اخطار‌های زیر رخ داد:
Warning [2] count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable - Line: 865 - File: showthread.php PHP 7.4.33 (Linux)
File Line Function
/showthread.php 865 errorHandler->error




 


امتیاز موضوع:
  • 0 رأی - میانگین امتیازات: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

رمان دو موتور سوار قسمت 8

#1
ﮐﻢ ﺣﺮﻑ ﻭ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺩﻟﺨﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻢ.
ﻣﺮﺩ ﻭ ﺯﻥ ﺍﺯ ﺻﺪﻣﯿﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺸﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ.ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻭ ﯾﮏ ﺯﻥ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ؛ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﻪ ﻫﯿﭻ ﺍﺷﺘﯿﺎﻗﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭ ﮐﺎﺭ ﻫﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ.
ﺯﻥ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﺤﺮﯾﮑﻢ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﺮﻑ ﺑﺪﯼ ﺑﺰﻧﻢ ﺍﻣﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﯼ ﺣﺎﺿﺮ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ.
ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ:
- ﺁﺑﺘﯿﻦ؟
- ﻫﻮﻡ؟
- ﻫﻮﻡ ﻧﻪ ﺑﻠﻪ.ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﺎﺵ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﯽ ﺭﯾﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﺮﯾﻤﯽ.
ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺑﻬﺖ ﺯﺩﻩ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩ.ﻣﺮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:
- ﺩﺧﺘﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯿﻪ.ﻇﺎﻫﺮﺵ ﺧﻮﺑﻪ،ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺱ ﻭ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﺸﻪ.ﻣﻨﺶ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﺷﻢ ﺧﺎﻧﻮﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺎﻭﻗﺎﺭﻩ.
- ﻣﻦ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻤﯿﺎﻡ.
ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﮔﻔﺖ:
- ﺩﻟﯿﻠﺶ؟
ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰﺩ.
ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺁﻣﯿﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:
- ﺣﺘﻤﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﯼ ﺑﺮﯼ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﮔﺪﺍ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯽ!
ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺩﻭﺭ ﻗﺎﺷﻖ ﻭ ﭼﻨﮕﺎﻟﺶ ﻣﺸﺖ ﺷﺪﻧﺪ.ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﮔﻔﺖ:
- ﻣﻨﻈﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﮔﺪﺍ ﮐﯿﻪ؟
ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺗﺤﮑﻢ ﮔﻔﺖ:
- ﺍﮔﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭﯾﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯿﺪﻡ!ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻣﺠﺮﺩ ﻧﮕﻬﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﻤﯿﺬﺍﺭﻡ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﻪ ﯼ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﺯﻭﺍﺝ ﮐﻨﯽ!ﯾﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﺮﯾﻤﯽ ﯾﺎ ﻫﯿﭽﮑﺲ.
ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ.ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ؟ﺩﺧﺘﺮ ﺁﻗﺎﯼ ﮐﺮﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ...
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﻏﺬﺍﯾﻢ ﺷﺪﻡ.
ﺯﻥ ﺑﺎ ﻋﺸﻮﻩ ﮔﻔﺖ:
- ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﻨﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﯼ؟
ﺧﺸﮑﻢ ﺯﺩ.
ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﯼ ﮔﻔﺖ:
- ﺑﺬﺍﺭ ﺍﻭﻝ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﭼﻄﻮﺭ ﺧﺎﻧﻮﻣﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻪ ﺑﻌﺪ.
ﮐﻮﭼﯿﮑﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﻔﺴﯽ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺁﺳﻮﺩﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ.ﻭﺳﻂ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﻓﻘﻂ ﭼﯿﺰ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﻣﺜﻞ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺭﺍ ﮐﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ.
- ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﻭﻥ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻝ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﺍﺱ ﺭﻭ ﺑﻨﺪﺍﺯﯾﻢ ﺩﻭﺭ؟
ﺁﺏ ﺩﻫﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻗﻮﺭﺕ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﯼ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ.
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﺟﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﻻ‌ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﺩ ﭘﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻫﻢ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﺪ؟
ﻣﺮﺩ ﻣﮑﺚ ﮐﺮﺩ.ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﮔﻔﺖ:
- ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺷﻪ.ﺍﻭﻥ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﺎ ﻗﺸﻨﮕﻦ.
ﺍﺑﺮﻭﻫﺎﯾﻢ ﺑﺎﻻ‌ ﭘﺮﯾﺪﻧﺪ.ﺍﯾﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ؟ﭼﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟
ﺯﻥ ﺍﺧﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺷﺪ.
ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﻣﺮﺳﯽ.
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ:
- ﺑﺸﯿﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﻏﺬﺍﺗﻮ ﺑﺨﻮﺭ.
ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﺧﺐ...ﺍﺷﺘﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ.
-ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ﻣﮕﻪ ﭼﯿﺰﯾﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﯼ ﺍﺷﺘﻬﺎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ؟ﻣﯽ ﺷﯿﻨﯽ ﻏﺬﺍﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﯼ ﺑﻌﺪ ﻣﯿﺮﯼ.
ﺳﺮ ﺟﺎﯾﻢ ﻧﺸﺴﺘﻢ.ﺍﻭ ﺍﺯ ﮐﯽ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﺑﻮﺩ؟
ﺯﻥ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ.
ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﺟﻨﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﻮﺏ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ...ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺍﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽ ﺷﺪ.
ﺳﺮﯾﻊ ﻏﺬﺍﯾﻢ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺮﺳﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺣﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﺰﻧﺪ.
ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺑﯿﺘﻦ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻡ.ﺻﺪﺍﯼ ﺳﺮﺩ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺵ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪ:
- ﺑﻠﻪ؟
- ﺍﻡ...ﭼﯿﺰﻩ...ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻡ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ﯾﺎ ﻧﻪ...
- ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﯼ؟
ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ.ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ.
ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺭﺑﻄﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ؟
ﻓﺼﻞ ﺩﻭﻡ
ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﺟﺪﯾﺪ ﻭ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻭﻗﻮﻉ ﺑﻮﺩ.
ﺁﺑﺘﯿﻦ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻭ ﻭﺿﻌﯽ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻫﻢ ﻧﮕﻔﺖ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﯾﺎ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ.
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮐﻢ ﺣﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﺎ ﺯﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻃﺮﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻓﺮﻕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.
ﻣﺮﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﻤﻢ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺯﺩ.ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﻡ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﭘﺪﺭ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ؛ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢ. 
ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻀﻮ ﺧﻨﺜﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺑﻮﺩ.
ﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺯﺩﻡ.
ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﺧﻮﺏ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﺶ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺻﺪﺍﯼ ﺿﻌﯿﻒ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺵ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺭﺳﯿﺪ:
- ﺑﯿﺎ ﺗﻮ ﺻﻨﻢ.
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ﭼﻄﻮﺭ!
ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ.ﭼﺮﺍﻍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ.ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ:
- ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﺎﺷﻪ.ﺩﺭﻡ ﺑﺒﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺑﺴﺘﻢ ﻭ ﮐﻮﺭﻣﺎﻝ ﮐﻮﺭﻣﺎﻝ ﺟﻠﻮ ﺭﻓﺘﻢ.
ﮐﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺘﺶ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯿﺎﯼ ﺷﺎﻡ ﺑﺨﻮﺭﯼ؟ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪ ﻣﯿﺸﻪ.
- ﺍﺷﺘﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ.
ﻣﻮ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﯼ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﭼﺘﻪ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻧﯽ ﻧﯿﺘﻮ ﻗﺎﺑﻞ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﺗﺎ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﻝ ﮐﻨﯽ ﻭﻟﯽ...ﺧﺐ ﺍﮔﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﺧﺘﺮﻭ ﺩﻭﺱ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﭼﺮﺍ ﺭﻓﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯾﺶ؟...ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﻮ ﻭ ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺗﯽ...ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ ﯾﺎﺩ...ﻭﻟﺶ ﮐﻦ...ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ...ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻋﻮﺍ ﮐﺮﺩﯼ ﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﮐﺮﺩﯼ...ﺁﺧﻪ...
ﺣﺮﻓﻢ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:
- ﺑﺴﻪ...ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺑﮕﻮ ﺑﺬﺍﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻡ.
ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻡ.ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﮔﻔﺖ:
- ﺍﻭﻥ ﺩﺧﺘﺮﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺩﻻ‌ﯾﻠﯽ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻢ.ﺗﻮ ﺭﻭ ﻫﻢ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﻝ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﯼ ﻓﮑﺮﺗﻮ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﻣﺸﮑﻼ‌ﺗﯽ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻦ ﮐﻨﯽ.ﻧﻪ ﺩﻋﻮﺍ ﮐﺮﺩﻡ ﻧﻪ ﺗﺼﺎﺩﻑ.ﺣﺎﻟﻤﻢ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ.
ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﺩﯾﮕﻪ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺪﻡ ﺑﯿﺸﻌﻮﺭ ﻧﯿﺴﺘﻢ!
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺸﺪﺍﺭﯼ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:
