04-08-2022، 18:31
(آخرین ویرایش در این ارسال: 04-08-2022، 18:34، توسط AsAsma ark.)
ﺑﻬﺎﺭﻩ – ﭼﯽ ﺷﺪ ﻧﺪﺍ ﺧﺎﻧﻮﻡ ؟
- ﻫﯿﭽﯽ . ﺍﯾﺸﻮﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻤﻮﻧﻢ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﮔﻔﺖ – ﺧﺪﺍﺭﻭ ﺷﮑﺮ . ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﺮﻡ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺑﻬﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻥ ﻭ ﻭﺍﺳﻪ ﭘﺲ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﮕﻮ ﻣﯿﺮﯼ. ﻣﻨﻢ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺑﻠﯿﻄﺘﻮ ﺍﻭﮐﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ . ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ ﻭ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻥ .
- ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﻬﯿﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟
ﺑﻬﺎﺭﻩ – ﺧﻮﺍﺑﻮﻧﺪﻣﺶ. ﺑﭽﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺧﻮﺏ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﭼﺎﯼ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺭﻭ ﺭﺩ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﮐﻨﺎﺭﺷﻮﻥ . ﺣﺲ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﺎ ﻫﯿﭽﮑﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺴﺎﺯﻡ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭﻣﺪﻡ . ﭘﻬﺎﺭﻩ ﭘﺎﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻢ . ﻣﯿﺮﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ . ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ .
ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺶ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﺮﻩ ﺑﺎﻻ . ﺑﻌﺪ ﻧﺸﺴﺘﻢ . ﭼﺎﯼ ﺭﺳﯿﺪ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﻟﭗ ﺗﺎﭘﺶ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ . ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﭼﻬﺮﺷﻮ ﺯﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺣﺎﻻﺕ ﺍﺳﻔﻨﺪﯾﺎﺭ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺖ . ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺳﺮﺩﺵ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ . ﭼﻬﺮﻩ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺍﺳﻢ .
ﯾﻬﻮ ﺳﺮﺵ ﺭﻭ ﺁﺭﺩ ﺑﺎﻻ ﻭ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮﻡ ﮐﺮﺩ – ﭼﯿﺰ ﺣﺪﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻡ ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩﯾﻦ؟
ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﻧﺒﺎﺧﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﻭ ﺑﺎ ﭘﺪﺭﺗﻮﻥ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﭼﯿﺰﯼ ﻫﻢ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﺗﻮﻥ ﺷﺪ ؟
- ﺑﻠﻪ . ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﺗﻮﻥ ﺷﺒﯿﻪ ﻫﺴﺘﯿﻦ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺭﺷﺪ ﭘﺪﺭﻡ ﻫﺴﺘﻢ . ﭘﺲ ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺩﻩ ﭘﺪﺭﯾﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﺎﺩﺭﯾﻢ .
- ﺑﻠﻪ ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮔﻔﺖ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ . ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﺒﯿﻬﻢ ﺗﺎ ﭘﺪﺭﻡ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺍﺭﯾﻦ !
ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩﻡ - ﺟﺪﺍ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﻭ ﻋﻠﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺯﻭﺩ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﺟﺎﺗﻮﻥ ﺭﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮﺩﯾﻦ ﺍﯾﻨﻪ .
- ﺟﺎﻟﺒﻪ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﻬﯿﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺎﺩﺭﻣﻪ . ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﻭ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﭼﺸﺎﺗﻮﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺖ !
- ﭼﺸﻤﺎﻡ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﭼﺸﺎﺗﻮﻥ ...
ﻫﻤﻮﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺳﻔﻨﺪﯾﺎﺭ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻓﻮﺭﯼ ﻣﺴﯿﺮ ﺻﺤﺒﺘﺸﻮ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺳﺎﻋﺖ 10 ﺷﺐ ﭘﺲ ﻓﺮﺩﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺭﻩ .
ﻧﻘﺶ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺣﺮﻑ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺭﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ – ﮐﯽ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﻥ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﯿﺴﺖ . ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﭼﻘﺪﺭ ﻃﻮﻝ ﻣﯿﮑﺸﻪ .
- ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﭼﯿﻪ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﺎﺩﺭ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺭﺣﻢ ﺩﺍﺭﻩ .
- ﺧﺪﺍ ﺷﻔﺎﺷﻮﻥ ﺑﺪﻩ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﻤﻨﻮﻥ .
- ﺧﻮﺏ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﺗﻮﻥ ﺑﺮﻡ ﺍﺗﺎﻗﻢ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ . ﺷﺒﯽ ﺑﺨﯿﺮ .
- ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ .
ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﺳﻔﻨﺪﯾﺎﺭ ﮐﻪ ﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﻫﻢ ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺗﺎﻗﻢ .
ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﺩﻟﺸﻮﻥ ﺟﺎ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻣﻨﻮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻦ. ﻭﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺯﻣﻮ ﺧﻮﻧﺪﻡ . ﺑﻌﺪ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻡ ﺑﻪ ﺻﺒﺎ .
-ﺳﻼﻡ ﺩﺧﺘﺮﻩ
ﺻﺒﺎ – ﺳﻼﻡ . ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯼ؟ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟
- ﺧﻮﺑﻢ . ﺗﻮ ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯼ؟ ﺧﺒﺮ ﺳﻼﻣﺘﯽ
ﺻﺒﺎ – ﺑﯽ ﺑﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻪ . ﻣﻦ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺩﻡ ﺑﻬﺶ .
ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺍﻭﻣﺪ – ﻣﻬﺮﺷﯿﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺑﯽ؟
- ﺳﻼﻡ ﺑﯽ ﺑﯽ . ﺧﻮﺑﻢ . ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖ .
ﺑﯽ ﺑﯽ- ﮐﯽ ﺭﺳﯿﺪﯼ؟
- ﯾﻪ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻣﯿﺸﻪ .ﺯﻭﺩ ﻣﯿﺎﻡ ﺑﯽ ﺑﯽ . ﻗﻮﻝ ﻣﯿﺪﻡ .
ﺑﯽ ﺑﯽ - ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺮﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ . ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﻭﻣﺪﻡ . ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﯼ؟
-ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ . ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﻣﯿﺪﯾﻦ ﺻﺒﺎ ؟
ﺑﯽ ﺑﯽ – ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﺪﺍ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ .
- ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ .
ﺻﺒﺎ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺖ .
-ﺻﺒﺎ ﺑﺮﻭ ﯾﻪ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﯽ .
ﯾﻪ ﮐﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺻﺒﺎ ﺭﻓﺖ ﯾﻪ ﺟﺎ ﺩﯾﮕﻪ .
ﯾﻪ ﮐﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺻﺒﺎ ﺭﻓﺖ ﯾﻪ ﺟﺎ ﺩﯾﮕﻪ .
ﺻﺒﺎ – ﺧﻮﺏ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ؟
- ﺧﺒﺮ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﯿﺴﺖ . ﺍﻻﻥ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﻭﻥ ﻧﺎﻣﺮﺩ ﻣﯿﺎﻡ . ﮔﻔﺖ ﺑﻤﻮﻧﻢ .
ﺻﺒﺎ – ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﻭ ﺍﯾﻨﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟
- ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ . ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻗﺎ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ . ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﯼ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺩﯾﺪﻡ .
ﺻﺒﺎ – ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﺵ ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯾﻦ ؟
- ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺘﻦ . ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﻡ . ﻭﻟﯽ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﯾﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭﯼ ﺩﺯﺩ ﺩﯾﺪﻩ! ﻓﮏ ﮐﻨﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﻣﭻ ﮔﯿﺮﯼ ﮐﻨﻪ!
ﺻﺒﺎ – ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ ﻣﻬﺮﺷﯿﺪ .
- ﻫﺴﺘﻢ . ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ .
ﺻﺒﺎ – ﺭﺍﺳﺘﯽ ﮐﺎﺭﺧﻮﻧﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺩﺍﺭﺵ ﺑﺎ ﺗﻮﺋﻪ ﭼﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟
- ﯾﻪ ﻓﮑﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
ﺻﺒﺎ – ﺍﺳﻢ ﻧﻮﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﻬﯿﺎ ﺑﻮﺩ ﺩﯾﮕﻪ ؟
- ﺁﺭﻩ .
ﺻﺒﺎ – ﺍﻭﻥ ﭼﻪ ﻃﻮﺭﻩ ؟
- ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺯﻩ ﺻﺒﺎ . ﺍﺻﻼ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺍﺯﺵ ﺩﻝ ﺑﮑﻨﻢ .
ﺻﺒﺎ - ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻧﺸﯽ ﻣﻬﺸﯿﺪ . ﻫﺪﻓﺖ ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺴﺖ . ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﻋﻮﺽ ﻧﺸﯽ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﯼ ﻣﻮﻧﺪﮔﺎﺭ ﺷﯽ . ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺗﺮﻡ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﯼ!
