با من قدم بزن( رمان عاشقانه ، گریه دار) به قلم: خودم

[ըoφsիīkα]

خیل خوب چون اکثرا خواستید ، از امروز سه تا قسمت می زارماینم پست های امروز:

---

-       
من تک فرزندم ، از بچگی کلاهمیشه تنها بودم ، دوستای خیلی زیادی داشتم و دارم اما ، هیشکی نبود که حرف هام رو بهش بگم ، غیر از مامانم ، یعنی بیشترین حد عشق رو نسبت به مادرم داشتم ، دنیام مادرم بود ، تمام زندگیم مامانم بود ، بابام همیشه سرکار بود ، یا تو خونه مشغول کار بود  ، خیلی پدر خوبیه هروقت هر چیزی کهازش می خوام رو بهم میده ، اما مادرم یه چیز دیگه بود ، حدود سه سال پیش ، من نوزده سالم بود ، اوج جوانیم بود ، راستی خیلی هم تو درسام موفق بودم ، مامانم اون موقع بود ، خیلی دوست داشت یه کاره ای بشم ، به خاطر علاقم به مامانم ، رتبم تو کنکور پنجم شده بود ، به رشته روان شناسی خیلی علاقه داشتم برا همین رفتم رشته ی روان شناسی ، یه ماه گذشته بود که دانشگاه می رفتم... که مامانم رفت ، نمی دونم چی شد که رفت ، فقط رفت ، شب قبلش یکی به موبایلش زنگ زد ، خودم جواب دادم ، وقتی گفتم الو؟ یه زنه از پشت تلفن جیغ می زد ، گریه می کرد ، داد می زد می گفت: (رفت بیتا ، بیتا تمام شد ، امانت دار خوبی نبودم ، غلط کردم ، حلال کن ، بیا فقط) نفهمیدم چی میگه ، گوشی رو  دادم مامانم ، حرف هایزنه رو نمی شنیدم ، ولی حرف های مامانم قشنگ یادمه: چی شده؟... چی؟ چرا؟... یعنی چی رفت؟ چرا مواظبش نبودین؟ به شما سپرده بودمش ، تمام زندگیم بود ، چرا نفهمیدی؟ همین ، دیگه مامانمم گریه می کرد ، خیلی گنگ بودم ، با خودم می گفتم چی میگه؟ تلفن رو قطع کرد ، اون شب با بابام دعوا کرد... فردا صبحش رفت ولی دیگه نیومد... دیگه ندیدمش ، گفت میرم بیرون ولی نیومد ، همیشه با بابام اختلاف داشتن ، مطمئنم دلیل رفتنش بابام بوده ، زمانی که بیشتر از همه به مادرم نیاز داشتم گذاشت و رفت ، بدون خبر ، بعد اون کل فامیل باهامون قطع رابطه کردن ، چون بابام با هیچ کس رابطه نداشت فقط من و مامانم بودیم ، حالا چی میگی؟ من بیشتر سختی کشیدم یا تو؟

-       
من.

-       
چرا؟ مگه چه اتفاقی افتاد؟یه آدم بی ارزش رو از دست دادی ، با خواهرت رو اینا دیگه تا الان باید تمام شده باشه.

-       
نمی تونم... لطفا بروبیرون.

-       
چی باعث عذابت میشه؟

-       
گفتم از این اتاق فاصلهبگیر.

-       
به یه شرط یه مدت بهت کاریندارم.

-       
چی؟

-       
اول قبول کن.

-       
پرسیدم چی؟

-       
چیز غیر معقولی نیست. قبولکن.

-       
بگو.

-       
قبول کردی؟

-       
هر چیزی به راحت شدن از شرتو می ارزه.

-       
بی تربیت ، ولی مهم نیستچون قبول کردی... یه چیزی ازت می خوام.

-       
اوهوم؟

-       
شماره ی دریا رو بهم بده.

-       
چی؟ امکان نداره.