- ﻏﻠﻂ ﺑﮑﻨﻢ ﺧﻮﺍﻫﺮﻣﻮﻡ ﺑﯿﺸﻌﻮﺭ ﻓﺮﺽ ﮐﻨﻢ...ﻣﻨﻈﻮﺭﻡ ﺍﯾﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩﻡ...ﺍﻣﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻡ.
- ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﯼ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯽ؟ﺗﺎ ﺍﻭﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﯾﺎﺩﻣﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﺎﺯ ﻭ ﺑﺎﻣﺰﻩ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ...
- ﻣﺸﮑﻞ ﺍﻭﻥ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﻧﯿﺴﺖ...ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻨﻢ...
- ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ﺩﺧﺘﺮﻩ ﻗﺒﻮﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ؟
ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﮔﻔﺖ:
- ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺩﻟﺶ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺵ ﺗﯿﭙﯽ ﻭ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﻭ ﺧﻮﺵ ﻫﯿﮑﻠﯽ!
ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﭘﺲ ﭼﯽ؟
ﻣﻮ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﯼ ﮔﻔﺖ:
- ﻫﯿﭽﯽ.ﺑﺎﺑﺖ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﻡ ﮐﻪ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﯼ ﺭﻭﺕ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ...ﺍﻋﺼﺎﺑﻢ ﺳﺮ ﺟﺎﺵ ﻧﺒﻮﺩ.
- ﮐﻼ‌ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺘﻪ ﺍﻋﺼﺎﺑﺖ ﺳﺮ ﺟﺎﺵ ﻧﯿﺴﺖ.
ﺁﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:
- ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺍﻡ...ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺒﻮﺩ...ﺧﯿﻠﯽ ﻓﮑﺮﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺑﻮﺩﻡ...
- ﯾﻌﻨﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭﯼ ﻧﯿﺴﺘﯽ؟
- ﺧﺐ...ﻧﻪ...ﻗﻮﻝ ﻣﯿﺪﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﭘﺎﭼﻪ ﻧﮕﯿﺮﻡ!
ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﺳﺎﻟﮕﺮﺩ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﯾﺎﺩﺕ ﺭﻓﺖ.
ﻣﮑﺚ ﻃﻮﻻ‌ﻧﯽ ﮐﺮﺩ.ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩ:
- ﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﻓﺖ.ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻠﺶ ﺭﻓﺘﻢ ﭘﯿﺸﺶ.
- ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﯽ؟
- ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﯿﺮﯼ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎﻥ؟
- ﺧﺐ ﺁﺧﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﻡ...
- ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﻪ ﻧﮕﻔﺘﯽ...
ﭘﻮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:
- ﺧﺐ ﺣﺎﻻ‌...
ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺖ.ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ ﻭ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ:
- ﺍﻭﻥ ﻻ‌ﻻ‌ﯾﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪﻭ ﯾﺎﺩﺗﻪ؟ﻫﻤﻮﻧﯽ ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺍﺯﺵ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ.
- ﺁﺭﻩ ﭼﻄﻮﺭ؟ 
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻟﺮﺯﺍﻧﯽ ﮔﻔﺖ:
- ﺑﺮﺍﻡ ﺑﺨﻮﻧﺶ ﺗﺎ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ.
ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﻟﻢ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺶ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ.ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩﻡ:
- ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺍﺯﺵ ﺑﺪﺕ ﻣﯿﺎﺩ...
- ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ...ﻓﻘﻂ ﺑﺨﻮﻥ.
ﻻ‌ﻻ‌ﯾﯽ ﮐﻦ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺑﺖ ﻗﺸﻨﮕﻪ
ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﻣﻦ ﻫﻤﺶ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻣﺎﻣﺎﻥ؟
ﮔﻞ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺒﺎﺕ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎ ﺭﻧﮕﻪ
ﺁﺭﻩ...ﺭﻧﮓ ﻏﻢ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ...
ﯾﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻧﺸﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻗﺼﻪ
ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ...
ﯾﻪ ﻭﻗﺖ ﭘﺎ ﻧﺰﺍﺭﯼ ﺗﻮ ﺷﻬﺮ ﻏﺼﻪ
ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺘﻪ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺳﺮﮔﺮﺩﻭﻧﻢ...
ﻻ‌ﻻ‌ﯾﯽ ﮐﻦ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺑﯿﺪﺍﺭﻩ
ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮﺍﻗﺒﻤﯽ؟ﻫﻨﻮﺯﻡ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﺨﺘﻢ ﻣﯽ ﺷﯿﻨﯽ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺑﺒﺮﻩ؟
ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻟﻮﻟﻮ ﭘﺸﺖ ﺩﯾﻮﺍﺭﻩ
ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻡ ﻣﻨﻈﻮﺭﺕ ﺍﺯ ﻟﻮﻟﻮ ﮐﯿﻪ؟!...ﻣﺮﺩ؟!
ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ:
- ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﻥ.
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺍﻧﺪﻣﺶ.ﻧﻔﺲ ﺻﺪﺍﺩﺍﺭﯼ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻟﺮﺯﺍﻧﯽ ﮔﻔﺖ:
- ﻣﺎﻣﺎﻥ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺑﯿﺪﺍﺭﻩ...ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﻥ.
ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﻨﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻣﺶ.ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺯﺑﺮ ﻟﺐ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.
ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﺳﺘﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ.ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ‌ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻡ.
ﭼﺮﺍ ﺁﺑﺘﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ؟
*****
پاسخ
آگهی


