پوکید از خنده..خب خوبه دیگه یه کم شاد میشیم..
ولی بابا و مامان مثل من فکر نمی کردن..اتفاقا می گفتن پسر اروم و سربه زیریه..به درد زندگی می خوره..ولی من که زیر بار نمی رفتم..کو گوش شنوا؟..
مگه عهد بوق بود که دخترا رو به زور شوهر بدن؟..من می خواستم باهاش زندگی بکنم نه بابا و مامانم..پس خودم باید همسر اینده مو انتخاب بکنم..این حق من بود..و منم از این یارو بچه مامانی خوشم نمی اومد پس کلا منتفی بود..

با زدن چندتا بوق سرایدار درو باز کرد..ماشین رو بردم تو..مامان طبق معمول با شنیدن صدای ماشینم اومد تو بالکن..
پیاده شدم و براش دست تکون دادم..به روم لبخند زد و دستشو تکون داد..بدو بدو رفتم تو خونه..
بابا تو سالن نشسته بود و روزنامه می خوند..مامی هم اومد پیشم ..
یه سلام بلند بالا کردم و گونه شو بوسیدم..
--سلام دخترم..خوش گذشت؟..
-عالی بود مامی جونم..
نشستم رو مبل..بابا از پشت عینکش نگام کرد و گفت :چرا انقدر دیر کردی؟..
--ترافیک بود..
چند لحظه نگام کرد..بعد هم اروم سرشو تکون داد و به روزنامه خوندنش ادامه داد..
رایان محبی پدر من بود..تو انگلیس به دنیا اومده ولی اصلیتش ایرانی بود..درمورد اینکه چطور به ایران اومد و با مامانم ازدواج کرد چیزی نمی دونستم..البته خیلی کنجکاوی کرده بودما ولی خب به نتیجه ای نرسیدم..کلا بی خیالش شدم..
چهره م بیشتر به بابام رفته ..هیچ چیزم شبیه به مامی نبود..البته چشمای بابا عسلی بود اما چشمای من ابی ..رنگ موهای بابا قهوه ایه خیلی تیره بود مال من روشن..ولی خب رنگ پوستامون یکی بود ..
پدرم مرد اروم و با شخصیتیه..هیچ وقت سرم داد نمی زد..با ارامش کارهاشو انجام می داد..همیشه هم موفق بود..
شرکت تجهیزات کامپیوتری داشت..کلا همه چیزمون عالی بود..چه وضعیتمون و چه محیط پر از ارامش خانواده مون..همگی با هم دوست بودیم..

مامی یه لیوان شربت گذاشت جلوم..به خودم اومدم..باز رفته بودم تو فکر..بی خیال مانیا تو چقدر فکر می کنی؟..
تشکر کردم و لیوان شربتمو یه نفس سر کشیدم..
بابا :امشب ساعت 8 سخاوت همراه خانواده ش میاد..بهتره زودتر اماده بشی..
با لبخند سرمو تکون دادمو گفتم :باشه چشم..پس من رفتم بالا تا حاضر بشم..
لبخند زد و نگام کرد..
--بسیار خب..برو دخترم..
هردوتاشون خوشحال بودن..فکرمی کردن با این ازدواج موافقم..
ولی نخیرررررر..موافق که نبودم هیچ..برای شاه دوماد برنامه ها داشتم..
چه شود امشب..

ادامه دارد...

[a1100]

یه نگاه دیگه تو اینه به خودم انداختم..به به بزنم به تخته..
یه کت و دامن بنفش یاسی که رو قسمت کمرش تنگ بود و کمرمو باریک تر نشون می داد..خوش دوخت و زیبا..
خب بذار این اقای خواستگار یه کم دلش قیلی ویلی بره بعد که حالش گرفته شد قیافه ش دیدن داره..
منم بدجنس بودما..خدا امشب رو بخیر کنه..
یه چشمک تحویل خودم دادم وگفتم :بی خیال..

با لبخند از اتاق اومدم بیرون..
همین که رفتم پایین صدای زنگ اومد..اوه اوه اومدن..
تا مامان چشمش به من افتاد سریع دستمو گرفت و منو کشوند برد تو اشپزخونه..بابا هم رفت درو باز کنه..
-ااااااا مامان دستم کنده شد..چرا اینجوری می کنی؟..
سینی فنجونا رو گذاشت رو میز و گفت :بیا اینجا بشین.. خواستگارا که اومدن تو و نشستن تو چایی رو میریزی تو فنجونا و منتظر میشی تا بابات صدات کنه..
با بی حوصلگی گفت :ای بابا بیخیال مامان..این کارا قدیمی شده..الان دیگه همه شربت می برن..
--یعنی چی دختر؟..وا..بیا اینجا بشین حرف هم نزن..یادت نره چیا بهت گفتما..
رو صندلی نشستم و لبامو جمع کردم..حرصم گرفته بود..
-چشممممم..شما بفرمایید برید سروقت خواستگارای محترم..
لبخند زد و نگام کرد..
--ایشاالله خوشبخت بشی عزیزم..
نگاهش کردم..با همون لبخند از اشپزخونه رفت بیرون..چه دل خجسته ای داره این مامی من..من حاضرم بدبخت بشم ولی زن این نی نی نازنازو نشم..از نسبتی که به مهران داده بودم خنده م گرفت..نی نی نازنازو..موندم اینو از کجام اوردم گفتم..
2 3 دقیقه ای بود نشسته بودن..یکی یکی فنجونا رو پرکردم..خب همه چی حله..می مونه مرحله ی اخر..بعد از چایی چی می چسبه؟..یه خواب راحت و اروم..ای گفتی مانیا خانم..
بسته ی قرص رو از تو جیب کتم در اوردم و ریختم تو یه کاسه..خب حالا با چی پودرش کنم؟..گوشت کوبم کجا بود؟..ای کاش یه چکشی چیزی بود خوردشون می کردم..
رفتم یه فنجون اوردم با تهش یکی یکی قرصا رو پودر کردم..سفید و یک دست..عین شکر ریختم تو یکی از فنجونا و با قاشق چای خوری خوب همش زدم..انقدر که دیگه اثری ازش نموند..محلول بیهوشی موقت ما اماده ست..دست پخته خودمه خوردنم داره ها..
گذاشتمش گوشه ی سینی درست ردیف اخر..می دونستم اخرین نفر اقای خواستگاره که باید فنجون چاییشو برداره..تجربه اینو نشون داده بود..که الان به دردم می خورد..
می تونستم یه کلام بگم نه و اونا هم برن رد کارشون..ولی خب کرم داشتم دست خالی روانه ی منزلشون نکنم..اخه هم از دست مامانش حرصی بودم هم از دست خودش..پسره ی شیربرنج..همون بهتر که بگیره بخوابه..والا..
بابا صدام کرد تا برم تو سالن..ای به چشم..برو که رفتیم..
سینی رو برداشتم و از اشپرخونه اومدم بیرون..با لبخند وارد سالن شدم و به همه شون سلام کردم..جوابمو دادن..صدای مهران رو که اصلا نشنیدم..از بس ولومش پایین بود..
حالا پایین تر از اینم میاد..بذار از این محلول جادوییم نوش جان کنه..ببین چی میشه..

چایی رو گرفتم جلوی بابا که تعارف کرد به پدر مهران خلاصه یه دور سینی رو چرخوندم تا اینکه رسیدم بهش..
سرشو بلند نکرد..دستشو اورد جلو فنجون چای رو برداشت..حتی یه تشکر خشک و خالی هم نکرد ..نچسب..
نشستم کنار مامان..
مامانش شروع به حرف زدن کرد..
--خوبی دخترم؟..
لبخند زدم وگفتم :مرسی..
رفت سر اصل مطلب ..
زیر چشمی هوای شازده پسرشو داشتم..چاییشو خورد..افرین تا تهشم خورد..چی از این بهتر..
لبخندم پررنگ تر شد..دیدم همه دارن دست می زنن..چی شد؟..
به مامان نگاه کردم..نگاه متعجبم رو دید وگفت :لبخندت نشونه ی مثبته دیگه دخترم درسته؟..
دهانم باز موند..اینا چی میگن؟..چه غلطی کردم نیشمو باز کردما..سریع هم سواستفاده می کنن..
-نه مامی جون..من قصد ازدواج ندارم..
خانواده ی مهران وا دادن..
مامانش گفت :اخه چرا دخترم؟..
- چون من برای اینده م برنامه های زیادی دارم که اگر ازدواج کنم..نمی تونم به اهدافم برسم..
به مهران نگاه کردم..داشت دستشو می خاروند..تند تند هم خمیازه می کشید..یا خدا نکنه به قرصا الرژی داره؟..
رشته م پزشکی بود و می دونستم با اون تعدادی که من به خوردش دادم اگر الرژی داشته باشه ممکنه راه تنفسش بند بیاد..یا حتی وضع بدتر بشه..
مادرش متوجه حالت مهران شد..
با نگرانی نگاهش کرد وگفت :مهران..پسرم چت شده؟..چرا خمیازه می کشی؟..
صداش مثل همیشه بود..هیچ مشکلی نداشت..حالت صورتش هم نرمال بود..خب خداروشکر الرژی نداره..حتما همینجوری دستش خارش گرفته..
مهران :نمی دونم..ولی احساس می کنم خیلی خوابم میاد..
چشماش داشت بسته می شد..تو دلم از خنده پوکیده بودم ولی ظاهرم ساکت و اروم بود..25 سالم بود و بهم نمی خورد از اینجور شیطنتا بکنم..ولی خب چه میشه کرد..عاشق هیجان و شیطنت بودم..ظاهرو هیکلم نشون نمی داد 25 سالم باشه..خیلی کمتر می خورد مثلا 20..ولی همیشه از اینکه سربه سر دیگران بذارم لذت می بردم..البته نه هرکس..اونایی که ازشون خوشم نمی اومد..یکیش هم همین شیربرنج بود..

مامانش خیلی نگرانش بود..دیگه داشت سرش می رفت تو یقه ش..
بابا صداش زد..ولی جواب نداد..یه بار دیگه صداش زد..اروم سرشو بلند کرد و به بابام نگاه کرد وبا لحن خواب الودی گفت :هوم..
وای دیگه نتونستم نخندم..ریز ریز خندیدم وسرمو انداختم پایین..چه با شخصیت..به بابام به جای بله میگه هوم..بابا جان تحویل بگیر..
بابا چیزی نگفت..مهران دیگه داشت از رو مبل میافتاد که باباش از جاش بلند شد و زیر بازوشو گرفت..بلندش کرد..
رو به بابا گفت : محبی جان شرمنده م..نمی دونم این پسر چش شده..ما دیگه زحمتو کم می کنیم..
بابا از جاش بلند شد وگفت :این چه حرفیه؟..حتما خسته ن..
یه دفعه دست مهران ول شد و داشت میافتاد که باباش سریع گرفتش..از زور خنده قرمز شده بودم..مامانم هی بهم سقلمه می زد که نخند زشته ولی مگه دست خودم بود؟..
شیر برنج که بود حالا شل و وارفته هم شده بود..قیافه ش واقعا دیدنی بود..
باباش از همه خداحافظی کرد و بردش بیرون..مامانش هم گونه ی من و مامی رو بوسید و یه خداحافظی زیر لبی کرد و رفت بیرون..
همین که پاشونو از خونه گذاشتن بیرون مامان رو به بابا گفت :رایان به نظرت مهران امشب یه جوری نشده بود؟..
بابا نشست رو مبل وگفت :چرا..اون مهران همیشگی نبود..
-- نکنه معتاد شده؟..اخه همه ش خمار بود..
بابا چیزی نگفت..هنوز لبخند رو لبام بود..
بابا نگام کرد..نگاهمو دزدیدم و فنجونارو جمع کردم..
بابا :مانیا..
دستم رو یکی از فنجونا خشک شد..اخه لحنش جدی بود..سرمو بلند کردم..
-بله..
--بشین..
مگه می شد رو حرفش حرف زد؟..نشستم..
مشکوک نگام کرد وگفت :بگو..
چشمام گرد شد..
-چی رو؟..
--بگو که کار تو بوده..مطمئنم تو فنجونش یه چیزی ریختی..وگرنه تا قبل از اینکه چاییشو بخوره حالش خوب بود..
سکوت کردم..هیچ وقت اهل دروغ گویی نبودم..در هیچ شرایطی..
--بهت گفتم بگو..می شنوم..
مثل همیشه با ارامش برخورد می کرد..
-خب..اره..کار من بود..
عصبانی شد..با تعجب نگاهش کردم..
--اخه دختره ی نادون این چه کاری بود که تو کردی؟..نگفتی ممکنه یه بلایی سرش بیاد؟..
ساکت بودم..خداییش یه جورایی پشیمون شده بودم و نه زیاد..
بابا هم راست می گفت..اگر یه بلایی سرش می اومد چی؟..
--دخترم تو که دیگه بچه نیستی..25 سالته..چرا دست از این کارات بر نمی داری؟..
مامان مداخله کرد وگفت :رایان بهتر نیست تمومش کنی؟..من مطمئنم مانیا پی به اشتباهش برده..
بابا به پشتی مبل تکیه داد وگفت :من که شک دارم..بار اولش که نیست ..
--می دونم..شما کوتاه بیا..
بلند شد و خواست بره بالا که سریع از جام بلند شدم و صداش کردم..
-بابا..
سر جاش ایستاد..اروم برگشت و نگام کرد..
-معذرت می خوام..
--در یک صورت می بخشمت..
منتظر نگاهش کردم ..
--زنگ می زنی وازشون معذرت می خوای..همین فردا..
مجبور بودم قبول کنم..چاره ی دیگه ای نداشتم..نمی خواستم بابا ازم دلگیر باشه :باشه چشم..
اروم سرشو تکون داد و خواست بره که گفتم :بخشیدین؟..
یه کلام گفت :اره..
بعد هم رفت بالا..
*******
صبح مجبور شدم زنگ بزنم و معذرت بخوام..مادر مهران هم چیزی نگفت ..
فقط گفت: امان از دست شما جوونا..
ولی نمی دونم چرا با اینکه این بلا رو سرش اورده بودم زیاد هم پشیمون نبودم..میگم دیگه ..زیادی بدجنس بودم..
از هیچ کاری ابا نداشتم..همیشه شاد و شیطون و نترس و عاشق هیجان بودم..
شمیم می گفت :این اخلاق تو جون میده واسه تو ارتش..هم عاشق هیجانی هم دل نترسی داری..
خداییش خودم هم خیلی دوست داشتم وارد ارتش بشم ولی امکانش نبود..هم به خاطر بابام که هیچ جوری قبول نمی کرد..هم اینکه رشته م پزشکی بود و میخواستم تو یه بیمارستان مشغول به کار بشم..
مگه ارتش به پزشک احتیاج نداره؟..ولی بازم بابامو چکار کنم؟..

بالاخره شمیم زنگ زد و گفت که دایی مامانش با استخداممون موافقت کرده..انقدر ذوق کرده بودم که نمی دونستم چکار کنم..
وای خدا بالاخره به ارزوم رسیدم..پزشکی..
البته من 2 تا ارزوی بزرگ توی زندگیم داشتم..یکی اینکه یه روز پلیس مخفی بشم..یکی هم پزشک بشم..
به دومی رسیده بودم ..یعنی داشتم می رسیدم..ولی هنوز درحسرت ارزوی اولی مونده بودم..
یعنی میشه؟..هیجان..هیجان..بازم هیجان..عاشقش بودم..

ادامه دارد...

---

-اهههههه. کی اینو روشن گذاشته؟ ای خدا... و با دستم گوشیمو پرت کردم بطوری که شارژش در اومد..
مامان: مانیااااااااا مانیییییی. پاشو دختر. اولین روز کاریته هاااااا
-چی؟ 
سریع از جام بلند شدم به سمت دستشویی دویدم .. یه آبی به سر و صورتم زدم و بدو بدو لباس پوشیدم.
یه شال سفید و یه مانتو مشکی و یه شلوار جین مشکی و کفشای سفید. اومدم بیرون از اتاق و رو به مامان گفتم: تو رو خدا همین یه امروز رو به صبحونه گیر نده.
یه شکلات داد دستم و گفت: اینم صبحونه ات. فقط اون شالو بکن مگه میخوای بری مهمونی؟؟
- راست میگیااا
یه مقنعه پوشیدم و به ساعت نگاه کردم. ساعت هشت بود.
سریع سوار ماشین شدم و گازشو گرفتم تا اینکه رسیدم خونه شمیم اینا.
شمیم تا چشمش بهم افتاد غرغر کرد : ای خاک بر سر خواب آلودت. یه بار عین آدم شب زود بخواب صبح هم زود بیدار شو
پشت چشم نازک کردم براش و شکلات رو برداشتم تا بخورم.
شمیم تا شکلاتو دید عین ندید بدیدا حمله کرد و از دستم گرفت..3 سوته خوردش.. منم سری به نشونه تاسف واسش تکون دادم.

-قربون ادم نخورده..کجا جات کرده بودن؟..
ابرووش انداخت بالا :هیچ جا..ولی گشنه م بود..
وقتی رسیدیم دهنم وا موند. فکرش رو نمی کردم بیایم این بیمارستان. اما خب واقعا مستحقش بودم. درسم خیلی خوب بود و با نمره های عالی مدرکم رو گرفته بودم.
از در بیمارستان رفتیم تو. شاید مسخره بیاد اما عاشق بوی بیمارستانم.
همین که رفتیم داخل یه دکتر که موهاشو به صورت فشن داده بود بالا جلومون سبز شد. داشت با یکی از پرستارا سر دارویی که تجویز کرده بود، دعوا میکرد تا من رو دید..... لال شد!!! اون مات و مبهوت نگام می کرد ولی من اخم کردم..
شمیم سقلمه ای بهم زد و گفت: محو جمال یار شد! من مطمئنم چند روز دیگه باید اینو هم مثل مهران لالا کنی تا دست از سرت برداره....!!!
لبخند زدم .. فکر کنم که اون دکتر جلف به خودش گرفت .. با یه لبخند ژکوند منو نگاه کرد و جلو اومد، عجب رویی داره ..!!
دم گوش شمیم گفتم: شمیم بزن بریم..زودباش.....
دوتایی سریع به سمت اتاق مدیر به راه افتادیم.
ای جان طبقه هفتم یعنی آخر بود. ایول... چه حکومتی میکنه اینجا!!!
شمیم برعکس همیشه ساکت بود نمیدونم چرا اما حتما یه مرگش بود...!! در اتاق رو باز کرد و رفتیم داخل. یه اتاق با دکور سفید و سبز. دقیقا رنگایی که تو بیمارستانا ازش بیش از حد استفاده میشه اما این خیلی شیک بود. سبز مغز پسته ای بود نه مثل اون سبز پررنگ بد ریختا.
یه میز خوشگل که روش یه لب تاپ بود و یه مشت برگه هم مرتب کنارش و یه فنجون قهوه سمت راست و یه کتابخونه هم سمت چپ بود.
به آهستگی سلام کردیم و با تعارف رئیس بیمارستان یا همون آقای کریمی نشستیم.
آقای کریمی رو به شمیم گفت: شمیم جون چه خبر دایی؟ 
-خوبم دایی ..خبر سلامتی..
یک لبخند زد.
--هنوز از دیدن اون صحنه ها ناراحتی؟؟؟
شاخ در آوردم... اون صحنه ها چیا بودن که شمیم دیده و باعث شده ناراحت بشه؟
شمیم فقط سر تکون داد و آقای کریمی خندید : از دست شما جوونا..
رو به من ادامه داد: خیلی خوش اومدید به بیمارستان ما. همین طور که دیدید ما اول پاکیزگی محیط واسمون مهمه بعد درمان. خودتون که با این چیزا آشنایید دیگه... یه مدت تحت نظر دکتر طهماسب کار می کنید و بعد از چند هفته خودتون بدون نظارت کسی به کارتون ادامه میدید. دکتر عمومی هستید؟؟ درسته؟؟؟
_ بله
تو دلم گفتم: بد نیست... به این دکتر طهماسب میزنه یه پیرمرد مهربون باشه . یاد اون یارو فشن ژیگوله افتادم..از کجا معلوم دکتر بود؟؟ شاید... اههههه فکر کردن داره اون مو فشن؟ چقدرم لوس میزد بوی عطر شیرینش تا اون سر دنیا هم میومد! والا
آقای کریمی نحوه ورود و خروج رو بهمون گفت و محلی که باید کارت میزدیم رو هم برامون توضیح داد بعد گوشی رو برداشت و به دکتر طهماسب زنگ زد و گفت تا یه ربع دیگه بیاد تا با هم آشنا بشیم .. بعد از تماسش فرم استخدام رو جلوی من و شمیم قرار داد. بعدش هم کمی در مورد حقوق صحبت کرد و قرار شد که از فردا شروع به کارکنیم.
از در که اومدیم بیرون سریع دست شیمیم رو کشیدم و گفتم: دختر چه مرگته؟؟ چرا ساکتی؟؟ اون شمیم شیطون و فوضول و شوخ کجاس!؟!؟!راستی منظور داییت چی بود؟..
شمیم در حالی که سعی می کرد گریه نکنه گفت: دین...دین به خاطر سمی روحشو به شیطان فروخت ..
_ شمیم جون صد بار بهت گفتم که این سریالو نبین. تو هنوز هم جزء زیر شونزده سالایی جنبه یه چیز ترسناک و هیجانی رو نداری!!
--چه ربطی به ترسناک بودنش داشت؟؟؟ بدجنس! من بخاطر خوب بودن دین و اینکه دین قراره شیطان بشه گریه میکنم. البته سمی گناهی نداره که به خون شیطان وابستس!!
-بسه حالا میخواد واسم فیلمو نقد کنه .. به سمت در آسانسور هلش دادم. 
وقتی رسیدیم پایین دم در همه زن بودن و تنها مردی که ایستاده بود همون پسر مزخرفه بود.
اهمیت ندادم و نگاهمو به بیرون دوختم که به سمتمون اومد...




ادامه دارد....

