رمان طنز و عاشقانه مخاطب خاص

[LUGAN]

غذامون رو خوردیم و رفتیم سوار اتوبوس شدیم.و باید پیش اروین عنتر بشینم.
وای خدایا !فردا چند ساعت تو راهیم.من چجوری پیشش بشینم اخه.
نشستم رو صندلی.
اروین هنوز سوار اتوبوس نشده بود.یه دختر که به نظر میومد یکی از دانشجو های ارمانه اومد سمتم.
دختره-خانم خانما بلند شو میخوام کنار عشقم بشینم!
اعتراف میکنم یکمکی که نه ...خیلی حسودیم شد.ولی چرا؟تو داری به یه عنتر حسودی میکنی؟
من-دخترجون قربون دستت!بیا بشین سر جای من که دیگه حوصلشو ندارم.
خندید .رفت سر جام نشست.خوشحال و خندون به سمت بچه ها رفتم.
پریا-خوب خب!اوا خانم !خوب لاو میترکونی با استاد!
یکی زدم پس کلش .
اروین اومد تو اتوبوس.سریع ریفتم پایین صندلی تا منو نبینه.
صدای قدماش که به ما نزدیک میشد میومد.
بالا سرم واایساده بود.
اروین-برو بشین!
دیگه چیزی نگفتم و رفتم اونجا نشستم.
اومد کنارم نشست.چه عطر خوشبویی داشت!تلخ نبود ولی اونقد خوشبو بود که بازم ادم مست میشد.
تا خود هتل حرف نزدیف با هم.



در سوییت رو باز کردم و خودمو پرت کردم تو.پریا هم از من خسته تر.
قرار شد ساعت ۶ پایین تو لابی هتل باشیم.
لباسامو کندم و پریدم رو تخت.

ساعت گوشیم زنگ خورد.ساعت ۵
پاشدم و پریا روبیدار کردم.
وسایلامون رو جمع کردیم.