-       
بدقول دروغگو.

-       
به هیچ وجه این کارو نمیکنم.

-       
خواهش می کنم شماره ی اوندختر رو به من بده ، به خاطر خودت می خوام.

-       
نمی خوام به خاطر من کاریبکنی.

-       
من به اون شماره نیاز دارم.

-       
نمی دونم چرا دارم این کارومی کنم.

-       
پس شماره رو بهم میدی؟

-       
نه... نمی تونم ، نمیشه.

-       
چرا؟

-       
برای چی باید بهت اعتمادکنم؟ تو کی هستی؟

-       
چون من ازت خواستم ، خواهشکردم ، من به  تو یه راز مهمم رو گفتم ،حتی آدرین هم نمیدونه ، خواهش می کنم ، دست دوستی منو رد نکن ، بذار دعوا نکنیم.

-       
دختر خانم ، خانم محترم ،چی بگم بهت؟ من به کمک کسی نیاز ندارم ، انقدر سعی نکن منو مداوا کنی ، هیچ درمانی ، درد منو درمان نمیکنه. خواهش می کنم برو بیرون ، اگه می خواستم خودم می تونستم درمان کنم خودم رو.

-       
قسم می خورم که خوبت کنم.

-       
نمیشه.

-       
خیلی ضعیفی.

---

از رو تختش بلند شدم و بهسمت در رفتم ، درو محکم رو هم کوبیدم ، ولی نرفتم پایین همون جور جلوی در نشستم ، بعد از چند دقیقه صدای گیتار اومد و به دنبالش صدای خوندن:

تو نگو که خیال محاله ،رفتنت واسه این دل تنها

یه سواللللله ، بیجواببببببه

مثه خوابببببببببببه ، یهعذاببببببببببه

نمی دونی چه تیره و تاره ،حال قلبی که از تو و دوری

بی قراررررررره ، بیقرارررررررره

نگو دیررررره ، کهمیمیررررره

آخرین نفسامه و بی تو ،دارم حس میکنم که میمیرم

لااقل بذار این دم آخر ازچشات همه چیرو بگیرم

توی لحظه ی خسته ی دلخوشی

که تو بی نفسی منو می کشی

کاش بهم دل خستمو پس بدی

یا به قلب یخی تو نفس بدییی،  تو نفس بدی

همه باور و ترسم از این بود

که بیاد رو به روم و بشینه

غم و درد چشامو ببینه

بگه حال و روالش همینه

گاهی می گذرم از همه دنیا

مثه قایقی از دل دریا

که یه لحظه چشاتو ببندیییی، بخندیییی ، بخندییی

آخرین نفسامه و بی تو ،دارم حس میکنم که میمیرم

لااقل بذار این دم آخر ازچشات همه چیرو بگیرم

توی لحظه ی خسته ی دلخوشی

که تو بی نفسی منو می کشی

کاش بهم دل خستمو پس بدی

یا به قلب یخی تو نفس بدییی،  به قلب یخی تو نفس بدی

صداش غم داره ، خدایا من...من چرا دارم گریه می کنم؟ چشمای من چرا دوباره خیس شد؟ انگار داره از درد خودم حرف می زنه که اینطوری گریه می کنم ، اشکام رو پاک کردم ، دماغ منم تا گریه می کنم ، قرمز میشه بد ، یکی ندونه فکر می کنه چراغ راهنمایی داره علامت ایست میده ، رفتم سمت دستشویی ، صورتم رو شستم ، چشمامم قرمز شده بود ، یکم همونجا صبر کردم تا قرمزی دوتاشون بره ، قیافم که از تابلویی درومد و ریلکس شدم ، از دستشویی بیرون اومدم و از پله ها پایین رفتم ، آدرین سرجای قبلیش بود ، رفتم نشستم کنارش ، گفت:

-       
گریه کردی؟

-       
هان؟

-       
پرسیدم گریه کردی؟

-       
تو از کجا فهمیدی؟ اصلامعلوم نیست.