---

با کمال تعجب دیدم جلومون ایستاد..یه لبخند هم رو لباش بود..من محلش ندادم ولی شمیم خیلی سریع سلام کرد..
اونم نیشش بیشتر باز شد وگفت :سلام خانم..پرستار جدید شمایید درسته؟..
شمیم هم کم نذاشت یه لبخند پهن از اونا که نشون می داد در حال ذوق مرگ شدنه تحویلش داد وگفت :بله درسته..از کجا فهمیدید؟..
لبامو کج کرده بودم وبه مکالمات اون دوتا نگاه می کردم..منم اینجا بوق تشریف دارم دیگه..
--اخه امروز قرار بود یه خانم دکتر و یه خانم پرستار به پرسنل این بیمارستان اضافه بشه که همینجوری حدس زدم اون خانم پرستار شما باشی و..
نگاهشو به من دوخت و ادامه داد :اون خانم دکتر هم این خانم زیبا و اخمو باشن..سلام عرض شد خانم..
نگاه تندی بهش انداختم..چه پررو بود..
جواب سلامشو ندادم و به جاش با همون اخم نگاهش کردم وگفتم :شما که از همه چیز توی این بیمارستان اطلاع دارید لابد ابدارچی هستید یا شاید هم نظافتچی درسته؟..
لبخندشو جمع کرد..با غرور نگام کرد و گفت :نخیر خانم..بنده دکتر ارمین طهماسب هستم..متخصص مغز و اعصاب ..توی این بیمارستان مشغول به کارم..
یه کارت از تو جیبش در اورد و گرفت جلوم..
--این هم کارت ویزیت منه..از اشناییتون خوشبختم..
سرجام خشکم زده بود..وای یعنی سوتی از این عظیم تر نبود که من بدم؟..طرف دکتره اونم متخصص انوقت من جلوش وایسادم دارم کرکری می خونم؟..
یعنی من باید یه مدت زیر نظر این کار کنم؟..خدایا عذاب از این بالاتر هم بود که نصیب من بکنی؟..
خودمو نباختم و گفتم :خب اگر پزشک این بیمارستان هستید پس چرا لباس فرم تنتون نیست؟..
--چون منم مثل شما تازه رسیدم..
خب دیگه به معنای واقعی کلمه ضایع شدم رفت..دیگه چیزی نگو مانیا که خدای سوتی هستی..
--می خواین تخصص بگیرین؟..
حرکت کرد..من و شمیم هم پشت سرش رفتیم..
-بله ..منتها دوست ندارم بیکار بمونم.. میخوام در کنار درسم کار هم بکنم..
--خب خیلی خوبه..به جمع ما خوش امدید..
نه مثل اینکه بیخودی در موردش فکرای منفی می کردم..بر خلاف ظاهر جلفش مودب بود..
-ممنونم..
شمیم :من هم زیرنظر شما کار می کنم؟..
نگاهی به شمیم انداخت وگفت :شما زیرنظر هر کی که دوست داری می تونی باشی عزیزم..
لبخند رو لبای شمیم ماسید..به من نگاه کرد و ابروشو انداخت بالا که یعنی این چشه؟..
منم پوزخند زدم و رومو برگردوندم..
همین الان حرفمو پس می گیرم..این یارو یه چیزیش می شد..من و شمیم بیچاره رو بگو که می خوایم زیر دست این کار کنیم..همین اول کاری نباید بهش رو بدم..من از اوناش نیستم که بخواد باهام تیک بزنه..
کمی ما رو با محیط اونجا و پرسنل اشنا کرد..از برخورد های سبکش با پرستارا هیچ خوشم نمی اومد..واقعا ادم مزخرفی بود..
*******
1 هفته ای می شد که توی این بیمارستان مشغول به کار بودم..شده بودم دستیار جناب دکتر طهماسب..هه..به هیچ وجه بهش رو نمی دادم..کاری بهم نداشت ولی از نگاه های گاه و بی گاهش روی خودم خوشم نمی اومد..
دختر مغروری بودم ولی اگر از کسی خوشم می اومد زود صمیمی می شدم..از این یارو بیزار بودم..نمی دونم چرا ولی هیچ حس مثبتی نسبت به این بشر نداشتم..
برای بی محلی هام هم چه دلیل بالاتر از چشم چرونیه اقا؟..هر روزی که تو بیمارستان بودیم من و شمیم با هم برمی گشتیم خونه..ولی اون روز ماشینم خراب شده بود و شمیم هم سرماخورده بود نیومد بیمارستان..
با تاکسی اومده بودم و باید با تاکسی هم بر می گشتم..وقتی اومدم بیمارستان دکتر طهماسب دید از تاکسی پیاده شدم..
وقتی ازم پرسید گفتم :ماشینمو دادم سرویس..
دیگه چیزی نگفتم و مشغول به کارم شدم..وقتی ساعت کاریم تموم شد و می خواستم برگردم خونه..روی پله ها خودشو بهم رسوند..
--تشریف می برید خانم محبی؟..
خوبه خودش می دونه بازم می پرسه..
-بله دارم میرم خونه..
به ماشین مدل بالاش اشاره کرد وگفت :بفرمایید..من می رسونمتون..
-نه مرسی..خودم میرم..
--باچی؟..
با الاغ مرتیکه..عجب سیریشیه ها..
-خب معلومه با تاکسی..
--خواهش می کنم بفرمایید..گفتم که می رسونمتون..
-منم گفتم خودم میرم..
لبخند رو لباش ماسید..ولی خودشو نباخت وسریع گفت :شما بیاید سوار شین یه عرضی داشتم خدمتتون..
مشکوک نگاهش کردم..یعنی داره راست میگه؟.. 
-چی؟..
--شما بیا سوار شو..اینجا که نمی تونم بگم..تو مسیر با هم صحبت می کنیم..
دست گذاشته بود رو نقطه ضعفم..بیش از اندااااااااازه فضول نه ببخشید کنجکاو بودم..
ولی تردید داشتم که برم یا نه؟.. این حس کنجکاویم بدجور قلقلکم می داد..
-بفرمایید..
به طرف ماشینش رفت و دکمه ش رو زد..قفل در ها باز شد..بالاخره تردیدمو گذاشتم کنار و اون حس فضولیم که من بهش می گفتم کنجکاوی پیروز شد..
وقتی دید دارم میرم طرفش لبخند پهنی زد و نشست پشت فرمون..خواستم عقب بشینم که اصرار کرد جلو بشینم..جلو و عقب نداره می شینم دیگه..
نشستم جلو..حرکت کرد..ادرس خونمونو پرسید که بهش دادم..
-خب بگین..
--چی رو؟..
با تعجب نگاهش کردم..نکنه سرکاریه؟..
--همون عرضتون رو بفرمایید..چی می خواستین بگین؟..
لبخندش پررنگ تر شد وگفت :اهان..اره خب..
-اره خب چی؟..
نیم گاهی بهم انداخت و با اعتماد بنفس بالا گفت :من ازت خوشم اومده ..امروزی وفهمیده هستی..برای همین می خواستم ازت درخواست کنم با هم بیشتر اشنا بشیم..خیلی دوست دارم باهات دوست باشم..
اینطور که این مقدمه چینی کرد گفتم الان میگه کی با گل وشیرینی تشریف بیاریم خواستگاری؟..ولی سریع زد کانالی برفک نشون می داد..هه..دوستی؟..منظورش چی بود؟..
-میشه بیشتر توضیح بدین؟..گیج شدم..
--البته..چرا که نه؟..همونطور که گفتم من ازت خیلی خوشم اومده..می خواستم با هم ..خب چطور بگم..یه رابطه ی دوستی با هم داشته باشیم..
هنگ کرده بودم..نگرفتم چی گفت؟؟..با هم رابطه ی دوستی داشته باشیم..
یه دفعه بلند پرسیدم :چه جور دوستی؟..
از صدام ترسید و تو جاش پرید ..
با تته پته گفت :هیچی..دوستی دیگه..یعنی صمیمی تر از این باشیم..
مشکوک نگاهش کردم و گفتم :دوست پسر و دوست دختر؟..
چون لحنم اروم بود مرتیکه سواستفاده کرد ..خندیدوگفت :اره..دقیقا همینه..
دسته ی کیفمو همچین تو دستم فشار دادم که تو دلم اروز کردم ای کاش به جای دسته ی کیفم گردن این مرتیکه ی بی چشم و رو تو دستم بود..خووووووردش می کردم..
سکوت کرده بودم که اونم به نفع خودش برداشت کرد و با لبخند گفت :عزیزم قبول کردی؟..می دونستم خودت هم دلت می خواد..م..
-خفهههه شوووووو..
همچین جیغ کشیدم که سریع فرمون رو چرخوند به راست و کنار خیابون نگه داشت..با چشمای گرد شده نگاهم کرد..
با خشم زل زدم بهش و داد زدم :مرتیکه تو پیش خودت چی فکر کردی که همچین پیشنهاد مزخرفی رو به من میدی؟..فکر کردی منم از اوناشم ..اره؟..هه..برو دنبال یکی مثل خودت..
تند تند گفت :ببین داری اشتباه می کنی..بذار برات توضیح بدم..
-ساکت شو..هر چی هی هیچی نمیگم و احترامتون رو نگه میدارم انگارنه انگار..از این ارامش من ..از سکوت من سواستفاده می کنید..خیلی پستین..خیلی..
در ماشین رو باز کردم و پیاده شدم..محکم زدم به هم و رفتم اونور تا یه تاکسی بگیرم..از ماشینش پیاده شد و به درش تکیه داد..
یه پوزخند مسخره رو لباش بود و با غرور نگام می کرد..یعنی که "برو بی لیاقت"..
یه دفعه جو منو گرفت داد زدم :بی لیاقت هفت جد و ابادته..
پوزخندش محو شد..چشماش گرد شد..لابد الان پیش خودش میگه :"این دختره خله؟..من که چیزی نگفتم"..
با همون لحن گفتم :خل و چل هم خودتی فهمیدی؟..
یه تاکسی نگه داشت..سریع سوار شدم..لحظه ی اخر دیدم که چشماش از زور تعجب داشت از حدقه می زد بیرون..بی شعور..

ادامه دارد...

[ARSALAN MV]

منتظر ادامشم

[a1100]

فصل دوم

انقدر اعصابم خورد بود که حد نداشت..کرایه رو حساب کردم و از تاکسی پیاده شدم..
جلوی خونه ی مادربزرگ شمیم ایستاده بودم..3 سال پیش پدر ومادر شمیم تو یه تصادف کشته شده بودند ویه برادر داشت که ازدواج کرده بود..شمیم هم اومده پیش مادربزرگش ..
هر دو تنها بودند و اینجوری می تونستند تنهایی همدیگرو پر کنند..
معصومه خانم مادربزرگ شمیم .. زن فوق العاده مهربون و فهمیده ای بود..شمیم عزیز صداش می کرد من بهش می گفتم عزیز....واقعا مثل مادربزرگ خودم دوستش داشتم..
ناخواسته اخمام تو هم بود..هر وقت عصبانی می شدم اینجوری بودم..اولین چیزی که نشون می داد حسابی عصبانی هستم همین اخمای گره خورده م بود..
زنگ در رو زدم..
بعد از چند لحظه صدای گرفته ی شمیم رو از پشت ایفن شنیدم :کیــه؟..
-باز کن..
--اااا مانیا تویی؟..بیا تو..
در با صدای تیکی باز شد..وارد حیاطشون شدم..یه حیاط نه چندان بزرگ ولی پر از درخت و گل..عزیز عاشق گل و گیاه بود..همین که می اومدی توی حیاط یه حس خوبی بهت دست می داد..حس تازگی..حس طراوت..یه نفس عمیق کشیدم و اون طراوات و شادابی رو کشیدم توی ریه هام..وای که چه خوب بود..باعث شد کمی اروم بشم..
به طرف ساختمون رفتم..شمیم یه شال انداخته بود روی شونه هاش و توی بالکن ایستاده بود..
با دیدن من لبخند زد وگفت :سلاااام..خانم دکتر..احوال شما..
رفتم کنارش و باهاش دست دادم..
--سلام خانم پرستار..خوبی؟..
دستشو گذاشت پشت کمرمو همونطورکه می رفتیم داخل گفت :بهترم..
به اطرافم نگاه کردم ..پرسیدم :عزیز خونه ست؟..
--نه رفته بیرون..بشین..شربت می خوری برات بیارم؟..
-نه دستت درد نکنه ..فقط یه لیوان اب خنک بیار که عجیب داغ کردم..
یه کم نگاهم کرد وبعد با لبخند رفت تو اشپزخونه..
روی مبل نشستم و داشتم با دست بادمو می زدم که سینی به دست اومد بیرون..3 تا لیوان توش بود 2 تا شربت پرتقال و 1 لیوان هم اب که چند تا تکه یخ هم توش بود..
بی معطلی سر کشیدم..وای که چه خنک بود..جیگرم حال اومد..
-اخیـــش..وای دستت درد نکنه شمیم جون..خدا خیرت بده..
خندید وگفت :چی شده امروز انقدر عطش داری؟..اتفاقی افتاده؟..
با یاداوریه اتفاق امروز و حرف های دکتر طهماسب دوباره اخمام رفت تو هم..
دستامو مشت کردم و گفتم :به خدا اگر چاره داشتم گردنشو خورد می کردم..مرتیکه ی چلغوزه شیربرنج..
چشمای شمیم گرد شد..با تعجب گفت :چی میگی؟..کدوم مرتیکه؟..
-دکتر طهماسب رو میگم دیگه..
لبامو کج کردم و گفتم :مرتیکه اومده بهم درخواست دوستی داده..فکرشو بکن..کمه کم 30 سال رو داره اونوقت توی این سن دنبال دوست دختر می گرده..یکی نیست بهش بگه د اخه اگر مـــردی برو زن بگیر ..دوست دختر گرفتنت دیگه چه صیغه ایه..
دهان شمیم باز مونده بود..از چشم ها و حالت صورتش می خوندم که باورش نشده..
-باورت نشده هان؟..حقم داری..
--باز تو ذهن ادما رو خوندی؟..
-خب تابلوی که داری به این فکر می کنی..
--بی خیال از دکتر بگو..واقعا همچین پیشنهادی بهت داد؟..
-اره به خدا..اولش کلی صغرا کبرا چید که اره ازت خوشم اومده و امروزی هستی و اینا..منم تو دلم گفتم لابد می خواد خواستگاری کنه که اگر هم می کرد یه جوابی بهش می دادم که دیگه هوس ازدواج هم نکنه ..ولی از اونجایی که خیلی پررو تشریف داشت درخواست دوستی داد..اونم چی؟..نه دوستی معمولی اقا توقع داشت دوست دخترش بشم..وای که من موندم این همه اعتماد به نفس رو از کجاش میاره..
شمیم با خنده نگاهم می کرد..
--خب خب..بعدش چی شد؟..
-هیچی دیگه..تو که می دونی من تا طرفو نشورم نندازمش رو بند رخت تا خشک بشه که ولش نمی کنم..هر چی خواستم بهش گفتم و پیاده شدم..چند تا تیکه هم بارش کردم و سوار تاکسی شدم و اومدم اینجا..
با لبخند به پشتی صندلی تکیه داد وگفت :که اینطور..پس امروز ماجراها داشتی..ای کاش منم بودم..
-اگر تو بودی که دیگه سوژه تکمیل بود..
با اخم دستمو گرفتم جلوی دهانمو ادامه دادم :ا ا ا ا مرتیکه برگشته میگه یه عرضی داشتم خدمتتون بیاین سوار ماشین بشین تو مسیر بهتون میگم..
شمیم بلند زد خندید ..وسط خنده بریده بریده گفت :تو هم که..فضـــول..نتونستی جلوی خودتو بگیری نه؟..
نگاه تندی همراه با اخم بهش انداختم که اروم اروم خنده ش محو شد..
--خب حالا..همچین نگام می کنه انگار می خواد ادمو بخوره..
پشت چشم نازک کردم و گفتم :من فضول نیستم..فقط یه کوچولو کنجکاوم..این صد دفعه..
--یه کوچولو؟..
بهش توپیدم :پس چی؟..
--هیچی..همون یه کوچولو..
نفسمو دادم بیرون و با لب و لوچه ی اویزون گفتم :شمیـــم..
نگاهم کرد وگفت :هـــووم..
با صدای ناله مانندی گفتم :هوم و کوفت..میگما..
--بگو..
-دیگه دوست ندارم توی اون بیمارستان کار کنم..
رسما چشماش داشت از حدقه می زد بیرون..
--چی میگی تو؟..واسه چی؟..
-چه می دونم..با وجود اون دکتره ی ایکبیری دیگه دوست ندارم اونجا باشم..از نگاه هاش بدم میاد..
--فقط به خاطر اون می خوای کارتو از دست بدی؟..می دونی چقدر این در و اون در زدیم تا این کار گیرمون اومد؟..دختر تو می خوای ادامه تحصیل بدی وتخصص بگیری پس خیلی خوبه که تو یه همچین بیمارستانی و در کنار پرسنل کار بلدی مثل اینا کار کنی..می خوای این شانس رو از دست بدی؟..
کلافه شده بودم..راست می گفت ولی منم خیلی لجباز بودم و همیشه هم سر حرفم می موندم..اینم یکی دیگه از خصلت های نابه من بود..
-می دونم..همه ی حرفاتو قبول دارم..ولی بازم ببینم چی میشه..هنوز که تصمیمم جدی نیست..
بهم چشم غره رفت وگفت :امیدوارم جدی هم نشه..اینکار درست نیست..به پیشرفتت فکر کن نه دکتر طهماسب و نگاه های بیخودش..
سرمو تکون دادم و از جام بلند شدم..
--کجا میری؟..شام باش..
-نه دیگه میرم..به مامان خبر ندادم میام اینجا..نگران میشه..
--باشه پس بهش سلام برسون..
-اوکی..راستی فردا میای بیمارستان؟..
--اره حالم خیلی بهتره..حتما میام..ماشین رو هم میارم..
-ای دستت درد نکنه..عزیز رو هم ندیدم از طرف من بهش سلام برسون..خیلی دلم براش تنگ شده..
-می موندی میدیدیش..اونم دلش تنگ شده..
-باور کن نمی تونم..ایشاالله یه وقت دیگه..
--باشه هر جور راحتی..
*******
سر میز شام بودیم که بابا پرسید :امروز چطور بود؟..
نیم نگاهی بهش انداختم وسرمو با غذام گرم کردم:خوب بود..مثل همیشه..
اروم سرشو تکون داد و سکوت کرد..
مامان گفت :امروز خانم سخاوت زنگ زده بود..
منتظر نگاهش کردم تا ادامه بده..
بابا گفت :برای چی زنگ زده بود؟..
مامان قاشق رو توی بشقابش گذاشت و شونه ش رو انداخت بالا..
--زنگ زده بود که بگه مهران هنوز روی ازدواج با مانیا اصرار داره..
به بابا نگاه کردم..دوست داشتم یه چیزی بگم ولی می خواستم ببینم بابا چی میگه..
مثل همیشه لحنش اروم و در عین حال محکم بود :ولی مانیا جوابشو داد..
--منم همینو گفتم..ولی خب..نمی دونم والا..
اینبار من دخالت کردم وگفتم :در هر حال جواب من منفیه..هر چقدر هم می خوان زنگ بزنن..جواب من همینه..نه..
هر دو نگاهم کردن ولی چیزی نگفتن..
از پشت میز بلند شدم وگفتم :من میرم تو اتاقم..کمی خسته م..شب بخیر..
مامان :تو که چیزی نخوردی دخترم؟..
-سیر شدم..مرسی..
زیر سنگینی نگاهشون از اشپزخونه اومدم بیرون..

روی تختم دراز کشیده بودم و به حرف های شمیم فکر می کردم..
حق با اون بود ولی با خودم عهد کرده بود که اگر یک بار دیگه دکتر طهماسب بخواد مزاحمم بشه بی برو برگرد از اون بیمارستان میام بیرون..
دختر لجبازی بودم و همیشه کار خودمو انجام می دادم و به کسی کار نداشتم که چی میگه و چی می خواد..
خودخواه نبودم ولی همیشه می گفتم که خودم برای خودم تصمیم می گیرم نه کس دیگه..
مغرور بودم و تا دلتون بخواد خود رای و لجباز.. 

ادامه دارد...

---

ماشینو تو پارکینگ پارک کردم و ازش پیاده شدم... امروز شیفت شب داشتم... وقتی میخواستم برم داخل بیمارستان یه لحظه ایستادم... یه نفس عمیق کشیدم... از ته دلم امیدوار بودم که دیگه این طهماسب به پر و پام نپیچه!!
از در وارد شدم و به سمت رختکن بخش راه افتادم.
بعد از تعویض سری به بیمارا زدم. سر آخرین بیماربودم که سرمو بلند کردم و دکتر طهماسب رو دیدم.
خیلی جدی بهم چند تا کار گفت تا انجامش بدم. کم کم دارم امیدوار میشم!!! خوبه میتونم موقعیتم رو نگه دارم. یه لبخند محو زدم. خوشبختانه ندیدش!!
بعد از چک آپ به سمت اتاقی که برای استراحت ما در نظر گرفته شده بود رفتم و قهوه ساز رو روشن کردم.
طهماسب _ میشه برای منم بریزی.... عزیزم؟!؟!؟!
جااااااااااااااااان؟!؟!؟! رو شو برم... مرتیکه یه لا قبا به من میگه عزیزم فکر کردم آدم شده...
این ور و اون ور رو نگاه کردم و گفتم: عزیزتون؟؟؟ کجاست؟؟؟
طهماسب با پرویی تمام زل زد تو چشمام و گفت :همینجا..روبه روم وایساده..
با عصبانیت در حالی که اخم غلیظی روی پیشونیم نشسته بود بهش توپیدم :با اون لحن جدی که توی بخش ازتون دیدم فکر کردم آدم شدید اما ظاهرا اشتباه فکر می کردم..
-این چه حرفیه مانیا جان..چرا نمی خوای بفهمی ازت خوشم اومده؟..
تقریبا با صدای بلند گفتم :ساکت شین اقای دکتر..از خودتون شرم نمی کنین؟..واقعا که..
وقتی رد شدم قهوه ای رو که برای خودم آماده کرده بودم رو یه ذره کج کردم تا بریزه رو روپوشش... با دادی که کشید لبخند شیطانی زدم و از ته دلم ذوق کردم ..
به سمت اتاق استراحت پرستارا رفتم تا یکم با شمیم حرف بزنم.
وقتی رفتم تو فقط خودش بود ..کسی اون اطراف نبود...
_ سلام شمی جون
شمیم _ سلام.. بیا بشین..
بله!! خانم لپ تاپ جلوش بود و باز داشت سریال نگاه می کرد. 
لپ تاپ رو بستم و گفتم: جمع کن اینو..برات خبر دارم حرص درار..
شمیم_ مهم نیست. فصل جدید رو دیشب دانلود کردم از صبح تا حالا پاشم. قسمت آخر این فصله. تو رو جون شمیم...
لپ تاپ رو کشیدم..از فیلم خارجش کردم و کامل خاموشش کردم..
امان ندادم که حرفی بزنه و همین طور تمام قضیه رو یه ضرب واسش تعریف کردم..
مات مونده بود..
بعد که کامل واسش تعریف کردم داد زدم: من دیگه اینجا نمی مونم!!
با مسخرگی گفت :حتما!! یه جا بهتر از اینجا پیدا کن منم باهات میام ... خره از بهتره اینجا گیرت نمیاد... این طهماسب هم دست به سرش کن بره.
-نچ. حتی نمیتونم یه لحظه هم تحملش کنم... تو بگو یه ثانیه...
-- مانیا لوس نشو.. یه بار تو زندگیت بخاطر من کوتاه بیا...
سرمو تکون دادم و یه جرعه از قهوه خوردم اما دیگه قابل خوردن نبود. یخ کرده بود.
همشو تو سینک چپ کردم و روی صندلی نشستم ..به یه راه حل فکر کردم.
--تو که اون فیلم رو کوفتم کردی.. پس بیا حداقل یه فیلم باحال با هم ببینیم.. اونجوری که دوست داری.. اکشن و پلیسی .. بدو تا سرپرستار نیومده گیر بده..
لپ تاپ رو دوباره روشن کرد و فیلم رو گذاشت. صحنه های اولش یکم لوس بود اما...
پسره تو ارتش بود وقتی دیدن توان داره تا ماموریت های سنگین رو انجام بده آوردنش تو سازمان جاسوسی... یه سری تمرین باحال انجام می دادن. خیلی حال کردم .. در این راستا عاشق رئیس اون باند میشه. بعد از یه سری ماموریت برای کشور و عشقش می میره...
یه جرقه زد تو سرم. خودش بود.. ارتش...
من میرم توی ارتش تا به کشورم خدمت کنم. نمیتونم مامور بشم اما میتونم دکتر یا پزشک یار بشم..
جیغ خفه ای کشیدم که شمیم برگشت و گفت: چه مرگته ؟!؟!؟!
بی مقدمه گفتم :نظرت چیه بریم تو ارتش؟
شمیم دستشو گذاشت روی پیشونیم و گفت: داغ کردی بدجور برو مرخصی بگیر. حالت خوش نیس... ارتش... این فیلمو دیدی هوایی شدی؟..
-نه جدی میگم .. از اینجا خیلی بهتره... حداقل برای من که آرزوم بوده.. تو هم که اختیار دست خودته.. هوم؟؟
شمیم نگاه عاقل اندرسفیهانه ای بهم انداخت و حرفی نزد.
-شمیم... بخاطر من... باشه؟؟؟؟ تو اوکی بده بقیش با من..
--به شرطی که همه کارا رو خودت بکنی و واسه منم پارتی بازی کنی...!!!
از خدا خواسته با خوشحالی گفتم : باشه...کاریت نباشه..

در حال ذوق مرگ شدن بودم. بلند شدم و شروع کردم به بشکن زدن که دیدم شمیم هی چشم و ابرو میاد.
دستم رو گذاشتم جلو چشماش : شمیم... سیگنال بده...
به تته پته افتاده بود. گفت: پشت سرت...
وقتی برگشتم دهنم اندازه دروازه ی گاراژ باز مونده بود.

---

طهماسب با یه لبخند پهن بر و بر منو داشت نگاه میکرد. 
-- فکر کنم نظرت درموردم کم کم داره مثبت میشه!!
از حرفش تعجب کردم : چی؟؟
لبخندش پررنگ تر شد وگفت : تو از اون گربه کوچولوهایی هستی که عادت داری با دست پس بزنی و با پا پیش بکشی!!!
اول چند لحظه مات نگاهش کردم..وقتی خوب متوجه حرفاش شدم با حرص روم رو ازش برگردوندم... مرتیکه ی عوضی... هر چی هم بهش تیکه بندازم وبارش کنم بازم عین خیالش نیست... ایششششش..
وقتی سکوتمو دید گفت: بالاخره دمتو چیدم عزیزم..
زیر لب با خشم زمزمه کردم: عزیزم ننه اته!!
لبخند زد و به ساعتش نگاه کرد..بی خیال گفت: باید به بیمارا سر بزنم... فردا میبینمت..!!
از اتاق رفت بیرون....
تازه به خودم اومدم تقریبا داد زدم : بری دیگه برنگردی.. و آروم ادامه دادم: در هر صورت دیگه نمی بینمت!!!
شمیم در حالی که به صندلی کناریش اشاره می کرد گفت: مانیا کمتر حرص بخور.. بیا بشین باید شرطامو برای رفتن به ارتش بشنوی!!
نشستم :بفرمایید بانو..
--این قبول نیست... تو یه نمه رزمی بلدی... میتونی از خودت دفاع کنی اما من چی؟؟ باید به منم یاد بدی حداقل یه چیزی بلد باشم..
-مگه قراره بریم دزد و پلیس بازی کنیم؟؟ میریم که مجروح و بیمارایی که توی ارتش هستند رو درمان کنیم...
با تعجب گفت : واقعـــــــــــــــــــــ ـــــا؟!؟!؟!؟!
سرمو تکون دادم :واقعا.. پس چی فکر کردی؟؟
-- هیچی...خب من فکرکردم باید اینارو بلد باشم..
-نه فکر نکنم لازم باشه..من میرم به بیمارا سر بزنم. تو هم پاشو یه فعالیتی بکن!!
از جاش بلند شد : باشه بابا پا شدم.
-فعلا
دستشو تکون داد :فعلا
**********
چون تازه کار بودم تعداد بیمارام کم بود..سریع چک آپشون کردم ..همه ش به اینکه چطور بابا و مامان رو راضی کنم فکر می کردم.
فقط دو تا فکر تو سرم بود... 
اول منطقی باهاشون حرف میزنم که این جواب نمیده و دوم اینکه ... !!!
با فکر دومی لبخندی شوم سر تا سر چهرمو فرا گرفت.
به ساعتم نگاه کردم. شیفت رو تحویل دادم و از شمیم خداحافظی کردم ..به سمت خونه راه افتادم اما قبلش یه سر به سوپر محل زدم و تا پامو گذاشتم خونه یه راست به سمت اتاقم پاورچین پاورچین رفتم و تا کسی متوجه ام نشه ..
تو تختم شیرجه زدم و از زور خستگی به خوابی عمیق فرو رفتم. 