- ﺑﺎﺷﻪ . ﺣﻮﺍﺳﻢ ﻫﺴﺖ . ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻣﻦ ﺳﻨﮕﺪﻝ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﻣﻨﻮ ﭘﺎﺑﻨﺪ ﮐﻨﻪ .
ﺻﺒﺎ – ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﻣﯿﻮﻓﺘﻪ ﺗﻮﯼ ﯾﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﺑﻨﻮﯾﺲ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺨﻮﻧﻢ . ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺖ ﺯﻧﮓ ﻧﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﻣﺸﮑﻮﮎ ﻧﺸﻦ .
- ﺑﺎﺷﻪ . ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﯼ؟
ﺻﺒﺎ – ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ. ﺷﺒﺖ ﺧﻮﺵ.
- ﺷﺐ ﺧﻮﺵ .
ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻡ . ﺳﺮﮎ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻬﯿﺎ . ﺩﯾﺪﻡ ﺗﻮﯼ ﺗﺨﺘﺶ ﻧﯿﺴﺖ . ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ . ﺩﯾﺪﻡ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯿﺮﻩ ﺳﻤﺖ ﺍﺗﺎﻗﺶ . ﺁﺭﻭﻡ ﺻﺪﺍﺵ ﺯﺩﻡ – ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺧﺎﻥ .
ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ – ﺑﻠﻪ .
- ﻣﻬﯿﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺁﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺷﺐ ﺁﺧﺮ ﭘﯿﺶ ﺍﻭﻧﻪ .
-ﺑﺎﺷﻪ . ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ .
ﺷﺐ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺳﺨﺘﯽ ﺭﻭ ﮔﺰﺭﻭﻧﺪﻡ . ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﯼ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﺑﺪﯼ ﺷﺪ ﺑﺮﺍﻡ . ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﭼﺸﺎﻣﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﯽ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻧﺒﻮﺩ . ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﻧﺪﻡ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻭ ﺯﺩﻡ ﮐﻨﺎﺭ . ﻧﻮﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ . ﺭﻓﺘﻢ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺎ ﯾﻪ ﻣﺴﮑﻦ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﺣﺎﻟﻤﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻨﻪ . ﯾﻪ ﮐﻢ ﺗﻮ ﮐﺎﺑﯿﻨﺖ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﻫﯿﭽﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩﻡ . ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﺗﻮﯼ ﯾﺨﭽﺎﻝ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ . ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺴﺘﻢ ﺑﻬﺪﺍ ﺭﻭ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﻡ . ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ .
- ﻭﺍﯼ ﺧﺪﺍ !
ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺷﺪ – ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﺑﺘﺮﺳﯽ!
- ﯾﻬﻮﯾﯽ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﯾﻦ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ ﺧﻮﺏ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﯿﻦ ؟
ﻗﺮﺹ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﻧﺸﻮﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ – ﺍﯾﻦ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﺴﮑﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﭼﯽ ؟
- ﺳﺮﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮﺏ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺑﻬﺘﺮﻩ ﻧﺨﻮﺭﯼ . ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﯿﺸﯽ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺑﺨﻮﺭ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﺏ .
- ﺳﺮ ﺩﺭﺩﻣﻮ ﭼﯽ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻢ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺑﺸﯿﻦ ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻩ .
ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻭ ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ . ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻡ ﺯﺩ . ﯾﻪ ﻓﻨﺠﻮﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺟﻠﻮﻡ .
- ﺍﯾﻦ ﭼﯿﻪ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺣﺎﻟﺘﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ .
ﺧﻮﺩﺷﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﯾﻪ ﻓﻨﺠﻮﻥ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻬﻢ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪ .
ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻋﻠﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﻮ ﺑﭙﺮﺳﻢ . ﯾﻪ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﻣﺎﯾﻊ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻫﻨﻢ ﻣﺰ ﻣﺰﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ – ﺩﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺳﯿﺐ ﻭ ﺩﺍﺭﭼﯿﻦ ؟
ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰﻥ . ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ . ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ . ﻭﻟﯽ ﺳﺮﻡ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﯾﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﯿﺞ ﺑﻮﺩﻡ . ﺳﺎﻋﺖ 6 ﻭ ﻧﯿﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ . ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﺷﻮ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﮔﻔﺘﻢ – ﺳﻼﻡ . ﺻﺒﺤﺖ ﺑﺨﯿﺮ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺟﻮﻥ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺳﻼﻡ . ﺳﻼﻡ ﺁﻗﺎ ﺻﺒﺤﺘﻮﻥ ﺑﺨﯿﺮ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺳﻼﻡ ﺳﻤﺎﻧﻪ . ﻣﻤﻨﻮﻥ .
ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﻭ ﺑﺨﻮﺭﯾﻦ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺸﯿﻦ .
- ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺧﺎﻥ.
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺭﻓﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺧﻮﺑﯽ؟
- ﯾﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺳﺮﻡ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ . ﺷﺐ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮﺏ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺁﻫﺎﻥ . ﻃﺒﯿﻌﯿﻪ . ﭼﻮﻥ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺍﺑﺖ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺣﺘﻤﺎ .
- ﺁﺭﻩ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻨﻪ ﻭ ﯾﻪ ﮐﻢ ﻫﻢ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺍﺯ ﻣﻬﯿﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﮐﻨﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ . ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ .
- ﻧﻪ ﺯﯾﺎﺩ . ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻭﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺭﺳﺘﻪ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﻣﻦ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺭﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺁﻗﺎ ﻣﯿﺎﻥ ﻭﺍﺳﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ .
- ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯼ ؟
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﻧﯿﮑﯽ ﻭ ﭘﺮﺳﺶ .
ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻭ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩﻡ ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ . ﮐﻤﮑﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﯾﻪ ﮐﻢ ﮐﺎﺭﺍﺷﻮ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﮐﺮﺩ . ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺧﯿﺎﻟﺶ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﺮﯼ ﺑﺎﻻ ﯾﻪ ﺩﻭﺵ ﺑﮕﯿﺮﯼ . ﺁﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﯾﻪ ﻫﻔﺘﺴﺖ ﻧﺨﻮﺍﺑﯿﺪﯼ.
- ﺑﺎﺷﻪ . ﻣﻤﻨﻮﻥ .
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﺍﻭﻣﺪﻡ . ﺳﺎﻋﺖ 8 ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ . ﻣﺮﺩﺍ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩﻥ . ﺑﻬﺎﺭﻩ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ . ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﺯﻭﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ .
ﻟﯿﻼ ﺭﻭ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻡ – ﻟﯿﻼ ﺟﺎﻥ ؟
ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ﺻﺪﺍﺵ ﺍﻭﻣﺪ - ﺍﯾﻨﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍ ﺧﺎﻧﻮﻡ . ﺩﺍﺭﻡ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
ﺭﻓﺘﻢ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ – ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ .
ﻟﯿﻼ – ﻣﻤﻨﻮﻥ .
- ﻣﻬﯿﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟
ﻟﯿﻼ – ﺷﯿﺮﺷﻮ ﺧﻮﺭﺩﻩ . ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﺣﻤﺎﻣﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ .
- ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻤﻨﻮﻥ .
ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﺣﻤﺎﻡ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﻡ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺪﻡ ﻭ ﺑﺮﻡ ﺳﺮﺍﻏﺸﻮﻥ .
ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺣﻤﻮﻡ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺭﻭ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻡ . ﯾﻪ ﺣﻮﻟﻪ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺵ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻣﻬﯿﺎ ﻫﻢ ﺗﻮﯼ ﺣﻮﻟﺶ ﺩﺍﺩ ﺩﺳﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺯﻭﺩ ﺧﺸﮑﺶ ﮐﻦ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﺨﻮﺭﻩ .
ﺳﺮﯾﻊ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻮﻓﺎﮊ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻬﯿﺎ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺧﺸﮏ ﮐﺮﺩﻧﺶ . ﻓﺴﻘﻠﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺵ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺩﻡ ﺩﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﺭﺳﺘﻪ ﻗﻮﺭﺗﺶ ﺑﺪﻩ .
ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺑﺎﻫﺎﺵ . ﭼﻮﻥ ﺑﻠﺪ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﭘﻮﺷﮑﺶ ﮐﻨﻢ . ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﭘﻮﺷﮑﺶ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻫﻢ ﻟﺒﺎﺳﺎﺷﻮ ﺗﻨﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺩﺍﺩﺵ ﺑﻐﻞ ﻣﻦ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﻓﻌﻼ ﯾﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺗﺎ ﻣﻬﯿﺎ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﺨﻮﺭﻩ . ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﺎ ﺧﯿﺎﻟﺶ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ ﺭﻓﺖ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﺎﺭﺍﺵ .
ﺩﺳﺘﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻥ .
ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮﭖ ﻗﻠﻘﻠﯿﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺩ . ﺁﺭﻭﻡ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻤﺶ ﺗﻮ ﺗﺨﺘﺶ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮﺭﻡ .
راستی اسم نویسنده خانم شیواست
- ﻫﯿﭽﯽ . ﺍﯾﺸﻮﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻤﻮﻧﻢ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﮔﻔﺖ – ﺧﺪﺍﺭﻭ ﺷﮑﺮ . ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯿﺮﻡ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺑﻬﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻥ ﻭ ﻭﺍﺳﻪ ﭘﺲ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﮕﻮ ﻣﯿﺮﯼ. ﻣﻨﻢ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺑﻠﯿﻄﺘﻮ ﺍﻭﮐﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ . ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ ﻭ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻥ .
- ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﻬﯿﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟
ﺑﻬﺎﺭﻩ – ﺧﻮﺍﺑﻮﻧﺪﻣﺶ. ﺑﭽﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺧﻮﺏ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﭼﺎﯼ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺭﻭ ﺭﺩ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﮐﻨﺎﺭﺷﻮﻥ . ﺣﺲ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﺎ ﻫﯿﭽﮑﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺴﺎﺯﻡ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭﻣﺪﻡ . ﭘﻬﺎﺭﻩ ﭘﺎﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻢ . ﻣﯿﺮﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ . ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ .
ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺶ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﺮﻩ ﺑﺎﻻ . ﺑﻌﺪ ﻧﺸﺴﺘﻢ . ﭼﺎﯼ ﺭﺳﯿﺪ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﻟﭗ ﺗﺎﭘﺶ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ . ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﭼﻬﺮﺷﻮ ﺯﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ . ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺣﺎﻻﺕ ﺍﺳﻔﻨﺪﯾﺎﺭ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺖ . ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺳﺮﺩﺵ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ . ﭼﻬﺮﻩ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺍﺳﻢ .
ﯾﻬﻮ ﺳﺮﺵ ﺭﻭ ﺁﺭﺩ ﺑﺎﻻ ﻭ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮﻡ ﮐﺮﺩ – ﭼﯿﺰ ﺣﺪﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﭼﻬﺮﻡ ﮐﺸﻒ ﮐﺮﺩﯾﻦ؟
ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﻧﺒﺎﺧﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﻭ ﺑﺎ ﭘﺪﺭﺗﻮﻥ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﭼﯿﺰﯼ ﻫﻢ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﺗﻮﻥ ﺷﺪ ؟
- ﺑﻠﻪ . ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﺗﻮﻥ ﺷﺒﯿﻪ ﻫﺴﺘﯿﻦ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺭﺷﺪ ﭘﺪﺭﻡ ﻫﺴﺘﻢ . ﭘﺲ ﺻﺪﺩﺭﺻﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺩﻩ ﭘﺪﺭﯾﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﺎﺩﺭﯾﻢ .
- ﺑﻠﻪ ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮔﻔﺖ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ . ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﺒﯿﻬﻢ ﺗﺎ ﭘﺪﺭﻡ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺍﺭﯾﻦ !
ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩﻡ - ﺟﺪﺍ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﻭ ﻋﻠﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺯﻭﺩ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﺟﺎﺗﻮﻥ ﺭﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮﺩﯾﻦ ﺍﯾﻨﻪ .
- ﺟﺎﻟﺒﻪ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﻬﯿﺎ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺎﺩﺭﻣﻪ . ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﻭ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﭼﺸﺎﺗﻮﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺖ !
- ﭼﺸﻤﺎﻡ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﭼﺸﺎﺗﻮﻥ ...
ﻫﻤﻮﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺳﻔﻨﺪﯾﺎﺭ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻓﻮﺭﯼ ﻣﺴﯿﺮ ﺻﺤﺒﺘﺸﻮ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺳﺎﻋﺖ 10 ﺷﺐ ﭘﺲ ﻓﺮﺩﺍ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺩﺍﺭﻩ .
ﻧﻘﺶ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﺣﺮﻑ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺭﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ – ﮐﯽ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﻥ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﯿﺴﺖ . ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﭼﻘﺪﺭ ﻃﻮﻝ ﻣﯿﮑﺸﻪ .
- ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﭼﯿﻪ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﺎﺩﺭ ﺳﺮﻃﺎﻥ ﺭﺣﻢ ﺩﺍﺭﻩ .
- ﺧﺪﺍ ﺷﻔﺎﺷﻮﻥ ﺑﺪﻩ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﻤﻨﻮﻥ .
- ﺧﻮﺏ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﺗﻮﻥ ﺑﺮﻡ ﺍﺗﺎﻗﻢ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ . ﺷﺒﯽ ﺑﺨﯿﺮ .
- ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ .
ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﺳﻔﻨﺪﯾﺎﺭ ﮐﻪ ﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﻫﻢ ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺗﺎﻗﻢ .
ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﺩﻟﺸﻮﻥ ﺟﺎ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻣﻨﻮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻦ. ﻭﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺯﻣﻮ ﺧﻮﻧﺪﻡ . ﺑﻌﺪ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻡ ﺑﻪ ﺻﺒﺎ .
-ﺳﻼﻡ ﺩﺧﺘﺮﻩ
ﺻﺒﺎ – ﺳﻼﻡ . ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯼ؟ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟
- ﺧﻮﺑﻢ . ﺗﻮ ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯼ؟ ﺧﺒﺮ ﺳﻼﻣﺘﯽ
ﺻﺒﺎ – ﺑﯽ ﺑﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻪ . ﻣﻦ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺩﻡ ﺑﻬﺶ .
ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺍﻭﻣﺪ – ﻣﻬﺮﺷﯿﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺑﯽ؟
- ﺳﻼﻡ ﺑﯽ ﺑﯽ . ﺧﻮﺑﻢ . ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖ .
ﺑﯽ ﺑﯽ- ﮐﯽ ﺭﺳﯿﺪﯼ؟
- ﯾﻪ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻣﯿﺸﻪ .ﺯﻭﺩ ﻣﯿﺎﻡ ﺑﯽ ﺑﯽ . ﻗﻮﻝ ﻣﯿﺪﻡ .
ﺑﯽ ﺑﯽ - ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺮﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ . ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﻭﻣﺪﻡ . ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﯼ؟
-ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ . ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﻣﯿﺪﯾﻦ ﺻﺒﺎ ؟
ﺑﯽ ﺑﯽ – ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﺪﺍ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ .
- ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ .
ﺻﺒﺎ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺖ .
-ﺻﺒﺎ ﺑﺮﻭ ﯾﻪ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﯽ .
ﯾﻪ ﮐﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺻﺒﺎ ﺭﻓﺖ ﯾﻪ ﺟﺎ ﺩﯾﮕﻪ .
ﯾﻪ ﮐﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺻﺒﺎ ﺭﻓﺖ ﯾﻪ ﺟﺎ ﺩﯾﮕﻪ .
ﺻﺒﺎ – ﺧﻮﺏ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ؟
- ﺧﺒﺮ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﯿﺴﺖ . ﺍﻻﻥ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﻭﻥ ﻧﺎﻣﺮﺩ ﻣﯿﺎﻡ . ﮔﻔﺖ ﺑﻤﻮﻧﻢ .
ﺻﺒﺎ – ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﻭ ﺍﯾﻨﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟
- ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ . ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻗﺎ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ . ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﯼ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺩﯾﺪﻡ .
ﺻﺒﺎ – ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﺵ ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯾﻦ ؟
- ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺘﻦ . ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﻡ . ﻭﻟﯽ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﯾﻪ ﺟﻮﺭﯼ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭﯼ ﺩﺯﺩ ﺩﯾﺪﻩ! ﻓﮏ ﮐﻨﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﻣﭻ ﮔﯿﺮﯼ ﮐﻨﻪ!
ﺻﺒﺎ – ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ ﻣﻬﺮﺷﯿﺪ .
- ﻫﺴﺘﻢ . ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ .
ﺻﺒﺎ – ﺭﺍﺳﺘﯽ ﮐﺎﺭﺧﻮﻧﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺩﺍﺭﺵ ﺑﺎ ﺗﻮﺋﻪ ﭼﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟
- ﯾﻪ ﻓﮑﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
ﺻﺒﺎ – ﺍﺳﻢ ﻧﻮﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﻬﯿﺎ ﺑﻮﺩ ﺩﯾﮕﻪ ؟
- ﺁﺭﻩ .
ﺻﺒﺎ – ﺍﻭﻥ ﭼﻪ ﻃﻮﺭﻩ ؟
- ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺯﻩ ﺻﺒﺎ . ﺍﺻﻼ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺍﺯﺵ ﺩﻝ ﺑﮑﻨﻢ .
ﺻﺒﺎ - ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻧﺸﯽ ﻣﻬﺸﯿﺪ . ﻫﺪﻓﺖ ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺴﺖ . ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﻋﻮﺽ ﻧﺸﯽ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﯼ ﻣﻮﻧﺪﮔﺎﺭ ﺷﯽ . ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺗﺮﻡ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﯼ!
- ﺑﺎﺷﻪ . ﺣﻮﺍﺳﻢ ﻫﺴﺖ . ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻣﻦ ﺳﻨﮕﺪﻝ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﻣﻨﻮ ﭘﺎﺑﻨﺪ ﮐﻨﻪ .
