رمان من خوش شانس ترینم -ارمی ها بیاین-BTS

[LUGAN]

از خوشحالی نمیدونستم چیکار کنم.
زنگ زدم به پارسا.(با همون دستای کفی)
دستامو مالیدم به لباسم تا کفاش بره.
پارسا-افتاب از کدوم ور در اومده تو بهم زنگ زدی؟
با همون لحن گریونم بهش گفتم-پارسا خبرا رو شنیدی؟
پارسا-یا خدا اوا چی شده؟چرا گریه میکنی؟نه خبری نشنیدم تازه رسیدم مغازه پیش عموم دارم کار میکنم.
من-پارسا هیچی نشده ولی فقط به این چیزی که میگم گوش کن.
من-پارسا بی تی اس میخواد بیاد ایران.
پارسا-چی نشنیدم؟
من-بی تی اس میخواد بیاد ایرانننننننن!
پارسا-اوا ببین من حوصله شوخی ندارم الانم باید برم کمک عموم.
من-پارسای خر دارم جدی میگم.تو اخبار گفتن.
پارسا-راست میگی؟ وای باورم نمیشه.وای خدا به عموم میگم هر چی خنزر پنزره برداره بیاره
وای اوا الان نمیتونم باهات حرف بزنم.


قطع کرد.بیچاره الان سکته میکنه.
من-دخترا بیاین باید بلیط بگیریم.تو اولین ردیف.
لب تابم رو باز کردم.رفتم تو سایتی که گفته بودن.تمام پولی که داشتم و برای نشستن تو ردیف اول کنسرت خرج کردم.دخترا هم همینطور.البته می ارزید.اینطوری میتونستیم تو فن ساین هم بریم.

گوشیم رو باز کردم.اینترنت و اینستاگرام داشت میترکید از این خبر..

۱ ماه بعد -یک روز قبل از کنسرت

با صدای الارم گوشیم بیدار شدم و پریدم تو دستشویی.از خوشحالی نمیدونستم چیکار کنم.باز خوبه فردا کنسرته.
اماده شدم و رفتم تو ماشین.وسط راه پشت چراغ قرمز توجهم به یه ون سیاه که انگار از فرودگاه اومده بود جلب شد.۱۰ نفر توش بودن.۷ نفرشون با ماسک سیاه بودن و نمیشد دیدشون.۳ نفر دیگه هم به نظر میومد چینی،کره ای یا ژاپنی چیزی باشن.
من-نکنه خودشونن؟
با چشمای اندازه هندونه زل زدم بهشون.
با صدای بوق ماشین عقبی به خودم اومدم و رفتم سمت دانشگاه.
خیلی فکرم درگیر بود.


انچه خواهید خواند:
فقط امیدوار بودم که پیشنهادمو قبول کنن.اینطوری به نفع کتابی که با فاطمه داشتیم مینوشتیم هم میشد.