امتیاز موضوع:
  • 1 رأی - میانگین امتیازات: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

رمان نیما

#3
ﭼﻨﺪ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﺧﻼ‌ﻑ ﻗﺒﻞ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺸﮑﯽ ﺑﺎ ﺭﮔﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﯾﻢ .ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮﺩ . ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﭘﯽ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﭘﺪﺭﺵ ﺷﺪﻡ . 
ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺭﻓﺖ ﻣﻨﻢ ﺍﺭﻭﻡ ﺿﺮﺑﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺯﺩﻡ . ﺻﺪﺍﯾﯽ ﻧﯿﻮﻣﺪ . ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻭ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺎﺯﻡ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪﻡ . ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﮔﯿﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﺎ ﺑﺮﻡ ﺗﻮ ﯾﺎ ﻧﺮﻡ .
ﺳﺮﯾﻊ ﺩﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻋﻘﺐ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﯾﻪ ﺳﻄﻞ ﺍﺏ ﯾﺦ ﺭﻭ ﺳﺮﻡ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪ ﺷﮑﻪ ﺷﺪﻡ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﺗﻮ ﺩﻫﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ . 
ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﺭﯾﺰﯼ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ .
ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮﺩ . ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﻗﺎﯾﻢ ﺑﺎﺷﮏ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻪ . 
ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺸﻨﻮﻩ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﯽ؟ ﺑﺎﺷﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﻟﯽ ﯾﻪ ﺷﺮﻁ ﺩﺍﺭﻩ .
ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺭﯾﺰﯼ ﮔﻔﺖ: ﭼﻪ ﺷﺮﻃﯽ؟ 
ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﮔﻪ ﺗﻮ ﺩﻩ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﭘﯿﺪﺍﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺕ ﺑﺸﻢ . 
ﮔﻔﺖ : ﺑﺸﻤﺎﺭ. 
ﮔﻔﺘﻢ ﭼﺸﻢ. ﯾﮏ 
ﺩﺭ ﮐﻤﺪﻭ ﮐﻪ ﻧﺼﻔﺶ ﺳﯿﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺼﻔﺶ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩ .
_ﺩﻭ....ﺯﯾﺮ ﻣﯿﺰ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ 
_ﺳﻪ ... ﺯﯾﺮ ﺗﺨﺘﺸﻮ ﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩ .
_ﭼﻬﺎﺭ .... ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﺠﺎ ﺭﻭ ﺑﮕﺮﺩﻡ .
_ ﭘﻨﺞ.... ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺭﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﺭﻭﺵ ﺩﺭ ﮐﻤﺪ ﺑﺎﻻ‌ﯾﯽ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ .ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺒﻮﺩ .
_ﺷﺶ.... ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯿﺮﻓﺖ . ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺯﺑﻞ ﺑﺎﺷﻪ .

_ﻫﻔﺖ...ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﻄﻮﻧﮏ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﺑﺎﺷﻪ ؟
_ﻫﺸﺖ....ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﻮﺩ ...
_ﻧﻪ.... ﺩﻭﯾﯿﺪﻡ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺳﺮﻣﻮ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﯾﺪﻣﺶ ..
_ﺩﻩ... ﺩﺍﺩ ﺯﺩﻡ ﺩﯾﺪﻣﺖ ... ﺩﯾﺪﻣﺖ ...
ﭘﺴﺮﯼ ﺣﺪﻭﺩﺍ ﻧﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺑﻠﻮﻧﺪ ﻭ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﺑﺮﻑ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺩﺭﯾﺎ ﺟﯿﻐﯽ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺷﺎﺩﯼ ﻭﻫﯿﺠﺎﻥ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺎﯼ ﻣﻨﻮ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﺗﺎ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻡ ﺑﺸﯽ .
ﻭﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺷﯿﻄﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺳﺒﮑﺒﺎﻝ ﺭﻭ ﺗﯿﻐﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﻃﺎﻗﭽﻪ ﺑﺎﺭﯾﮑﯽ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺎﺭﯾﭻ ﺩﻭﺭ ﺗﺎ ﺩﻭﺭ ﻋﻤﺎﺭﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺮﻓﺖ . 
ﻫﻮﺍ ﻫﻢ ﺍﺑﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺩ ﺑﺪﯼ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻭﺯﯾﺪﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺩﺍﺩ ﺯﺩﻡ ﻣﺎﻧﯽ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺏ ﺑﺮﮔﺮﺩ ... ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻣﯿﺎﻓﺘﯽ ﺩﺳﺘﻮ ﭘﺎﺕ ﻣﯿﺸﮑﻨﻪ ﻫﺎ...
ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻧﺘﺮﺱ ﻣﻦ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯾﻢ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﻣﻨﻮ ﺑﮕﯿﺮﯼ ﺍﯾﻨﻮ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺳﺮﻋﺘﺸﻮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺮﺩ . 
ﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﯽ ﮐﺮﺩﻣﺎ . ﺍﮔﻪ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﮔﻨﺪﻩ ﺩﻣﺎﻏﺸﻮ ﭼﯽ ﺑﺪﺍﺩﻡ ..
ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﮔﻔﺘﻤﻮ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻ‌ ﺟﺮﺍﺕ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻨﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ . 
ﭼﺴﺒﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﺍﺭﻭﻡ ﺍﺭﻭﻡ ﭘﺎﻣﻮ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺟﻠﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﻨﺪﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻋﯿﻦ ﺣﻠﺰﻭﻥ ﻣﯿﺨﺰﯾﺪﻡ ﺟﻠﻮ .
ﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﻭﺿﻊ ﺩﯾﺪ ﺯﺩ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺍﺭﻩ ﺑﯿﺎ ...ﺍﻭﻥ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﻗﺒﻠﯿﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻻ‌ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺷﮑﺴﺖ . 
ﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﮔﯿﺮ ﭼﻪ ﺟﻮﻧﻮﺭﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﺲ ﻗﺎﺗﻠﻢ ﺑﻮﺩ . 

ﺩﯾﮕﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻭﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﺎﺭﻭﻧﯽ .
ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﻼ‌ﻩ ﮔﯿﺴﻤﻮ ﺑﺎﺩ ﻧﺒﺮﻩ ﮐﻼ‌ﻩ ﺳﻮﯾﺸﺮﺗﻤﻮ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺭﻭ ﺳﺮﻡ ﻭ ﺑﻨﺪﺷﻮ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻢ .
ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﻭﺭﺩﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺪ ﺟﻮﺭﯼ ﺩﺭﺩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰﯼ ﮐﺮﺩ .
ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺭﻭ ﺍﯾﻦ ﻟﺒﻪ ﻧﺎﺯﮎ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺮﻓﺖ . 
ﻫﺮﺍﺯ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺖ ﺑﺒﯿﻨﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻭﺿﻌﯿﻢ ....
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﺪ ﺑﻬﺶ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻡ ﺑﺎﺯﻡ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﮔﻪ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ ﻣﻨﻮ ﺑﮕﯿﺮﯼ 
ﺗﻤﺎﻡ ﻫﯿﮑﻠﺶ ﺧﯿﺶ ﺍﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻋﯿﻦ ﺧﯿﺎﻟﺸﻢ ﻧﺒﻮﺩ ...
ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻢ . ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﮕﯿﺮﻣﺶ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﭘﺎﺵ ﻟﯿﺰ ﺧﻮﺭﺩ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻮﺩ ﭘﺮﺕ ﺷﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ.
.ﺑﺎ ﯾﻪ ﺩﺳﺖ ﺣﻔﺎﻅ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍ ﯼ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﻤﻮ ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭ ﮐﻤﺮﺵ ﻭ ﺑﯿﻦ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺍﺳﻤﻮﻥ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ . 
ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺭﻧﮕﺶ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﮔﺸﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﻭ ﻫﯽ ﻣﯿﮕﻔﺖ : 
ﻧﺬﺍﺭ ﺑﯿﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺧﺪﺍ ... ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ ..
ﻗﻮﻝ ﻣﯿﺪﻡ ﺑﺬﺍﺭﻡ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻡ ﺑﺸﯽ ...ﻓﻘﻂ ﻧﺬﺍﺭ ﺑﯿﻔﺘﻢ .. ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ 
ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻔﺘﻢ ﻣﻨﻮ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﮕﯿﺮ ...
ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﮑﺸﻤﺶ ﺑﺎﻻ‌ ﺍﻣﺎ ﻣﺎﻧﯽ ﺳﻨﮕﯿﻨﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ .ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯﺵ ﺧﻮﻥ ﻣﯿﻮﻣﺪﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﺴﻮﺧﺖ ﺑﺎﺭﻭﻧﻢ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺳﯿﻠﯽ ﻣﯿﺰﺩ . ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﯿﮑﺮﺩ . ﺧﺪﺍﯾﺎ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ .
ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻣﺜﻞ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺖ .ﻫﻤﻪ ﻗﺪﺭﺗﻤﻮ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻣﻮﮐﻪ ﺍﻭﻧﻮ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﮑﺸﻢ ﺑﺎﻻ‌ ... ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﮔﻔﺘﻢ ﯾﺎ ﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺧﺨﺨﺨﺨﺪﺩﺩﺩﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍ ﺍﺍﺍﺍ ﻭ ﺍﻭﻧﻮ ﻫﻤﻪ ﻗﺪﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺑﺎﻻ‌ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢ .
ﻫﺮﺩﻭﻣﻮﺑﯽ ﺭﻣﻖ ﺭﻭ ﺍﻭﻥ ﻃﺎﻗﭽﻪ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﭘﺎﺭﺱ ﺗﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺭﺳﯿﺪ . ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﭼﺘﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺎﺯﯼ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ...ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺑﯿﺎ ﮐﻤﮑﻤﻮﻥ ﮐﻦ .
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺭﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﺭﻭ ﻧﺪﯾﺪ .
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﺮﻩ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ : ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﻣﮕﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺑﯿﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻻ‌ ﻫﻤﻮﻥ ﺟﺎﯼ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ....
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻟﺤﻈﻬﺎﯼ ﺳﺮﺷﻮ ﺑﺎﻻ‌ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺩﯾﺪ . 
ﺧﻮﻧﺴﺮﺩ ﮔﻔﺖ : ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ﺍﻗﺎ ﺍﻻ‌ﻥ ﺍﺣﻤﺪﻭ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻢ ﺑﯿﺎﺩ . ﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺭﻓﺖ .
ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻍ ﻧﺮﺩﺑﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﺍﻭﻣﺪ . ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﺎﻧﯽ ﺭﻭ ﺍﺯ ﻧﺮﺩﺑﻮﻥ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺍﻗﺎﯼ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﻫﯿﺒﺖ ﻭ ﺻﻼ‌ﺑﺖ ﺳﺮﺍﺳﯿﻤﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻤﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﻭﺍﺩﻭﺍﺭﺩﻡ ﭼﺘﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﯿﺪﻭﯾﺪ .
ﺩﺳﺘﻢ ﺯﯾﺮ ﺧﻮﻥ ﺑﻮﺩ ﭼﺸﺎﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻤﯿﺪﯾﺪ ﻗﺪﻡ ﺭﻭ ﻧﺮﺩﺑﻮﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻣﺎﻧﯽ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﮔﺮﯾﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻭﻧﻮ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩ .
ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭘﺎﻡ ﺍﺯ ﺭﻭ ﻧﺮﺩﺑﻮﻥ ﻟﯿﺰ ﺧﻮﺭﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﯿﮑﻨﻢ . ﯾﺎﺩﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﻗﺒﻠﯿﺸﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻻ‌ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺳﻮﺧﺖ .
ﮐﺎﺵ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻣﯿﮕﺬﺷﺖ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻭﺭﻭﺟﮏ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯿﺸﺪﻡ . 
ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﻭﻧﻢ ﺑﯽ ﻣﺤﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻭ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﻭﺑﻼ‌ﺧﺮﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ 
ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺭﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻡ ﻭﻣﺤﮑﻢ ﺍﻗﺎﯼ ﺑﻬﺪﺍﺩ . 

ﺻﺪﺍﯼ ﭘﺮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﺸﻮ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ : ﺍﻗﺎﯼ ﻭﺣﺪﺍﻧﯽ ﭼﺸﻤﺎﺗﻮﻧﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﯿﺪ ....ﺍﻗﺎﯼ ﻭﺣﺪﺍﻧﯽ .... ﺍﺩﻭﺍﺭﺩ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻥ ﺍﺭﮊﺍﻧﺲ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﺪﻭ .
ﺗﺎ ﺍﺳﻢ ﺍﺭﮊﺍﻧﺲ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﺎ ﺯﻭﺭ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﮔﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﻟﻮﻣﯿﺮﻓﺘﻢ. 
ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺭﺷﺘﻪ ﻫﺎﻡ ﭘﻤﺒﻪ ﻣﯿﺸﺪ . 
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺿﻌﯿﻔﯽ ﮔﻔﺘﻢ : ﻧﻪ...ﺍﻭﺭﮊﺍﻧﺲ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩ ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ 
ﻭ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺑﯿﺎﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺣﺎﻟﺘﻮﻥ ﺧﻮﺑﻪ ﺍﻗﺎﯼ ﻭﺣﺪﺍﻧﯽ ؟
ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺭﻭ ﭘﺎﻡ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ :ﺑﻠﻪ ...ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺗﻌﺎﺩﻟﻢ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻮﺩ ﺑﯿﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺟﺜﻪ ﮐﻮﭼﯿﮑﺶ ﻣﻨﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﮔﻔﺖ: ﺑﺎﺑﺎ ﺩﺳﺘﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺯﺧﻤﺸﻮ ﺑﺒﻨﺪﯾﻢ . 
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻻ‌ﻥ ﻣﯿﮕﻢ ﯾﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﺒﯿﻨﺘﺶ .
ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺍﺳﻢ ﺩﮐﺘﺮ ﺑﺎﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻡ ...
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﮔﻔﺖ : ﻣﮕﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﻗﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯﺕ ﺭﻓﺘﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﺑﺒﯿﻨﺘﺖ. 
ﺑﺎﮐﻤﮏ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﺎﻧﯽ ﺭﻭﻓﺘﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺗﺨﺖ ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﻣﺸﮑﯽ ﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻡ . ﻫﺮﮐﯽ ﻭﺍﺳﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﻓﺖ .ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪﻣﻮ ﻣﺎﻧﯽ . ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﯾﻢ ﮔﻔﺘﻢ : ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﻄﻮﻧﯿﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮑﺮﺩ ﻧﻪ؟
ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﭽﮕﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮔﻔﺖ : ﺍﯾﻦ ﻋﺎﺩﯼ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭﻣﻪ .
ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﺲ ﺧﺪﺍ ﻏﯿﺮﻋﺎﺩﯾﺶ ﺑﺨﯿﺮ ﮐﻨﻪ

ﯾﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﺍﻭﻣﺪ ﺟﻠﻮ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﯼ ﺧﻮﺵ ﺣﺎﻟﺘﺶ ﮔﻮﻧﻤﻮ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﮐﻮﭼﯿﮑﺶ ﮔﺮﻩ ﮐﻼ‌ﻫﻤﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﮐﻼ‌ﮔﯿﺴﻤﻮ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩﻥ .
ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻭ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ ﺑﻮﯼ ﻣﺎﻣﺎﻧﻤﻮ ﻣﯿﺪﯼ . ﺣﺘﯽ ﻣﺜﻞ ﺍﻭﻥ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮﺩﯼ .
ﮐﻤﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ ﻧﮑﻨﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﮔﻔﺘﻢ : ﺧﻮﺏ ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺘﺮﺳﻦ ﻫﻤﯿﻨﺠﻮﺭﯼ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﺭﻭ ﺑﻐﻞ ﻣﯿﮑﻨﻦ .
ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﻔﺖ : ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻏﯿﺮ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻭ ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺑﻐﻞ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺣﺘﯽ ﺑﺎﺑﺎﻡ .
ﮐﻤﯽ ﺧﯿﺎﻟﻢ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ ﻭﮔﻔﺘﻢ : ﻣﺮﺩﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻏﺮﻭﺭﺷﻮﻥ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻦ.
ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮﯼ ﮔﻔﺖ : ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﯿﻪ ﻣﺮﺩﺍ ﻧﯿﺴﺘﯽ؟
ﺧﺎﮎ ﺗﻮ ﺳﺮﻡ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﻟﻮ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺟﻮﺍﺑﺸﻮ ﺑﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻗﺎﯼ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺮﺩﯼ ﻣﯿﺎﻧﺴﺎﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ . ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮﺩ ﺩﮐﺘﺮ ﺧﻮﺍﻧﻮﺍﺩﮔﯿﺸﻮﻧﻪ . 
ﭘﯿﺮﺭﻣﺮﺩ ﺳﺮﯾﻊ ﮐﯿﻔﺸﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻭ ﺍﻭﻣﺪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ . ﺳﻼ‌ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻣﻤﯽ ﺟﻮﺍﺑﻤﻮ ﺩﺍﺩ .
ﮔﻮﺷﯽ ﻣﻌﺎﯾﻨﺸﻮ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﻟﺒﺎﺱ ﺭﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ . ﻧﺒﻀﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻌﺪ 
ﺑﺎﻧﺪﺍﮊﺧﻮﻧﯽ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﯿﺮﯾﻞ ﺯﺧﻤﻢ ﮐﺮﺩ . 
ﺍﻣﭙﻮﻟﯽ ﺍﺯ ﮐﯿﻔﺶ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ ﻭ ﻫﻮﺍﮔﯿﺮﯼ ﮐﺮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺰﻧﻪ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻊ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻣﻮﮔﻔﺘﻢ : ﺩﮐﺘﺮ ﺍﻣﭙﻮﻝ ﻧﻪ.
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻧﮕﻮ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻣﭙﻮﻝ ﻣﯿﺘﺮﺳﯽ .
ﮔﻔﺘﻢ : ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺍﺯﺵ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ ﺍﻣﭙﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ .
ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﺧﻨﺪﯾﺪ ....ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮﯼ ﺭﻭ ﻟﺒﺎﯼ ﺍﻗﺎﯼ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺑﻮﺩ .
ﺩﮐﺘﺮ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﻣﭙﻮﻝ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺰﻧﻪ ﻭ ﻫﯽ ﻣﯿﮕﻔﺖ :ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺍﯾﻨﻮ ﻧﺰﻧﯽ ﺍﺧﻪ ﺳﮓ ﮔﺎﺯﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﺰﺍﺯ ﺑﮕﯿﺮﯼ .
ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﮐﻪ ﺍﺭﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺰﻧﯽ ﻣﺎﻧﯽ ﺍﻭﻣﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﺭﻭ ﺳﯿﻨﻢ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﮔﻔﺖ: ﺑﺰﻥ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﻤﺶ.
ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻼ‌ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺣﻮﺍﺱ ﻣﻨﻮ ﭘﺮﺕ ﮐﻨﻪ ﮔﻔﺖ: ﺍﺳﻤﺖ ﭼﯿﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ؟
ﺍﺯ ﻟﺤﻨﺶ ﺧﻨﺪﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﻧﯿﻤﺎ 
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﺶ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ. 
ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﯿﻦ ﺳﻮﺯﺵ ﺷﺪﯾﺪﯼ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﺣﺲ ﮐﺮﺩﻡ . ﺍﺥ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺩﺭﺩﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﭙﻮﻝ .ﺍﺯ ﺑﭽﮕﯽ ﺍﺯﺵ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮﺩﻡ .

ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﻋﯿﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺰﻧﻢ ﺯﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ .
ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ ﻣﺎﻧﯽ ﺧﻨﺪﻭﻥ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺟﺴﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﻡ ﭘﺮﯾﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺩﯾﺪﯼ ﺩﺭﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻧﯿﻤﺎﯾﯽ. 
ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺍﻭﻣﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﺭﻩ ﺍﺻﻼ‌ ﺩﺭﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ.
ﺩﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﺷﮑﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺍﺯ ﺳﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻌﯿﺪ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺣﺎﻻ‌ ﺍﻭﻥ ﺩﺳﺘﺘﻮ ﺑﺪﻩ ﻓﺸﺎﺭﺗﻮ ﺑﮕﯿﺮﻡ . 
ﺷﮑﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ . ﭼﺸﺎﯼ ﺍﺑﯿﺶ ﺑﺮﻕ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻣﯿﺰﺩ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻮﺫﯼ ﮔﻔﺖ: ﺩﯾﺪﯼ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮﺩﯼ .
ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻪ ﭼﺎﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﮔﻔﺘﻢ : ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻧﺬﺍﺭ ﭘﺪﺭﺕ ﺑﻔﻬﻤﻪ . ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺍﻻ‌ﻥ ﺑﯽ ﺳﺮﻭ ﺻﺪﺍ ﻣﯿﺮﻡ .
ﻣﺎﻧﯽ ﺍﻭﻣﺪ ﺟﻠﻮ ﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﻟﺤﻦ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ: ﻧﻤﯿﺰﺍﺭﻡ ﺑﺮﯼ ﻣﮕﻪ ﺷﺮﻃﻤﻮﻥ ﯾﺎﺩﺕ ﺭﻓﺖ؟ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ...ﺑﺨﺪﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯿﮕﻢ . 
ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ : ﭼﯿﻮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺑﻔﻬﻤﻪ؟
ﺳﺮﻣﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭ ﺍﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢ : ﮐﻪ ﻣﻦ ﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮﻡ .
ﺩﮐﺘﺮ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻭ ﮔﻔﺖ: ﻋﺠﺐ ﭘﺲ ﺑﮕﻮ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺗﯿﭗ ﭘﺴﺮﻭﻧﻪ ﺭﻭ ﺯﺩﯼ. ﻭﺍﺳﻪ ﺍﮔﻬﯽ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯼ؟
ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﮔﻮﺷﻪ ﮐﺖ ﺩﮐﺘﺮ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﯿﮕﻔﺖ: ﺍﻗﺎ ﮐﯿﻮﺍﻧﯽ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻮ ... ﺑﺰﺍﺭ ﻧﯿﻤﺎﯾﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻡ ﺑﻤﻮﻧﻪ .
ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﻟﺘﻤﺎﺳﺎﯼ ﻣﺎﻧﯽ ﮐﺒﺎﺏ ﺷﺪ ﺑﺒﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﯾﻪ ﺍﻏﻮﺵ ﭘﺮ ﻣﻬﺮ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻭ ﺗﻤﻨﺎ ﻣﯿﮑﺮﺩ . 
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﭘﺮ ﻣﻬﺮﯼ ﺭﻭ ﺳﺮ ﻣﺎﻧﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﻣﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯿﮕﻢ ...ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺕ ﻧﻔﻬﻤﻪ ﺩﯾﺮ ﯾﺎ ﺯﻭﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯿﺸﻪ .
ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎﺯ ﻣﻠﺘﻤﺲ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻮ ﺍﻗﺎ ﮐﯿﻮﺍﻧﯽ ﻣﻦ ﻭ ﻧﯿﻤﺎﯾﯽ ﯾﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﻧﻔﻬﻤﻪ .
ﺩﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺮ ﻣﻬﺮﯼ ﮔﻔﺖ: ﭼﺸﻢ ﻣﺎﻧﯽ ﺟﺎﻥ . ﺍﯾﻦ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﻢ ﻧﯿﻤﺎﯾﯿﺖ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭼﯽ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ . ﻫﺮ ﻭﻗﺘﻢ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﺪ ﺭﻭ ﻣﻦ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﻨﯿﺪ . 
ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻗﺪﺭ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺯﺑﻮﻧﯽ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢ . ﯾﮏ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﺯﺗﻮﻥ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ . ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺍﺩﻡ ﺣﻘﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ .
ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﻫﻤﻮﻧﻄﻮﺭﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮﺕ ﻣﯿﺴﭙﺎﺭﻡ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻮ ﺑﺘﻮﻧﯽ ﺳﯿﺎﻭﺷﻮ ﺑﺮﮔﺮﺩﻭﻧﯽ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ .
ﺭﻓﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﯿﻔﺸﻮ ﻭﺳﺎﯾﻠﺸﻮ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ . 
ﺍﺯ ﺣﺮﻓﺶ ﺳﺮ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻨﻈﻮﺭﺗﻮﻥ ﭼﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﮐﺘﺮ .
ﮔﻔﺖ: ﺧﻮﺩﺕ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ﺩﺧﺘﺮﻡ .ﻭ ﺍﺯ ﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ . 
ﺗﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﯾﻢ ﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎﺯ ﺍﻭﻣﺪ ﺟﻠﻮ ﻭ ﮔﻮﻧﻤﻮ ﺑﻮﺳﯿﺪﻭ ﺩﺳﺘﺎﺷﻮ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻧﯿﻤﺎﯾﯽ ﻣﯿﺸﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﻨﯽ ؟ 
ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ: ﻣﺎﻧﯽ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻓﻌﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﻣﮕﻪ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟
ﺑﻐﺾ ﺭﺍﻫﮕﻠﻮﺷﻮ ﺑﺴﺖ ﻭﮔﻔﺖ:. ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩ.

ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﺩﻟﻢ ﻟﺮﺯﯾﺪ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺍﻭﻧﻮ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺧﻼ‌ ﻣﺤﺒﺘﺸﻮ ﭘﺮ ﮐﻨﻪ .

ﻃﺮﻓﺎﯼ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﯽ ﻗﻮﻝ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺑﯿﺮﻭﻡ ﺍﻭﻣﺪﻡ.

ﻭﻗﺘﯽ ﭘﯿﺶ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺭﻓﺘﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﮐﺴﺐ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪ ﺟﻮﺭﯼ ﺣﺎﻟﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ . 
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺎﻻ‌ ﮐﻠﯽ ﺍﺯﻡ ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﺟﻮﻥ ﭘﺴﺮ ﯾﮑﯽ ﯾﺪﻭﻧﺸﻮ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻡ .
ﺍﻣﺎ ﺯﻫﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺑﺎﻃﻞ ﺯﻝ ﺯﺩ ﺗﻮ ﭼﺸﺎﻣﻮ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺸﮏ ﻭ ﺳﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﺩﻡ ﻣﻮﺭ ﻣﻮﺭﺵ ﻣﯿﺸﺪ ﮔﻔﺖ: ﺍﻗﺎﯼ ﻭﺣﺪﺍﻧﯽ , ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺣﺮﻓﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺯﺩﯾﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﻭ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺭﯾﺪ . 
ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ : ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺗﻮﻥ ﻧﺸﺪﻡ ﺍﻗﺎﯼ ﺑﻬﺪﺍﺩ.
ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻬﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﻬﺘﻮﻥ ﻧﻤﯿﺎﺩ ﺩﯾﺮ ﻓﻬﻢ ﺑﺎﺷﯿﺪ . ﻣﻨﻈﻮﺭﻡ ﻭﺍﺿﺤﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﺎﻧﯽ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﻫﻤﺮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩﯾﺪ ؟
ﺍﮔﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﻧﻤﯿﺮﻓﺘﯿﺪ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﻤﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ . 
ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﯾﻪ ﺣﺮﻑ ﮔﻨﺪﻩ ﻧﺜﺎﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﺎ ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺑﻮﺩﻡ . 
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﯿﺪﯾﺪ؟
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ: ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ . 
ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺎﻧﯽ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﻣﯿﺸﻪ . ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺮ ﻧﻤﯿﺰﻧﻪ .
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﯾﻪ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺳﮕﺮﻣﻪ ﻫﺎﺵ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻣﺎﻧﯽ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻩ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺮﺍﻫﯿﺶ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ ﮔﻮﯾﺎ ﺑﺎﺯ ﺷﯿﻄﻮﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻨﻮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ . ﺻﺒﺢ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﭼﮑﯽ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﺑﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪﺭﺳﺶ ﺑﺪﯾﺪ . 
ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺸﻢ ﻓﺮﺩﺍ ﺳﺎﻋﺖ 7 ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ . ﺍﻣﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ ؟
ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻣﺘﮑﺒﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﯼ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻪ.ﻭ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺷﻮ ﺧﻮﺏ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ .
ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﭼﺮﺍ ﻣﺎﻧﯽ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺍﺵ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﺪﺭﺷﻮ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻪ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺍﺻﻼ‌ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻏﺎ ﻧﺒﻮﺩ .
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺿﯽ ﺭﻭ ﺍﺩﺏ ﮐﻨﻢ . ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ‌ ﻭﻗﺘﺶ ﻧﺒﻮﺩ . ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺏ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺷﻮ ﺟﻠﺐ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺑﻌﺪ . 

ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﺷﻮ ﺷﻨﯿﺪﻡ: ﺿﻤﻨﺎ ﺍﻗﺎﯼ ﻭﺣﺪﺍﻧﯽ ﻣﻤﺒﻌﺪ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺗﯿﭗ ﺳﺮ ﮐﺎﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﯿﺪ .ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺩﺭﺱ ﺑﺮﯾﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺍﺳﭙﺮﺕ ﻭ ﻣﺠﻠﺴﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﻣﺒﻠﻐﻢ ﻓﻌﻼ‌ ﭘﯿﺸﺘﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻣﺎﻩ ﺑﺎﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻨﻢ . 
ﭼﺸﺎﻡ ﺍﺯﺩﯾﺪﻥ ﺗﺮﺍﻭﻝ ﻫﺎ ﺑﺮﻕ ﺯﺩ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﺣﻘﻮﻗﻤﻮ ﺟﻠﻮ ﺟﻠﻮ ﺑﻬﻢ ﺑﺪﻩ .
ﺑﺎ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺰﺍﺭﯾﺪ ﺣﺎﻻ‌ ﯾﮏ ﻣﺎﻫﯽ ﺑﮕﺬﺭﻩ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻣﻦ ﺭﺍﺿﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺑﻌﺪ .
ﺑﺎﺯ ﺳﮕﺮﻣﻪ ﻫﺎﺵ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﺑﺰﺍﺭﯾﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻗﺎﯼ ﻭﺣﺪﺍﻧﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮﻡ . ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﻫﻢ ﻫﻔﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ . 
ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﭘﻮﻟﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻭﻣﺪﻡ .
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ . ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ ﺯﺩ ﮐﻪ ﭘﻮﻻ‌ ﺭﻭ ﭘﺮﺕ ﮐﻨﻢ ﺗﻮ ﺻﻮﺭﺗﺸﻮ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺫﻟﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻡ .ﺍﻣﺎ ﯾﺎﺩ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﺎﻧﯽ ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﻢ ﮐﺮﺩ .

