امتیاز موضوع:
  • 0 رأی - میانگین امتیازات: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

رمان[انتقام شیرین]

#2
ﺻﺪﺍﯼ ﺟﯿﮏ ﺟﯿﮏ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﻫﺎ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺁﻭﺭﺩ . ﺑﺪﻥ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻡ ﺭﻭ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ . ﺳﺎﻋﺖ 5 ﻭ ﻧﯿﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻮﺭﯼ ﺧﺸﮑﻢ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ! ﻣﺎﺩﺭﻡ ! ﺍﺳﻄﻮﺭﻩ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ! ﺍﻭﻥ ﯾﻪ ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭﻥ ﻣﻦ ﻭ ﭘﺪﺭﻣﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺩﻭﺭ ! ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻦ! ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﻤﺶ . ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ !
ﺑﺪﻥ ﺧﺴﺘﻢ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺘﻢ ﻭﻟﻮ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺑﺮﺩ  .
ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﺗﻠﻔﻨﻢ ﺑﯿﺪﺍﺭﻡ ﮐﺮﺩ . ﺳﺎﻋﺖ 7 ﻭ ﻧﯿﻢ ﺑﻮﺩ .
ﺟﻮﺍﺏ ﺍﺩﻡ – ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﻦ .
ﺻﺒﺎ ﺑﻮﺩ – ﺳﻼ‌ﻡ ﺗﻨﺒﻞ ﭘﺎﺷﻮ ﺩﯾﮕﻪ .
- ﺻﺒﺎ ﺗﻮﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﻭﻝ ﮐﻦ . ﻟﯿﺴﺎﻧﺲ ﺑﺲ ﻧﺒﻮﺩ ﺗﻮ ﻓﻮﻗﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯽ ﺷﺪﯼ ﻧﮑﺒﺖ؟
ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﮐﺮﺩ . ﻋﻠﺸﻖ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﺵ ﺑﻮﺩﻡ – ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﺍﺩﺑﯽ ﻣﻬﺮﺷﯿﺪ.
- ﺣﺮﻑ ﻧﺰﻥ . ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻣﯿﺎﺩ . ﺑﺬﺍﺭ ﮐﭙﻪ ﺑﺬﺍﺭﻡ! ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﻡ ﻣﺮﺧﺼﯽ ﺭﺩ ﮐﻦ .
ﺑﺎ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ – ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﻣﻬﺮﺷﯿﺪ ؟
- ﺁﺭﻩ . ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ!
ﺻﺒﺎ – ﻣﻬﺮﺷﯿﺪ .
- ﮐﻮﻓﺖ ﺻﺒﺎ . ﻋﺼﺮ ﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯿﻢ . ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻣﯿﺎﺩ .
ﮔﻮﺷﯿﻤﻮ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎﺯﻡ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻡ .
ﺣﺪﻭﺩﺍﯼ ﺳﺎﻋﺖ 2 ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺪﺍﺭﻡ ﮐﺮﺩ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﯾﻪ ﺩﻭﺵ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺁﺗﯿﺶ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻡ. ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﺍﻭﻥ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺭﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﺎﻡ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﯿﺪ .
ﺍﻭﻝ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻭﻥ ﺁﺩﻡ ﮐﺶ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﺵ ﺑﺮﺳﻮﻧﻢ! ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻡ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺎﺩﺭﻡ .
ﺻﺒﺎ ﺭﺳﯿﺪ . ﯾﻪ ﻗﻬﻮﻩ ﺑﻬﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ – ﻭﻭﯼ ﭼﻪ ﺳﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﻫﻮﺍ .
- ﺁﺭﻩ . ﺧﺪﺍ ﺍﺧﻮﺍﻥ ﺛﺎﻟﺚ ﺭﻭ ﺑﯿﺎﻣﺮﺯﻩ .
ﺻﺒﺎ – ﺍﻭﻫﻮﻡ . ﭼﻪ ﺧﺒﺮﻩ ؟
- ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ؟
ﺻﺒﺎ – ﻭﺻﯿﺖ ﻧﺎﻣﻪ .
- ﺩﻭ ﺳﻮﻣﺶ ﻣﺎ ﻣﻨﻪ ﺑﻘﯿﺶ ﺧﯿﺮﯾﻪ . ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ. ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺑﺎﺑﺎ ﻋﺬﺍﺑﻢ ﻣﯿﺪﻩ .
ﺻﺒﺎ – ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ . ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺳﯿﻨﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﺶ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺧﻮﻧﺘﻮ ﺑﻔﺮﻭﺷﯽ .
- ﻧﻪ ﺻﺒﺎ ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯿﺎﺩ .
ﺻﺒﺎ – ﭘﺲ ﭼﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟
- ﻣﯿﺮﻡ ﯾﻪ ﺟﺎ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
ﺻﺒﺎ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﮕﻔﺖ .
- ﺻﺒﺎﯾﯽ ؟
ﺻﺒﺎ – ﺟﺎﻧﻢ .
- ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ . ﯾﻪ ﺟﻮﺭﺍﯾﯽ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﯾﺎﺭﻭ ﺍﺳﯽ ﭼﯽ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻢ !
ﺻﺒﺎ – ﭼﯿﺎ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺍﺯﺵ؟
- ﻃﺒﻖ ﺍﻭﻥ ﺍﻃﻼ‌ﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﯾﻪ ﻣﺮﺩ ﺣﺪﻭﺩﺍ 50 ﻭ ﺧﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺳﻔﻨﺪﯾﺎﺭ  ﻣﻠﮑﯽ . ﺗﻮ ﯾﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺍﻭﺿﺎﻋﺶ ﺗﻮﭘﻪ ! ﯾﻪ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺭﻩ . ﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﯾﻪ ﻧﻮﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ . ﺯﻧﺶ ﻫﻢ ﺍﻭﻥ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺎﺷﻮﻥ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺍﻭﺍ .
ﺻﺒﺎ – ﺧﻮﺏ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﺎﺭﭘﻞ ﻧﻘﺸﻪ ﭼﯿﻪ ؟
- ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺧﻮﻧﺴﺖ . ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﻭﻧﻢ ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮﻡ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺧﻮﻧﻪ !
ﺻﺒﺎ - ﺍﯾﻨﻮ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﯾﻪ ﮐﺎﺭﯾﺶ ﺑﮑﻨﯿﻢ .
-ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯼ!؟
ﺻﺒﺎ – ﺑﺒﯿﻦ ﺍﯾﻨﺎ ﺧﻮﻧﺸﻮﻥ ﺑﺰﺭﮔﻪ . ﻣﺠﺒﻮﺭﯼ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﻭﺑﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮑﺮﺩﯼ !
- ﭼﯽ ؟
ﺻﺒﺎ - ﺧﺪﻣﺘﮑﺎﺭ ﺷﯽ!
- ﭼﯽ؟
ﺻﺒﺎ – ﺍﻫﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻪ ﺩﺍﺩ ﻧﺰﻥ! ﺧﻮﺏ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯼ ﮐﻨﯽ ؟
- ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﻣﺴﺘﺨﺪﻡ ﺷﻢ ! ﻣﻦ ﮐﺎﺭﺍ ﺧﻮﺩﻣﻢ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ !
ﺻﺒﺎ – ﺑﺒﯿﻦ ﻣﻬﺮﺷﯿﺪ ﻭﺍﺳﻪ ﯾﻪ ﻫﺪﻑ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺗﻼ‌ﺵ ﮐﻨﯽ !
-ﺣﺘﯽ ﻣﺴﺘﺨﺪﻣﯽ .
ﺻﺒﺎ – ﻣﻦ ﻓﻌﻼ‌ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺫﻫﻨﻢ ﻣﯽ ﺭﺳﻪ !
- ﺧﻮﺏ ﺩﺭﺑﺎﺭﺵ ﻓﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
ﺻﺒﺎ – ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻣﻦ ﻣﺮﺧﺼﯽ ﺑﺮﺍﺕ ﺭﺩ ﻧﮑﺮﺩﻡ!
- ﻣﮕﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺸﺪ ﺭﺩ ﮐﻨﯽ؟
ﺻﺒﺎ – ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻭ ﺑﮑﻨﯽ!
- ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺻﺒﺎ ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯼ! ﻭﻟﯽ ﺍﮔﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﯾﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﻡ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺧﻮﻧﻪ!
ﻣﺘﻔﮑﺮ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻔﺖ!
ﺁﺭﻭﻡ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ . ﺍﺯ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﻢ . ﻭﺍﻭ ﭼﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﻗﺸﻨﮕﯽ. ﯾﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﮐﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﺩﺭ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻣﺶ ﮐﺮﻡ ﺑﻮﺩ . ﻭ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﻧﮓ ﮐﺮﻡ ﻭ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﯼ .
ﻭﺳﺎﯾﻠﻢ ﺭﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﮐﻤﺪ ﻭ ﯾﻪ ﺷﻮﻣﯿﺰ ﺳﺒﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺎ ﺯﯾﺮ ﺯﺍﻧﻮ ﺑﺎ ﺟﻮﺭﺍﺏ ﺷﻠﻮﺍﺭﯼ ﺿﺨﯿﻢ ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﯾﻪ ﺻﻨﺪﻝ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡ . ﺭﻭﺳﺮﯾﻢ ﺭﻭ ﻫﻢ ﺳﺮﻡ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻬﯿﺎ . ﺳﺎﻋﺖ 6 ﺑﻮﺩ . ﺁﺭﻭﻡ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﻭﯼ ﻣﺒﻞ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺻﺪﺍﺵ ﺯﺩﻡ – ﻣﻬﯿﺎ ﺟﻮﻥ . ﻣﻬﯿﺎ ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ. ﭘﺎ ﻧﻤﯿﺸﯽ ﮔﻞ ﻣﻦ ؟
ﺁﺭﻭﻡ ﭼﺸﺎﺷﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ . ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺍﺷﺎﺭﻡ ﮔﻮﻧﺶ ﺭﻭ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﭼﺸﺎﯼ ﻗﺸﻨﮓ ﻭ ﺩﺭﺷﺘﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ . ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻬﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ .
- ﺑﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮﺍﺏ . ﺑﺨﻮﺍﺏ ﺑﯿﺸﺘﺮ . ﻧﻤﯿﮕﯽ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﭼﺸﺎﯼ ﺧﻮﺷﮑﻠﺖ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ؟
ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﺣﺮﻓﺎﯼ ﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﮐﻨﻪ ﻭ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻪ .
- ﺑﻠﻪ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﻠﻪ . ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ . ﺑﺮﯾﻢ ﺻﻮﺭﺗﺸﻮ ﺑﺸﻮﺭﯾﻢ ﺗﺎ ﺗﻤﯿﺰ ﺑﺸﻪ . ﺑﻌﺪﻡ ﺑﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺶ ﺑﺪﯾﻢ ﺑﺨﻮﺭﻩ .
ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ . ﺳﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻟﯿﻼ‌ ﺗﻮ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩﻥ.
-ﺳﻼ‌ﻡ .
ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻭ ﺑﻬﻢ ﺳﻼ‌ﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ ﺗﺤﻮﯾﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ .
- ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺟﻮﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﻏﺬﺍﯾﯽ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﭼﯿﺎﺳﺖ ؟ ﻣﯿﺸﻪ ﯾﻪ ﻓﻬﺮﺳﺘﯽ ﻭﺍﺳﻢ ﺑﮕﯽ ﺑﺪﻭﻧﻢ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺑﺮﻭ ﺗﻮ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﯾﻪ ﭼﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﺕ ﺑﺮﯾﺰﻡ . ﻣﯿﺎﻡ ﭘﯿﺸﺖ.
ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ . ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺭﻭﯼ ﻣﺒﻞ ﻭ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﻧﺸﻮﻧﺪﻡ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻡ . ﺷﻤﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎﯾﯽ ﺍﻭﻣﺪ .

ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ . ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺭﻭﯼ ﻣﺒﻞ ﻭ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﻧﺸﻮﻧﺪﻡ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻡ . ﺷﻤﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎﯾﯽ ﺍﻭﻣﺪ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺳﺎﻋﺖ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻢ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﯿﺸﻪ . ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﻔﻨﺪﯾﺎﺭ ﺧﺎﻧﻪ!
- ﺧﻮﺏ ﺟﺎﻟﺐ ﺷﺪ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﻫﻔﺖ ﺻﺒﺢ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺑﺎﺷﻪ  . ﺣﺘﯽ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺑﺎﺷﻦ .
ﺁﻗﺎ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺧﺎﻥ ﺳﺎﻋﺖ 8 ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﺮﻑ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻣﯿﺮﻥ ﮐﺎﺭﺧﻮﻧﻪ . ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺭﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻭ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺳﺰﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ . ﻣﺴﺘﺨﺪﻡ ﻫﺎ ﺗﻮﯼ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﻏﺬﺍ ﻣﯿﺨﻮﺭﻥ . ﺳﺎﻋﺖ 5 ﻋﺼﺮﻭﻧﻪ ﺳﺮﻭ ﻣﯿﺸﻪ . ﻭ ﺳﺎﻋﺖ 9 ﺷﺎﻡ . ﺳﺎﻋﺖ 11 ﻫﻢ ﺧﺎﻣﻮﺷﯿﻪ ﻣﮕﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ .
- ﭼﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺳﻔﺖ ﻭ ﺳﺨﺘﯽ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺁﻗﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮﻩ . ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ﺁﺗﻮ ﺩﺳﺘﺶ ﻧﺪﯼ. ﭼﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﺜﻞ ﻗﺒﻠﯽ ﻫﺎ ﺍﺧﺮﺍﺟﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ .
- ﻣﯿﮕﻢ ﭘﺪﺭ ﻣﻬﯿﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍﺵ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﻓﺘﻪ ﺁﻟﻤﺎﻥ .
- ﺍﻭﻩ ﭼﻪ ﺑﺪ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ – ﺁﺭﻩ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺯﯾﺮ ﺩﺳﺖ ﯾﻪ ﻣﺮﺩ ﺍﺣﻤﻖ ! ﺷﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﻌﺎﻣﻼ‌ﺕ ﭘﺪﺭﺵ .
ﻣﻬﯿﺎ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ . ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ – ﭼﯿﻪ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺧﺎﻧﻮﻣﺎ ؟ ﺑﺎﻫﺎﺕ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﺩﻡ ﺩﻟﺨﻮﺭ ﺷﺪﯼ ؟
ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﺯﺑﻮﻥ ﺑﺎﻣﺰﺵ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﻠﻤﻪ ﺟﻮﺍﺑﻤﻮ ﺩﺍﺩ . ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺯﺑﻮﻧﯿﺎﺵ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ . ﺭﺍﺳﺘﯽ ﭘﻮﺷﮑﺸﻮ ﺧﻮﺩﻡ ﻋﻮﺽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ . ﻏﺬﺍﺷﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﮐﻪ ﺭﺍﺱ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﺪﯾﻢ .
- ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺩﺍﺭﻭﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻗﯿﻖ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻘﯿﺶ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺑﺪﻥ ﺑﭽﻪ ﺩﺍﺭﻩ . ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﯿﺸﻪ . ﮔﻨﺎﻩ ﺩﺍﺭﻩ !
ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﻭﺭﻭﺭﺩﯼ ﺳﺎﻟﻦ ﺍﻭﻣﺪ – ﮐﯽ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﺍﺭﻩ ؟
- ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﺵ ﻭﺍ ﻣﯿﺴﺘﻪ!
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻮﺩ . ﺳﻤﺎﻧﻪ ﯾﻪ ﻧﺴﮑﺎﻓﻪ ﺑﻬﻢ ﺑﺪﻩ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﻧﺴﮑﺎﻓﻪ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺭﻭ ﺑﯿﺎﺭﻩ  .
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﻐﻞ ﮐﻨﻪ . ﻧﺬﺍﺷﺘﻢ – ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻠﮑﯽ ﻟﻄﻔﺎ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﻐﻞ ﻧﮑﻨﯿﻦ . 
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ – ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﮕﯿﺮﻡ !؟ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤﯿﺎﺩ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﻢ !
- ﺍﻭﻻ‌ ﻣﻦ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺷﻢ . ﺩﻭﻣﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺷﻤﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﯿﺮﻭﻧﻪ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﻟﻮﺩﮔﯽ . ﺳﻮﻣﺎ ﺧﻮﺩﺗﻮﻥ ﺷﻤﺮﺩﯾﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺘﻮﻥ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩﯾﻦ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻣﺘﻔﮑﺮ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰﺩ .
ﻧﺸﺴﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﺒﻞ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻣﻦ ﻭ ﺑﻬﻢ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪ . ﺯﯾﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﺶ ﻣﻌﺬﺏ ﺷﺪﻡ . ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺗﻠﻔﻨﺶ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺗﮑﻮﻥ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻮﺭﯼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺳﻼ‌ﻡ ... ... ﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺧﻮﻧﻪ ... ﺭﻓﺘﻪ ﺧﺮﯾﺪ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻫﻨﻮﺯ ...ﻣﻬﯿﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺑﻪ . ﭘﯿﺶ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺟﺪﯾﺪﺷﻪ ... ﺑﻠﻪ ... ﺑﻠﻪ ... ﺑﻠﻪ ... ﺍﯾﻨﺠﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻣﻦ ... ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﻡ . .. ﺧﺪﺍﻧﮕﻬﺪﺍﺭ .
ﺳﻤﺎﻧﻪ ﻧﺴﮑﺎﻓﻪ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺭﻭ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺟﻠﻮﺵ . ﻣﻬﯿﺎ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﺪﺕ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺒﻨﺪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﻠﺐ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻭ ﺧﻮﺷﮑﻞ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻖ ﻧﻖ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺍﻭﻣﺪ .
ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ .
- ﻟﯿﻼ‌ ﺟﺎﻥ ﻏﺬﺍﯼ ﻣﻬﯿﺎ ﺁﻣﺎﺩﺳﺖ ؟
ﻟﯿﻼ‌ – ﺑﻠﻪ  ﺁﻣﺎﺩﺳﺖ . ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻦ ﺑﻬﺶ ﺑﺪﻡ .