---

**************
-بابااااااا
--نه همین که گفتم.
توی حال روی مبل درست روبه روی بابا نشسته بودم. واسش چایی بردم ..خودمو لوس کردم ..جریانو گفتم ..اما... هــــــی روزگار... صدای دادش همون لحظه روحم رو از تنم جدا کرد. باید ثباتم رو نشون می دادم.
با حرص گفتم :من غذا نمیخورم تا ضعف کنم و بمیرم... بهتر از اینکه به خواستم نرسم...مگه چی ازتون خواستم؟..کار توی ارتش ارزوی منه بابا..نمیرم خودمو بکشم که میخوام به کشورم خدمت کنم..
بابا با اخم غلیظی نگاهم می کرد..پله های خونه را دوتا یکی به سمت اتاقم دویدم.
***************
تسلیممممم دارم میمیرم از گشنگی... الان 4 روزه داخل اتاقم... مامانم کل 4 روز رو گریه کرده... آذوقه ام (همونایی که از سوپری سر کوچه خریده بودم)تموم شده... یعنی دو روز پیش تموم شد... به درک... من نمیرم بیرون...
داد زدم: تا اجازمو نگیرم نمیام بیرون و ..
همه ی دنیا از نظرم تاریک شد....

نمیتونستم چشمام رو باز کنم اما حس میکردم صدای دکتر طهماسب میاد که داره با بابا حرف میزنه...
--حالش خوبه ..بخاطر اینکه چند روز غذا نخورده ضعف کرده
بابا زمزمه کرد: مثل خودش لجبازه..!!!
--ببخشید؟؟
- هیچی! کی بهوش میاد؟؟
-- به زودی.. میشه بپرسم چرا اینکارو کرد؟
-بابا با صدای جدی گفت :نه... . اصلا برای چی باید بدونید؟؟
-- من و دخترتون همکاریم ... یه مدت زیر دست من آموزش میدید..!!
-یکم دیگه مشخص میشه..

دیگه صدای مکالمشون نیومد... صدای در اومد ..حضور یکیشون رو توی اتاق حس کردم. روی صندلی نشست.
بابا بود که به خودش گفت: من نمیتونم با سرنوشتم بجنگم. نمیتونم... هیچ وقت نتونستم.. اما دلم نمیخواد دخترم ارزونی بشه و بره دست یه مشت نامرد.. نه ..اصلا دلم نمیخواد..
آهی کشید و سکوت کرد... و من دوباره به خوابی عمیق فرو رفتم...
وقتی چشم باز کردم. تمام بچه های بخش دورم جمع شده بودن .....
-چه خبره دورم کردین.. برین اونور اکسیژن برسه...
شمیم با حرص گفت : ما رو بگو دلمون سوخت اومدیم عیادت!!! 
به طرف در رفتن..
-کجا حالا؟؟
--میریم تا اکسیژن به خانوم برسه.
-لوس نشو بیاین بینم.
با لبخند به طرفم اومد. سها یکی از بچه های بخش گفت: چرا اعتصاب کردی؟؟ مگه مریضی؟؟
شمیم به جای من جواب داد : به یه دلیل سکرت!! بعدا همه میفهمن. خوشبحال خودم که نمیخواد اینقدر به خودم زجر بدم!!
اروم زدم به بازوش تا خفه بشه و بیشتر چیزی رو لو نده!! دوست داشتم اول قطعی بشه بعدا میگفتم.
با بچه یه کم شوخی و خنده کردیم. شانس آوردم وقتی بهوش اومدم دکتر طهماسب بیمارستان نبود وگرنه واویلا...

در باز شد و مامانم اومد تو. قربونش برم چقدر تو این 4 روز شکسته شده. اومد سمتم و بغلم کرد ..
زد زیر گریه و گفت: دختر این چه کاریه؟؟
-مامان ببخشید اما خیلی دلم میخواد برم ارتش..
مامان آهی کشید و گفت: ببخش کاش میشد کمکت کنم اما برعکس بقیه مادرا من رگ خواب پدرتو نمیدونم. از اول خیلی سرد بود. مثل دوست باهام رفتار میکرد..
- مامان... کافیه... چی میگی؟؟ بابا دوستت داره. 
یه آه عمیق تر کشید و گفت: ای کاش...
-مامان شما موافقی من برم؟؟ 
--نه. حقیقتش نه!! اما دلم نمیخواد مثل این 5 روز پر پر بشی!!
_ 5 روز؟؟ من فقط 4 روز رو اعتصاب کردم..
--یه روز کاملو تو بیمارستان بودی عزیزم. حالا پاشو این مانتو شلوارو تنت کن بریم خونه.
به روش لبخند زدم و گفتم : چشم.

---

همین که من و مامان پامون رو تو خونه گذاشتیم بابا یه دفعه جلوم ظاهر شد و منو محکم بغل کرد. جوری که داشتم له میشدم اما گذاشتم حسابی از اینکه دخترش سالم مونده لذت ببره!!
دستم رو کشید و برد تو اتاقش... منو نشوند روی صندلی و جدی گفت: دیگه نبینم از این کارا بکنیاااا. دلم نمیخواد تنها یادگار زندگیم نابود بشه.. فهمیدی؟؟ و داد زد : آره؟؟
با ترس جواب دادم: ب..بله اما من سر حرفم هستم اما اگه نخواید قبول کنید ..بعدش..بعدش ..یه کار می کنم دیگه...
--حقا که شبیه اونی!! 
شبیه کی؟..بابا از کی حرف می زد؟..
نفسشو داد بیرون وگفت :میفرستمت ..اما شرط داره....
یه جیغی کشیدم که گوش فلک کر شد...!!
در حالی که مثل بچه ها از زور خوشحالی بالا و پایین می پریدم گفتم: الهی قربونتون برم..نوکرتونم دربست..چه شرطی؟؟ 
بابا به این حرکات بچگانه م لبخند کمرنگی زد وسرشو تکون داد..
--تعهد بده. نیاز نیست کتبی باشه.. شفاهی ..اما باید بهش عمل کنی!
-چشم. 
نشستم سر مبل اون سمت اتاق و با صدایی رسا گفتم: 
- من مانیا محبی فرزند رایان محبی تعهد میدهم که اونجا فضولی نکنم و فقط سرم به کار خودم تو پزشکی و دوا درمون ملت... ( با چشم غره ای که بابا رفت اصلاحش کردم) منظورم همان جوانان سرباز وطن بود !!
--خوبه
-بابا
--جان بابا..
-کی پارتی بازی رو آغاز میکنی؟؟
بابا جدی گفت :وقت گل نی! بچه تازه همین امروز اجازتو دادم!
-ددی جون؟؟..
خندید :باز چیه؟؟
-شمیم رو از قلم نندازیا...
--خیلی خب.. حالا برو یکم استراحت کن جون بگیری..

راست می گفت هنوز ضعف داشتم. با اجازه ای گفتم و به سمت اتاقم راه افتادم ..
از گوشه چشم متوجه مامان شدم که چقدر افسرده شده!!تو خودش بود..
************
امروز دو روز بعد از مرخص شدنمه. تقریبا خوب شدم اما هنوزم زیاد تر از حد معمول غذا میخورم تا اندامم اکی بشه.. آخه خیلی لاغر شده بودم.
دیروز بابا گفت امروز بهم میگه که کی برم پادگان و اصلا کدوم پادگان برم...
کاش یه افسر خوشمل بیفته تو تور من... الهی آمین...
بعد به خودم تشر زدم :مانیااااااا بذار پات برسه به اونجا بعد رویاهای رنگین کمونی ببین..اونجا باید بری مداوای مریضا نه اینکه بشینی واسه افسرا نقشه بکشی..حیا کن دختر..
- چشم..مانیا هست و حیاش..

مامان رو به روی تلویزیون نشسته و فیلم هندی نگاه میکنه و همین طور گریه میکنه.. من نمیدونم این اشکا مال فیلمن یا مال افسردگی اخیرش؟!؟! همیشه رفتار مامان و بابا سرد بود اما نه به این شدت... همشم تقصیر باباس... هیچ وقت دعوا نمی کنن اما این سردیشون از صدتا دعوام بدتره...
الان طرفای عصره و نزدیکه که بابا برسه خونه.. شمیم هم که امروز صبح اینجا بود و برای ناهارم موند اما باید میرفت... یه سری کار اداری داشت.
در باز شد و بابا اومد تو. منم همزمان شروع کردم به خوندن آهنگ:
اونجا کیه؟؟ کیه؟؟
پشت دیوار کیه؟؟
سایشو من میبینم
سلام بر آقای آقاها و پدر پدرها... چه خبرا؟؟ 
و آروم ادامه دادم: شرکت با منشی های خوشگل خوش می گذره؟
خندید و گفت: شیطون بابا... نمک نریز!! ببینم کی میخواد به ما شیرینی کار جدیدشو بده...
-بابا پارتیت کارشو کرد؟؟؟ آخ جون!! 
بغلش کردم و با ذوق گونه ش رو بوسیدم.....
--قربونت برم شیرینی نخواستیم..همون چایی کافیه..
-چشممممم... 
به سمت آشپزخونه قدم برداشتم .. مامان رو دیدم که به ستون پذیرایی تکیه داده بود و ما رو تماشا میکنه...
سکوت کرده بود.. به روش لبخند زدم که اونم با لبخند جوابمو داد..
واسه ی بابا چایی ریختم و با شیرینی بردم...

یه عالمه در مورد کار و اینکه کجاس و اینا سیم جیمش کردم و در آخر همه رو به شمیم گزارش کردم ..
بابام رو قد جونم دوست داشتم ..خیلی زیاد و ازش ممنونم که موافقت کرد...!! خیلی!!!
می دونستم واسه ش سخته ولی به خاطر اینکه عاشق دخترش بود و نمی تونست رنجش و ناراحتیشو ببینه مجبور شده بود قبول کنه..
تلفنی قرار داد رو کنسل کردم... قرار شده بود فردا برم جایی که همیشه آرزوشو داشتم...
وای خدا جون....!! 

---

صبح با صدای زنگ موبایلم از خواب بیدار شدم..با چشمای خمار روی تخت نشستم و توی موهام دست کشیدم..از بس ذوق وشوق امروز رو داشتم دیشب خوابم نمی برد..
خمیازه کشیدم و از تخت اومدم پایین و از اتاق رفتم بیرون..
همه جا ساکت بود..یعنی بابا اینا هنوز خوابن؟..
رفتم توی دستشویی وچند تا مشت اب سرد به صورتم زدم تا هم پوف چشمام بخوابه هم از خماری در بیام..
از توی اینه به صورتم نگاه کردم..دوباره با یاداوریش ذوق کردم..وای خداجون تو چقدر خوبی..یعنی به همین سرعت وارد ارتش میشم؟..
می دونستم اگر دوست بابام پارتیمون نمی شد حالا حالاها باید می دویدیم ..مگه به همین اسونی بود؟..
ولی خب خداروشکر که از این نظر همه چیز حل بود..

از دستشویی اومدم بیرون..رفتم توی اشپزخونه..بابا و مامان سر میز نشسته بودن و صبحونه می خوردن..
با دیدنشون لبخند زدم و سلام کردم..
بابا :سلام دخترم..صبحت بخیر..
مامان :سلام عزیزم..صبح بخیر..بشین تا برات صبحونه بیارم..
-قربونت برم مامان..وای نمی دونید چقدر هیجان دارم..
بابا لبخند محوی زد وگفت :امروز جهت اشنایی میرید اونجا..از هر روزی که خودشون اعلام کردن مشغول به کار میشین..
با لبخند سرمو تکون دادم .. داشتم لقمه می گرفتم که بابا صدام کرد..
--مانیا..
سرمو بلند کردم و نگاهش کردم..
-بله بابا..
با لحن جدی گفت :قولت رو که فراموش نکردی؟..
-معلومه که نه..مانیا و قولش..
دستاشو گذاشت رو میز و گفت :خوب گوش کن ببین چی میگم مانیا..من هنوزهم راضی نیستم تو بری تو ارتش..می دونم هدفت خدمت به کشور ومردمه..ولی اینها به کنار ..تو دخترمی..پاره ی تنم..گذاشتم پزشکی بخونی وپیشرفت کنی..توی این راه سرافرازم کنی..حالا که تو اوج موفقیت هستی میگی می خوام برم تو ارتش..تو یه دختر جوونی..خام و بی تجربه ای..فکر می کنی محیط اونجا هم مثل محیط اطرافمونه..
از روی شناختی که ازت دارم مطمئنم فکر می کنی اونجا درست مثل محیط بیمارستانی هست که توش کار می کنی..ولی مانیا..دخترم..اونجا با تموم جاهایی که تا حالا دیدی و رفتی فرق می کنه..خودم به چشم دیدم..درسته الان جنگ نیست و خیالم از این بابت راحته ولی تو یه دختری..می خوای بری قاطی یه مشت مرد..درسته پزشکی خوندی و وظیفه ی توست که به مرد و زن کمک کنی وجنسیتشون برات فرقی نمی کنه..
ولی اونجا ارتشه..یه محیط سخت..جدی و با قانون خاص خودش..من دوست داشتم تو همینجا باشی وبه درست ادامه بدی و تخصص بگیری..ولی تو اینو نمی خوای..تنها هدفت اینه که وارد ارتش بشی..
میگی از بچگی عاشقش بودی چون توش هیجانه..ولی دخترم اگر الان هم تنها به هیجانش فکر می کنی نه به خدمتش..منصرف شو..
چون این راهی که میخوای در پیش بگیری تهش هیچی جز بدبخت کردن خودت و خانواده ت نیست..
می شناسمت..می دونم با اینکه می خوای خودتو محکم جلوه بدی ولی از تو شکننده ای..به همه ی جوانب توجه داشته باش..بعد تصمیم نهاییت رو بگیر..

من و مامان تو سکوت نگاهش می کردیم..همه ی حرفای بابا رو قبول داشتم..همیشه اینطور بود..بابا هیچ حرفی رو اشتباه نمی زد..همیشه همه ی حرفاش به جا بود..
ولی من تصمیمم رو گرفته بودم..حتی اگر هم اشتباه باشه بازم میخوام این ریسکو بکنم..
دلم از این همه یکنواختی زده شده..یه کم هیجان..یه محیط جدید..می تونه راضیم کنه..
بابا از روی صندلی بلند شد..خواست از اشپزخونه بره بیرون که صداش زدم..
-بابا..
ایستاد..اروم برگشت و نگاهم کرد..توی نگاهش یه غمی بود..یه غم مبهم و گنگ..
با اطمینان کامل گفتم :من تصمیمم رو گرفتم..وارد ارتش میشم..
به راحتی دیدم که کلافه شد..نفس عمیق کشید و روشو برگردوند..
صدای لرزانشو شنیدم :برو به شمیم زنگ بزن..خودم می رسونمتون..
بعد هم با قدم های بلند از اشپزخونه رفت بیرون..
به مامان نگاه کردم..چشماش به اشک نشسته بود..نگاه اون هم غمگین بود..منم بغض کرده بودم..ولی از اونجایی که خیلی سرسخت بودم و احساساتمو بروز نمی دادم ..باهاش مبارزه کردم و نذاشتم بشکنه..
از جام بلند شدم وسر مامان رو تو بغلم گرفتم..
-الهی قربونت برم..مامان جان چرا گریه می کنی؟..
با گریه گفت :خیالم راحت بود پسر ندارم که بعد خواست بره سربازی از دوریش دق کنم..ولی وضع ما بدتر شده..حالا دخترم داره میره تو ارتش..
از این حرفش خنده م گرفت..
لبخند زدم وگفتم :عزیزدلم..مامان خوبم..چقدر تو مهربونی..
جلوش زانو زدم وگفتم :فکر کن منم یه مردم..مگه چیم کمه؟..
گارد گرفتم و با لبخند گفتم :کاراته که بلدم..10 تا مردو حریفم..
زبونمو اوردم بیرون وگفتم :اینم زبونم..10 تا مرده دیگه هم روش..همه رو از دم حریفم..خدا این زبون و این حرفه رو که بیخود بهم نداده..اینجور جاها به دردم می خوره..پس بدون یه مرد بار اوردی نه یه دختر ناز نازیه مامانی..
با این حرفام اشکاشو پاک کرد ولبخند گرم ومهربونی زد..
دستاشو گرفتم تو دستم و اروم بوسیدمشون..
به سرم دست کشید و پیشونیمو بوسید..
--خدا پشت وپناهت باشه دخترم..برای سلامتیت دعا می کنم..
-همین برای من کافیه مامان..منم در عوض قول میدم دخترخوب وخانمی باشم و اونجا افسرارو اذیت نکنم..
اروم به شوخی زد به بازومو گفت :شیطــون..حیا کن دختر..
زدم زیر خنده وگفتم :باشه چشم..حیا هم می کنم..ولی هر کی خواست اذیتم کنه یه امپول خانواده مهمونش می کنم..اینکه دیگه حیا نمی خواد..
مامان هم با من خندید..نگاهش کردم..چقدر مهربون بود..دلم براشون تنگ می شد..هم مامان و هم بابا..

واینجوری شد که من و شمیم قدم به راهی گذاشتیم پر ماجرا..
ماجراهایی که هم خوب بود و هم..بد..
اره خب..همیشه که ادم نباید منتظر شرایط خوب و ایده ال باشه..
این راهی که توش قدم گذاشته بودم..حامل حوادث زیادی بود..حوادثی تلخ و شیرین که باید باهاشون روبه رو می شدم..
به هر حال اش کشک خالمه..بخورم پامه نخورم بازم پامه..
پس برو که رفتیم مانیا خانم..
پیش به سوی هیجان..

ادامه دارد...

---

دوستان یه چیزو همین الان میگم که تماما این رمان زاده ی تخیل نویسنده ست..دنبال واقعیت درش نباشید..اگر به نکته ای برخوردید که غیرواقعی بود اینو در نظر بگیرید..مرسی..

فصل سوم

سر راه شمیم رو هم سوار کردیم..هر دو عقب نشسته بودیم..بابا سکوت کرده بود..هیچی نمی گفت..
راه طولانی بود..ولی بالاخره این مسیر هم مثل خیلی از مسیرهای دیگه طی شد وبه مقصد رسیدیم..
بابا جلوی دژبانی نگه داشت..
--همینجا بشینین.. الان میام..
از ماشین پیاده شد..دو تا سرباز جلوی در ایستاده بودند..بابا به طرفشون رفت..داشت باهاشون حرف می زد..یه کاغذ از توی جیبش در اورد و نشونشون داد..

شمیم :مانیا اینجا زنم پیدا میشه؟..
-خب معلومه..توی ارتش زن هم هست دیگه..
--ولی فکر کنم پایگاهشون با اینجا فرق می کنه..نکنه مارو بفرستن اونجا؟..
-نه بابا..دوست بابام گفت اول برای اونجا اقدام کرده ولی چون اشنا نداشته قبول نکردن..ولی اینجا یکی اشناش بوده تونسته پارتیمون بشه..همینجا هستیم..
--ولی اینجا پر مرده..راهمون میدن؟..
نگاه عاقل اندرسفیهی بهش انداختم وگفتم :خب دیوونه اگر نخوان راهمون بدن که نمیگن پاشین بیاین..
--ولی من استرس دارم..
-توی اون بیمارستان کوفتی پیش یه مشت دکتر مرد می چرخیدیم استرس نداشتی اینجا داری؟..
ابروهاشو کشید تو هم وگفت :خب چکار کنم؟..دست خودم نیست..نمی دونم چرا دلشوره گرفتم..
--پنیری که صبح خوردی زیادی شور بوده..یه امروز رو عسل می خوردی شیرین بزنه..
پشت چشم نازک کرد وچیزی نگفت..
بابا به طرفمون اومد..سوار شد..
-چی شد بابا؟..
--هیچی حل شد..
-می تونیم بریم؟..
--اره..
-وای مرسی..شمیم پیاده شو..
بابا :نمی خوای همراهتون بیام؟..
-وا بابا جون مگه می خوایم بریم مدرسه که بدرقه مون کنی؟..نه خودمون میریم..
--خیلی خب خانم بزرگ..بیا بگیر..
همون برگه رو به طرفم گرفت..
--اینو حتما نشون فرمانده بده..
-باشه چشم..خداحافظ..
-مواظب خودتون باشید..خدانگهدار..

شمیم هم خداحافظی کرد واز ماشین پیاده شدیم..بابا صبر کرد تا از دژبانی رد بشیم بعد رفت..
من که ریلکس بودم ولی شمیم می لرزید..
-چته؟..چرا رفتی رو ویبره؟..
--وای هیچی نگو مانیا دارم سکته می کنم..
با تعجب نگاهش کردم..رنگش پریده بود..

وارد محوطه شده بودیم..هیچ خبری نبود..ساکته ساکت..
کنار دیوار ایستادیم..یه در کنارمون بود..سرک کشیدم..درش شیشه ای بود..کسی توی اتاق نبود..
رو به شمیم گفتم :شمیم اگر پشیمون شدی می تونی برگردی..
--دیوونه شدی؟..
-نه دیوونه نشدم..دختر داری پس میافتی..انگار می خوان ببرن اعدامت کنن..چرا اینجوری می کنی؟..
--من هر وقت وارد محیط جدیدی بشم اینجوری میشم..خودت که می دونی..
-وا..چه حرفا..توروخدا خودتو کنترل کن..بریم تو ابرومون رفته ها..
با حرص گفت :مگه دست منه؟..
منم حرصم گرفته بود.. گفتم :پس دست ننه ی منه؟..
--بی تربیت..
-همینی که هست..بیا بریم الکی اینجا داریم وقتمون رو هدر میدیم..

با سرعت به طرف در رفتم که یهو باز شد خورد تو صورتم ..واااااای سرم..اخ اخ..
صورتمو با دست گرفتم و برگشتم ..دست شمیم رو گرفتم..
همونطور که اخ و ناله می کردم گفتم :وای شمیم مردم..تو روحت صلوات..د اخه چرا بی هوا درو باز می کنین..این دره چرا به طرف بیرون باز میشه؟..ای ای..سرم..
همین طور چشمامو بسته بودم و اه و ناله می کردم..استین لباس شمیم رو هم گرفته بودم و می کشیدم..
به پیشونیم دست کشیدم وگفتم : به حمدالله لال شدی؟..
صدای نگران شمیم رو شنیدم :مانیا..
-هوم؟..
--توروخدا چشماتو باز کن..
صداش انقدر نگران بود که نخواستم اذیتش کنم..اروم چشمامو باز کردم..با دیدن کسی که رو به روم وایساده بود چشمام از حدقه زد بیرون..این دیگه کیه؟..شبیه شمیم که نیست..
یه افسر با لباس فرم در حالی که اخم فوق العاده غلیظی به چهره داشت درست رو به روم وایساده بود..
با خشم غرید :ول کن..
من که همیشه ریلکس بودم و کم نمی اوردم از صداش ترسیدم و با تته پته گفتم :چ..چی رو؟..
دستشو کشید..با تعجب نگاهش کردم..
-ای وای خاک به سرم..استین شما تو دست من چکار می کرد؟..
جوابم همون اخم غلیظ بود..
--چی می خواین؟..مگه نمی دونین اینجا جای خانم ها نیست؟..
دوباره برگشته بودم تو جلد اصلی خودم..بی خیال..افسره که افسره..منم دکترم..این به اون در..اونم چه دری..دلیل از این محکم تر؟..والا..
حق به جانب جوابشو دادم :اینکه اینجا چکار می کنیم رو فقط به فرمانده میگم..بله می دونیم خانم ها نمی تونن بیان اینجا ولی ما می تونیم چون مجوز داریم..
دستشو اورد جلو و گفت :ببینم..
به شمیم نگاه کردم..بهش اشاره کرد یعنی بده دیگه..ولی من سرتق تر از این حرفا بودم..
-گفتم که فقط به فرمانده نشون میدم..
نگاهش خیلی جدی بود..
--بسیار خب..برو نشون بده..
از همون دری که باز بود رفت تو..
شمیم نفسشو داد بیرون وگفت :دختر خودم که داشتم سکته رو می زدم اینو دیدم تا لب مرز هم پیش رفتم..چرا انقدر اخمو بود؟..
-از شانس من و توهه دیگه..همیشه دست چین شده هاش می خوره به پستمون..
--تا یه خرابکاری دیگه به بار نیومده بیا بریم..
-وای شمیم سرم داره می ترکه..کی بود درو باز کرد؟..
--یه سرباز بود..تا تورو دید در رفت..
-چرا؟..
--نمی دونم والا.. نکنه اینجا واقعا زنا رو راه نمیدن من و تو رو اشتباه فرستادن؟..
-فکر نکنم..بریم تو معلوم میشه..
--باشه بریم..
در اتاق رو باز کردیم و رفتیم تو..

ادامه دارد...