ﮐﻠﯽ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺑﻪ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺭﺳﻮﻧﺪﻡ . ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﻂ ﺷﺪﻡ .
ﺑﻪ ﺍﺩﺭﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻭﻩ ﺍﻗﺎ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺧﺮﯾﺪ ﻣﯿﮑﺮﺩ . 
ﺳﺘﺎﺭ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺗﯿﮏ ﺍﻟﯿﺰﻩ .ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻧﺘﺮﯾﻦ ﻭﺧﻮﺵ ﺩﻭﺧﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺭﺍ ﺭﻭ ﺍﺯ
ﺗﺮﮐﯿﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯿﮑﺮﺩ . 
ﭘﻮﻟﻢ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯾﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭﻡ ﻧﻤﯿﺮﺳﯿﺪ . 
ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺍﻭﻣﺪ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﯾﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻣﯿﺰﺩﻡ . ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺑﺎ ﮐﻼ‌ﻩ ﮔﯿﺲ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻡ ﻫﺮ ﺍﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﻔﺘﻪ ﻭ ﺿﺎﯾﻊ ﺑﺸﻢ . 
ﺳﻪ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻣﺮﺩﻭﻧﻪ ﺩﯾﭙﻠﻤﺎﺕ ﺳﺮﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﺑﺼﻔﺎﯼ ﻗﺼﺮ ﻭ ﺩﺷﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺳﺮﯾﻊ ﺩﮐﻤﻪ ﺍﯾﺴﺖ ﻭ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ .ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﮐﻮﭼﻪ ﮐﻨﺎﺭﺷﻮ ﺗﻮ ﯾﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺯﺩﻥ ﮐﻼ‌ﻩ ﮔﯿﺴﻮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮﯼ ﺍﺭﺍﯾﺸﮕﺎﻩ .
ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺷﮑﺮ ﺩﻭﺗﺎ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺒﻮﺩ .
ﻣﺮﺩ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺍﻭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺮﻣﯿﺰﺩ ﺗﺎ ﻣﻨﻮ ﺩﯾﺪ ﮔﻔﺖ: ﺳﻼ‌ﻡ . ﺧﻮﺵ ﺍﻭﻣﺪﯾﻦ. ﮐﺎﻣﯽ ﻫﺴﺘﻢ. 
ﻣﻨﻢ ﺳﻼ‌ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﯿﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ . ﺍﻭﻣﺪﻡ ﻣﻮﻫﺎﻣﻮ ﯾﻪ ﻣﺪﻝ ﺧﻮﺏ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﻨﯿﺪ . 
ﺩﺳﺘﯽ ﺗﻮ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﺘﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻭﺍ ﺩﻟﺖ ﻣﯿﺎﺩ ﻣﻮ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﺸﻨﮕﯽ ﻭﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﻨﯽ؟
ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻻ‌ﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪﻩ ﻧﯿﻤﺎ ﺟﻮﻥ 
ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﮔﻔﺘﻢ . ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺷﻪ ﺳﺮ ﮐﺎﺭ ﺍﺯﻡ ﺍﯾﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻦ.
ﮐﺎﻣﯽ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻭﺍﻩ ﻭﺍﻩ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﻣﻮﻫﺎ ﯼ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﺷﻮﻥ ﭼﻪ ﺩﺧﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﻭﻧﺎ ﺩﺍﺭﻩ . ﻧﻤﯿﺰﺍﺭﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺮ ﺟﻮﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻥ ﺑﮕﺮﺩﻥ . 
ﻣﻨﻮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺸﯿﻨﻢ . ﭘﯿﺸﺒﻨﺪﻭ ﺑﺴﺖ ﻭ ﺳﺮﻣﻮ ﺑﺎ ﺍﺑﭙﺎﺵ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩ . 
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﺸﻮﻥ ﻣﯿﺪﺍﺩ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻋﻤﺮﻡ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﭘﺴﺮﺱ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻟﻄﯿﻔﯽ ﻧﺪﯾﺪﻡ . ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻝ ﺩﺧﺘﺮﻧﺮﻡ ﻭﺧﻮﺵ ﺭﻧﮕﻪ . ﭼﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎﺕ ﻣﯿﺰﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﭘﺮ ﭘﺸﺖ ﻭ ﺧﻮﺷﺮﻧﮓ ﺷﺪﻩ؟
ﺧﻨﺪﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﮔﻔﺘﻢ: ﺷﺎﻣﭙﻮ ﺳﺪﺭ ﺻﺤﺖ.
ﮐﺎﻣﯽ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮊﺳﺖ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﺍﯼ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﺯﺩ ﺑﻪ ﮐﻤﺮﻭ ﮔﻔﺖ : ﺩﺍﺭﯼ ﻣﺴﺨﺮﻡ ﻣﯿﮑﻨﯽ.
ﺩﯾﺪﻡ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪﻩ ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ ﺑﺨﺪﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﭽﮕﯿﻢ ﺻﺎﺑﻮﻥ ﮔﻠﻨﺎﺭ ﻣﯿﺰﺩﻡ ﺗﺎ ﺯﮔﯽ ﻫﺎﻡ ﺳﺪﺭﺻﺤﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯿﮑﻨﻢ . 
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻠﺖ ﺑﻬﺖ ﻭ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﮔﻔﺖ: ﺧﻮﺏ ﺷﺎﻧﺲ ﺍﻭﺭﺩﯼ . ﺣﺘﻤﺎ ﺍﺭﺙ ﺩﺍﺭﯾﻦ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻣﭙﻮ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻣﯿﺰﻧﻦ ﮐﭽﻞ ﻣﯿﺸﻦ ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﻣﭙﻮ ﻭ ﺻﺎﺑﻮﻥ ﺩﺭﻩ ﭘﯿﺘﯽ ﻣﻮﻫﺎﺕ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﻣﻮﻧﺪﻩ . 
ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ :ﺍﺭﻩ ﺷﺎﯾﺪ ....ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺑﺎﻣﻢ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﭘﺮ ﭘﺸﺘﯽ ﺑﻮﺩ . 
ﮐﺎﺭﺵ ﮐﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﻮﻫﺎﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﻏﺮﯾﺐ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﻮ ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺻﻮﺭﺗﻤﻮ ﻣﺮﺩﻭﻧﻪ ﻭ ﺟﺬﺍﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ . 

ﮐﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺭﺿﺎﯾﺘﻮ ﺗﻮ ﭼﺸﺎﻡ ﺩﯾﺪ ﮔﻔﺖ: ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮﺷﺖ ﻣﯿﺎﺩ .
ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﻣﻮﯼ ﻟﻄﯿﻒ ﻓﻘﻂ ﻣﺪﻝ ﻓﺸﻦ ﻣﯿﺎﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﺷﺪﺍﯼ ﻋﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮﺍﯼ ﺧﻮﺷﺘﯿﭗ ﮐﺮﻩ ﺍﯼ .
ﺑﺰﺍﺭ ﺍﺑﺮﻭﺗﻢ ﯾﮑﻢ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺟﺬﺍﺏ ﺗﺮ ﺷﯽ . 
ﮔﻔﺘﻢ : ﻧﻪ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻫﻤﯿﻨﺠﻮﺭﯼ ﺧﻮﺑﻪ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﺎﺩ ﺍﺑﺮﻭﻡ ﺩﺳﺖ ﺑﺨﻮﺭﻩ . 
ﭼﭙﮑﯽ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻭﺍ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﺍﻣﻮﻻ‌ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﯽ ﺑﺎﻭﺭﮐﻦ ﻓﻘﻂ ﺭﻭﺷﻮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺍﺧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺮﺧﺘﻪ... ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﯿﺰﻧﻪ . 
ﺣﺮﯾﻔﺶ ﻧﺸﺪﻡ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﻗﯿﭽﯽ ﻇﺮﯾﻒ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺍﺑﺮﻭﻣﻮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮﺩ . 
ﺧﻼ‌ﺻﻪ ﮐﺎﺭﺵ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻟﺤﻖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩ . ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﺎﻡ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺭﺍﯾﺸﮕﺎﻩ .ﺣﻖ ﻭﺍﻟﺰﻣﺸﻮ ﺩﺍﺩﻣﻮ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻮﺗﯿﮏ ﺍﻟﯿﺰﻩ.
ﺍﯾﻨﺒﺎﺭ ﺑﺎ ﺗﺎﮐﺴﯽ ﺭﻓﺘﻢ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺩﯾﺪﻡ ﺍﻭﻭﻭﻩ ﻩ ﻩ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ ﺷﺒﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻪ .
ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺭﻓﺘﻢ ﺩﺍﺧﻞ . 
ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺧﻮﺷﺪﻭﺧﺖ ﺗﻨﺶ ﺑﯿﺮﺧﺖ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ: ﭼﻪ ﺍﻣﺮﯼ ﺩﺍﺷﺘﯿﺪ ﻗﺮﺑﺎﻥ؟ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺘﻢ .
ﺑﺎ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻗﺎﯼ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﭼﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﮐﺖ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ .
ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺍﺳﻢ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﮔﻞ ﺍﺯ ﮔﻠﺶ ﺷﮑﻔﺖ : ﺑﻠﻪ ﺑﻠﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﺻﻔﺎ ﺍﻭﺭﺩﯾﺪ .
ﺍﻻ‌ﻥ ﮐﺎﺭﺍﻣﻮﻧﻮ ﻧﺸﻮﻧﺘﻮﻥ ﻣﯿﺪﻡ .ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﺑﺸﯿﻨﯿﺪ . 
ﺳﺮﯾﻊ ﺗﻠﻔﻦ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻮ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﮔﺮﻓﺖ: ﺳﻼ‌ﻡ 
ﻟﻄﻒ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﯿﮏ ﻭ ﻗﻬﻮ ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﺪ ﺍﺷﺘﺮﺍﮎ 23 . ﻭ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﮔﺬﺍﺷﺖ . 
ﻫﻤﻮﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﮐﺖ ﺍﺳﭙﺮﺕ ﻣﺸﮑﯽ ﺭﻭ ﺍﻭﺭﺩ . ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩ ﺑﭙﻮﺷﻤﺶ . ﯾﮑﻢ ﺳﺎﺯﺵ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻇﺮﯾﻔﻢ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﮐﺖ ﺍﺻﻼ‌ ﺟﺎﻟﺐ ﻧﺒﻮﺩ . ﭘﺴﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﯾﻊ ﺭﻓﺖ ﻭ ﯾﻪ ﺳﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﻭﺭﺩ .
_ﻟﻄﻒ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﭙﻮﺷﯿﺪ.
ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﺮﻭ ﺑﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺍﺯ ﺷﺮ ﭘﻠﯿﻮﺭ ﺯﻣﺨﺘﻢ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻡ . ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻟﻄﯿﻒ ﻣﺸﮑﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺳﺎﺗﻦ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺍﻕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻣﺪﮔﯽ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﻣﻢ ﺗﻮﺵ ﻣﺨﻔﯽ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ . 
ﺷﻠﻮﺍﺭﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﯼ ﺑﻬﻬﻤﻮﻥ ﺭﻧﮓ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡ ﺍﻣﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﻋﻼ‌ﻣﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻ‌ﻥ ﮐﻮﺗﺎﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ . 