- ﻧﻪ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻣﯿﺸﻢ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻬﺶ ﻏﺬﺍ ﺑﺪﻡ .
ﻟﯿﻼ‌ – ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﯼ ﺑﺸﯿﻨﻪ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ.
ﺑﺮﺩﯾﻤﺶ ﺗﻮﯼ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺧﻮﺭﯼ. ﻟﯿﻼ‌ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﺸﻮﻧﺪﺵ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻭﻟﯽ ﻣﻬﯿﺎ ﺍﺫﯾﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺸﯿﻨﻪ .
ﻟﯿﻼ‌ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﻬﯿﺎ – ﺍﯼ ﻭﺍﯼ ﺑﺸﯿﻦ ﺑﭽﻪ . ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺍﺫﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟
ﻣﻬﯿﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ .
ﻟﯿﻼ‌ ﺁﺭﻭﻡ ﺯﺩ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﺶ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺧﺎﮎ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ . ﺍﻻ‌ﻥ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺧﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺎﺩ ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﮐﺸﻪ !
ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﺍﺯﺵ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﺗﮑﻮﻧﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ – ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ . ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎﺷﻪ . ﺁﺭﻭﻡ ﺁﺭﻭﻡ .
ﮐﻤﺮﺷﻮ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺁﺭﻭﻡ ﮔﺮﻓﺖ . ﺭﻭ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ‌ ﮔﻔﺘﻢ - ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﯼ؟
ﻟﯿﻼ‌ – ﻧﻪ ﺗﻮﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ . ﮐﻼ‌ ﻣﻬﯿﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﯾﯿﺶ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺩﺍﺭﻩ .
ﺍﯼ ﺧﺪﺍ . ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﻣﺶ ﺑﻪ ﺑﻬﺪﺍﺩ ! ﻭﻟﯽ ﺍﻭﻥ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺗﻨﺸﻪ . ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ – ﺁﻗﺎﯼ ﻣﻠﮑﯽ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﻟﻄﻔﺎ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺻﺪﺍﻡ ﮐﻨﯿﻦ .
- ﭼﺸﻢ . ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺧﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﻣﯿﺬﺍﺭﻡ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﺒﻞ . ﻟﻄﻔﺎ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻮﺍﻇﺒﺶ ﺑﺎﺷﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ . ﺍﻣﮑﺎﻧﺶ ﻫﺴﺖ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺩﺳﺖ ﻫﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻬﺶ ﻧﺰﻧﻢ .
- ﺍﮔﻪ ﻻ‌ﺯﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﻧﻪ ﻟﻄﻔﺎ . ﻣﻤﻨﻮﻥ .
ﮔﺬﺍﺷﺘﻤﺶ ﺭﻭﯼ ﻣﺒﻞ ﺭﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ‌ . ﯾﻪ ﭘﺘﻮ ﻭ ﻣﻼ‌ﻓﻪ ﺗﻤﯿﺰ ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ ﮐﻤﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺮﺩﻡ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﻫﻤﻮﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ . ﺩﯾﺪﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻣﻬﯿﺎ ﻭ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﻪ .
- ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺧﺎﻥ . ﻣﻬﯿﺎﯾﯽ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﺑﻪ ﺷﻮ ﺑﺨﻮﺭﻩ .
ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻟﯿﻼ‌ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻏﺬﺍﺷﻮ ﺑﯿﺎﺭﻩ ﺑﺎﻻ‌ . ﺑﻬﺪﺍﺩ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﮔﻔﺖ – ﻭﺍﺳﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺧﻮﺭﯼ ﺟﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﻏﺬﺍ ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ .
- ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻏﺬﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﻦ ﻣﻬﯿﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ . ﺍﮔﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻡ .
ﻧﺸﻮﻧﺪﻣﺶ ﺭﻭﯼ ﻣﻼ‌ﻓﻪ ﻭ ﺗﮑﯿﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﯿﻮﻓﺘﻪ . ﻇﺮﻑ ﻏﺬﺍﺷﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺟﻠﻮﺵ ﻭ ﻗﺎﺷﻘﻮ ﺩﺍﺩﻡ ﺩﺳﺘﺶ . ﺍﻭﻝ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﺯﺩ ﺗﻮﯼ ﻇﺰﻓﺶ ﻭ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩ . ﺷﯿﻄﻮﻥ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﭼﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺯﯼ ﺩﺍﺷﺖ . ﺁﺭﻭﻡ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﮐﻪ ﻗﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ ﺗﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﺸﻮ ﺯﺩﻡ ﺗﻮﯼ ﻇﺮﻑ ﻭ ﮐﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺩﻫﻨﺶ ﺗﺎ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺖ . ﺁﺧﺮ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﮐﻠﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ . ﺗﻤﻮﻡ ﻇﺮﻑ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﻣﺎﻟﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
- ﻣﻬﯿﺎ ﺩﺍﯾﯽ ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﻭﺿﻌﯿﻪ ؟
ﺳﺮﻡ ﺭﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯿﻢ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ .
- ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ .
ﺧﻨﺪﯾﺪ  ﻭ ﮔﻔﺖ – ﻟﺒﺎﺳﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﻏﺬﺍ ﺩﺍﺩﻩ .
ﻣﻬﯿﺎ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩ ﻭ ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﻠﻤﻪ ﻧﺎ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﮔﻔﺖ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺍﻭﻣﺪ ﻃﺮﻓﺶ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺑﺒﯿﻦ ﺩﺍﯾﯽ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ ﺍﯼ . ﺧﺎﻟﻪ ﻧﺪﺍ ﻣﯿﮕﻪ ﺑﻮﺳﺖ ﻧﮑﻨﻢ .
- ﺧﺎﻟﻪ ﻧﻤﯿﮕﻪ ﺑﻮﺳﺶ ﻧﮑﻨﯿﻦ ﺩﺍﯾﯽ . ﻣﯿﮕﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﺘﻮﻥ ﮐﻪ ﺗﻤﯿﺰ ﺑﺎﺷﻪ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﻩ .
ﺻﺪﺍﯼ ﺍﺳﻔﻨﺪﯾﺎﺭ ﺧﺸﻦ ﻭ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ ﺍﻭﻣﺪ – ﺑﻬﺪﺍﺩ ﭼﻪ ﺧﺒﺮﻩ ﺍﯾﻨﺠﺎ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ – ﺳﻼ‌ﻡ ﭘﺪﺭ . ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯿﻦ .
ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺷﮑﻢ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻧﻔﺮﺗﻢ ﺭﻭ ﭘﻨﻬﻮﻥ ﮐﺮﺩﻡ – ﺳﻼ‌ﻡ .
ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺸﮑﻮﮎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺷﻤﺎ ؟
- ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﻬﯿﺎ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﺁﻫﺎﻥ ﭘﺲ ﺗﻮ ﻫﻤﻮﻧﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﺕ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰﺩﻡ .
ﺳﮑﻮﺕ ﻣﻨﻮ ﮐﻪ ﺩﯾﺪ ﮔﻔﺖ – ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺭﻭ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﯽ ؟!
- ﺗﺎ ﺣﺪﯼ ﺁﺷﻨﺎﻡ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭘﺲ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺧﻮﺭﯼ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺟﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩ .
- ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻡ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺎﻡ ﺗﻮﯼ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﻡ .
-ﺣﺘﻤﺎ.
ﻟﺒﺎﺳﺎﯼ ﻣﻬﯿﺎ ﺭﻭ ﻋﻮﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻤﯿﺰﺵ ﮐﺮﺩﻡ . ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﻢ ﺗﻮﯼ ﺗﻔﮑﺮ ﻋﻤﯿﻘﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﺭﻭ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ . ﺳﺎﻋﺖ 8 ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻻ‌ﺧﺮﻩ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺍﻭﻣﺪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻼ‌ﻡ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﭘﺮﺳﯽ ﮔﻔﺖ – ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ . ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺮﻡ ﻭﻟﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺩﯾﺮ ﺷﺪ .
- ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ .
ﺑﻬﺎﺭﻩ – ﻣﻬﯿﺎ ﮐﻪ ﺍﺫﯾﺖ ﻧﮑﺮﺩ ؟
- ﺩﺧﺘﺮﺗﻮﻥ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺷﯿﺮﯾﻨﻪ . ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﺯﺵ ﺳﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﻢ .
ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺷﻨﯿﺪﻡ ﯾﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺷﮑﻨﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ . ﻗﻀﯿﻪ ﭼﯽ ﺑﻮﺩﻩ .
- ﺧﺒﺮ ﮔﺰﺍﺭﯾﺘﻮﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺮﺍﺗﻮﻥ ؟
ﺑﺎﺯﻡ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﭼﺮﺍ ﮔﻔﺘﻪ . ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ ﻧﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺧﻮﺷﺶ ﺍﻭﻣﺪﻩ .