ﺻﺒﺎ – ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﻣﯿﻮﻓﺘﻪ ﺗﻮﯼ ﯾﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﺑﻨﻮﯾﺲ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺨﻮﻧﻢ . ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺖ ﺯﻧﮓ ﻧﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﻣﺸﮑﻮﮎ ﻧﺸﻦ .
- ﺑﺎﺷﻪ . ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﯼ؟
ﺻﺒﺎ – ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ. ﺷﺒﺖ ﺧﻮﺵ.
- ﺷﺐ ﺧﻮﺵ .
ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻡ . ﺳﺮﮎ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻬﯿﺎ . ﺩﯾﺪﻡ ﺗﻮﯼ ﺗﺨﺘﺶ ﻧﯿﺴﺖ . ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ . ﺩﯾﺪﻡ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯿﺮﻩ ﺳﻤﺖ ﺍﺗﺎﻗﺶ . ﺁﺭﻭﻡ ﺻﺪﺍﺵ ﺯﺩﻡ – ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺧﺎﻥ .
ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ – ﺑﻠﻪ .
- ﻣﻬﯿﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺁﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺷﺐ ﺁﺧﺮ ﭘﯿﺶ ﺍﻭﻧﻪ .
-ﺑﺎﺷﻪ . ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ .
ﺷﺐ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺳﺨﺘﯽ ﺭﻭ ﮔﺰﺭﻭﻧﺪﻡ . ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻬﺎﯼ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮﺩﺭﺩ ﺑﺪﯼ ﺷﺪ ﺑﺮﺍﻡ . ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﭼﺸﺎﻣﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﯽ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻧﺒﻮﺩ . ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﻧﺪﻡ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻭ ﺯﺩﻡ ﮐﻨﺎﺭ . ﻧﻮﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﻨﻮﺯ . ﺭﻓﺘﻢ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺎ ﯾﻪ ﻣﺴﮑﻦ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﺣﺎﻟﻤﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻨﻪ . ﯾﻪ ﮐﻢ ﺗﻮ ﮐﺎﺑﯿﻨﺖ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﻫﯿﭽﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩﻡ . ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﺗﻮﯼ ﯾﺨﭽﺎﻝ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ . ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﺴﺘﻢ ﺑﻬﺪﺍ ﺭﻭ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﻡ . ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ .
- ﻭﺍﯼ ﺧﺪﺍ !
ﺩﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺷﺪ – ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﺑﺘﺮﺳﯽ!
- ﯾﻬﻮﯾﯽ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﯾﻦ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ ﺧﻮﺏ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﯿﻦ ؟
ﻗﺮﺹ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﻧﺸﻮﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ – ﺍﯾﻦ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻣﺴﮑﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﭼﯽ ؟
- ﺳﺮﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮﺏ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺑﻬﺘﺮﻩ ﻧﺨﻮﺭﯼ . ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻣﯿﺸﯽ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺑﺨﻮﺭ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﺏ .
- ﺳﺮ ﺩﺭﺩﻣﻮ ﭼﯽ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻢ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺑﺸﯿﻦ ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻩ .
ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻭ ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ . ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻡ ﺯﺩ . ﯾﻪ ﻓﻨﺠﻮﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺟﻠﻮﻡ .
- ﺍﯾﻦ ﭼﯿﻪ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺣﺎﻟﺘﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ .
ﺧﻮﺩﺷﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﯾﻪ ﻓﻨﺠﻮﻥ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻬﻢ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪ .
ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻋﻠﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﻮ ﺑﭙﺮﺳﻢ . ﯾﻪ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﻣﺎﯾﻊ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻫﻨﻢ ﻣﺰ ﻣﺰﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ – ﺩﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺳﯿﺐ ﻭ ﺩﺍﺭﭼﯿﻦ ؟
ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰﻥ . ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ . ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ . ﻭﻟﯽ ﺳﺮﻡ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﯾﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﯿﺞ ﺑﻮﺩﻡ . ﺳﺎﻋﺖ 6 ﻭ ﻧﯿﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ . ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﺷﻮ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﮔﻔﺘﻢ – ﺳﻼﻡ . ﺻﺒﺤﺖ ﺑﺨﯿﺮ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺟﻮﻥ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺳﻼﻡ . ﺳﻼﻡ ﺁﻗﺎ ﺻﺒﺤﺘﻮﻥ ﺑﺨﯿﺮ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺳﻼﻡ ﺳﻤﺎﻧﻪ . ﻣﻤﻨﻮﻥ .
ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﻭ ﺑﺨﻮﺭﯾﻦ ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺸﯿﻦ .
- ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺧﺎﻥ.
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺭﻓﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺧﻮﺑﯽ؟
- ﯾﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺳﺮﻡ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ . ﺷﺐ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮﺏ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺁﻫﺎﻥ . ﻃﺒﯿﻌﯿﻪ . ﭼﻮﻥ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺍﺑﺖ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺣﺘﻤﺎ .
- ﺁﺭﻩ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻨﻪ ﻭ ﯾﻪ ﮐﻢ ﻫﻢ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺍﺯ ﻣﻬﯿﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﮐﻨﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ . ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ .
- ﻧﻪ ﺯﯾﺎﺩ . ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻭﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺭﺳﺘﻪ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﻣﻦ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺭﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺁﻗﺎ ﻣﯿﺎﻥ ﻭﺍﺳﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ .
- ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯼ ؟
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﻧﯿﮑﯽ ﻭ ﭘﺮﺳﺶ .
ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻭ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩﻡ ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ . ﮐﻤﮑﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﯾﻪ ﮐﻢ ﮐﺎﺭﺍﺷﻮ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﮐﺮﺩ . ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺧﯿﺎﻟﺶ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﺮﯼ ﺑﺎﻻ ﯾﻪ ﺩﻭﺵ ﺑﮕﯿﺮﯼ . ﺁﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﯾﻪ ﻫﻔﺘﺴﺖ ﻧﺨﻮﺍﺑﯿﺪﯼ.
- ﺑﺎﺷﻪ . ﻣﻤﻨﻮﻥ .
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﺳﺮﺣﺎﻝ ﺍﻭﻣﺪﻡ . ﺳﺎﻋﺖ 8 ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ . ﻣﺮﺩﺍ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩﻥ . ﺑﻬﺎﺭﻩ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ . ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﺯﻭﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ .
ﻟﯿﻼ ﺭﻭ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻡ – ﻟﯿﻼ ﺟﺎﻥ ؟
ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ﺻﺪﺍﺵ ﺍﻭﻣﺪ - ﺍﯾﻨﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍ ﺧﺎﻧﻮﻡ . ﺩﺍﺭﻡ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
ﺭﻓﺘﻢ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ – ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ .
ﻟﯿﻼ – ﻣﻤﻨﻮﻥ .
- ﻣﻬﯿﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟
ﻟﯿﻼ – ﺷﯿﺮﺷﻮ ﺧﻮﺭﺩﻩ . ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﺣﻤﺎﻣﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ .
- ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻤﻨﻮﻥ .
ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﺣﻤﺎﻡ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﻡ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺪﻡ ﻭ ﺑﺮﻡ ﺳﺮﺍﻏﺸﻮﻥ .
ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺣﻤﻮﻡ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺭﻭ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻡ . ﯾﻪ ﺣﻮﻟﻪ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺵ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻣﻬﯿﺎ ﻫﻢ ﺗﻮﯼ ﺣﻮﻟﺶ ﺩﺍﺩ ﺩﺳﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺯﻭﺩ ﺧﺸﮑﺶ ﮐﻦ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﺨﻮﺭﻩ .
ﺳﺮﯾﻊ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻮﻓﺎﮊ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻬﯿﺎ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺧﺸﮏ ﮐﺮﺩﻧﺶ . ﻓﺴﻘﻠﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺵ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺩﻡ ﺩﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﺭﺳﺘﻪ ﻗﻮﺭﺗﺶ ﺑﺪﻩ .
ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺑﺎﻫﺎﺵ . ﭼﻮﻥ ﺑﻠﺪ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﭘﻮﺷﮑﺶ ﮐﻨﻢ . ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﭘﻮﺷﮑﺶ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻫﻢ ﻟﺒﺎﺳﺎﺷﻮ ﺗﻨﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺩﺍﺩﺵ ﺑﻐﻞ ﻣﻦ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﻓﻌﻼ ﯾﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺗﺎ ﻣﻬﯿﺎ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﺨﻮﺭﻩ . ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﺖ ﻣﺎ ﺧﯿﺎﻟﺶ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ ﺭﻓﺖ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﺎﺭﺍﺵ .
ﺩﺳﺘﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻥ .
ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮﭖ ﻗﻠﻘﻠﯿﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺩ . ﺁﺭﻭﻡ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻤﺶ ﺗﻮ ﺗﺨﺘﺶ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮﺭﻡ .
راستی اسم نویسنده خانم شیواست