-       
تو گریه کنی بعد من نفهمم؟

-       
هی خدایا از این چشم بصیرتها به منم بده.

-       
چی شد دکتر؟

-       
ببخشیدا راجب داداشتاینطوری حرف می زنم ، ولی این چرا اینطوریه؟ اعصابم رو خورد کرد.

-       
اون یه دندس.

-       
آن چنان عوضش کنم که خودشخودشو نشناسه ، من درستش می کنم ، دیگه تصمیم گرفتم مداواش کنم ، تو هم بگی بس کن ول کن نیستم ، برای اینکه حالش رو بگیرم ، مداواش می کنم.

-       
چه مطمئن.

-       
حالا می بینی.

-       
خسته ای؟

-       
خیلی.

-       
بذار بگم یه اتاق بهت نشونبده...

-       
میشه برم تو اتاق میشا؟

-       
چی؟

-       
معذرت می خوام.

-       
حتما ، می خواستم بگم بریاونجا.

-       
مرسی ، یه چیز دیگه.

-       
بگو عزیزم.

-       
ممنون که گذاشتی بیاماینجا.

-       
وظیفم بود.

-       
خیلی خوبی ، غریبه... یعنیواقعا از خدا ممنونم که ماشینم خراب شده بود ، بعد اون روز حوصلم سر رفت ، مجبور شدم پیاده برم به سمت تجریش ، اگه اونطوری نمیشد ، هیچ وقت نمیدیدمت.

-       
شاید یه جور دیگه میدیدیمهمو.

-       
این طوری بهتر بود. پروانقدر ازت بدم اومد اولش.

-       
ولی من از همون اول ازتخوشم اومد.

-       
الان احساس گناه دارم.

-       
برو ، خسته ای ، برا شامصدات می کنم.

-       
اگه خواب بودم بیدارمنکنین.

-       
پس صبح سر میز می بینمت.

-       
بازم مرسی.

بلندشدم ، آدرین داد زد: گلی خانم؟

چند لحظه بعد یه خانم چهل وخورده ای ساله اومد پیشمون.

-       
چی شده پسرم؟

-       
مامان گلی نوشیکا رو ببراتاق میشا.

-       
مطمئنی پسرم؟

-       
آره گلی خانم ببرینش.

---

پشت سر گلی خانم رفتم ، ازپله ها بالا رفت ، اینکه داره میره سمت اتاق آرتیمان ، تا نزدیکی اتاقش که رفتم ، رسید به اتاق بغلی اتاق آرتیمان.

-       
اینجائه؟

-       
همین جاست ، میشا و آرتیمانخیلی وابسته بودن ، برا همین اتاقاشون کنار هم بود.

-       
شما از کی می شناسیدشون؟

-       
من از قبل از مینا خانماینجا بودم.

-       
مینا خانم؟

-       
مادر بچه ها.

-       
راستی فوت شدن؟

-       
وقتی میشا مرد ، مادرش یهسال طاقت آورد ، بعد به رحمت خدا رفت.

-       
فکر می کردم قبلش مردهباشن.

-       
هــی ، معلوم نیست کی چشمزد این خانواده رو ، میشا...

-       
میشا چی؟

-       
هیچی دخترم ، خسته ای بخوابیکم.

-       
ممنون ، می تونم مامان گلیصداتون کنم؟

-       
معلومه که می تونی عزیزم.

-       
راستی گفتین از قبل میناخانم اینجا بودین؟

-       
من دختر عموی آقا محمدم(بابای آدرین) ، بچه که بودیم تو یه خونه زندگی می کردیم ، پدر و مادرهامون قرار گذاشته بودن ما با هم ازدواج کنیم ، ولی محمد عاشق مینا خانم بود ، مینا خانم همسایمون بود ، برا همین با من ازدواج نکرد ، موضوع رو بهم گفت ، گفت می خواد اول من ازدواج کنم ، بعد اون ، هر دو مخالفتمون رو اعلام کردیم ، خانواده هامون روشنفکر بودن خدارو شکر وقتی دیدن علاقه ای به هم نداریم قبول کردن ، منم با اولین خواستگارم ازدواج کردم ، ولی به یک سال نکشید که پدر و مادر و شوهرم و بچم هر چهارتا تو تصادف مردن ، تو او تصادف فقط من زنده موندم ، اما بچه ی تو شکمم مرد ، خلاصه محمد منو آورد پیش خانواده خودش ، شش هفت ماه بعدشم با مینا ازدواج کرد ، خلاصه روزگار گذشت و مینا خانم بچه دار شد ، عمو و زن عموم هم عمرشون رو به شما دادن ، سعی می کردم به مینا خانم تو بزرگ کردن بچه ها کمک کنم ، اینطوری شد دیگه ، بچه هام بهم میگن مامان گلی.

-       
مهم اینه که از خودتون راضیباشید.

-       
سرت رو درد آوردم.

-       
اختیار دارین ، من فضولیکردم.

در اتاق رو باز کرد ، رفتمتو و درو پشت سرم بستم ، چراغ رو روشن کردم ، اینجا... اینجا... اینجا... اینجا چقدر شبیه اتاق منه. رنگ دیواراش ، مدل چیدمانش ، چه تله پاتی داشتیم منو میشا ، کلا حالت اتاقش و تمام وسایل و رنگ دیواراش و حتی اندازه نور اتاقش مثل اتاق منه ، اگه تخت و کمد و پرده و این جور چیزاشو عوض کنی میشه کپ اتاق خودم ، اتاقامون که انقدر شبیه ، حتما خودمونم شبیهیم ، چه ربطی داره؟ من مطمئنم اینا جو میدن میگن ، شما شبیهید... وایییییییی ، بازم گیتار؟ من سر درد میگیرم اینجا... واااااایییی من می خوام بخوابــــم. از تو کوله پشتیم آخرین لباس تمیزی رو که داشتم پوشیدم ، رفتم رو تخت میشا و ولو شدم ، فردا حتما میرم خونه لباسام رو بردارم ، ظهر ها بابا خونه نیست... چقدر خواب خوبه. از صدای جیغ خودم ترسیدم ، من غلط کردم گفتم خواب خوبه ، خدایا کجام من الان؟ در اتاق به شدت باز شد ، تو تاریکی هیچی رو نمیدیدم ، چراغ ها روشن شدن ، آدرین تو چهارچوب در وایستاده بود ، رو به آدرین گفتم:

-       
چی شده؟

-       
تو بگو چی شد یهو اینطوریداد زدی.

فقط نگاش می کردم ، پشت سرشآرتیمان ایستاده بود ، چندتا پلک زدم:

-       
برین بیرون آدرین ، بعدامیگم.

-       
خواب بد دیدی؟

-       
آره ، برید دیگه. معذرت میخوام.

-       
بخواب عزیزم ، چیزی نبود.

چراغرو خاموش کرد ، رفتن بیرون و درو بستن ، خواب خیلی بدی دیده بودم ، یه جنازه بود ، خیلی آشنا بود ولی یادم نمیاد کی بود ، به دار آویزون بود ، خیلی صحنه ی بدی بود ، خیلی بد  ، معمولا از این خواب ها می بینم.دوباره خوابیدم و صبح ساعت هشت از خواب بیدار شدم ، آماده شدم ، کیفم هم برداشتم و رفتم پایین ، به سمت اون سالنی که توش میز نهارخوری بود رفتم ، اِ اینکه آدرینه ، اینم که آرتیمانه ، چه عجب ما ایشونو دیدیم ، اعصابم از دستش خیلی خورده ، رفتم سمت میز و رو به روی آدرین و آرتیمان نشستم ، خیلی شبیهن ، قشنگ معلومه داداشن