- ﻧﺘﺮﺱ ﺑﻮﺩﻧﻢ؟
ﺑﻬﺎﺭﻩ – ﺁﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﺵ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﯼ ﻭ ﮔﻔﺘﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪﯼ ﻭ ﺍﺻﻼ‌ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻧﮑﺮﺩﯼ.
- ﺧﻮﺏ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺧﻮﺩﯼ ﺍﺯ ﻫﯿﺸﮑﯽ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ .
ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺍﻭﻣﻤﻤﻤﻢ . ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺗﺰ ﻫﺎﯼ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺩﺍﺭﯼ. ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﻤﻮﻧﯽ . ﭘﺲ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﺪﺭﻡ ﻧﺘﺮﺱ .
ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰﺩﻡ . ﺷﺎﻡ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺁَﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺎﻡ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ .
ﻣﻠﮑﯽ ﻣﺘﻔﮑﺮ ﭘﺸﺖ ﯾﻪ ﻣﯿﺰ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ  ﻗﻬﻮﻩ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪ . ﺭﻓﺘﻢ ﺟﻠﻮ . ﺗﻌﺎﺭﻓﻢ ﮐﺮﺩ ﺑﺸﯿﻨﻢ . ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﻭﯼ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺒﻞ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻭﻟﻮ ﺷﺪﻡ . ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﺗﺮﺱ ﺑﻮﺩ ﯾﻪ ﻧﻔﺮﺕ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺸﺘﻢ ﺭﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ . ﺍﯼ ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻠﮑﯽ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﺩﻣﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻮﺩ ﺧﻮﺩﺕ ﺗﺒﺎﻩ ﮐﻨﯽ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﺍﺳﻤﺖ ﭼﯿﻪ ؟
- ﻧﺪﺍ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺘﻪ ؟
- 23 ﺳﺎﻟﻤﻪ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭼﻘﺪﺭ ﺳﻮﺍﺩ ﺩﺍﺭﯼ؟
- ﺩﺍﺷﻨﺠﻮ ﺍﻡ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭼﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﯼ ؟
- ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﯽ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭼﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻠﺪﯼ ؟
- ﻫﯿﭽﯽ !
ﺟﺎﺧﻮﺭﺩ . ﻭﻟﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ – ﭘﺲ ﭼﻪ ﻃﻮﺭ ﺍﻭﻣﺪﯼ ﺍﯾﻨﺠﺎ ؟
- ﺗﻘﺪﯾﺮ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﺍﺭﯼ؟
- ﻧﺪﺍﺭﻡ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭘﺪﺭﺕ ﭼﯿﮑﺎﺭﺳﺖ ؟
- ﺗﻮ ﮐﺎﺭﺧﻮﻧﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﻣﯿﮑﺮﺩ ؟
- ﺑﻠﻪ ﭼﻮﻥ ﻓﻮﺕ ﺷﺪﻩ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺍﺭﯼ؟
 - ﺧﯿﺮ . ﺍﻭﻧﻢ ﺗﻮ ﺑﭽﮕﯿﻢ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭘﺲ ﺑﺎ ﮐﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟
- ﺑﺎ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺍﻡ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﺩﻭﺗﺎ ﺯﻥ ﺗﻮﯼ ﯾﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ! ﻧﻤﯿﺘﺮﺳﯽ؟
- ﻧﻪ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﺩﺯﺩ ﺑﺰﻧﻪ ﭼﯽ ؟
ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﺧﻮﻧﻤﻮﻥ ﺩﺯﺩ ﮔﯿﺮ ﺩﺍﺭﻩ . ﮐﻪ ﺟﻠﻮﯼ ﺯﺑﻮﻧﻤﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ – ﻧﻤﯿﺰﻧﻪ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ .
- ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻭ ﺍﻋﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﻫﻤﻮﻥ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﺮﺍﻡ ﺭﺥ ﻣﯽ ﺩﻩ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭼﺮﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﯼ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﻣﻬﯿﺎ ﺑﺸﯽ؟
- ﺍﻭﻟﯿﺶ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﯾﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻪ ﻣﻬﯿﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﻢ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﻣﮕﻪ ﻣﻮﺵ ﺁﺯﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻫﻪ ؟
- ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻧﺸﻪ . ﻣﻦ ﻧﻪ ﺁﺩﻣﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﻮﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻡ ﺭﻭﺵ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﮐﻨﻢ ﻧﻪ ﺩﮐﺘﺮﻡ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻣﻮ ﺭﻭﺵ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﻢ ! ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺭﻓﺘﺎﺭﺍﺷﻮ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻨﻢ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﭘﺲ ﻋﻠﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﯽ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﯽ ﻫﻤﯿﻨﻪ .