---

محیطش یه محیط کاملا اداری بود. نه گلی نه منگلی!! خیلی ساده و شیک.
یه میز و یه صندلی چرخدار چرم پشتش و 6 تا صندلی هم دور تا دور اتاق و یه سر دیگه اتاق هم یه در بود که بدجور محافظ شده بود. چندتا قفل زده بودن بهش و آهنی بود و صد البته ضد سرقت.
یه میز هم وسط اتاق بود. 
خیلی متین و آروم سلام کردیم و سر جامون نشستیم.
فرمانده که مردی میانسال با چهره ای جدی و خشک بود جواب داد و رو به من گفت: شما باید خانم محبی باشید؟؟ از آشناییتون خرسند شدم.
-بله من مانیا محبی هستم و اینم دوستم شمیم متین. ما هم از آشنایی با شما خرسندیم فرمانده!
فرمانده جدی تر شد و ادامه داد: اینجا هم مثل بیمارستانی که توش کار می کردین مقررات داره. یه مقرارت فوق العاده سخت..یعنی می تونم بگم صدبرابر سخت تر و جدی تر از محیط کار قبلیتون ..باید سرتون به کارتون باشه واز شوخی و شیطنت هم خبری نباشه. هر لحظه ممکنه موقعیت اضطراری بشه و شما باید تو حالت آماده باش باشید. محل کار شما بهداری تو پایگاهه. پشت این ساختمون هم اقامتگاه شماست. شما امروز رو میرید خونه و وسایل مورد نیازتون رو برمیدارید اینجا و از فردا کارتون رو شروع می کنین.درضمن تاکیــد می کنم که من از شما یه رفتار سنگین و محکم می خوام..اینجا یه محیط مردونه ست و با توجه به اینکه شما نظامی نیستید ورود خانم ها ممنوعه..ولی چون اقای ارسته سفارش شما رو کرد و گفت توی کارتون توانا هستید من قبول کردم..اگر کوچکترین بی مقرراتی ازتون ببینم اخراجین..وظیفه ی شما نجات جون افراد این پایگاست..درضمن تو تمام عمیلیات های ما هم حضور دارین..
رو به من ادامه داد: شما به عنوان پزشک یار و دوستتون هم پرستار.

وای چقدر حرف زد..مخم سوت کشیـــد..چقدر مقرراتیه..یعنی یه لبخند کوچولو هم ممنوعه؟..من که نمی تونم جلوی خودمو بگیرم..
به شمیم نگاه کردم..سیخ سرجاش نشسته بود وسرشو انداخته بود پایین..
اینو چه زود جو گرفته از الان داره مقرراتو رعایت می کنه..عین دانش اموزای باادب ومثبت نشسته بود رو صندلی و جم نمی خورد..
کرمم گرفت ..با ارنج محکم و البته نامحسوس زدم تو پهلوش..یه اخ بلند گفت و با اخم نگاهم کرد..
فرمانده زیر چشمی نگاهمون کرد و با اخم سرشو تکون داد..حتما پیش خودش میگه..(سالی که نکوست از بهارش پیداست)..
زیر لب گفتم :کامــــلا درسته..
--چیزی گفتین؟!..
سیخ نشستم وگفتم :نه نه..چیزی نگفتم..
دوباره سرشو انداخت پایین..داشت تو کشوی میزش دنبال چیزی می گشت..
شمیم کنار گوشم گفت :باز تو ذهن ادما رو خوندی؟..
-دست من نیست..یهو اینجوری میشم..
سکوت کرد..نگاه هر دومون به فرمانده بود..
از توی کشوی میزش یه برگه گرفت سمت من و یکی سمت شمیم.
برگه استخدام بود. استخدام برای یک سال... هوم... بد نیست!! یه سال...!!
چه تغییراتی بکنه زندگی من!!!
برگه رو پر کردم و تحویل دادم. همون موقع داد زد: سرباز رحیمی..
منو میگی اون وسط قبض روح شدم!!چه صدایی داره..منم با در وپنجره ها لرزیدم..
به سرعت یه پسر تو لباس فرم اومد تو اتاق و پاشو محکم کوبید زمین. عاشق این کار بودم.
--خانم ها رو تا بهداری همراهی کن و اقامتگاهشون رو نشونشون بده
سرباز بلند و رسا گفت :بله قربان و باز محکم پاشو کوبید زمین.
پشت سرش به راه افتادیم.
تو گوش شمیم گفتم: خدایی جای باحالی نیست؟؟
-- اگه منظورت اون جیگریه که بهش خوردی میتونم بگم صد درصد!!
-کوفت
--مگه دروغ میگم؟ با اینکه اون لحظه زهره ترک شدم اما دلم میخواست جای تو بخورم بهش..از همون اولم هر چی شانسه خوب بود قسمت تو می شد..کوفتت بشه..
-کور شود چشم هر ان کس که نتواند دید..
--رو که رو نیست..سه پایه ست..
-پایه ی چهارمشم تازه جوش دادم..بگو چهارپایه عزیزم..
شمیم با لبخند گفت :کم نیاری؟..
خندیدم وگفتم :نه ابجی..

سرباز : بفرمایید
از جلوی در کنار رفت. یه ساختمان کوچیک و تمیز بود... همونطور که وارد میشدی متوجه 10 تا تخت میشدی که با پرده از هم جدا شده بودن و یه سمت دیگه ساختمان یه راه پله رو به بالا بود و قسمت پذیرش کنارش قرار می گرفت. 
از قسمت پذیرش یه مرد مسن اومدم سمتمون. 
اون موهای جوگندمی و چهره ی ارومش..قیافشو مهربون نشون می داد. 
اومد سمتمون و رو به ما گفت: سلام خوش آمدید. من دکتر حمیدی هستم.
-سلام. من هم مانیا محبی هستم و قراره که دستیار یکی از دکترا بشم.
--تنها دکتر اینجا منم. خوشبختم که قراره با شما همکار شم.
- همچنین.

---

دکتر حمیدی به طبقه بالا اشاره کرد و گفت: طبقه بالا هم محل استراحت و رفع خستگیتون وسط کاره و همچنین محل تعویض لباس و کمد داروهای خاص ..شوخی و خنده و بریز و بپاش هم نداریم. آقای خالقی بیاید همراهیشون کنید...
یه مرد از پشت میز پذیرش اومد سمت ما قیافه خیلی سردی داشت.
از جو اینجا واقعا خوشم اومد. خوشحال بودم که مجبور نیستم افرادی مثل اون طهماسب رو تحمل کنم!!
آقای خالقی : سلام. بفرمایید.. 
من و شمیم زیرلبی جوابشو دادیم..
به سمت طبقه بالا حرکت کرد و ما هم دنبالش راه افتادیم. 
طبقه بالا 2 تا تخت بود و چند تا اتاق... 
به اتاق اولی اشاره کرد و گفت: اینجا اتاق خانم هاست و کناریش مخصوص آقایون...
گوشه سالن رو نشون داد و ادامه داد: سرویس بهداشتی... کنارش هم محل استراحت...
شمیم پرسید : احیانا محل استراحت زنونه مردونه نداره؟؟
خالقی یه نگاه غضبناک بهش کرد و گفت: نخیر... تشریف ببرید تو اتاق تا با بقیه آشنا شید...
اوهو چه خشنه..مگه شمیم چی گفت؟..والا..
این دفعه ما جلو میرفتیم و آقای خالقی پشت سرمون میومد...
وقتی وارد اتاق شدیم چشممون به 2 تا زن 2تا مرد افتاد...
هر 4 تاشون با دیدن من و شمیم بلند شدن و سلام کردن.
گفتم: سلام من مانیا محبی ام و از دیدنتون خوشحالم... قراره دستیار پزشک باشم و دوستم هم پرستار..
تک تک ابراز خوشحالی کردن و خودشون رو معرفی کردن.
یه خانم که نسبت به بقیه مسن بود و تقریبا 41 سال میزد گفت: من خانم شکوری هستم و تقریبا با سابقه ترین فرد اینجا...
یه دختر که همسن شمیم بود گفت: منم سعادتم
و دو مرد دیگه هم خودشونو اعلایی و حق دوست معرفی کردن.. 
بعد از آشنایی با محیط ..از اونجا خارج شدیم و یه نگاه کوتاه هم به ساختمان که قرار بود توش اقامت داشته باشیم انداختیم ..
قبل از اینکه بیایم بیرون فرمانده بهمون گفت که حق اوردن موبایل و لپ تاپ به داخل پادگان رو نداریم..
ما هم اطاعت کردیم..ولی بیچاره شمیم انگار بدجور خورده بود تو ذوقش..لپ تاپ و موبایل به جونش بند بود..
شمیم دستی برای تاکسی تکون داد. به سرعت یه تاکسی کنار مون توقف کرد و ما هم سوار شدیم...
شمیم گفت: هی مانی جای باحالی بود اما خیلی خشن بودن .. آقای خالقی خیلی سرد بود... حالمو گرفت منم حالشو گرفتم.. حقش بود..درضمن چرا نمیذارن موبایل و لپ تاپ بیاریم؟..
-مگه خونه خاله ست؟..اینجا مقررات خودشو داره..
--ولی من بدون لپ تاپ و موبایلم طاقت نمیارم..
-چاره ای نیست..
با حرص گفت :همه ش تقصیره تو ِ..منم دارم چوب کارای تورو می خورم..اه..
از کارای بچگانش خندم گرفته بود.. ترجیح دادم سکوت کنم..درکش می کردم..
شمیم جلوی خونشون ازم خداحافظی کرد و پیاده شد ..

وقتی رسیدم کسی خونه نبود مامان یه نامه گذاشته بود روی در یخچال. برش داشتم و با صدای بلند خوندمش:
--من رفتم خونه شمیم اینا. خواستی بیا اگرم خسته ای بخواب. غذا برات گذاشتم تو یخچال.
غذا رو از تو یخچال آوردم بیرون و گذاشتم تا گرم بشه.
بعد از خوردن ناهار رفتم تو اتاقم و روی تختم دراز کشیدم ..
از خستگی حتی نتونستم به اتفاقای امروز فکر کنم... 

---

با احساس اینکه یه نفر داره تو موهام دست میکشه چشمام رو باز کردم. نور چشمام رو زد. دوباره بستمشون. صدای مامان بود که میگفت: عروسکم داری میری؟؟ فدات شم این چه آشی بود که تو کاسمون ریختی آخه؟
چشمامو به زور باز کردم و مامان رو تو بغلم گرفتم و گفتم: عزیز دلم مگه قرار نبود گریه نکنی؟ مامانی من اینطوری نمیتونم برم. باید دعای خیرتون پشت سرم باشه نه آه و اشکتون.
مامان محکم بغلم کرده بود و نمی ذاشت جم بخورم. خیلی دوستش داشتم. محکم بغلش میکنم چون تا یه هفته دیگه نمیبینمش. بوش رو داخل ریه هام میفرستم و میذارم اونجا ماندگار شن. گونه اش رو میبوسم و از آغوش گرمش در میام.
دستشو میگیرم و با هم از پله ها میریم پایین. بابا جلوی تلویزیون نشسته و داره با دقت به روزنامه ای که توی دستشه نگاه میکنه.
با صدای بلند گفتم: چطوری بابایی خودم؟ خوبی؟؟
حتی سرشم بلند نمیکنه.. انگار که نه انگار!!
از رو دستش نگاهی به روزنامه میندازم تیترش این بود:
دستگیری چند نفر از باند ققنوس!!!
باند ققنوس؟؟ چه اسم باحالی.. 
دوباره بابا رو صدا زدم: بابایی با شما بودمااااا
بابا که اون قسمت رو کامل خونده بود گفت: بله.. منو صدا کردی؟؟
-پ نـــــــــــــ
بابا غضبناک گفت : نگو پ نه پ میخوای اعصاب نداشتمو خورد کنی؟؟
-چشم نمیگم. حالا حواستون کجا بود؟
-- پیش مامانت!!
به مامان نگاهی انداختم. بابا راست میگفت. مامان موهاش رو شرابی رنگ کرده بود.
- مامــــ ـانی من چه خوشگل شده.. چطورنفهمیدم!! بابایی تو که سرت تو روزنامه بود پس ...
نذاشت حرفمو ادامه بدم و با نگاه خیره به من گفت: من هر جایی رو نگاه میکنم مامانتو میبینم خوشگلم...
یه لبخند گل و گشاد زدم و گفتم: حتی وقتی به من نگاه می کنید؟؟
-- آره عزیزم چطور؟؟
- پس بگو چرا اینقد منو با ذوق بغل میکنید یعنی تو تصوراتتون دارید مامانو بغل میکنید!!
خندید : بسه دختر
-چشم . راستی بابا هیچ راهی نیست که بشه من و شمیم گوشی و لپ تاپ ببریم؟؟
-- نه نمیشه..اونجا یه مکان کاملا مقرراتیه..میخوای دردسر درست کنی؟..
-برای من که مهم نیست..فقط چون شمیم..
نذاشت ادامه بدم وگفت :اون هم همینطور..شما می خواین برین اونجا خدمت کنید نه گردش وتفریح..
دیگه چیزی نگفتم و نشستم کنارش که صدای قار و قور شکمم بلند شد. 
مامان گفت :بچه ام حتی صبحانه نخوره! دختر تو چطور زنده ای؟؟
-با جذب اکسیژن و دفع دی اکسید کربن.
--آره دیدم شکمتم با صداش حرفتو تایید کرد..
بلند زدم زیر خنده و دنبال مامانم به سمت آشپزخونه رفتم تا یه دلی از عذا در بیارم ..بعد از خوردن صبحونه رفتم تو اتاقم و وسایلمو جمع کردم..
برای یه سفر یه ساله... 
یه سفر که هیچیش معلوم نیست... 
یه آینده مبهم!!!
***************
بعد از یه خداحافظی غم انگیز با مامان و بابا حالا اینجام. درست تو اقامتگاهمون... یک ساعت من و شمیم رو تو بازرسی سر پا نگه داشتن..
حالا که وسایلمو میچینم بغض گرفتم. هــــــــــی... شمیم شاد و سرحاله..نمی دونم چرا..
صدای خانم سعادت اومد همون دختری که همسن شمیم بود: بیاین برای ناهار تا دیر نشده...
-چی وقته ناهاره؟؟
-- اینجا ناهار ساعت 12 . سریع بیاین پایین اینجا یکی از قانوناش مخصوص غذا خوردن اینه که به موقع برسیم .. بدوین...
با شمیم و سعادت که حالا فهمیدیم اسمش نگینه و قراره هم اتاقی ما دوتا بشه همراه شدیم.
غذا خوری یه سالن یزرگ بود که دو سمت داشت. یه سمت مخصوص کارکنان بود و یه سمت مخصوص افراد ارتش..

---

راهمون رو کج کردیم سمت سلف... غذا جوجه بود.. جلوم یه مرد قد بلند ایستاده بود.. هی خودم رو اینور اونور می کردم ببینم جلوش چه خبره؟..
ولی عین تیرچراغ برق جلوم وایساده بود کنار هم نمی رفت..انقدر تکون خوردم و خودمو این در اون در زدم تا اینکه نمیدونم چی شد که سکندری خوردم و خوردم بهش. 
تونست تعادلشو حفظ کنه تا نیافته. برگشت ونگاهم کرد..
یا خداااااا ..دهانم بازمونده بود..اینکه همون یارو بداخلاقه ست...!!!
--بلند بگو.. نشنیدم.
سرمو زیر انداختم و آهسته گفتم: ببخشید...
--بلندتر..
مگه کری؟! مطمئن بودم شنیده اما خودشو میزد به نشنیدن..
کمی بلندتر گفتم: عذر میخوام
سرشو تکون داد :حالا شد. حواست باشه چطور رفتار میکنی. اینجا مهدکودک نیست خانم. دیگه دور و بر من نباش.
حرصم گرفته بود. آهسته گفتم: خوب شد گفتی!!
پوزخندی زد و بی اهمیت به گفته من رفت!
نگین خودشو بهم رسوند و گفت: پا رو دم این یارو نذاریااااا. اعصاب معصاب نداره. خیلی خشنه.
- اسمش چیه؟..
--سرگرد راد..ولی نمی دونم اسمش چیه..
تو دلم گفتم: انگار کیه! رییس جمهور که نیست..هه..مسخره..
یه ظرف غذا برداشتم و رفتم سمت یه میز که مخصوص کارمندا بود. 
نگین و شمیم هم پشت سرم بودن.
شمیم نالید :هـی. من میمیرم من میمیرم!! این چه وضعشه آخه..
-بسه غرغر نکن غذاتو بخور..
******
امروز روز یازدهمیه که سر کاریم... همه چی خشنه با این حال من خوشحالم!!
کارهای زیادی اینجا نداریم... فقط بخیه زدن و پانسمان و..!! البته کار های دیگه ای هم میکنیم اما بیشترش ایناس...
جمعه رفتم خونه مامان دوباره آه و ناله رو شروع کرد و بابا هم یه طور غریبی نگاهم میکرد.
اصولا با بابا راحت بودم.. همه ی جریاناته اونجا رو بهش گفتم از اون محیط خشک و خشن و سرگرد راد و ...
شمیم : چاییت یخ کرد نمیخوریش؟
چایی رو یه نفس بالا دادم. تلخ بود و مزه بدی میداد اما در هر حالت باید میخوردمش...
-شمیم من میرم پیش دکتر اگه کاری داشت کمکش کنم.
--باشه برو..
اومدم تو بهداری..کسی نبود..
-دکتر حمیدی..
جوابی نیومد..رفتم سمت یکی از تخت ها تا مرتبش کنم که سرجام خشک شدم..
دکتر به پشت افتاده بود رو زمین و چشماش هم بسته بود..
با ترس نگاهش کردم و داد زدم :دکــتر..
سریع رفتم کنارش زانو زدم..نبضش رو گرفتم..کند می زد..وای خدا..
بلند گفتم :کسی تو این خراب شده نیست؟..یکی بیاد کمک..
با صدای داد من بقیه هم اومدن..کمک کردن دکتر رو خوابوندن رو تخت..
معاینه ش کردم..اعلائمش امکان این رو می داد که سکته کرده..
اینجا امکانات زیادی نداشتیم..باید می بردیمش بیمارستان..

*******
دکتر حمیدی طبق تشخیص خودم و همینطور پزشک معالجش سکته کرده بود..وباید مدتی رو تحت مراقبت قرار می گرفت..این یعنی اینکه نمی تونه بیاد پادگان..
از این به بعد من باید جاش کارهای بهداری رو انجام می دادم و بیماران رو ویزیت می کردم..
این قضیه وقتی به واقعیت پیوست که فرمانده دستورش رو صادر کرد و من رسما شدم پزشک پادگان.. 

---

برای یه کاری رفته بودم دفتر فرمانده که از پشت در صدای گفتگوی فرمانده و سرگرد راد رو شنیدم..
سرگرد :ولی قربان اون یه زنه..فکر نکنم بتونه جای دکتر حمیدی رو بگیره..
فرمانده :سرگرد اینکه پزشک پادگان یک زن باشه فکر نکنم اشکالی داشته باشه..درضمن برای مدت کوتاهی می مونه..وقتی دکتر حمیدی برگشت بر می گرده به جایگاه سابقش..
--یعنی شما می خواین بیمارای پادگان و افراد دولت رو بفرستید زیر دست این دختر؟!..
--من نمی فرستم..قانون اینو میگه..اون پزشک پادگانه پس این حق رو داره..

چند لحظه سکوت بود..بعد هم صدای کلافه ی سرگرد رو شنیدم..
--ولی من به هیچ عنوان نمی تونم این رو قبول کنم..
--چرا؟!..
--خودتون هم می دونید..حضور یک زن در پادگان که همه ی افراد مرد هستند ممنوعه..
--درسته..من بهتر از هر کسی می دونم ولی خانم محبی یک شخص عادی نیستند..ایشون پزشک این پادگان هستند..درست مثل پرستارهایی که در کنارشون فعالیت می کنند..
--در هر صورت زن هست یا نه؟..
--اهورا بس کن..چرا انقدر حساس شدی؟..

چند بار اسمش رو زیر لب زمزمه کردم :اهورا..اهورا..چه اسم باحالی هم داره..

--حساس نشدم..فقط هیچ جوری توی کتم نمیره که این دختر با این سن کمش بشه پزشک این پادگان و بخواد افراد ارتش رو معالجه کنه..
--اون داره به وظیفه ش عمل می کنه..
--می دونم..
--پس دیگه این بحث رو ادامه نده..
چند لحظه صدایی نیومد..

--بسیار خب..باید برم..با من کاری ندارید؟..
--نه می تونی بری..راستی به بچه ها خبر دادی؟..
-- موضوعه اردو رو؟..بله گفتم..
--خوبه..پس فردا حرکت می کنیم..
--اطاعت..با اجازه..

سریع عین چی خودمو کشیدم کنار و از در رفتم بیرون..
انقدر عجله کردم که بازوم محکم خورد به لبه ی در و بدجوردرد گرفت..
یه نفس عمیق کشیدم و خواستم برم تو که سینه به سینه ش شدم..
با دیدن من اخم هاشو کشید تو هم و گفت :مگه نگفته بودم دور و بر من پیداتون نشه..
تک سرفه ای کردم وجدی گفتم :بله گفته بودید..ولی من دور و بر شما نبودم..اومدم دفتر فرمانده..
دست به سینه نگاهم کرد وخشک پرسید :که چی ؟!..
ابرومو انداختم بالا وگفتم :چی که چی؟!..
--با فرمانده چکار داری؟!..
لبمو کج کردم وگفتم :با فرمانده کار دارم نه شما..به خودشون میگم..
بدون اینکه ذره ای لحنش رو تغییر بده گفت:فرمانده سرشون شلوغه..

چشمام از زور تعجب گرد شد..چه خالی می بنده..خوبه همین الان صداشون رو شنیدم..
بی توجه به حرفش گفتم :میشه برید کنار؟..
کمی نگاهم کرد..اروم خودشو از توی درگاه در کشید کنار..
چه هیکلی هم داره..کل درگاه رو گرفته..
خواستم رد شم که صداش رو شنیدم..
--بعد از اینکه کارت با فرمانده تموم شد..بیا دفتر من..
بعد هم راهشو کشید و رفت..کمی از پشت سر نگاهش کردم..سر درنمیاوردم..این بشر چه پدر کشتگی با منه بدبخت داره؟!..چرا مخالفه اینجا موندن منه؟!..مگه من چکارش کردم؟!..

کارم که با فرمانده تموم شد به طرف دفتر سرگرد رفتم تا ببینم چکارم داره..
تقه ای به در اتاقش زدم..با صدای " بفرمایید " وارد شدم و در رو پشت سرم بستم..
داشت رو یه سری برگه یه چیزایی می نوشت..
نیم نگاهی به من انداخت وبا دست اشاره کرد تا روی صندلی بنشینم..
بدون هیچ حرفی نشستم..چند لحظه گذشت..همچنان سکوت کرده بود..
به من گفته بیام اینجا سکوت کردنشو نگاه کنم..پس چرا چیزی نمیگه؟!..
بالاخره اون خودکاره وامونده رو گذاشت رو میزش وسرشو بلند کرد..

ادامه دارد...

---

دستاشو گذاشت رو میز و با لحن جدی و خشکی گفت :از فردا به مدت 1 هفته قراره به یک اردوی عملیاتی بریم..شما که پزشک این پادگان هستید..به همراه 3تا از پرستارها باید توی این عملیات با ما باشید..وجودتون الزامیه..

واااااااای خدا جون چی می شنوم؟!..اردوی عملیاتی؟؟!!..
همیشه ارزوم بود برای یک بار هم شده به یه همچین اردویی برم..
می دونستم هیجان زیادی در راهه..
واسه ش لحظه شماری می کردم..
یه لبخند گل و گشاد تحویلش دادم که اروم اروم چشماش گرد شد..
دستامو زدم به هم وبی توجه به اون با ذوق گفتم :وای راست میگین؟!..اردوی عملیاتی؟!..چه خوووووب!!..
دیدم چیزی نمیگه..تازه متوجه نگاهش شدم..مات و مبهوت داشت به کارای من نگاه می کرد..
خودمو جمع و جور کردم ..
لابد الان پیش خودش میگه :بسم الله..این دختره هم تخته هاش جفت و جور نیستا..
تو دلم گفتم :غلط کرده اینو میگه..فقط یه نمه ذوق کردم ..همین..
جای شمیم خالی بگه :باز تو ذهن ملت رو خوندی؟!..

تک سرفه ای کردم وگفتم :اهان..خب باشه..مسئله ای نیست..
نفسش رو دا دبیرون..به صندلیش تکیه داد ..
قاطعانه گفت :می دونم..نباید هم مسئله ای باشه..

ای خدا باز این شروع کرد..اینجوری که حرف می زد دلم می خواست ..دلم می خواست..
بزنم لهش کنم..ولی خب خیال خام..امکانش 1 درصد هم نبود..
فقط اخم کردم..

با همون لحن ادامه داد:این عملیات مثل سایر عملیات های دیگه سخت و دشواره..نمی خوام بی نظمی ببینم..سرتون به کار خودتون باشه..وظیفه ی شما مداوای زخمی ها و بیمارهاست..پس توی کار ما دخالتی نمی کنید..
من مسئول گروه هستم..اگر هرگونه تخلف یا کوتاهی از شما ببینم مطمئن باشید به پایگاه گزارش می کنم..
پس حواستون رو خوب جمع کنید..

همچین سفت و سخت حرف می زد که حرف تو دهان ادم می ماسید..تا می اومدم بگم باشه ..خیلی خب..
می دیدم باز داره ادامه میده..
خوبه همه ش یه عملیاته ها..نمی خوایم بریم جنگ که..از اسمش معلومه..اردووووو..به به..چه شود..
ناخداگاه لبخند زدم..البته از فکری که تو سرم بود و ذوق و شوقی که داشتم این لبخنده بی موقع نشسته بود رو لبام..
ولی ظاهرا این حضرت اقای بداخلاق یه برداشت های دیگه ای پیش خودش کرد.. که یه دفعه همچین زد رو میز چهار دست وپا چسبیدم به سقف..
با صدای نسبتا بلندی گفت :یک ساعته دارم براتون قانون ها و مقرارته این گروه رو توضیح میدم..در اخر به جای اینکه گوش بگیرید ببینید چی گفتم لبخند تحویل من میدید؟!..