ﺑﻌﺪ ﮐﺖ ﺍﺳﭙﺮﺕ ﻣﺸﮑﯽ ﺍﺯ ﺟﻨﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻬﻢ ﺩﺍﺩ .
ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻪ ﺷﺪﻡ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﭼﻪ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﻮﻣﺪ . ﺩﯾﮕﻪ ﯾﻪ ﺩﺭﺻﺪﻡ ﮐﺴﯽ ﺷﮏ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ ﻣﻦ ﺩﺧﺘﺮﻡ .
ﭼﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﺎﻭﯾﻦ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ
ﺩﯾﮕﻪ ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻮﺩ ﺩﻟﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﭘﻮﻻ‌ﯼ ﺑﯿﺰﺑﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﺴﻮﺧﺖ . ﺭﻭ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺘﻢ : ﺣﺴﺎﺑﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﯿﺸﻪ ؟
ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺁﻗﺎﯼ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻗﻨﺪ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﺍﺏ ﻣﯿﺸﺪ ﮔﻔﺘﻢ: ﮐﯽ؟ ﺍﺧﻪ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺸﻪ . ﭘﻮﻟﺸﻮﻧﻮ ﭘﺲ ﺑﺪﯾﺪ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯿﮑﻨﻢ .
ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺍﻟﻦ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭘﻮﻟﯽ ﻫﻤﺮﺍﻫﺘﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ .
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﮕﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﯿﺸﻪ ؟ ﺑﮕﯿﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﺮﺍﻫﻢ ﺑﺎﺷﻪ .
ﺑﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺍﻣﯿﺰ ﮔﻔﺖ:ﻗﺎﺑﻞ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺗﺨﻔﯿﻒ ﻭﯾﮋﻩ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﻗﺎﯼ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﻣﯿﺸﻪ 
ﺩﻭ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﻮ ﻫﺸﺘﺼﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﻦ.
ﮐﻔﻢ ﺑﺮﯾﺪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ‌ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﭼﯿﺰ ﻧﺨﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﺣﺎﻻ‌....
ﮐﻤﯽ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺟﻤﻊ ﻭ ﺟﻮﺭ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﻫﻤﻮﻥ ﺍﻗﺎﯼ ﺑﻬﺪﺍﺩ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﻨﻦ . 
ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺐ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﮐﯿﮏ ﻭ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻡ . 
ﻣﺨﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﻮﺕ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ . ﺩﻭﻣﯿﻠﯿﻮﻥ . ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﭘﻮﻟﻮ ﯾﮑﺠﺎ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ .
ﺧﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺭﺳﻮﻧﺪﻡ ﺑﺎﺯﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻡ . ﺳﮑﻮﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﭘﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ . 
ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺪﻩ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﻢ .....
 ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺐ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﺴﯽ ﮐﻨﺎﺭﻣﻪ ﺗﺎ ﭼﺸﺎﻣﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﺗﮑﻮﻧﯽ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﺩﺳﺘﯽ ﺭﻭ ﺩﻫﻨﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ . ﺣﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺗﻨﺪ ﺍﻟﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﻢ ﺭﺳﯿﺪ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺭﺩ . ﺗﻮ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺍﺗﺎ ﻕ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪﯼ ﺑﻬﻢ ﺯﻝ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰﺩ . 
ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻣﯿﻤﺮﺩﻡ . ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ . ﺗﻘﻼ‌ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﺍﺯ ﺭﻭ ﺩﻫﻨﻢ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺗﻨﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﺸﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺭﻭﻡ . ﻧﻔﺴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻨﺪ ﻣﯿﻮﻣﺪ . ﺍﺷﮏ ﺗﻮ ﭼﺸﺎﻡ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .
ﺻﺪﺍﯼ ﭼﻨﺪﺵ ﺍﻭﺭﺷﻮ ﺷﻨﯿﺪﻡ : ﺑﯿﺨﻮﺩﯼ ﺯﻭﺭ ﻧﺰﻥ . ﻧﺘﺮﺱ ... ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ 
ﮐﺎﺭﯾﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﯾﮑﻢ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮﻡ ﺍﺧﺘﻼ‌ﺕ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﮐﻨﻢ . ﻫﻤﯿﻦ .
ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺎﻡ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻓﺮﻓﺮﯾﺸﻮ ﮐﻪ ﻋﯿﻦ ﭘﺸﻢ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻣﯿﻤﻮﻧﺴﺖ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮﭼﯽ ﺯﻭﺭ ﺗﻮ ﺑﺪﻧﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﺸﯿﺪﻡ . ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﺍﺯ ﺭﻭ ﺩﻫﻨﻢ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻫﻠﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﻋﻘﺐ 
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﺑﺪﻧﺶ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺑﮑﺸﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﻪ ﺳﯿﻠﯽ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺗﻮ ﮔﻮﺷﻢ ﺧﻮﺍﺑﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻐﺰ ﺳﺮﻡ ﺳﻮﺕ ﮐﺸﯿﺪ . ﮔﯿﺞ ﻭ ﻣﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ .
ﺑﺎ ﻭﺣﺸﯽ ﮔﯿﺮﯼ ﭘﯿﺮﻫﻨﻤﻮ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ . ﻟﺒﺎﯼ ﮐﺜﯿﻔﺸﻮ ﺭﻭ ﺑﺪﻡ ﭘﺎﯾﯿﻨﻮ ﺑﺎﻻ‌ ﻣﯿﺮﻓﺖ . ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﯿﺰﺩ ﻭ ﻣﯿﮕﻔﺖ: ﺍﯼ ﺟﺎﻥ .. ﭼﻪ ﻫﯿﮑﻠﯽ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﺯﯾﺮ ﺍﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﺎ ... ﻭﻭﻭ ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﯾﻪ ﺳﮓ ﺑﺪ ﺑﻮ ﺩﺍﺭﻩ ﻟﯿﺴﻢ ﻣﯿﺰﻧﻪ . ﺗﻘﻼ‌ ﮐﺮﺩﻧﻢ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺟﻮﺟﻪ ﺯﯾﺮ ﺑﺪﻧﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻟﻪ ﻣﯿﺸﺪﻡ . 
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺟﯿﻎ ﺑﮑﺸﻢ ﮐﻪ ﯾﺎﺩ ﺣﺮﻓﺎﯼ ﺯﻥ ﻋﻤﻮﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻧﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﺫﺍﺷﺘﻢ ﺑﺎﺯ ﺑﻬﻢ ﺗﻬﻤﺖ ﺑﺰﻧﻪ . ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺟﯿﻨﻤﻮ ﺍﺯ ﭘﺎﻡ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﻪ 
ﺣﻮﺍﺳﻤﻮ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﺳﺎﻋﺖ ﺯﻧﮕﺪﺍﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺑﻤﻮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﻭﻧﻘﺪﺭ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻮﺑﻮﻧﺪﻡ ﺗﻮ ﺳﺮﺵ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﻧﻘﺶ ﺯﻣﯿﻦ ﺷﺪ .ﺗﻦ ﮔﻨﺪﺷﻮ ﺍﺯ ﺭﻭﻡ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺩﻡ.
ﺳﺮﯾﻊ ﻟﺒﺎﺳﺎ ﻭ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺫﻫﻨﻢ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺭﯾﺨﺘﻢ ﺗﻮ ﺳﺎﮎ ﺩﺳﺘﯿﻢ . ﻫﯽ ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺘﻢ ﻋﻘﺐ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﻬﻮﺵ ﻧﯿﻤﺪﻩ ﮐﻪ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺗﮑﻮﻥ ﺧﻮﺭﺩ ﺩﯾﮕﻪ ﻭﺍﯾﻨﺴﺘﺎﺩﻡ ﺳﺎﮎ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺭﻭ ﮐﻮﻟﻤﻮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺭﻭﻡ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﻬﻦ ﺷﺪﻡ ﺭﻭ ﺯﻣﯿﻦ
ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﻡ ﺑﺪ ﺟﻮﺭﯼ ﺩﺭﺩ ﮔﺮﻓﺘﻦ . ﻣﻮﻫﺎﻣﻮ ﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪﻣﻮ ﺗﻮ ﭼﻨﮓ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﻭﺭﮔﻪ ﺍﯼ ﮔﻔﺖ . ﺗﻮ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻣﯿﺰﻧﯽ ﻣﺎﺩﻩ ﺳﮓ . ﻫﻤﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﯾﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻨﻦ ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﺗﻮ ...... ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﭘﺮﺕ ﮐﺮﺩ ﮔﻮﺷﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﮐﻤﺮ ﺷﻠﻮﺍﺭﺷﻮ ﺷﻞ ﮐﺮﺩ . ﺩﯾﮕﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﮔﺮﯾﻮﻥ ﮔﻔﺘﻢ : ﺟﻠﻮ ﻧﯿﺎ ...ﺗﻮ ﺭﻭ ﺧﺪﺍ ... ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺍﺭﯼ .. ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﭼﯽ ﮐﺎﺭ .... ﺑﺨﺪﺍ ﺟﯿﻎ ﻣﯿﮑﺸﻢ ﻣﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﻤﻮ ﺑﯿﺎﻥ ...
ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﭼﻨﺪﺵ ﺍﻭﺭﺵ ﮔﻔﺖ : ﺟﯿﻎ ﺑﮑﺶ ...ﯾﺎﻻ‌ ﺩﯾﮕﻪ ﺟﯿﻎ ﺑﮑﺶ ... ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﺧﺮﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﻭﻧﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﻥ ﺑﯿﺎﻡ ﺳﺮﺍﻏﺖ ... ﻫﯿﭽﮑﯽ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ... ﺍﻟﮕﯽ ﮔﻠﻮﺗﻮ ﭘﺎﺭﻩ ﻧﮑﻦ ...
ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻬﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯿﺎﺩ ﻃﺮﻓﻢ ﭘﯿﺮﻫﻨﺸﻮ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ ﻗﻠﺒﻢ ﻋﯿﻦ ﮔﻨﺠﯿﺸﮏ ﻣﯿﺰﺩ ﺑﺎﻟﺸﺘﻤﻮ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﭘﺮﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺍﻭﻧﻮ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ . ﮔﻠﺪﻭﻥ... ﮐﺘﺎﺏ.... ﻫﺮ ﭼﯽ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﭘﺮﺕ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﻣﻘﺎﺑﻠﻢ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺩﺳﺘﺎﺵ ﻣﻨﻮ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﮐﻪ ﻋﯿﻦ ﮔﺮﺑﻪ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﭼﺎﺭﭼﻨﮕﻮﻟﯽ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﺎﻣﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﺸﯿﺪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﺎﺭﻡ ﺗﻤﻮﻣﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺯﺍﺭ ﻣﯿﺰﺩﻡ ﻭ ﺍﻟﺘﻤﺎﺳﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﯾﻬﻮ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﺣﺸﺮﻩ ﮐﺶ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ . ﺑﺎ ﺗﻘﻼ‌ﯼ ﺯﯾﺎﺩ ﭘﺎﻣﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻭﺭﺩﻣﻮ ﺩﻭﯾﯿﺪﻡ ﺳﻤﺖ ﭘﯿﻒ ﭘﺎﻑ ﺍﻭﻧﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﮕﯿﺮﺗﻢ ﺍﺳﭙﺮﯼ ﺭﻭ ﺗﻮ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺭﻭ ﭼﺸﻤﺎﺷﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ : ﺍﯼ ﭼﺸﻤﻢ .. ﮐﺜﺎﻓﺖ ﮐﻮﺭﻡ ﮐﺮﺩﯼ ... ﺍ..ﺑﯽ ﭘﺪﺭ ﻣﯿﮑﺸﻢ ... ﺍﺍﺍﺍﯼ ﯼ ﯼ ﭼﺸﺸﻤﻢ ... ﻣﯿﮑﺸﻤﺖ ﻧﯿﻤﺎﺍﺍﺍﺍﺍ
ﺟﻠﺪﯼ ﺳﺎﮐﻤﻮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺩﻭﯾﯿﺪﻡ ﺑﺎﻻ‌ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻡ ... 
ﻫﻮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺑﻮﺩ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺗﻮ ﺷﻬﺮ ﭘﺮ ﻧﻤﯿﺰﺩ ...ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﯿﺪﻭﯾﯿﺪﻡ .
ﺍﺷﮏ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺻﻮﺭﺗﻤﻮ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻧﻘﺪﺭ ﺗﺮﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺯﺩﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ ... ﺍﺻﻼ‌ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩﻡ ... ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻣﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩ . ﮔﻮﺷﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻣﻮ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . 


ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺍﻥ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﻮﻣﺪ .ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺮﺯﺵ ﺑﺪﻧﻤﻮ ﻣﯿﻠﺮﺯﻭﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻫﻤﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻮﺩ ... ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺟﺮﺍﺕ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﻭ ﻧﺪﺍﺷﺖ ... ﺍﺭﻩ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺮﺩﺍﺩ ﻫﻮﺍﻣﻮ ﺩﺍﺷﺖ ... ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺸﺐ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ ... ﭼﺮﺍ ﻫﯿﭽﮑﺪﻭﻣﺸﻮﻥ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩﻥ ...
ﺩﯾﮕﻪ ﺍﻭﻥ ﺧﻮﻧﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻮﻧﺪﻥ ﻧﺒﻮﺩ . ﺑﻪ ﺍﻃﺎﻑ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ 
ﻫﻮﺍ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺑﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺳﺎﻋﺖ 3 ﺻﺒﺢ ﺑﻮﺩ .
ﺑﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﻡ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ .
ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﺴﺮﻭﻧﻪ ﮐﻔﺸﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﺧﻮﺍﺑﻮﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻣﺪﮔﯽ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺒﻨﺪﻣﺶ . ﺳﺮﯾﻊ ﺳﺎﮐﻤﻮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻭ ﺷﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻣﻮ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡ . ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯿﮕﺸﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﻟﺒﺎﺳﺎﻣﻮ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ . ﺍﻣﺎ ﺍﺧﻪ ﮐﺠﺎ ؟
 
ﺳﺮ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﺳﯿﺪﻡ .ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯﺵ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﺪﻡ ...
ﻣﺎﺷﯿﻨﺎﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻣﯿﮕﺬﺷﺘﻨﺪ. ﺑﻌﻀﯿﺎﺷﻮﻥ ﻭﺍﺳﻢ ﭼﺮﺍﻍ ﻭ ﺑﻮﻕ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪ . ﺑﻌﻀﯿﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﻭﺍﻣﯿﺴﺘﺎﺩﻥ . ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻭﯾﯿﺪﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﮔﺬﺷﺘﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺲ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺷﺪﻡ . ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﮎ ﻣﺤﻠﻪ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻗﻮﺭﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﮐﻪ ﺍﺯﺵ ﺍﺏ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﮎ ﻗﻮﺭﯼ ﺭﺳﯿﺪﻡ. ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺩﺍﺩ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎ ﻗﺪﻣﺎﯼ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻮﺍﻟﺘﻬﺎﯼ ﺗﻪ ﭘﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﻢ . ﺍﺭﻭﻡ ﺩﺭ ﻭ ﻫﻞ ﺩﺍﺩﻡ ﻋﻘﺐ ﮐﻪ ﯾﻬﻮ ﯾﻪ ﭘﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺩﺭﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻫﺮ ﭼﯽ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺻﺪﺍﯼ ﻫﺮﺍﺳﻮﻥ ﺩﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺧﻮﺭﺩ 
_ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺎﻣﻮﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯿﻪ . 
_ﺩﺭﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﮕﯿﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺩﺭ ﺑﺮﻥ .
_ ﺧﻮﺩﻡ ﭼﯽ؟ 
ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻞ ﺩﺍﺩﻡ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺸﺪﺕ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻞ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﺗﻮ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮﻥ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﯿﮑﻨﻪ .
ﺩﺧﺘﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺑﻮﺩﻥ . ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ : ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﯾﻪ ﺳﻘﻒ ﺑﺎﻻ‌ ﺳﺮﻡ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﺎ ﺍﻭﺍﺭﻩ ﻣﺴﺘﺮﺍﺡ ﻣﯿﺸﺪﻡ . 
ﺑﻮﯼ ﮔﻨﺪ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﺣﺎﻟﻤﻮ ﺑﻬﻢ ﺯﺩ . ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﻪ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﺭﻓﺘﻢ 
ﺩﯾﺪﻡ ﯾﻪ ﭘﯿﺮ ﺯﻥ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻟﺘﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ . ﺷﯿﺒﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍ ﺑﻮﺩ ﺑﺪ ﺟﻮﺭﯼ ﺣﺎﻟﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ . ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﻘﺮ ﻭﮐﺜﺎﻓﺖ ﺍﻭﻗﻢ ﮔﺮﻓﺖ . 
ﺳﺮﯾﻊ ﺳﺎﮐﻤﻮ ﺭﻭ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ .
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﯾﯿﻨﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻣﻮ ﻟﺒﺎﺳﻤﻮﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻡ ﺳﻮﺯ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﺑﺪﻧﻤﻮ ﻟﺮﺯﻭﻧﺪ . ﺑﺎﻧﺪﺍﮊ ﻭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﺳﯿﻨﻤﻮ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻢ . 
ﮐﺘﻮ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺳﺖ ﻣﺸﮑﯿﻤﻮ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﺗﻮ ﻣﻮﻫﺎﻡ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻤﻮﻥ ﻣﺪﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﯽ ﻭﺍﺳﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﺵ ﺑﯿﺎﺭﻡ .
ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺮﺗﺐ ﺷﺪﻡ ﻭﺳﺎﯾﻠﻤﻮ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﭘﯿﺮﺯﻥ ﻭﺩﯾﺪﻡ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﯾﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺮ ﭼﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﺑﺮﻣﻮ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﻢ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ . ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺮﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﺩﻟﻢ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﺸﺪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﭘﻮﻝ ﻧﻮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺳﺎﮐﻢ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻡ ﺳﺮﺟﻤﻊ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻫﺰﺍﺭﯼ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺎ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﭘﻮﻟﻮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﮐﻒ ﺩﺳﺘﺎﯼ ﭼﺮﮐﺶ .ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﭘﻮﻝ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﯿﺨﺮﻩ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺪﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯﺵ ﺑﮕﺬﺭﻡ .
پاسخ
 سپاس شده توسط єη∂ℓєѕѕღ ، parisa 1375


[-]
به اشتراک گذاری/بوکمارک (نمایش همه)
google Facebook cloob Twitter
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید یا ثبت نام کنید
شما جهت ارسال نظر در مطلب نیازمند عضویت در این انجمن هستید
ایجاد حساب کاربری
ساخت یک حساب کاربری شخصی در انجمن ما. این کار بسیار آسان است!
یا
ورود
از قبل حساب کاربری دارید? از اینجا وارد شوید.

پیام‌های داخل این موضوع
رمان نیما - _leιтo_ - 19-10-2020، 0:40
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 19-10-2020، 1:03
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 19-10-2020، 23:46
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 20-10-2020، 0:10
RE: رمان نیما - Emmɑ - 21-10-2020، 10:49
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 21-10-2020، 11:01
RE: رمان نیما - parisa 1375 - 03-11-2020، 12:46
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 03-11-2020، 12:50
RE: رمان نیما - parisa 1375 - 03-11-2020، 12:59
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 03-11-2020، 13:14
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 03-11-2020، 13:39
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 03-11-2020، 14:07
RE: رمان نیما - parisa 1375 - 03-11-2020، 22:46
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 03-11-2020، 22:55
RE: رمان نیما - parisa 1375 - 05-11-2020، 10:53
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 05-11-2020، 12:15
RE: رمان نیما - Emmɑ - 07-11-2020، 8:51
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 07-11-2020، 11:18
RE: رمان نیما - parisa 1375 - 09-11-2020، 11:37
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 09-11-2020، 11:57
RE: رمان نیما - parisa 1375 - 09-11-2020، 22:05
RE: رمان نیما - _leιтo_ - 09-11-2020، 22:09

موضوعات مرتبط با این موضوع...
  رمان راغب | به قلبم بانوی نقابدار (زمان آنلاین دز حال تایپ)
Heart رمان خیانت به عشق (غم انگیز گریه دار هیجانی)
Rainbow یه رمان خیلی قشنگ.نخونی نصف عمرت فناست
  رمان عشق من ، عشق تو (عاشقانه ، معرکه) به قلم: خودم
  رمان عاشقانه ( کراش من توی دانشگاه یه دختر ترسناکه) به قلم خودم. پارت پایانی.
  رمان عاشقشم؟
  رمان تلخ و شیرین
  رمان فوق‌العاده ترسناک «فرزند ابلیس» | نوشته‌ی خودم
Heart رمان[انتقام شیرین]
  رمان تمنا برای نفس کشیدن

پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 7 مهمان