[-]
به اشتراک گذاری/بوکمارک (نمایش همه)
google Facebook cloob Twitter
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید یا ثبت نام کنید
شما جهت ارسال نظر در مطلب نیازمند عضویت در این انجمن هستید
ایجاد حساب کاربری
ساخت یک حساب کاربری شخصی در انجمن ما. این کار بسیار آسان است!
یا
ورود
از قبل حساب کاربری دارید? از اینجا وارد شوید.

پیام‌های داخل این موضوع
رمان دو موتور سوار قسمت 8 - _leιтo_ - 23-08-2020، 3:52

موضوعات مرتبط با این موضوع...
  رمان راغب | به قلبم بانوی نقابدار (زمان آنلاین دز حال تایپ)
Heart رمان خیانت به عشق (غم انگیز گریه دار هیجانی)
Rainbow یه رمان خیلی قشنگ.نخونی نصف عمرت فناست
  رمان عشق من ، عشق تو (عاشقانه ، معرکه) به قلم: خودم
  رمان عاشقانه ( کراش من توی دانشگاه یه دختر ترسناکه) به قلم خودم. پارت پایانی.
  رمان عاشقشم؟
  رمان تلخ و شیرین
  رمان فوق‌العاده ترسناک «فرزند ابلیس» | نوشته‌ی خودم
Heart رمان[انتقام شیرین]
  رمان تمنا برای نفس کشیدن

پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 3 مهمان