با ترس نگاهش کردم..از صداش به خودم لرزیدم..چه مرگشه؟!..مگه چکار کردم؟!..
اخمامو بیشتر کشیدم تو هم و از جام بلند شدم..
کمی به جلو خم شدم و با حرص گفتم :من به حرف های شما نخندیدم..لطفا برداشت اشتباه نکنید..نمی دونم چه پدرکشتگی با من دارید که از همون برخورد اول دلتون می خواست تیربارونم کنید..ولی بهتره اینو بدونید که من هیچ کاری با شما ندارم وهمچنان به کارم ادامه میدم..

خیره شده بود تو چشمام..نگاهمو ازش گرفتم و با قدم های بلند به طرف در رفتم..
لحظه ی اخر که خواستم بیام بیرون صداشو شنیدم..
--فردا صبح زود.. راس ساعت 6 اماده باشید.. خانـم دکتـر..
در رو بستم واومدم بیرون..مرتیکه ی بی شعور..
(خانـم دکتـر) رو با لحن خاصی بیان کرد..
انگار داره مسخره م می کنه..نه به سن اون می خورد که اهل کل کل و اذیت و ازار باشه نه من دختری بودم که جلوش کم بیارم..
پس چرا انقدر با من بده؟!..هر چی فکر می کردم می دیدم من کاری باهاش ندارم..
ولی اون هی به من گیر میده..
صورتش سرد و خشک بود..چشمان قهوه ای تیره..موهای مشکی..بهش می خورد پره پر..30 یا 32 رو داشته باشه..
برای همین می گفتم به سنش نمی خوره اهل کل کل باشه..
ولی اون باهام کل کل نمی کرد..انگار ازم یه جور کینه داشت..
از اینکه یه زن در کنارش کار کنه خوشش نمیاد..
ولی چرا؟!..

ادامه دارد...

---

موضوع اردو رو برای شمیم گفتم..
شمیم :اردو عملیاتی دیگه چیه؟!..
-نمی دونم..ولی فکر کنم یه جور مانوره..
-- خب توی این مانور مگه مریض و زخمی هست که ما هم باید باهاشون بریم؟!..
-چه می دونم..سرگرد دستور داد که من وچند تا از پرستارا هم باید باشیم..
شمیم دیگه چیزی نگفت..
ولی من هیجان داشتم..سر از پا نمی شناختم..
*******
فردا راس راست 6 من وشمیم که همینطور ایستاده داشت چرت می زد حاضر واماده منتظر دستور سرگرد بودیم که حرکت کنیم..
همه ی افراد به همراه تجهیزات توی حیاط پادگان جمع شده بودند..چشمای شمیم داشت می رفت رو هم که با ارنجم محکم زدم تو پهلوش..
بیچاره یهو چشماش اندازه ی نعلبکی باز شد..سیخ وایساد..فکرکرد سرگرد اومده..
ریز ریز بهش می خندیدم..متوجه شد..
نگاهی به اطرافش انداخت..چشماش هنوز خمار بود..
با حرص زد به بازوم وگفت :کوفت..مرض..مگه ازار داری؟..چرا چرتمو پاره کردی؟..
-د اخه الان چه وقته چرت زدنه؟..دختر داریم میریم اردو اونوقت تو داری بیخ گوش من خرناس می کشی؟..
بهم چشم غره رفت وگفت :بیخود کردی..من خرناس کشیدم؟!..
بی خیال شونه م رو انداختم بالا وگفتم :عینهو بوق قطار ..صداش کل پادگان رو برداشته بود..
مشکوک نگاهم کرد..تو دلم داشتم ریسه می رفتم ولی ظاهرم جدی بود..بیچاره باورش شده بود..
ولی اروم زد به بازوم وگفت :کم چرت بگو..من که فقط داشتم چرت می زدم..چرت زدن که خرناس کشیدن نداره..
-پس چی داره؟!..
چپ چپ نگاهم کرد که بلند زدم زیر خنده..
چند نفر برگشتن نگاهمون کردند..همون موقع سرگرد هم اومد..نگاه جدی وخشنی بهم انداخت که لبخند رو لبام ماسید..
اه..باز این اجل معلق سر وکله ش پیدا شد.. خدا امروز رو با این کوه یخی بخیر کنه..

حرکت کردیم..5 تا ماشین که همگی متعلق به خود پادگان بود..من و پرستارها که یکیش شمیم بود تو یه ماشین..بقیه هم تو یه ماشین..یه اتوبوس هم که افراد ارتش توش بودند پشت سرمون می اومدند..یه ماشین بزرگ پر تجهیزات هم جلو می رفت..
راه نسبتا طولانی بود..وقتی رسیدیم دور و برمون پر از کوه و دره و تپه و درخت بود..
همراه بقیه از ماشین پیاده شدم..سرگرد توی ماشینی بود که تجهیزات رو حمل می کرد ..
داشت وسایلش رو از پشت ماشین بر می داشت..
رو به اون چند نفری که داشتند تجهیزات رو خالی می کردند گفت :مراقب باشید..اون بشکه ها توشون مواد منفجره ست..دقت کنید..

با تعجب به بشکه ها نگاه کردم..مواد منفجره؟!..اینارو واسه چی اوردن؟!..مگه نیومدیم اردو؟!..نکنه می خوان اینجا رو بترکونند؟!..
شمیم زیر گوشم گفت :بدبخت شدیم ..چقدر بهت گفتم سر به سره این سرگرده نذار..
با تعجب نگاهش کردم..صورتش نشون می داد نگرانه..
--چی داری میگی؟!..
اروم زد رو دستشو گفت :خودت نگاه کن..این همه اسلحه..مهمات و مواد منفجره..می خواد همهمون رو بفرسته رو هوا..
-برو بابا..دیوونه شدی؟!..لابد توی مانور ازشون استفاده می کنه..من و تو که نمی دونیم..
--می خوام صد سال هم ندونم..وای خدا الان مثل اون فیلم جنگیه اینجا رو می کنند میدون جنگ..ببین کی گفتم..یه دونه از این بشکه ها منفجر بشه منم باهاش اشهدمو خوندم..
اینو راست می گفت..می دونستم شمیم از صدای انفجار خیلی می ترسه..
حتی توی فیلم ها هم وقتی می دید و صداشو می شنید چشماشو می بست..
منم نمی دونستم امروز اینجا انفجارستون داریم..وگرنه نمی ذاشتم باهام بیاد..
ولی دیگه کاری بود که شده..
اگر هم چیزی می گفتیم سرگرد که زبون داشت می گفت :می خواستید نیاید..من که میگم زن ها به درد کارهای سخت و مردونه نمی خورند..

ادامه دارد...

---

از شمیم و ماشین ها فاصله گرفتم..دستامو کمی باز کردم و چشمامو بستم..یه نفس عمیق کشیدم..اخیش..ادم حال میاد..چه هوای خوبیه..
دستامو انداختم پایین..همین که چشمامو باز کردم جیغ خفیفی کشیدم.
.این جلوی من چکار می کنه؟..سرگرد راد همراه با اخم غلیظی زل زده بود به من..
با لحن خشکی گفت :برو کنار..
بهت زده گفتم :چی؟!..کجا؟!..
پوزخند زد وگفت :اینجایی که شما سرکار خانم وایسادی قراره بشکه های باروت رو بذاریم..اگر جاتو دوست داری مسئله ای نیست..تو بمون بشکه رو میذاریم کنارت..

رنگ از رخم پرید..این چی میگه؟!..
برگشتم پشتمو نگاه کردم..چندتا بشکه روی هم چیده شده بودند..
نگاهش کردم ..تک سرفه ای کردم تا صدام صاف بشه..
-خب..خب اینو زودتر می گفتید..
مسخره گفت :اخه شما تو حال خودت بودی..داشتی از این هوای پاک کمال استفاده رو می بردی..حیف بود..

با اخم نگاهش کردم..مرتیکه ی چلغوز..استفاده می کردم که می کردم..به تو چه؟!..مگه جزو ارثیته؟!..والا..
البته همه ی اینا رو تو دلم گفتم..از همه ش فقط یه اخم غلیظ قسمتش شد..از قدیم گفتن جواب ابلهان خاموشی ست..اینو نگم چی بگم؟!..
پشتمو کردم بهش و رفتم اونطرف..داشتن چادر می زدند..شمیم هم زیر یکی از درخت ها ایستاده بود و به بقیه نگاه می کرد..
جایی که بشکه ها رو گذاشته بودن یه فضای کاملا خالی و به دور از درخت بود..
اسلحه های بزرگ به روی پایه زیر درخت ها قرار دادند..بین درخت ها هم چادر می زدند..سیبل های تیراندازی رو به تنه ی درخت ها وصل کردند..بعضی ها رو هم روی پایه های مخصوص گذاشتند..
اخ منم باید یه امتحان بکنم..عاشق تیراندازی بودم..من وشمیم کنار هم ایستاده بودیم و فقط زل زده بودیم به اونا..
صدای سرگرد ما رو به خودمون اورد..
--چرا اونجا ایستادید؟..
هر دوتامون سیخ سرجامون وایستادیم ..نگاهش کردیم..
شمیم که کلا لال شده بود ولی من زبونم درازتر از این حرفا بود گفتم :پس چکار کنیم؟!..
--برید وسایل پزشکیتون رو از توی ماشین در بیارید..اون چادری که اون اخر داره زده میشه مخصوص لوازم وتجهیزاته پزشکیه..چادر کناریش هم برای خانم هاست..حق ندارید نزدیک چادر اقایون بشید..در حین عملیات این طرفا افتابی نمی شید..خطرناکه..فهمیدید؟..
شمیم سریع گفت :بله..
ولی من یه کم طولش دادم بعد اروم زیر لب گفتم :بله..فهمیدیم..
سرشو تکون داد وگفت :خوبه..برید به کارتون برسید..

بازوی شمیم رو گرفتم ویه کم هلش دادم..انگار زیر پاهاش چسب ریخته بودند..تکون نمی خورد..
لحظه ی اخر یه نگاه چپی به سرگرد انداختم ..
تو دلم گفتم :خانم ها حق ندارن نزدیک چادر اقایون بشن..امکان خورده شدنشون توسط خانم ها زیاده..هه..چه جوگیر شده این..حیف که سرگرده وگرنه..
چادرها زده شد..تجهیزات چیده شد..
مواد منفجره و مهمات خیلی از چادرها دور بودند..من و شمیم داشتیم وسایل رو می چیدیم توی چادر که یهو حس کردم زمین زیر پام لرزید..یه صدایی شبیه به انفجار بود..
شمیم با ترس نگاهم کرد ومن من کنان گفت :چ..چی بود؟!..
سرمو از چادر کردم بیرون..
-فکر کنم انفجارستون شروع شد..
همون موقع یه صدای دیگه بلندتر از قبل به گوشمون رسید..اینبار شمیم جیغ کشید..ترسیده بود..
-دیوونه چته؟..دارن عملیاتشون رو انجام میدن..من میرم ببینم چه خبره..
جیغ کشید :نـــه..نریا..مگه ندیدی سرگرد گفت خطرناکه؟!..
-بی خیال بابا..مگه هر چی اون گفت من و تو باید گوش کنیم؟..مواظبم..مطمئن باش چیزی نمیشه..
خواستم بیام بیرون که دستمو کشید..
-مانیا خل شدی؟!..بی خیال شو..
-تو نمیای؟!..
با ترس گفت :من به گور هفت جد وابادم بخندم اگر بیام..همینجا دارم از ترس سکته ی ناقص می زنم..پاشم بیام اونجا دیگه از نزدیک ببینم به سکته هم نمی کشه..صاف راهیه اون دنیا میشم..
از ترسی که توی چهره ش بود وصدای لرزون وطرز حرف زدنش خنده م گرفته بود..
با حرص گفت :می خندی؟!..حقم داری..منه خرو بگو خام تو شدم بلند شدم اومدم توی این خراب شده..
انگار داشت با خودش حرف می زد ادامه داد : د اخه دختر.. ابت کم بود نونت کم بود اردوی عملیاتی اومدنت دیگه چه صیغه ای بود؟!..از اون بدتر منو چه به پادگان و ارتش؟!..همه ش تقصیره تو شد دیگه..
پشت چشم نازک کردم وگفتم :خودت خواستی بیای..به من چه؟..
--منم گول رفاقتم با تو رو خوردم که به این روز افتادم..
خندیدم که بیشتر حرصی شد..
جدی گفتم :ولی من میرم..بشینم اینجا که چی بشه؟..
دیدم داره دست دست می کنه گفتم :تو هم می خوای بیای؟..
--پس چی؟!..نکنه فکر کردی تنهایی اینجا می شینم تا تو برگردی؟!..خیر سرم از اول باهات هم قدم شدم..چشمم کور دندم نرم باید تا اخرش رو هم برم..
-ایول..همینه..بزن بریم..

دستشو رو به اسمون بلند کرد و نالید :خداجون حکمتت رو شکر..اون موقع که داشتی عقل تقسیم می کردی اینو کجا فرستاده بودی؟!..خب به اندازه ی یه نخود نه یه عدس هم چیزی باقی نمونده بود بدی به این؟!..
نگاهم کرد وادامه داد :د اخه پسرها با اون همه ادعا همه دارن از زیر سربازی رفتن در میرن..من و تو که دختریم به زور بلند شدیم اومدیم تو ارتش..
همین طور که غرغر می کرد ومن هم به حرفاش می خندیدم دستشو کشیدم .. از تو چادر اوردمش بیرون..
-بیا بریم کم غرغر کن..عین پیرزنا دم به دقیقه این فکت در حال فعالیته..
--از دسته تو اینجوری شدم..وگرنه من کی اینقدر حرف می زدم؟!..
همون موقع صدای انفجار بلند شد..بعد از اون هم صدای "یاحسین" و "یا ابوالفضل" از اون طرف شنیده شد..
نگاهی بین من وشمیم رد وبدل شد..
نگاهی که توش ترس و وحشت موج می زد..
هر دو به سرعت به طرف میدون مانور دویدیم..
همه جا رو دود برداشته بود..

ادامه دارد...

---

من و شمیم به سرفه افتادیم..همونجور که دستمو جلوی دهان و بینی م گرفته بودم رفتم جلو..
با اون یکی دستم دود ها رو کنار می زدم..همچنان صدای "یاحسین" و "یا زهرا" شنیده می شد..

کمی که رفتیم جلو دود کم شد..
نگاهم روی سرگرد که بیهوش افتاده بود رو زمین خیره موند..
چند تای دیگه از افراد ارتش هم اونطرفش افتاده بودند..
قلبم ریخت..به طرفش دویدم وکنارش زانو زدم..
شمیم که همون اول بسم الله جیغ و دادش راه افتاد..
داد زدم :سرگرد..سرگرد..مردی؟!..
یقه شو گرفته بودم و تکونش می دادم..با دیدن سرگرد و بقیه که افتاده بودن رو زمین اشکم در اومده بود..
دا د زدم :سرگرد..زنده ای؟!..یه چیزی بگو..

انقدر هل شده بودم که حواسم نبود نبضشو بگیرم..فقط تکونش می دادم..
صدای جیغ و داد شمیم رو اعصابم بود..اشک صورتمو خیس کرده بود..با دیدنشون توی اون وضعیت وحشت کرده بودم..

همونطور که تکونش می دادم با گریه داد زدم : :مگه مرض داشتی رفتی با این موادهای منفجره بازی کردی؟!..فکر کردی ترقه ست؟!..حالا افتادی مردی خوب شد؟!..ســرگرد..ســرگرد..
یک دفعه دیدم تو جاش نشست..شمیم که همینطور تو فاز جیغ کشیدن بود یه فرابنفشش رو کشید و پرید عقب..ولی دست من رو یقه ی سرگرد خشک شد..
دهانم باز موند..چشمام از حدقه زده بود بیرون..قلبم که دیگه هیچی..مردم و زنده شدم..

سرگرد زل زد تو چشمام وبا خشم سرم داد زد :چه مرگته؟!..چرا جیغ و داد می کنی؟!..
یقه ش رو محکم از توی دستم کشید..سیخ سرجام نشسته بودم..
این که زنــده ست !!..پس من 1 ساعته خودمو واسه چی دارم تیکه تیکه می کنم؟!..

بهت زده گفتم :زنــده ای؟!..
همچین با خشم نگاهم کرد که به زنده بودن خودم هم شک کردم..

تازه به خودم اومدم..از جام بلند شدم..اونایی که مثل سرگرد افتاده بودن رو زمین هم از جاشون بلند شدن..
نگاهی به اطرافم انداختم..با نگاه من همه زدن زیر خنده..حالا نخند کی بخند..بعضی ها دلاشون رو هم چسبیده بودند..
تو دلم گفتم :کوفته کاری..مرض..رو اب هرهر کنید..واسه چی می خندین؟!..

سرگرد در حالی که خاک روی لباسشو تکون می داد جدی وخشک گفت :قابل توجه شما خانم دکتر..باید بگم ما داشتیم مانور می دادیم..اینها هم جزء عملیاته مانور بود..

زیر لب گفتم :خب مگه مرض دارید خودتونو می زنید به مردن؟!..بی کارین؟!..من وشمیم که تا مرز سکته رفتیم..
--چیزی گفتی؟!..
-نخیر..خب وقتی من و دوستم اونجوری صدای انفجار رو شنیدیم ..پشتش هم همگی گفتین "یا حسین" توقع داشتید چه برداشتی بکنیم؟!..حیف اون همه ضجه که من بالای سرشما زدم..

یه قدم اومد جلو با لحن مسخره ای گفت :اره دیدم..دقیقا با من بودی دیگه..
محکم گفتم :دقــیقا..
ابروهاشو بیشتر جمع کرد ..

شمیم :مانیا بیا یه نفر دستش کمی زخمی شده..معاینه ش کن..میخوام پانسمان کنم..

سرمو به نشونه ی باشه تکون دادم..بدون اینکه به سرگرد نگاه کنم دنبال شمیم رفتم..بین راه برگشتم یه نگاه کوتاه بهش انداختم..
بازوشو چسبیده بود..یعنی زخمی شده؟..
به درک..اگر چیزیش شده باشه مجبوره بیاد چادر..وگرنه انقدر درد بکشه تا حالش جا بیاد..
منو میذاره سرکار؟!..حیف اون همه اشک..حیف اون حنجره ای که من وشمیم واسه ش پاره کردیم..
ولی بدجور ضایع شدیما..حالا حالاها یه سوژه ی تپل گیر اوردن واسه اذیت کردن..

ادامه دارد...

---

از اینکه اینطور جلوی سرگرد وبقیه ضایع شده بودم از دست خودم حسابی عصبانی بودم..
دوست داشتم کلمو بکوبونم به یکی از همین درختا..بس که کم دارم..
د اخه دختر خیر سرت مثلا دکتری..به جای اینکه خودتو کنترل کنی و اول نبضشو بگیری رفتی یقه ش رو چسبیدی؟!..خب معلومه به عقلت شک می کنند..

در جواب خودم گفتم :خب هل شده بودم..وقتی دیدم اون همه ادم افتادن رو زمین ..همه جا دود و اتیشه..فکر کردم مردن..انگار که وسط یه میدون جنگ ایستادم و همه ی افراد هم کشته شدن..
تا حالا تو یه همچین موقعیتی قرار نگرفته بودم..نمی دونستم باید چکار کنم..ترسیدم..وحشت کردم..گفتم لابد واقعا مردن..
مغزم قفل کرده بود..هیچ فکری جز این کار به ذهنم نرسید..

با صدای شمیم به خودم اومدم..
--مانیا بیا این یارو خونریزی داره..
نگاهش کردم..به یکی از افراد گروه اشاره کرد..
جلوی چادر ایستاده بود..رفتم جلو..همون ایستاده زخمش رو معاینه کردم..عمیق نبود..

رو به شمیم گفتم :زخمش رو ضدعفونی کن..نیاز به بخیه داره..
--باشه..

رفتن تو چادر..ولی من بیرون ایستاده بودم..
داشتم به اطرافم نگاه می کردم که از پشت سرم صدای خش خش شنیدم..
برگشتم..با تعجب نگاهش کردم..سرگرد بود..
یه اخم گنده نشونده بود رو پیشونیش..
جلوم ایستاد..با دست راستش بازوی چپش رو چسبیده بود..

یک تای ابرومو انداختم بالا وبه بازوش اشاره کردم..
-چیزی شده؟!..
اروم ولی خشک گفت :نمی دونم..شما دکتری..
بی توجه به حرفش رفتم جلو وگفتم: دستتون رو بردارید..
کمی مکث کرد..دستشو برداشت..
-استینتون رو بزنید بالا..
لباشو به هم فشرد..استینش رو زد بالا..

اوه..زخمی شده بود..یه خراش سطحی بود..
دلم که براش نسوخت هیچ..بهترین موقعیت بود ضایع شدن چند دقیقه قبلم رو تلافی کنم..

جدی زل زدم توی چشماش وگفتم :فعلا باید صبر کنید..داخل چادر مجروح هست..پرستار داره زخمش رو پانسمان می کنه..فعلا نمی تونید برید داخل..

اخماش باز شده بود ولی با شنیدن حرفم باز اخم کرد..حالش گرفته شد..
می تونستیم بریم تو و منم کار خودمو انجام بدم..اتفاقا جا هم بود..ولی از قصد معطلش کردم تا حالش جا بیاد..اینجوری شاید دلم یه کوچولو خنک می شد..

با صورت جمع شده استینش رو زد پایین..چند دقیقه گذشته بود..دیگه رنگ به صورت نداشت..
دروغ چرا یه کوچولو دلم براش سوخت..
همون موقع شمیم اومد بیرون..
رو به من گفت :تموم شد..من برم دستامو بشورم..
-باشه برو..
همون مردی که مجروح شده بود از چادر اومد بیرون ..
سرگرد بدون هیچ حرفی رفت تو ..مثل اینکه حالش زیاد خوب نبود..من هم رفتم تو چادر..

روی صندلی نشسته بود..
همونطور که وسایل رو اماده می کردم گفتم :دستتون رو از تو استین در بیارید..

بعد از چند لحظه با وسایل برگشتم سمتش ..دیدم همینطوری نشسته هیچ کاری هم نکرده..
جدی گفتم :مگه با شما نبودم؟..چرا استینتون رو در نیاوردید؟..
--فکر نمی کنم لازم باشه..
-من دکترم و میگم لازمه..زود باشید..
استینشو زد بالا و گفت :کارتو بکن..

عجب پررو بودا..هرچی من میگفتم انگار نه انگار..
حرصم گرفته بود..اینجا دیگه نباید دستور می داد ..چون من پزشکش هستم..

با صدای نسبتا بلندی گفتم :جناب سرگرد راد..لطفا هر چی که من میگم گوش کنید..الان من پزشک هستم و شما بیمار..
انقدر نگاهم و بیانم جدی بود که سکوت کرد..
بعد از چند لحظه با خشم نا محسوسی دستشو از توی استین بیرون اورد..
جانمی جذبه..بنازم به خودم..
ولی حقشه..

به پنبه الکل زدم و شروع کردم به شست شوی زخمش..
الان باید داد بزنه و منم بهش بخندم ولی از بس پوست کلفت بود جیکش هم در نیومد..
چشماشو بسته بود و لباشو روی هم فشار می داد..
تو دلم گفتم :داد نمی زنی اره؟..حالیت می کنم..

بیشتر الکل زدم و اینبار فشار دادم..جایی که فقط سوزشش رو حس کنه ولی خونریزی نکنه..
لباشو محکمتر فشرد..عجب سرسخته ها..
الکل رو گذاشتم کنار..رفتم سروقت بتادین..
ای کاش نمک داشتم..

پنبه رو به بتادین اغشته کردم..مستقیم گذاشتم روی زخمش..
دیگه طاقت نیاورد..همچین سرم داد زد که انبر وپنبه از دستم افتاد..
--چکار می کنـــی؟..تو پزشکی یا شکنجه گر؟..

با چشمای گرد شده نگاهش کردم..
توی دلم گفتم :نسبت به تو هر دو..

ادامه دارد...

---

خودمو جمع و جور کردم..سعی کردم جدی باشم..
-من دارم کارمو انجام میدم..شما طاقت نداری به من چه؟..
با خشم زیر لب غرید :خانم محترم اینجور که شما با الکل و پنبه و بتادین کار می کنی سنگ هم جای من نشسته بود صداش در می اومد..

از این حرفش خنده م گرفت..لبخندمو که دید بیشتر حرصی شد..دستاشو مشت کرد..
بی توجه بهش رفتم جلو.. انبر وپنبه رو از روی زمین برداشتم و گذاشتم رو میز..
از توی جعبه کمی پنبه برداشتم و بهش بتادین زدم..چشماش گرد شده بود..

--بازم می خوای ادامه بدی؟!..
بی خیال شونمو انداختم بالا وگفتم :معلومه..باید پانسمانش کنم..
--پس لطفا کارت رو درست انجام بده..ادمو زجرکش می کنی..

لبخند زدم ولی سعی کردم نبینه..
حقته..از بس قدی..

بالاخره زخمش رو پانسمان کردم..لباسش رو مرتب کرد و از جاش بلند شد..
زیر لب گفت :اینبار اگر در حال مرگ هم باشم نمیذارم تو یکی زخمم رو پانسمان کنی..
لبخند کجی تحویلش دادم و گفتم :در اون صورت عالی میشه..

چپ چپ نگاهم کرد که منم با بی تفاوتی رومو برگردوندم..
از چادر رفت بیرون..
روش زیاد بود..فکر کرده کیه انقدر به خودش امتیاز مثبت میده؟!..
اداشو در اوردم :اینبار اگر در حال مرگ هم باشم نمیذارم تو یکی زخمم رو پانسمان کنی..
زیر لب گفتم :به درک..همون در حال مرگ باشی برات بسه..
*******
شب شده بود..اتیش روشن کرده بودند..هر کی ظرف غذاش دستش بود و مشغول بود..
من و شمیم جلوی چادر نشسته بودیم و به افراد گروه نگاه می کردیم..

شمیمی:ای بابـــا..
-چیه؟!..
--این گوشته عین یه تیکه لاستیکه..نصف نمیشه..
-همینی که هست..توی این جنگل و بیابون توقع داری چلوکباب اعلاء جلوت بذارن؟..
--نخیر..ولی اینو هم نمی تونم بخورم ..مطمئنم امشب دل درد می گیرم..
-نترس بادمجون بم تا حالا نشده به خودش افت بگیره..
با خشم گفت :یعنی چی؟..
با لبخند گفتم :یعنی همین دیگه..
--کوفت..
-ممنون عزیزم..
چپ چپ نگاهم کرد..بعد روشو برگردوند و باقی غذاشو خورد..

راست می گفت..گوشتش یه کم سفت بود..
من که جونم یه دور می اومد بالا باز می رفت سرجاش تا یه لقمه می دادم پایین..
باز هم از هیچی بهتر بود..

بعد از شام چایی خوردیم..دیگه طرف سرگرد نرفته بودم..
ولی چند جا باهاش چشم تو چشم شدم..که هربار دوتامون با اخم رومون رو بر می گردوندیم..
*******
وای خدا دارم میمیرم..ای دلم..
تو جام نشسته بودم و محکم دلمو چسبیده بودم..
شمیم کنارم خوابیده بود..انگارنه انگار.. 
یکی نبود بگه تو هم از اون غذا کوفت کردی دیگه..پس چرا فقط من دلم درد گرفته؟!..
ای خدا..وای..

از جام بلند شدم..باید میرفتم از توی چادری که مخصوص وسایل پزشکی بود یه قرصی چیزی پیدا می کردم می خوردم..

چادرپزشکی درست کنار چادر استراحتمون بود..رفتم بیرون..
اوه اوه اینجا چقدرتاریکه..وحشت کردم..
اخه من توی تاریکی قدرت دیدم کم می شد..از بچگی همینطور بودم..
دستمو گرفتم جلوم که بتونم راحت راه برم..چندبار نزدیک بود بخورم زمین..بالاخره چادر رو پیدا کردم..
می دونستم درست سمت چپ چادر ماست..رفتم تو..
حالا توی این تاریکی چطوری قرص پیدا کنم؟!..وای خدا..دل دردم شدیدتر شده بود..
یک دفعه یاد چراغ قوه ای افتادم که موقع برگشت گذاشته بودمش رو میز..حالا باید میز رو پیدا می کردم..ای بابا..
دستمو گرفتم جلوم..همینطوردستمو اطرافم تکون می دادم تا پیداش کنم..بالاخره میز رو پیدا کردم..
دستمو کشیدم روش..اهان خودشه..برداشتم..روشنش کردم..اخیش..
رفتم سروقت داروها..یه قرص مسکن خوردم..کمی رو صندلی نشستم تا تاثیر کنه..
نمی دونم چقدر ولی چند دقیقه ای گذشته بود که حس کردم بهترم..
از چادر رفتم بیرون..چراغ قوه رو هم با خودم بردم..
نورش رو گرفته بودم جلوم و داشتم می رفتم سمت چادرمون که یک دفعه دستی جلوی دهانم رو گرفت..
جیغ خفه ای کشیدم که چون دست یارو روی دهانم بود صداش بلند نشد..
دست وپا می زدم..
منو دنبال خودش کشید..

ادامه دارد...

---

قلبم داشت از جاش کنده می شد..
هر چی تقلا می کردم انگار نه انگار..منو کشید برد بین درختا..از چادرها دور شده بودیم..
اسلحه ش رو گذاشت رو سرم و زیر لب با خشم گفت :تکون نخور..وگرنه شلیک می کنم..
وای خدا..صداش چه اشنا بود..اره..خودش بود..اهورا بود..
با یک حرکت منو برگردوند سمت خودش ..چراغ قوه هنوز تو دستام بود..نور رو اوردم بالا..
هنوز سر اسلحه ش به طرف من بود..نور که افتاد تو صورتم چشماش گرد شد..

با حرص زیر لب گفتم :معلوم هست چکار می کنی؟..چرا نصف شبی ادمو سکته میدی؟..
انگار تازه به خودش اومده بود..اسلحه ش رو گرفت پایین..
با اخم گفت :چرا از چادرت اومدی بیرون..فکر کردم غریبه ست..
-اومدم که اومدم..برای چی باید به شما جواب پس بدم؟..
--چون من مسئول گروه هستم..مگه نمی دونی اینجا خطرناکه؟..
-بله می دونم ..یکی از همین موارد خطرناک هم جلوم وایساده..
با خشم گفت :کمتر بلبل زبونی کن خانم دکتر..اینجا چکار می کنی؟..
با مسخرگی گفتم :اومدم ستاره ها رو بشمارم..
ادامه دادم : کار داشتم..این که سوال پرسیدن نداره..
--چه کاری؟..

کمی نگاهش کردم..جدی بود..این هم این موقع شب وقت گیر اورده ها..
-یه کم دلم درد می کرد رفتم قرص خوردم..همه ش تقصیر شماست..
با تعجب گفت :دل درد تو به من چه ربطی داره؟!..
-خب اگر شما اون غذاهای سفت و بی مزه رو به خوردمون نمی دادی من هم مجبور نمی شدم از چادر بیام بیرون که الان هم وایستم اینجا با شما کل کل کنم..جناب اقای مسئوله گروه..
با بی تفاوتی گفت :شکم خودت بوده..باهاش تعارف که نداری..می خواستی نخوری..نیاوردمتون رستوران که ازم توقع دارید..اینجا میدون مانوره و اومدیم اردوی عملیاتی هر چی که دادم بهتون باید همونو بخورید..

یعنی به سنگ پا گفته زکی..پوزخند زدم وگفتم :اینو که می دونم..شما واسه جون کسی ارزش قائل نمی شید..
یه قدم اومد جلو..عصبانی شده بود..
با خشم زیر لب گفت :برو بخواب خانم دکتر..از ساعت خوابت گذشته اینجا وایستادی داری هذیون میگی..
حسابی حرصمو در اورده بود..
-این شمایی که داری هذیون میگی نه من..اگر شما جلومو نگرفته بودی الان تو چادرم بودم..
--جالا هم جلوتو نگرفتم.. پس بفرمایید..شب خوش خانم دکتر..

"خانم دکتر" رو با یه لحن خاصی بیان کرد..جوری که حرصمو بیشتر در می اورد اخه حس می کردم داره مسخره م می کنه..

سینه به سینه ش ایستادم و گفتم :شما احیانا با پزشک ها اون هم از جنس مونث مشکل اساسی ندارید؟!..
یک تای ابروشو انداخت بالا و گفت :نخیــر..چطور؟!..
دست به سینه ایستادم و نگاهش کردم..با پوزخند گفتم :اخه از همون اولین برخورد تا به الان ندیدم که برخوردتون با من درست باشه..گاهی اوقات پیش خودم میگم شاید به شما بدهی دارم و از من طلب کارین که اینطور رفتار می کنید..

کمی نگاهم کرد..فکش منقبض شده بود..قدم به قدم بهم نزدیک شد..من هم قدم به قدم می رفتم عقب..
نگاهش سرد و جدی بود..مو به تن ادم سیخ می شد..این چرا همچین می کنه؟!..
--چون همه ش درحال خرابکاری هستی..توی کارهام اختلال ایجاد می کنی..به وظایفت واقف نیستی..تو کار همه سرک می کشی..به حرف مافوقت گوش نمیدی..بازم بگم یا بسته؟..
چشمام داشت از کاسه می زد بیرون..همه ی این کارا رو من کردم؟!..کی؟!..
به یکی از درخت ها تکیه دادم..اب دهانموبه زور قورت دادم..رو به روم ایستاد..
-م..من نمی فهمم دارید درمورد چی حرف می زنید..
--می فهمی..خیلی خوب هم می فهمی..فکر نمی کنم اونقدرها هم خنگ باشی..

دیگه داشت روش زیاد می شد..اخم کمرنگی نشست رو پیشونیم..
-اولا درست صحبت کنید لطفا..سرگرد باشید یا هر کس دیگه برای من فرقی نمی کنه..اتفاقا خیلی خوب هم به وظایفم واقف هستم..این شمایی که همه رو به چشم زیر دستت می بینی وتا حد اعلاء می خوای خشونتت رو به همه نشون بدی..فکر کردی کی هستی؟!..
حرفاش برام گرون تموم شده بود..به چه حقی به من توهین می کرد؟..

دهانش رو باز کرد تا جوابمو بده که یکی از پشت محکم زد تو کمرش..قبل از اینکه صدای فریادش بلند بشه جلوی دهانش رو گرفتن..
با وحشت به صحنه ی روبه روم نگاه کردم..خواستم یه جیغ فوق فرابنفش بکشم که یکی جلوی دهانمو گرفت..
تاریک بود..نمی دونستم چند نفرن..فقط صداشون رو شنیدم..اروم حرف می زدند..
--هر دوتاشون رو بیارید تو ماشین..سریعتر..رییس منتظره..

تقلا می کردم..سرگرد به زور از جاش بلند شد..چشمامو ریز کرده بودم تا بهتر ببینم..
یه دستمال گرفتن جلوی دهانم..
بعد از چند لحظه هم از تقلا افتادم و دیگه ..
چیزی نفهمیدم..

ادامه دارد...

---

با احساس خیس شدن صورتم چشم هام رو باز کردم...نفسم بند اومد..
یه مرد چهارشونه و قد بلند که صورتش پر از زخم بود رو به روم بود و داشت یه سطل آب رو روم خالی می کرد.
رفت که دوباره سطل رو پر کنه... داد زدم: مگه مریضی؟ نکن این کارو!
پوزخندی زد و انگار که نه انگار چیزی شنیده باشه به کارش ادامه داد ... نگاهمو چرخوندم دور اتاق سمت چپم اهورا رو به یه صندلی بسته بودند... چشماش رو بسته بود... به خودم نگاه کردم... منم هم به صندلی بستن...!
ما تو یه اتاق کوچیک بودیم ... یه اتاق کوچیک با دستگاه های شکنجه ...
جیغ بلندی کشیدم و گفتم: منو چیکار دارین؟ بذارین برم... ولم کنید...
همون مرد که روم آب میپاشید که در اصل زندان بان ِ سیلی محکم یه گونه ام زد. از درد صورتم بی حس شد و شروع کردم به گریه کردن...
زندان بان داد زد : ساکت شو دختر بدتر از اینش رو هم باید بچشی.. و رفت بیرون.
صدای هق هقم همین طور بالا می رفت که صدای داد سرگرد رو شنیدم: ساکت شو بچه! خودت مسئول همه این اتفاقاتی ... گریه هم میکنی؟؟
با حرص گفتم : من مسئولم یا تو؟؟ اگه میذاشتی برم و پا رو دمم نمی ذاشتی الان تو اردوگاه بودیم!
-- تو هم مجبور نبودی نصف شب بیای بیرون تا هر دومون رو بدبخت کنی!
-من؟ تقصیر منه؟!؟!
--بله تقصیر شماست!
عجب رویی داشت :تقصیر من چیه؟ اگه اون لاستیک رو به خوردمون نمیدادید الان اینجا نبودیم.
--من دیشبم بهت گفتم! مجبور نبودی غذا رو بخوری!
پوزخند زدم :یادمه جناب سرگرد جواب منو که هنوز یادتونه؟... گفتم که جون کسی واستون مهم نیس! حتی جون خودتون!
اومد جواب بده که نگهبان در رو محکم باز کرد و داد زد: خفه شید! خیلی رو اعصابم هستید... یه کاری نکنید بیام و ادمتون کنم...!
و با لبخندی چندش آور به من نزدیک شد... دستشو کشید رو صورتم که صورتم رو برگردوندم.
-- حیف این صورت سفید که قراره کبود بشه!
دستامو باز کرد و به طرف یکی از دستگاه ها کشوند... با تمام قدرت منو پرت کرد روی دستگاه و خوابوندم روش.
دست هام رو گرفت و زیر دستگاهی که تخت مانند بود بست... خیلی محکم... دست هام درد گرفتن... خیلی زیاد...!
پاهام رو 180 درجه باز کرد و به میله های کنار تخت بست... اشک تو چشمام جمع شده بود...خدایا می خواد باهام چکار کنه؟..
اما این تمامش نبود!
مقنعه ام را از سرم کشید و مانتو ام رو در آورد یا در اصل پارشون کرد! تنها کاری که میتونستم بکنم این بود که از ته دلم خدا رو صدا کنم... گریه ام با صدای دعا خوندنم قاطی شده بود...
یه نگاه به سرگرد کردم. نگاهش پر از تاسف بود... پر از شرمندگی... صورتش سرخ شده بود..
داد زدم: همش تقصیر توه!
زندان بان در حالی که یه سری سیم رو به دستهام می بست گفت: خفه شو... وگرنه همین لباستم...
داد زدم :کثافت... تو غلط میکنی...!
قهقه ای زد و گفت: می تونم اما نمی کنم چون یه دلیل خاص داره... مگه نه جناب سرگرد؟
و دوباره رو به من گفت: چطور فهمیدید که دخترها رو کجا قایم کردیم؟
-کدوم دخترا؟
-- خودتو نزن به اون راه... بگو دخترا کجان؟ شما بگو سرگرد... وگرنه....
دستش رفت سمت یه دستگاه که سمت چپش بود و اون سیم ها هم بهش وصل بودن کنار اون دستگاه که مربوط به اعمال حیاتی می شد یه سرم هم بود ...
سرگرد داد زد: می خوای چه غلطی بکنی؟
پوزخندی زد و گفت: دی تی اس تزریق میکنم تا به حرف بیاد... وگرنه... عضلاتش منقبض میشه و تنگی نفس میگیره... تو که اینو نمیخوای؟





ادامه دارد...

[mehrnaz7596]

ادامش چرانمیزارین

[~KiAηA~]

حوصله خوندن ندارم!

[a1100]

صدای زنی که از در وارد اتاق می شد توجهمان را جلب کرد: مگه نگفتم سالم می خوامش؟
--خانم...
دستشو آورد بالا و نذاشت ادامه بده... به سمتم اومد... دستشو کشید رو گونه ام ..با تعجب نگاهش کردم..این زن دیگه کیه؟..با منه بدبخت چکار داره؟..
اما بعد یه سیلی محکم خوابوند تو گوشم که برق از چشمام پرید ..
داد زد: کثــــــافت... 
سرش داد زدم :هی خانم چته؟ چی میخواید از جون ما ؟... مگه چیکارتون کردیم...؟؟ 
موهامو چنگ زد و کشید و چندتا کشیده پشت سر هم زد تو صورتم...حس می کردم دو طرف صورتم سر شده..ولم کرد..نفس نفس می زدم..گلوم خشک شده بود..
به سختی گفتم: مگه منو سالم نمی خواستی؟ 
رو به اهورا داد زد :جناب سرگرد ..به زیر دستات یاد ندادی که هر جایی نباید بلبل زبونی کنند؟
نالیدم : بخدا من زیر دستش نیستم فقط یه دکتر معمولیم...
پوزخندی زد و گفت: جناب سرگرد رو بخوابون... مطمئنا اون چیزای بیشتری میدونه! زیاد هم به دختره سخت نگیر... فهمیدی؟؟
--بله خانم...
دست و پای منو باز کرد. خیلی درد میکرد هم پاهام هم دستام ... هیچی جز اون تاپ و شلوار به تن نداشتم...
رفتم رو همون صندلی نشستم... 
سرگرد رو با سرعت و خشونت زیادی بست به اون تخت چون میدونست سرگرد مثل من دست و پاچلفتی نیست..! 
همون خانم زل زده بود به من...
موهای مشکی داشت با چشم های آبی وحشی... آبی پر رنگ...!!..زن زیبایی بود..ولی از چهره ش خشونت می بارید..
داشتم تو رنگ نگاهش گم می شدم که سرشو برگردوند و به سرگرد نگاه کرد.
--خب جناب سرگرد... با 1 میلی گرم دی تی اس چطوری؟
و با سر به مرد اشاره کرد... اون هم سرنگ رو تو سرم خالی کرد... 
--از کجا فهمیدید اون دخترا رو کجا پنهان کردیم؟
با ترس به اهورا نگاه می کردم..هیچ چیزی نگفت فقط صورتش سرخ شده بود...حتما تنگی نفس گرفته...
عضلاتش هم منقبض شده بود... این دارو رو برای این استفاده می کنن تا اعتراف بگیرن.. واقعا چقدر کثیفن...!
سرگرد به خودش می لولید ... نمی تونست تحمل کنه... خوشحالم این زن ایکبیری منو نجات داد...
من که دستم بازه... بذار یه بار اون مدیونم بشه!..من که کاراته بلد بودم..اینجورمواقع به دردم می خورد..
به سرعت به طرف اون مرد دویدم و یکی زدم زیر شکمش که از شدت درد افتاد رو زمین ..تا زن به خودش بیاد تمام سیم ها و سوزن ها رو از بدن سرگرد کندم ..انقدر تند و فرز این کارو کردم که نفسم بند اومده بود..
اون خانم همونجا ایستاده بود و با پوزخند به من نگاه میکرد... وا ...! 
به اون مرد اشاره کرد که بزنه به چاک...! هـــــــــی چرا هیچ کاری باهامون نداشتن ...؟

زنه برگشت سمت من و گفت: دختر جون زیاد خوشحال نباش! فردا میام اما اون موقع دیگه این نمایش رو نمی بینم...! این رو شانس آوردی... من خیلی در حق تو کوتاه اومدم!..منتظر سخت تر از اینهاش باشید..
قهقه ی وحشتناکی زد و همراه اون مرد رفتند بیرون..یه قفل بزرگ به در زد...

رفتم سمت سرگرد و دست و پاشو باز کردم... بعد هم بلندش کردم... نمیتونست کاری بکنه حداقل یک ساعت دیگه حالش بهتر می شد!..صورتش سرخ شده بود..شر شر عرق می ریخت..همه ش سرفه می کرد..
نمیدونم چطور راضی شده بودم کمکش کنم... به هر حال باید کمکش میکردم! اینکه زنده بمونه حداقل مغز پوکشو به کار بندازه تا بتونیم فرار کنیم...

آره فرار... اما چطوری؟؟!!.. 

حالش خوب نبود..صورتش سرخ شده بود..می ترسیدم تا 1 ساعت دیگه دوام نیاره..می دونستم حس خفگی بهش دست میده ولی در بعضی از موارد نادر به مرگ منجر می شد..
اینم که همه چیزش نادره..چه اخلاق چه هر چیز دیگه ش..اومدیم و افتاد مرد اونوقت من بین این ادمای زبون نفهم که معلوم نیست مارو واسه چی اوردن اینجا چکار کنم؟!..
باید دست به کار می شدم..

زیر کتفش رو گرفتم وبلندش کردم..به دیوار تکیه داد..سینه ش خس خس می کرد..صورتش عرق کرده بود..
کف دوتا دستامو گذاشتم رو هم و درست بین کتف هاش قرار دادم..شروع کردم به ماساژدادن..
بعد از چند دقیقه دیدم دیگه سرفه نمی کنه ولی هنوز خس خس می کرد..
سرشو به دیوار تکیه دادم..رو به روش نشستم..دکمه های پیراهنش رو باز کردم..اوه اوه ماشــــاالله چه عضلـــه ای..

بی خیال دختر به کارت برس..
دستامو گذاشتم رو سینه ش..اروم و منظم ماساژ دادم..سینه ش گرم شده بود..
نزدیک به 45 دقیقه فقط ماساژش می دادم..کار دیگه ای از دستم بر نمی اومد..

کم کم حالت صورتش عادی شده بود..به قفسه ی سینه ش که دست می کشیدم همراه با سینه ی اون تن من هم داغ می شد..
وا چرا همچین میشم؟!..
یه حسی داشتم..نگاهش کردم..چشماش بسته بود..هه..خوابیده..بهش خوش گذشته..

زیر لب گفت :خوشت اومده؟!..
پس بیدار بود..صداش خش داشت..لبخند کجی روی لباش بود..
با تعجب گفتم :چی؟!..

چشماشو باز کرد..نگاهمون تو هم قفل شد..لامصب عجب چشمایی داره..

شیطون نگاهم کرد و با همون لبخند گفت :خوب ماساژ میدی ها..خوشت اومده که دیگه ول نمی کنی؟!..
اوهو..چه حرفا..بیا و خوبی کن..

سریع کشیدم کنار و اخم کردم..خندید..به سرفه افتاد..به درک..مرتیکه دور برداشته..

-فکر نکن خبریه..من پزشکم داشتم قفسه ی سینه ت رو ماساژ می دادم تا نفست بهتر بالا بیاد..
-- اره خب..می دونم..داشتی وظیفه ت رو انجام می دادی دیگه..
زل زدم تو چشماش و محکم گفتم :دقیقــــا..

دهان باز کرد جوابمو بده که در زندان باز شد..
یه زندان بان دیگه..با ترس کنار سرگرد نشستم..
زنه که گفت فردا میاد پس این یارو اینجا چکار می کنه؟!..نکنه خودش فردا میاد ولی شکنجه ها ادامه داره؟!..وای خدا..رحم کن..

با لبخند زشتی به طرفم اومد..خودمو کشیدم عقب..ناخداگاه به بازوی سرگرد چنگ زدم..ولی اون مرد دستشو اورد جلو و با یک حرکت بلندم کرد..
جیغ کشیدم..دست و پا می زدم از تو بغلش بیام بیرون..ولی نامرد سفت منو چسبیده بود..

صدای خشنی داشت.. 
--کم تکون بخور خانم خوشگله..
سرشو فرو کرد تو موهام..حالم داشت بد می شد..
با انزجار خودمو کشیدم کنار ولی موهامو گرفت و کشید سمت خودش..
بلند جیغ کشیدم..
-ولم کن اشغال..چی از جونم می خوای؟!..
به بازوم دست کشید..انگشتاشو کشید رو قفسه ی سینه م و گفت :همه چیزتو می خوام عزیزم..چه لعبتی هستی تو..همه چیزت تکه..
-خفه شو عوضی..

محکم زد تو صورتم..پرتم کرد رو تخت..روم خم شد..
در حالی که تو چشمام زل زده بود با صدای ترسناکی گفت :خانم دستور داده زیاد اذیتت نکنم..حیفه شکنجه بشی..

به شکمم دست کشید..
--حیف این بدن زیبا و هوس انگیزه که سیاه و کبود بشه..از این بدن خیلی استفاده ها میشه کرد..من راهشو بلدم عزیزم..

قهقهه ی وحشتناکی زد..صورتم از اشک خیس شده بود..
صدای فریاد سرگرد باعث شد مرد قهقهه ش قطع بشه..
--ببند دهنتو مرتیکه ی اشغال..

نگاهش کردم..با چشمان به خون نشسته زل زده بود به مردی که می خواست اذیتم کنه..
مرد نگاهش کرد..
با پوزخند گفت :به به..صدای جناب سرگرد هم که در اومد..تو هنوز زنده ای؟..نترس با تو هم زیاد کار دارم..اول ترتیب این خوشگل خانم رو بدم..بعد میام سروقت تو..شکنجه ها تو راهه جناب سرگرد..

منو بلند کرد..چسبوند به خودش..با ترس نگاهش کردم..
صورتشو اورد جلو..سرمو کشیدم عقب..ولی نامرد دستشو گذاشت پشت سرمو صورتمو به صورتش چسبوند..
لبای نفرت انگیزش رو گذاشت رو لبام..با ولع منو می بوسید..حالم داشت بد می شد..با دستام هلش دادم ولی تکون نخور..

یک دفعه صدای فریادش سکوت زندان رو برهم زد..سرشو با دست چسبید و خودشو کشید کنار..
با دهان باز به پشت سرش نگاه کردم..سرگرد صندلی رو برداشته بود و گرفته بود بالا سرش..
یعنی با صندلی زد تو سرش؟!..

صندلی رو پرت کرد رو زمین..به طرفش رفتم..پشتش مخفی شدم..
اروم برگشت و نگاهم کرد..
--خوبی؟..
فقط سرمو تکون دادم..تا به خودمون بیایم..یه مرد دیگه وارد اتاق شد..
وای خدا..این غول تشن دیگه کیه؟!..

ادامه دارد...

---

تو دستش سیگار بود..
یه بلوز جذب مشکی به تن داشت..اون مرد که اهورا با صندلی زده بود تو سرش از جاش بلند شد ودر حالی که سرشو می مالید رفت طرف اون یکی..
یه چیزایی تو گوشش گفت..من و سرگرد کنار ایستاده بودیم..مسیر نگاهمون درست به سمت اون 2 نفر بود..

مرد پوزخند زد و جلو اومد..اون یکی هم اومد جلو ومنو کشید سمت خودش..
اهورا دستمو گرفت ..مرد چاقو گذاشت زیر گلوم..
رسما داشتم میمردم..

داد زد :دستتو بکش وگرنه با یه خراش عمیق کارشو می سازم..
اهورا کمی نگاهم کرد..اخم غلیظی رو پیشونیش نشسته بود ..
اروم دستمو ول کرد..مرد منو کشید عقب..
اون یکی که هیکلی تر بود رفت جلو و خواست دستای سرگرد رو از پشت بگیره که سرگرد نذاشت..

مرد با خشونت گفت :بهتره با ما راه بیای جناب سرگرد..وگرنه دختره رو نفله ش می کنم..کاره سه سوته..

اهورا چیزی نگفت..خوابوندش رو تخت..دستاشو بست..
می خواستم با یه حرکت دست مرد رو بگیرم وبپیچونم و یه ضربه ی کاری بزنم تو شکمش ولی این چاقوی لعنتی این اجازه رو بهم نمی داد..
مرد پک محکمی به سیگارش زد..سر سیگارش سرخ شد..
نگاه وحشت زده ی من به مرد بود..سیگارو اورد پایین..روی سینه ی سرگرد خاموش کرد..
صدای فریاد اهورا توی اتاق پیچید..نگاهمو ازش گرفتم..دلم یه جوری شد..
اشک دیده م رو تار کرد..دوباره صدای فریادش بلند شد..

نگاهش کردم..هق هقم رو تو گلو خفه کردم..
مرد سیگارشو پرت کرد کنار..یه پاکت از روی میز برداشت..پودر سفید رنگی از توش بیرون اورد ..
نمک بود..اره..می خواست نمک بریزه رو زخمش..وای خدا..کمکش کن..

همه ی نمک ها رو پاشید روی زخم..
صدای فریاد پر از درد اهورا دیوارهای زندان رو به لرزه انداخت..

داد زدم :چکارش دارید نامردا..ولش کنید..
مردی که منو گرفته بود چاقورو کمی به زیر گلوم فشار داد..
--خفه شو..زیادی زر بزنی کارتو تموم می کنم..

فقط گریه می کردم..اون مرد سرگرد رو شکنجه می کرد..طاقتم تموم شده بود..خدایا کمکمون کن..دارن می کشنش..
موهای اهورا رو گرفت و کشید..
با خشونت داد زد :بگو از کجا فهمیدی دخترا کجان؟!..کی بهت خبر داد؟!..جاسوست کی بود؟!..بگـــو..

صدای ناله مانند سرگرد رو شنیدم..
-نمی دونم..در مورد..چی حرف می زنید..

چندتا سیلی پشت سر هم زد تو صورتش..
--که نمی دونی اره؟!..بهت نشون میدم..اشغال..

کشید کنار..نفس نفس می زد..به مردی که منو گرفته بود اشاره کرد..

پرتم کرد..محکم خوردم به دیوار..پیشونیم با دیوار برخورد کرد..درد نسبتا شدیدی تو سرم پیچید..
هر دو از زندان رفتن بیرون..
گوشه ی پیشونیم درد می کرد..دیدم تار شده بود..
خودمو رسوندم به تخت سرگرد..دستاشو باز کردم..از رو تخت بلندش کردم..
پرت شد رو زمین..سینه ش پر از نمک بود..3 تا جای زخم روی قفسه ی سینه ش بود..
نمک ضد عفونیش می کرد..ولی باید کمی از نمک هارو از روی زخم بر می داشتم..اذیت می شد..
صورتش جمع شده بود..عرق کرده بود..
به اطرافم نگاه کردم..دنبال پارچه می گشتم..یه تیکه دستمال رو میز اونطرف اتاق بود..برش داشتم..
حالا اب از کجا بیارم؟!..
یه سطل کنار دیوار بود..تا نصفه توش اب بود..
اوردمش جلو..رو به روش نشستم..
دستمال رو گذاشتم رو زخم..صدای ناله ش بلند شد..
-تحمل کن..الان تموم میشه..

نمیذاشتم اب به زخم برسه..اطرافش رو تمیز می کردم..دستش رو دور موچ دستم حلقه کرده بود..
معلوم بود داره درد می کشه..
سوختگی که روش نمک پاشیده بودند..واقعا دردناک بود..

چند دقیقه گذشته بود..کنارش نشسته بودم و نگاهش می کردم..
چند ساعتی گذشته بود..از پشت میله ها سایه ی زندان بان رو می دیدم..حال اهورا بهتر شده بود..
اروم گفتم :حالا چکار کنیم؟!..معلومه دست بردار نیستند..
سرشو تکون داد..نگاهم کرد..
--درسته..دست از سرمون بر نمی دارن..اخرش هم به دستشون کشته میشیم..

اب دهانمو به زور قورت دادم..با وحشت گفتم :می کشنمون؟!..وای نه..
چیزی نگفت..

-خب یه کاری بکن..
--دارم فکر می کنم..اگه بذاری..
-من چکارت دارم؟!..خب فکرتو بکن..
--2 دقیقه سکوت کن..

جوابش رو ندادم..با اخم رومو بگردوندم..نیم ساعتی گذشته بود که دیدم از جاش بلند شد و رفت پشت میله ها ایستاد..کمی بیرون رو نگاه کرد..برگشت..
درست کنار من نشست..با تعجب نگاهش کردم..

صورتشو اورد جلو..زیرگوشم گفت :باید فرار کنیم..من یه نقشه ای دارم..
چشمام گرد شد..فرار؟!..
-چه نقشه ای؟!..
کمی سرشو کشید عقب..زل زد تو چشمام..
زیر لب گفت :معاشقه..
با صدای نسبتا بلندی گفتم :بلـــــه؟!..چــی گفتــــــی؟!..
-هیسسسسس..چرا داد می زنی؟!..
-یه بار دیگه بگــو..
--گفتم باید با هم معاشقه کنیم..

چشمام داشت از کاسه می زد بیرون..کمی خودمو کشیدم عقب..چپ چپ نگاهش کردم..سرخ شده بودم..

-تو..تو پیش خودت چی فکر کردی؟!..منو اینجا یکه و تنها گیر اوردی فکرای شوم زده به سرت؟!..
اروم خندید اومد نزدیک تر ..
--چی داری میگی؟!..
تند تند گفتم :نیا جلو..بکش کنار..برو اونور..
--نترس باهات کاری ندارم..اینم جزو نقشه ست..
-نقشه؟!..کدوم نقشه؟!کی نقشه کشیدیم که من یادم نمیاد؟!..
--همین الان..بهت گفتم..فرار..معاشقه..
کمی نگاهش کردم..

--چیه؟!..
-یعنی من موندم هر چی فکر می کنم می بینم بین این دوتا کلمه "فرار" و "معاشقه"چه وجه تشابهی وجود داره که تازه جزو نقشه هم هست؟!..هم تو نقشه کشیدن استادی هم تو بیانش..تلگرافی حرف می زنی؟!..یا فکرکردی علم غیب دارم؟!..

تمام مدت که من حرف می زدم اون اروم می خندید..انگار براش جک تعریف می کنم..

--میگم..ولی باید همکاری کنی..
-خیلی خب بگو..
--ببین من به تو نزدیک میشم..مثلا دارم باهات معاشقه می کنم..تو هم با من همراه میشی..توجه نگهبان جلب میشه..وقتی توجهش جلب شد..باید تحریکش کنیم..وارد اتاق که شد من کارشو تموم می کنم..

از کلم دود بلند شد..کلا هنگ کرده بودم..من .. با اهورا..جناب سرگرد راد..معاشقـــه کنم؟!..اوهـــو..دیگه چی؟!..
خواستم مخالفت کنم که انگشتشو گذاشت رو لبم..

--هیسسسسس..راه دیگه ای نداریم..اینا باز هم میان سروقتمون..با تو همون کاری رو می کنند که ..یعنی دامنت رو لکه دار می کنند..من رو هم حتما می کشند..تصمیم با خودته..

به فکر فرو رفتم..وای خدا نه..دامنم رو لکه دار کنند؟!..هرگز..
-خب..از کجا معلوم نقشه ت بگیره؟!..
--هر نقشه ای یه جور ریسک داره..باید امیدوار باشیم..من کارمو بلدم..

نگاهش شیطون شده بود..
پوزخند زدم وگفتم: تو کار بلدی شما مردا که شکی نیست..ماشاالله همتون یه پا استادین..
چپ چپ نگاهم کرد..
اونم پوزخند زد و گفت :هه..انگار تجربه کردی که خیلی دقیق اینو می دونی..
با خشم گفتم :نخیر..تجربه نکردم..ولی..
دستشو گرفت جلوم..

--خیلی خب..من و تو الان باید بریم تو فاز رمانتیک بازی..اونوقت داریم دعوا می کنیم..شروع کن..
-به من چه..خودت شروع کن..

با حرص گفت :خیلی خب..سوتی ندی ها..اه و ناله کن..البته نه از زور درد.. از زور لذت..سعی کن طبیعی باشی..
-همچین میگی طبیعی انگار یه عمره اینکارم..خب یه کاریش می کنم..تو هم جوگیر نشیا..

نگاهش شیطون بود..خدا بخیر بگذرونه..

بازومو گرفت..منو کشید سمت خودش..بازوهاشو دورم حلقه کرد..
با اینکه از روی نقشه بود ولی همین اول بسم الله داغ کردم اساسی..وای خدا..
با صدای نسبتا بلندی گفت :عزیــــزم..قربونت برم..وای چقـــدر تو نازی..

خنده م گرفته بود..نگاهش به در زندان بود..
ولی من پشتم به میله ها بود..
دستامو گرفت و با خشونت حلقه کرد دورش..خیلی خب چه خبرته؟!..

با صدایی که نمی تونستم خنده م رو پنهان کنم با ناز و عشوه گفتم :فـــدای تو عزیــزم..
بلند زدم زیر خنده.. دستشو گرفت جلوی دهانم..
-هیسسسسسس..خواهشا سوتی نده ..راه بیا..
-باشه باشه..ولی خنده م می گیره..

خودش هم خندید..
--می دونم..تو کوتاه بیا..

صورتشو به صورتم چسبوند..هر دو لبخند به لب داشتیم..انگارداریم یه فیلم کمدی بازی می کنیم..
--واااااای مانیا موهات چه بوی خوبی میده..مدهوشم می کنه..
-اهوراااااا..
--جانـــم عزیـــزم..
-اااااه ه ه ه ه ه..
از زور خنده شونه م می لرزید..
ولی اهورا جدی جدی کار می کرد..دستای داغش رو کشید رو بازوم..لبخند از روی لبام محو شد..
وای نکنه جو گرفته ش..

سریع گفت : نگهبان اومد..

همزمان منو به خودش فشرد..لباشو به صورتم کشید..زیر گلوم رو بوسید..
وای خدا..دارم دیوونه میشم..دیگه نمی خندیدم..احساس می کردم چشمام دیگه باز نمیشه..
وای..اه و ناله هام از روی غریزه م بود ..نمایشی نبود..
دست خودم نبود..منو محکم به خودش می فشرد..

نیم نگاهی به در زندان انداخت..صدای باز وبسته شدن در رو شنیدم..بی توجه بودم..

با یک حرکت لباشو گذاشت رو لبام..با ولع خاصی لبامو می بوسید..هر دو اه می کشیدیدم..تنش داغ بود..تن من هم اتیش گرفته بود..
دستش رو گذاشت پشت گردنم..صورتشو اورد پایین تر..گردنم..قفسه ی سینه م..
می بوسید و اه می کشید..یعنی اونم داره نقش بازی می کنه؟!..خب مگه من همین کارو نمی کنم؟!..
نه..فکر نکنم..
خدایا دارم میمیرم..

یک دفعه ولم کرد..سریع از جاش بلند شد..نگاهش کردم..به طرف نگهبان دوید..
تا اون مرد به خودش بیاد اهورا گردنش رو گرفت و پیچوند..
وای خورد شد..نگهبان افتاد رو زمین..

سرگرد پیراهنش رو درست کرد..من که سرجام خشک شده بودم..اومد جلو..دستمو گرفت و بلندم کرد..
- د پاشو دیگه..باید فرار کنیم..باید یه چیزی پیدا کنیم تا تنت کنی..اینجوری نمی تونیم بریم بیرون..

کلا تو هنگ بودم..الان دقیقـــا چی شد؟!..

دستمو کشید..هر دو از زندان خارج شدیم..ولی من هنوز تو حس و حال گرمای اغوش اهورا بودم..
ببین چجوری هواییم کرد..
من و چه به این کارا..
مانیا خودتو کنترل کن..

من رو دنبال خودش می کشید..

---

-- اون زنشه...!
با تعجب گفتم :چی؟!؟! امکان نداره...
سرشو تکون داد : قبل از اومدن به ایران... الان دیگه نیست...
گریه ام شدت گرفته بود... امکان نداشت... نه باورم نمیشه... اصلا...اخه..!
دستش رو جلو دهنم گذاشت و گفت: ساکت شو دختر... میخوای بیان سراغمون! حداقل بگو تو سرهنگ رو از کجا میشناسی؟
با هق هق گفتم: با... بابامه...
چشماش گرد شد : چی داری میگی؟ امکان نداره!؟!؟! اون که دختر نداشت...!
-مگه تو دیدیش؟
-- جونشو تو یکی از عملیاتا خیلی پیش نجات دادم...
خیلی آروم تر شده بودم اما هنوزم گریه می کردم... سرگرد بلند شد و رفت سراغ بقیه کارتون ها... بعد از چند دقیقه چندتا عکس به سمتم پرت کرد...
یکی رو برداشتم و نگاه کردم... 
من... بابام و ... اون زن...!
داشتم دیونه میشدم... سریع از جام پا شدم و سرک کشیدم تو کارتونی که کنارم بود... باید می فهمیدم...!
می فهمیدم که چی از من پنهان شده...! اصلا برای چی؟
تو کارتون خم شدم و زیر و روش کردم... بجز چندتا کاغذ پوسیده هیچی نبود!
یکی رو باز کردم تا حداقل بخونمش تا ببینم چیه...! 
یه نامه بود... به انگلیسی نوشته شده بود.. چشمام تار میدید و نمیتونستم بخونمش پس برش داشتم تا بعدا بخونم...
به سرگرد نگاه کردم... سرش تو کارتون خم کرده بود و بدجور غرق در نوشته های تو برگه ها بود...
به سمتش رفتم...
مثل خودش خم شدم تا ببینم چی داره میخونه که یک دفعه برگشت سمتم و محکم خورد به من..کنترلمون رو از دست دادیم و..افتادیم رو هم...
اون روی من افتاده بود.. شکه شده بودم..از طرفی نمی دونستم چیکار کنم ..بدجور تحت تاثیر داغی بدنش قرار گرفته بودم...
دستامو آوردم و روی سینه اش قرار دادم تا به عقب هلش بدم اما اصلا تکون نخورد... دستام رو سینه اش بود... بی هدف...!
خدایا چکار کنم؟... نگاهمون تو هم قفل شده بود..انگار اون هم شکه شده بود..ناخواسته بود..اتفاقی..
طاقت نیاوردم..سرمو برگردونم... داغی نفسهاشو که میخورد به گردنم رو حس می کردم...
احساس می کردم صورتش به صورتم نزدیک تر شده..شاید هم توهم زدم..سریع نگاهش کردم..نگاهم به چشماش افتاد... یه چیز خاصی تو نگاهش موج می زد..چی بود؟!..نمی دونم..ولی..اره..ارامش داشت..انگار با چشماش هیپنوتیزمم کرده بود..مسخ شده بودم..
تو چشماش غرق شدم.. 
صورتش خیلی به صورتم نزدیک بود..به طوری که گرمیه نفسش پوست صورتم رو می سوزوند..نگاهش به لبهام افتاد که..

فریاده ..پلیس... پلیس... رو شنیدم... با یک حرکت از جاش بلند شد..دست منو هم گرفت و بلندم کرد..
لباسم مناسب نبود و دعا دعا می کردم کسی تو نیاد ولی من که همیشه شانسم خوشگل بوده..
واسه ی همین در محکم باز شد...چند تا سرباز وارد شدند...
سرگرد جلوی من ایستاد تا دیده نشم.. 
برگشت و رو به سرباز با دادی بلند گفت: بیرون!
اون بیچاره ها هم که پوکیده بودن از خنده رفتن بیرون...
از خجالت سرخ شده بودم و اهورا سرشو انداخته بود پایین...
در همون لحظه در باز شد و چند تا تیکه لباس بعلاوه ی لباس فرم سرگرد به داخل پرت شد...!
بدتر از اون این بود که من توی این وضعیت..! وای نه...!
اهورا لباس فرمش رو پوشید و اون کاغذ رو هم برداشت... 
خواست بقیه ی کاغذ ها و عکسا رو برداره که گفتم: نه... اونا رو بذار.. من میخوامشون...
انداختشون جلوم ..هیچی نمی گفت.. بعد از یک 
نگاه عمیق از اتاق بیرون رفت...!
ولی من سرجام خشک شده بودم..

توی ماشین بودیم..داشتیم بر می گشتیم پایگاه..
اون زن و یکی دوتا از دار و دسته ش فرار کردن..پلیس نتونست دستگیرشون کنه..ولی بقیه اعضای گروهشون دستگیر شدن..
تو مسیر به اتفاقاتی که توی این مدته کوتاه برام افتاده بود فکر می کردم..
فرارمون..اون اتاق با تموم اتفاقاتش..چه اون نامه و عکس ها و چه...من و اهورا..

جدیدا پیش خودم خیلی کمتر سرگرد صداش می کردم..ولی اتفاقاتی هم که بینمون افتاد ناخواسته بود..به جز فرارمون که از روی ناچاری مجبور شدیم اینکارو بکنیم..

رسیدیم پایگاه..پیاده شدیم..سرگرد بی توجه به من یک راست رفت داخل..پس چرا نگاهم نمی کنه؟!..
با صدای جیغی که از پشت سرم اومد با ترس برگشتم..با دیدن شمیم که به طرفم می دوید خواستم لبخند بزنم که حس کردم گردنم از 3 ناحیه خورد شد..
دستاشو دور گردنم حلقه کرده بودم و با جیغ و دادش مثلا داشت ابراز احساسات می کرد..

--وااااااای مانیا الهی قربونت بشم..کجا بودی؟!..از نگرانی داشتم میمردم..خدارو شکر که سالمی..

قبل از اینکه خفه م بکنه دستاشو گرفتم واز دور گردنم بازشون کردم..
-بکش کنار..دیوونه خفه م کردی..این چه طرزشه؟!..رسما داشتی می کشتیم..
پشت چشم نازک کرد وگفت : وا..از خدات هم باشه..
-نیست..
--به درک..

لبخند زد و دستمو کشید..
--حالا اینا رو بیخیال بیا بریم برام تعریف کن چی شده؟!..کجا بودی؟!..
- اسیر بودیم..
با تعجب نگام کرد..
--یعنی چی؟!..
-یعنی همین..یه عده ادم عقده ای ما رو گرفته بودن و شکنجه مون می کردن..البته با من زیاد کاری نداشتن ولی از سرگرد به نحو احسنت پذیرایی کردن..
دهنش باز مونده بود..
--چــــی میــــگی؟!..واقعا؟!..

با لبخند ابرومو انداختم بالا و گفتم :به جون تو نباشه به مرگه تو..
وای شمیم سرتاپاش هیجان بود..جات خالی..

تو دلم گفتم :همون بهتر که نبودی سوتی های من وسرگرد رو ببینی..خداییش از زرو هیجان داشتم پس می افتادم..

--دختر گرفتن بردنتون اون هم به اسیری.. اونوقت اومدی میگی کلی هیجان توش بود..تازه جای منم خالی می کنی؟!..دمت گرم واقعا..
شونه م رو انداختم بالا و رفتم تو بهداری..
-می خوای باور کن می خوای نکن..ولی هیجاناتاش انقدر بالا بود که اسیر بودنمون حس نمی شد..
روی صندلی نشستیم..

--مثلا چه جور هیجاناتی؟!..
با شیطنت نگاهش کردم ولی چیزی نگفتم..
--مانیا اذیت نکن دیگه..بگو اونجا چه خبر بوده؟!..
-هیچی بابا..ما رو گرفتن که مثلا ازمون اعتراف بگیرن..من که کلا از همه چی بی خبر بودم ولی مطمئنم این سرگرده یه چیزایی بارش بود رو نمی کرد..منو که کلا بی خیال ولی اونو تا دلت بخواد شکنجه کردن..روی سینه ش سیگار خاموش می کردن و روی زخمش نمک می ریختن..نبودی ببینی چطوری عربده می کشید..بعدش هم نقشه کشیدیم وفرار کردیم..

شمیم تمام مدت با هیجان به حرفام گوش می کرد ..
دستاشو زد به هم و گفت :جون من؟!..چطوری در رفتین؟!..
ابرومو انداختم بالا..تک سرفه ای کردم وگفتم :سرگرد راهشو بلد بود به منم یاد داد..
--چه راهی؟!..
-حالا من به تو بگم که حالیت نمیشه..
--چرا؟!..
-خب چون..ای بابا چقد سوال می پرسی ..به هر حال یه جوری فرار کردیم دیگه..بعد هم رفتیم تو یه اتاق و..
-و چی؟!..

با حرص گفتم :پیچ پیچی..داوینچی..بیا برو سرکارت از کی تا حالا بیخودی منو گرفتی به حرف..بعدش پیدامون کردن و نجات پیدا کردیم و تموم شد رفت پی کارش..
--وا..چرا حرصی میشی؟!..من که چیزی نگفتم..
-پس جون من بیا یه چیزی بگو و خودتو خلاص کن..

مشکوک نگام کرد وگفت :مشکوک می زنیا..
-دلت خوشه ها..محیط اینجا روت تاثیر گذاشته نشستی منو بازجویی میکنی؟!..
--نه ولی به تو هم مشکوکم..
-بیخود کردی مشکوکی..همه رو برات گفتم..دیگه چیزی تهش نموند ..همه رو کشیدی..

از جام بلند شدم..
-من برم یه زنگ به خونه بزنم..فردا رو می خوام مرخصی بگیرم ..

خواست حرف بزنه که سریع از بهداری زدم بیرون..
شمیم هم وقت گیر اورده ها..اخه نمیشه که همه چیزو براش بگم..
یکی نیست بهش بگه دختر همه ی راز و رمز زندگیم رو که نمی تونم بریزم وسط..تهش خودمو ضایع کردم..

تلفناشون کارتی بود..اول زنگ زدم خونه کسی جواب نداد..زنگ زدم موبایل بابا که خاموش بود..
اینبار به مامان زنگ زدم..بعد از چند تا بوق جواب داد..

--الو..
با خوشحالی گفتم :الو سلام مامان..خوبی؟..

چند لحظه سکوت بود..یه دفعه زد زیر گریه..لبخند از روی لبام محو شد..قلبم ریخت..

با ترس گفتم :الو..مامان..قربونت برم چی شد؟!..چرا گریه می کنی؟!..توروخدا بگو چی شده؟!..
با گریه گفت :مانیا..پدرت..فقط خودتو برسون بیمارستان (.......)..هر جور بیا..
گوشی از دستم رها شد..
پشتمو به دیوار تکیه دادم..زانوهام خم شد..
صدای مامان رو از پشت گوشی نامفهوم می شنیدم..
خدایا..بابام..

ادامه دارد...

---

شمیم :اوا خاک به سرم..مانیا..مانیا..چی شده؟!..
لبام خشک شده بود..حس می کردم توان بلند شدن ندارم..
نگاهش کردم..چشماش پر از نگرانی بود..
با بغض گفتم :شمیم..بابام..
بیشتر نگران شد:بابات چی؟!..بگو چی شده؟!..حالت خوبه؟!..
به هق هق افتادم..
-نه..نه..خوب نیستم شمیم..بابام بیمارستانه..
--چـــی؟!..

با شنیدن صدای اهورا نگاه نمناکم رو بهش دوختم..
اهورا:چی شده خانم محبی؟!..
اه..حالا کی حوصله ی اینو داره تو این هیر و ویر..
جوابشو ندادم..ولی اون سمج تر از این حرفا بود..
رو به شمیم گفت :چی شده خانم؟!..چرا خانم محبی به این وضع افتادن؟!..
--چی بگم والا..مثل اینکه حال پدرشون خوب نیست..بیمارستانن..
با این حرف شمیم گریه م شدیدتر شد..بابـا..

اهورا یه تای ابروشو داد بالا و گفت :بسیار خب..کمکشون کنید بیاریدشون تو ماشین من..داشتم می رفتم بیرون شما رو هم تا بیمارستان می رسونم..

حال نداشتم باهاش مخالفت کنم..الان فقط دلم می خواست پیش بابام باشم..یک ثانیه هم نمی تونستم فکرکنم که بابام چیزیش میشه..برام عزیز بود..بهش وابسته بودم..نه..خدایا اتفاقی واسه ی بابام نیافته..درکش برام سخته..اصلا غیرممکنه..نه..

شمیم کمکم کرد تا دم ماشین رفتیم..سوار شدیم..سرگرد هم نشست پشت فرمون وبدون هیچ حرفی حرکت کرد..اسم بیمارستان رو گفتم..سرشو تکون داد ..
از پشت نگاهش کردم..تمام حواسش به رانندگیش بود..همه ساکت بودن..منم زیر لب هق هق می کردم و بابامو صدا می کردم..
یه دفعه یاد حرفاش..مهربونیاش..یاد گرمی اغوشش..بوسه های پدرانه ش افتادم..طاقت نیاوردم وهمچین زدم زیر گریه که اهورا هل شد و سریع پیچید راست ودرجا زد رو ترمز..
شمیم بیچاره هم با وحشت داشت نگام می کرد..
سرگرد برگشت عقب و داد زد :چته؟!..چی شده؟!..
فقط بلندبلند گریه می کردم..شمیم به پاهام دست کشید..قلقلکی بودم..
پامو کشیدم عقب و با گریه داد زدم :تو این وسط چکار می کنی؟!..چرا به پر و پای من ور میری؟!..
--ای بابا..می خوام ببینم ماری موری..چیزی نگزدیت..اخه همچین بی مقدمه زدی زیر گریه گفتم لابد یه چیزی نیشت زده..
توی اون موقعیت حسش نبود که بزنم زیر خنده..فقط گریه م می اومد..وگرنه هم می خندیدم وهم یه پس گردنی نثار وجود مبارکش می کردم..

فقط در همون حال سرش غرغر کردم :برو بابا تو هم دلت خوشه..بابام رو تخت بیمارستان داره جون میده..توقع دارین براتون قهقهه بزنم؟!..
رو به سرگرد جیغ زدم : د راه بیافت دیگه..وایساده منو نگاه می کنه..
چشماش داشت از کاسه می زد بیرون ..
شمیم زمزمه کرد :مانیـــا..

دستمالمو از تو جیبم در اوردم و کشیدم به صورتم..داشتم اشکامو پاک می کردم..
با حرص گفتم :هان..چیـــه؟!..
--اروم باش..
-نمی تونــم..
دیدم هنوز اهورا از جاش جم نخورده دیگه زدم به سیم اخر ..
یه داد بلند سرش زدم و گفتم :بــــرو دیــــگه..اگه راه نمیافتی برم تاکسی بگیرم..

با حرص برگشت و ماشین رو روشن کرد..همین طورکه داشت فرمون رو می چرخوند به چپ گفت :خانم من راننده شخصیتون نیستم که هی راه به راه دستور صادر می کنی..بهتون لطف کردم گفتم می رسونمتون..
تو دلم گفتم:از این لطفا برو به عمه جونت بکن..منت میذاره سرم..
بلند گفتم :منم نگفتم راننده شخصیمی..تازه باید باعث افتخارتون هم باشه بخواین راننده م باشین..درضمن لطف کنید منت نذارید ..
--رو که رو نیست به سنگ پا گفته زکی..
-همینه که هست..
--حیف که تو موقعیت خوبی نیستی وگرنه ..
جبهه گرفتم و گفتم :وگرنه چی؟!..
فقط با خشم از تو اینه جلو نگام کرد..
یارو در برداشته انگار خبریه..باز یاد بابام افتادم اما اینبار ارومتر گریه می کردم..
دستمال رو تندتند می کشیدم به چشمام..خدایا پس چرا این جاده ی لعنتی تموم نمیشه زودتر برسیم..

بالاخره رسیدیم..از ماشین پیاده شدیم..دیدم سرگرد هم داره دنبالمون میاد..چیزی نگفتم..
نمی دونم چرا ولی یه جورایی از این سیریش بازیاش خوشم می اومد..
هم دوست داشتم باهاش کل کل کنم..هم اینکه هی عین کنه بچسبه بهم منم حالشو بگیرم..کلا رو اعصاب بود..ولی از نوع خوبش..

همراه شمیم به طرف در ورودی دویدیم..
سرگرد هم از پشت بدو دنبالمون می اومد..

جلوی پذیرش وایسادمو رو به مسئولش گفتم :سلام خانم..من دختر اقای رایان محبی هستم..تو کدوم بخش بسترین؟..
نیم نگاهی به من انداخت و عینکش رو کمی برد بالا..
--سلام..چند لحظه صبر کنید..
داشت تو سیستمش چک می کرد..از زور استرس و اضطراب ناخونامو کف دستم فشار می دادم..دستام یخ بسته بود..
--بله..اقای رایان محبی..بخش مراقبت های ویژه..

با شنیدن اسم بخش پاهام سست شد ..خدایا نه..یعنی بازم قلبش مشکل پیدا کرده؟..این بار سومه..بهش رحم کن..
با چشمای پر از اشکم نگاهش کردمو گفتم :کدوم طبقه ست؟..
--طبقه ی سوم..
صدای اهورا رو شنیدم..
--بیا من می دونم کجاست..

شمیم دستمو گرفت هر دو دنبال اهورا رفتیم..سوار اسانسور شدیم..
داشتم می لرزیدم..از زوره ترس بود..ترسه از دست دادن بابام..خیلی نگرانش بودم..
--مانیا اروم باش..
-نمی تونم شمیم..دارم دق می کنم..

اسانسور از حرکت ایستاد..درش باز شد.. مثل چی پریدم بیرون..سرگردون دنبال تابلوی بخش می گشتم که پیداش کردم..پیچیدم سمت راست و رفتم تو راهرو..مامان رو دیدم که روی صندلی نشسته وسرشو تکیه داده به دیوار..
بدو رفتم پیشش..بقیه هم پشت سرم می اومدن..
مامان با شنیدن صدای پام سرشو بلند کرد ونگام کرد..
با دیدن من از جاش بلند شد وبا هق هق گفت :دخترم..
بغلش کردم..با گریه گفتم :مامان..بابا چی شده؟!..
از اغوشش جدا شدم..
با گریه گفت :صبح صداش کردم بره شرکت..تو جاش نشست و گفت قلبش درد می کنه..تا به خودم بیام دیدم بیهوش افتاد رو تخت..انقدر ترسیده بودم که نمی دونستم چکار کنم..سریع رفتم سمت تلفن و زنگ زدم به اورژانس..دکترش گفت سکته کرده..وضعش خوب نیست دخترم..

سرمو تکون دادم و گفتم :شما اینجا باش من میرم با پزشکش حرف می زنم..اروم باش..
--باشه دخترم..برو..هر خبری شد به منم بگو..دارم دیوونه میشم..
فقط سرمو تکون دادم..بغض کرده بودم..
شمیم گفت که پیش مامان می مونه..اما سرگرد باهام اومد..

با بهت از اتاق زدم بیرون..شونه م رو چسبوندم به دیوار..چشمامو روی هم فشردم..خدایا..دیگه امیدی نبود..
دکتر گفت که سکته خفیف نبوده و عمل هم دیگه فایده نداره..باید منتظر باشیم..گفت فقط براش دعا کنید..همین..
اهورا رو به روم ایستاد..نگاهش بی تفاوت نبود..جدی هم نبود..
-- اروم باش..با گریه که مشکلی حل نمیشه..
با بغض گفتم :بدون گریه هم مشکلی حل نمیشه..باز اینجوری خودمو خالی می کنم..
شونه ش رو انداخت بالا و گفت :چی بگم..تو دکتری..
با حرص گفتم :لازم نیست چیزی بگی..
با لحن جدی گفت :تو این موقعیت هم دست از لجبازی بر نمیداری؟..
-لج نمی کنم..ولی..
صدای شمیم باعث شد ادامه ی حرفمو نزنم..
دستمو گرفت و با هیجان گفت:مانیا پدرت بهوش اومده..می خواد باهات حرف بزنه..زودباش..

مات و مبهوت به شمیم و اهورا نگاه کردم..به سرعت باد خودمو رسوندم تو بخش..
پرستار اومد جلو وگفت :مانیا شمایی؟..
-بله..
--پدرتون میخوان شما رو ببین..فقط شما می تونید برید داخل..
-باشه باشه..ممنونم..

مامان بیرون ایستاده بود وگریه می کرد..تعجب کردم..بابا که بهوش اومده پس مامان واسه چی داره گریه می کنه؟!..
رفتم تو اتاق..بابا چشماش بسته بود..کنارش ایستادم..رنگ پریده و ضعیف افتاده بود رو تخت..دلم کباب شد..اشکام صورتمو خیس کرده بودن..
دستشو گرفتم..سرد بود..چشماشو اروم و بی جون باز کرد..نگام کرد..
با صدای ریز و نامفهومی گفت :اومدی ..دختر بابا؟..
پیشونیش رو بوسیدم..
-فدات بشم بابا..اره اومدم..
--دخترم..نمی تونم..زیاد حرف بزنم..فقط..خوب ..گوش کن..ببین چی میگم..
-بابا..شما حالت..
--نه دخترم..بذار بگم..دیگه وقتشه..ناتوانم..نمی تونم همه رو برات بگم..فقط..رفتی خونه..برو تو اتاقم..توی کمدم داخل چمدون.. یه کیسه ی مخمل قرمز هست..یه کلید کوچیک توشه..کلید کشوی دوم میزمه..بازش کن..یه دفتر با جلد چرم قهوه ای اونجا هست..بخونش دخترم..همون رو بخونی پی به همه چیز می بری..من دیگه رفتنی شدم..اینو می دونم..دیگه اخر خطم..مواظب خودت و م..مادرت باش..خ..خیلی..دو.دوستتون دارم..

صدای بوق ممتد دستگاه فضای اتاق رو پر کرد..با صداش به قلبم چنگ انداخت..سرم تیر می کشید..چشمام فقط بابا رو می دید که نگاهش به من بود ..ولی دیگه توی این دنیا نبود..
دستای لرزونم رو بردم جلو وکشیدم رو چشماش و بستمشون..
از ته دل ضجه زدم :بـــابـا..
سرمو گذاشتم روی دستشو بلند بلند زدم زیر گریه..
پرستارا همراه دکتر و مامان و شمیم وسرگرد اومدن تو..

دکتر:خانم برید کنار..
شمیم در حالی که گریه می کرد بازومو گرفت و منو کشید کنار..
دکتر دستگاه شوک رو میذاشت رو سینه ی بابام و با هر بار جهش هیچ اتفاقی نمی افتاد..
3 بار تکرار کرد..بی فایده بود..
بابام..تموم کرده بود..

همه چیز مثل برق و باد گذشت... تمام مراسمات با احترام فراون تمام شد.
تو این مدت شمیم خیلی کمک حالم بود. من به عنوان یه دختر بابایی خیلی ضربه خورده بودم... عزیز ترین کسم رو از دست داده بودم... بچه های بهداری... سرگرد... سرهنگ... همه اومده بودن...
سرهنگ خیلی خودشو سرزنش میکرد که چرا بیشتر دقت نکرده بود.. ظاهرا دوست صمیمی بابا بوده...! 
سرگردم فقط یه تسلیت خشک و خالی گفت... چیز دیگه ای ازش انتظار نداشتم.
من مثل مامان بی تابی نمی کردم، جیغ نمی زدم، هوار نمی کشیدم... فقط یه گوشه تنها کنار قبر بابا نشسته بودم و آروم گریه میکردم... بی صدا ! یادم نیست کی حرف زدم! لال مونی گرفته بودم... یه جورایی روزه سکوت!
دلم واسه بابا تنگ شده... خیلی...!
بابا می شنونی صدامو؟ دلم برات تنگ شده... خیلی.. کجایی؟ جات خوبه؟ بی من بهت خوش میگذره؟!؟!؟!
صدای هق هق خفه ام تو اتاق پیچید و باعث شد که مامان بهم نگاه کنه و بزنه زیر گریه... اومد سمتم و داد زد: حرف بزن. حرف بزن... جیغ بکش... بذار صدای هق هق بلندتو بشنوم... مانیا...گلم نریز تو خودت... خودتو خالی کن...!
بابات در صورتی روحش در آرامشه که خواستشو انجام بدی! 
از پسش بر میای؟ قول میدی که روحش رو آروم و شاد کنی؟
سرم رو به نشونه آره بالا و پایین بردم... داد زد: بگو بله... زبون داری... بگو... نذار تو رو هم مثل بابات از دست بدم... بگو افسرده نشدی! بگو هنوز هم مانیا خوشگل و سر زنده مامانتی...
سرم رو روی شونه های مامان گذاشتم و به گریه ام ادامه دادم... بعد از چند دقیقه که آروم شدم و گونه مامان رو بوسیدم و از آغوشش بیرون اومدم...
به شدت به یه حموم داغ نیاز داشتم تا تموم غم هام رو بشوره... خودمو سپردم به دست آب.. آرامش بخش ترین چیز تو دنیا...
لباس هام رو پوشیدم و خواستم برم رو تخت بخوابم که پام رفت روی شیشه و صدای فریادم بلند شد. مامان سراسیمه خودش رو رسوند به اتاق و گفت: داد زدی؟ بالاخره صدات بعد از دو هفته در اومد؟ ای مادر به قربونت!
- مامان من پام رفته تو شیشه تو خوشحالی داد میزنم؟ مامان.. برو واسم جعبه کمک های اولیه رو بیار.
به سرعت رفت و همراه با جعبه اومد. بعد از پاسمان پاهام مامان رو بغل کردم و گفت: عزیزم ببخشید نگرانت کردم مامان خوبم... عزیزم
مامان اشک رو از گوشه چشمش پاک کرد و پیشانیمو بوسید و گفت: عزیزم برو دفترخاطرات باباتو بخون... به آخرین خواسته اش عمل کن...! خواهش میکنم...
-باشه..
آروم رفتم سمت اتاق کار بابا. مثل بچگی هام که می خواستم با بابا بازی کنم چشمام رو بستم و دستام رو باز کردم و دور اتاق گشتم... بابا همیشه میخواست من بازی رو ببرم برای همین هم کنار میزش می ایستاد همیشه... اما این دفعه دیگه اون نبود... نبود...!
داد زدم :چرا؟؟ چرا؟؟ خدایــــا چرا؟؟ چرا بابای من؟؟
هق هق گریم بلند شد... دستمو به سمت کشو بردم و بازش کردم.
جلد قهوه ای دفتر رو لمس کردم و زیر لب گفتم: توی تو چی هست؟ چی هست که همه رو علاف خودت کردی؟ تو چه جاذبه ای داری؟
بسم ا... زیر لب گفتم و دفتر رو باز کردم.
صفحه اول شعری از حافظ بود... شعری که خیلی دوستش داشتم و بابا همیشه برام میخوند.
الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها
به بوی نافهای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دلها

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد میدارد که بربندید محملها

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بیخبر نبود ز راه و رسم منزلها

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها

همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفلها

حضوری گر همیخواهی از او غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

***
همه وقتی عاشق میشن دفترخاطرات برای خودشون تهیه میکنن، اما من هیچ وقت عاشق نمیشم... خودم هم میدونم!
امروز بالاخره به ارتش راه پیدا کردم.. خیلی سخت بود برای من که پارتی آنچنانی نداشتم اما شدنی بود!
محیطش خیلی خشن بود. همون طور که انتظار داشتم. هنوز درجه ندارم.. تا چند روز دیگه معلوم میشه.. امروز تو خونه دوباره همون کشمکش همیشگی بود سر ازدواج من... مامان میگه باید با یه ایرانی ازدواج کنم بابا میگه انگلیسی.. خودمم هم میگم اصلا نمی خوام ازدواج کنم!
امروز مامان 3 تا از دوستای ایرانیش رو دعوت کرده بود خونه.. 5 تا دختر داشتن دوستاش. برگشت بهم گفت از بینشون یکی رو انتخاب کن!
چی میگفتم بهش؟ طبق معمول هر دفعه ازخونه زدم بیرون تا با سایمون دوستم بریم سالن بیلیارد.

دخترا از سرو کول سایمون بالا میرفتن.. و یه سریا هم با حسرت به من نگاه می کردن.. بیچاره ها... همه من رو به عنوان پسر بداخلاق میشناسن.. و سایمون رو پسرباحال و گرم..
واسشون عجیبه که ما چطور با هم دوستیم و دوستمون اینقدر پایداره...!
یکی از دخترا شامپاین به دست به من نزدیک شد.. شامپاین رو گرفت جلوی لب هام و با عشوه ی خاصی گفت: می خوری؟..
با اخم گفتم: نه مرسی.
و به سمت میز بیلیارد رفتم... بعد از چند دست بازی کردن بالاخره سایمون هم وارد بازی شد! با این حال هنوزم دخترا کنارش بودن... البته حق داشتن سایمون چشم های میشی رنگ داشت و قد و هیکل ورزشکاری.. اخلاقش هم درست مثل هیکلش ورزشکاری بود.. 
بعد از چند دور بازی کردن از اونجا زدیم بیرون... رفتیم مکدونالد و همبرگرد خوردیم.. ساعت 2 شب بود.. هم احتمال میدادم بابا بیدار باشه برای همین هم شب رفتم خونه سایمون اینا.
خواهر سایمون سارا امشب یه جور خاصی بود.. هی مدام تحویلم میگرفت و هر کاری رو که میخواستم انجام بدم قبل از خودم واسم انجام میداد.
من و سارا رابطمون خیلی خوب بود.. این دختر از جنس دخترای دیگه نبود ..
آهسته بهش گفتم: سارا خانم چی شده؟ زیادی تحویل میگیری؟
--با ماشین تصادف کردم.. نمیدونم چطوری به بابا بگم!
-خب از اول میگفتی! بدش سه سوته درستش میکنم..
با خوشحالی گفت :وای.. مرسی..!
لبخند گرمی بهش زدم و رفت تو اتاق سایمون. 
تا رفتم تو سایمون تشک و بالشت و پتو رو برداشت و اومد رو زمین خوابید. متعجب بهش خیره شده بودم... شونه هام رو بی خیال انداختم بالا و رفتم رو تخت خوابیدم...!
چند دقیقه بعد حس کردم یه چیزی رو کمرم ول ول می خوره.. اول فکر کردم توهمه اما بعد دیدم تخت پر از کرمه... 
خیلی ریلکس از جام پا شدم و رفتم تو دستشویی.. روی زمین خم شدم و کاشی رو تکون دادم.. سارا سوسک زنده نگه می داشت.. حشره شناسی میخوند و برای تحقیقاتش اونجا سوسک نگه میداشت تا هم کارشو بکنه و هم کسی مزاحمش نشه.. فقط من از جای اینا خبر داشتم..
دستم رو بردم جلو و چند تا رو با پلاستیک گرفتم و به سمت اتاق راه افتادم...
سایمون زود خوابش می برد اما خوابش سبک بود.. سوسکا رو کنار پاهاش رها کردم و خودم هم کل رو تختی رو جمع کردم و انداختم بیرون.. 
سایمون و سارا با باباشون زندگی میکنن.. باباشون حسابدارِ یه شرکت هام داریه.. وضعشون بد نیست اما مثل ما خوبم هم نیست برای همین هم بود که سارا نگران عکس العمل باباش بود...
یه ملافه جدید روی تخت کشیدم و با لذت به سایمون نگاه می کردم که چطور سوسکا از سر و کولش بالا می رفتن...
بعد از چند بار تکون خوردن و اینکه خودشو خاروند بالاخره از جاش بلند شد و دید که چه خبرِ... 
از سوسک به شدت بدش می اومد.. 
سریع از جاش بلند شد..بالا و پایین می پرید و سوسکا رو از خودش دور میکرد.. حتی نمیتونست جیغ بشه... برای پلیس مملکت افت داشت..!
با هر بدبختی بود همه رو با دمپایی له کرد و بعد همون دمپایی رو به سمت من هدف گرفت.. تو هوا گرفتمش و به سمت خودش نشونه گرفتم که جا خالی داد...بی صدا زیر لب به هم تیکه می نداختیم..
بالاخره بعد از کلی جنگولک بازی خوابیدیم..
***
درجمو از سرهنگ گرفتم.. سروان.. بد نبود! یعنی خیلی هم برای منه تازه کار خوب بود...!
رفتم تو محوطه و نشستم روی نیمکت...
واقعا از مامان ممنونم چون اگه اون نبود بابا هیچ جوری اجازه نمی داد بیام اینجا... بابام اصرار داشت که برم تو شرکتش کار کنم.. منم دست به دامن مامان شدم و اون هم با استفاده از حربه های زنانه ش تونسته بود راضیش کنه! 
مامان واقعا خوشگل بود... چشم های عسلی.. لب و دهان کوچک و قلوه ای... دماغ خوشگل و کشیده ... با تمام زیبایی هاش تونسته بود با قلب مهربونش بابا رو عاشق خودش کنه.
مامان نمونه بارز یک زن ایرانیه... مامان بزرگ و بابابزرگم خیلی مخالف بودن با این ازدواج اما پسرشونم خیلی دوست داشتن برای همین هم باهاش کنار اومدن.. اما بدجور زهرشون رو بهش می ریختن... 
مامان مهربون من هم صبورانه همه رو بخاطر عشقه به بابام تحمل میکرد.. 
پدرم.. قیافه خوبی داشت و اونو به من ارث داده بود.. موهای قهوه ای روشن.. و چشم هایی سبز.. و فکی چهار گوش...
سایمون از دور به همراه چند نفر از سربازا نزدیک اومدن...
-- پاشو نرسیده گاوت زایید!
-چی شده؟
-- ماموریت داریم
****
حالا که یاد اون ماموریت می افتم خنده ام می گیره!
ماموریت ساده ای بود. فقط چند نفر از مخالفای رژیم رو هدف گرفتیم.. یه سری افراد که پشتوانه محکمی هم نداشتند!
با موفقیت انجام شد..! وقتی برگشتیم، سایمون منو دست می انداخت که تو با این پیشرفتات عمرا بتونی یه روزی سرگرد بشی چه برسه به سرهنگ..!
با اخم نگاهش کردم و جوابی به این حرفش ندادم.. یه گزارش خیلی عالی هم نوشتم و دادم به سرهنگ.. بعد از خوندش برق رضایت رو تو چشماش دیدم.. کارم تو نوشتن گزارش کار فوق العاده بود...
بعد از چند روز هم تایین شد که باید چه ماموریتی برم...! یه جای زیبا و خلوت.. یه جزیره...!
اول به سایمون پیشنهاد دادند که بره اما اون می ترسید و می گفت خطرناکه و نمیتونه از پسش بر بیاد.. سایمون پسر ضعیفی نبود.. اصلا..!
من برای نشون دادن غرور و قدرت و شجاعتم قبول کردم.. اون موقع دل تو دلم نبود تا برم اونجا... اما حالا دلم نمیخواد یادم بیاد که چی بهم گذشت!
***
از تو برج یکی از اعضای باند رو نشون گرفته بودم.. دستم رو گذاشتم رو ماشه تا بکشمش اما سردی هفت تیر رو روی سرم حس کردم.. تا سرم رو برگردوندم یه دستمال گذاشتن رو بینیم و دیگه هیچی نفهمیدم!
وقتی چشمام رو باز کردم فکر کردم تو یکی از کلوب های معروفم!
یه مبل بزرگ.. یه میز بزرگ.. یک عالمه شامپاین و ودکا... و یه دختر ناز پشت میز...!
این فقط یه سمت قضیه بود! من با زنجیر به دیوار وصل شده بودم و هیچ رقمه نمیتونستم تکون بخورم...! 
داد زدم :چرا منو بستید؟!.. مرضتون چیه؟!؟!
با بادآوری ماموریتم خفه خون گرفتم و دهنم رو بستم..
یه دختر چشم آبی.. با موهای مشکی .. خیلی زیبا بود اما از طرز نگاهش ..از حالت صورتش.. از اخم غلیظی که بر چهره داشت..می شد فهمید که اذم درستی نیست..بدبجنسه...! آره بد!
بوی عطر تند و تیزشو می شد به راحتی حس کرد.. دماغم به خارش افتاد و عطسه کردم... پوزخندی زد و پای راستشو گذاشت روی پای چپش!
عصبانی شدم ازاین همه ریلکسیش!
با خشم داد زدم: منو برای چی آوردید؟ باید می کشتینم!
قهقهه زد و گفت :اونم به موقع اش!
چشمام چهار تا شد و گفتم: پس بگو چرا آوردینم؟ شما که منو می کشید!
--دلم واسه شکنجه کردن مردای جذاب تنگ شده بود!
قیافم رو سرد کردم و بهش خیره شدم.. با عشوه اومد سمتم دستش رو کشید رو صورتم... میتونستم حرکت بعدش رو حدس بزنم!
یه کشیده...!
بعد هم دستش رفت سمت زنجیر کنار دیوار.. برش داشت و افتاد به جون بدن من...!
خیلی تمرین های طاقت فرسایی داشتم برای همچین مواقعی اما تحمل این درد خیلی سخت بود.. واقعا سخت بود..
بعد از بیست تا شلاق صدای داد من و قهقه اون بلند شد.. مطمئنا روانیه!
در باز شد و یه دختر کپی همون دختر شکنجه گر اومد تو اتاق.. رو به همون دختر گفت: ماریا بسه نوبت منه... بیرون!
ماریا با بی میلی شلاق رو به سمت اون دختر پرت کرد و گفت: مرض! تازه داشتم رو دور می اومدم لارا...!
لارا... چه اسم قشنگی! برعکس خواهرش که ابروهاش هشت و شیطانی بود ابروهای لارا هلالی بود...
معصوم نشون می داد اما نمی شد به این جماعت اعتماد کرد..!
به سمت من اومد... گفت: نترس کاریت ندارم! فقط داد و فریاد کن!
با تعجب نگاش کردم :چی؟!؟!؟! چرا؟!
لارا _ نمیتونم!
ابروهام از شدت تعجب بالا پرید و پرسشگر نگاهش کردم...



ادامه دارد...

[mehrnaz7596]

تاکی منتظر ادامش باشیم

[♥مادام ایزابلا♥]

اصلا کی حال داره این هارو بخونه؟؟

[mehrnaz7596]

تاکی باید منتظر باشیم