- ﻣﻦ ﺣﻘﻮﻗﻤﻮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻡ . ﻣﻬﯿﺎ ﻭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﻘﻮﻗﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ .
ﻣﻠﮑﯽ- ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪﻩ .
- ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻬﯿﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﺑﺸﯿﻨﻪ . ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺟﺎﺵ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﺑﺸﻮﻧﻤﺶ.ﭼﻮﻥ ﺍﻭﻥ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻭﺍﺳﻪ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﺑﺸﯿﻨﻪ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺳﻔﺘﻪ . ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﻨﯿﻦ ؟
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻡ ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﺯﻭﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ – ﻣﻮﺍﻓﻘﻢ .
-  ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻏﺬﺍﺵ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﻏﺬﺍﯾﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻩ ﻟﻤﺲ ﮐﻨﻪ . ﺍﯾﻦ ﯾﻪ ﺣﺲ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻣﯽ ﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﻏﺬﺍﯾﯽ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻩ ﺳﺎﻟﻤﻪ .
ﻣﻠﮑﯽ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ – ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎﺩ ﺣﺮﻓﺎﯼ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﯿﺮﺍﻩ ﻧﯿﺴﺖ . ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﻣﻮﻧﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ .
-ﻣﻤﻨﻮﻥ.
ﻣﻠﮑﯽ – ﺳﻮﺍﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ؟
- ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﻬﯿﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﮐﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ ؟
ﻣﻠﮑﯽ – ﺑﺎ ﻣﻦ ﻭ ﺍﮔﻪ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺑﻬﺪﺍﺩ .
- ﭘﺲ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﭼﯽ ؟
ﻣﻠﮑﯽ – ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﯿﺴﺖ .
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮐﻤﯽ ﺳﮑﻮﺕ ﮔﻔﺘﻢ - ﺍﮔﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻦ ﺑﺮﻡ .
ﻣﻠﮑﯽ – ﻧﻪ . ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﯽ.
- ﻣﻤﻨﻮﻥ .
ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭﻟﯽ ﺗﻤﻮﻡ ﺭﺍﻩ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻧﮕﺎﻫﺸﻮ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ .
ﺳﻪ ﺟﻔﺖ ﭼﺸﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﻮﺩﻥ . ﺑﻬﺪﺍﺩ ، ﺑﻬﺎﺭﻩ ﻭ ﺳﻤﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﺎﯼ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ .

ادامه رو فردا میذارم
↖↯↯ﺳﻌــــﯽ ﻧﮑــــــﻦ ﻣـــــــــﻨﻮ ﺩﻭﺭ ﺑﺰﻧﯽ…
ﺧﯿــــــــــــﻠﯽ ﻫﺎ ﭘﯿﺶ ✘ﻣـــــــــــﻦ✘
ﺩﻭﺭﻩ ﺩﯾـــــﺪﻥ..↯↯⇧⇩
↙↯↯ﮔــﻔﺘﻢ ﺩﺭﺟــﺮﯾﺎﻥ ﺑﺎﺷــﯽ..!!✘✘✘
پاسخ


[-]
به اشتراک گذاری/بوکمارک (نمایش همه)
google Facebook cloob Twitter
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید یا ثبت نام کنید
شما جهت ارسال نظر در مطلب نیازمند عضویت در این انجمن هستید
ایجاد حساب کاربری
ساخت یک حساب کاربری شخصی در انجمن ما. این کار بسیار آسان است!
یا
ورود
از قبل حساب کاربری دارید? از اینجا وارد شوید.

پیام‌های داخل این موضوع
RE: رمان[انتقام شیرین] - AsAsma ark - 03-08-2022، 10:37

موضوعات مرتبط با این موضوع...
  رمان راغب | به قلبم بانوی نقابدار (زمان آنلاین دز حال تایپ)
Heart رمان خیانت به عشق (غم انگیز گریه دار هیجانی)
Rainbow یه رمان خیلی قشنگ.نخونی نصف عمرت فناست
  رمان عشق من ، عشق تو (عاشقانه ، معرکه) به قلم: خودم
  رمان عاشقانه ( کراش من توی دانشگاه یه دختر ترسناکه) به قلم خودم. پارت پایانی.
Windows تلخ و شیرین
  رمان عاشقشم؟
  رمان تلخ و شیرین
  رمان فوق‌العاده ترسناک «فرزند ابلیس» | نوشته‌ی خودم
  رمان تمنا برای نفس کشیدن

پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان