رمان ماکانی**گره**

[ᴀᴡᴀʏᴀᴜʀᴏʀᴀ]

#prt3
یه هفته از اومدن هادیان میگذشت و تو این یه هفته کارم اسون تر شده بود شیفت شب بودیم و پارمیدا رفت خونه ، من موندم و هادیان ...
ساعت 3شب بود و هنوز 3ساعت از شیفتمون مونده بود 
با صدای زنگ گوشیم فحشی به ریما دادم این وقت شب غیر از ریما کی میتونه باشه اخه ؟!
شماره خاله شیدا بود ! خاله شیدا؟! این وقت شب؟!
-سلام خاله جون خوبین؟
شیدا:سلام......
صدای هق هقش به گوشم میرسید نگران پرسیدم:چیزی شده؟! این وقت شب با من کاری داشتین؟!
شیدا :ماهور....... ماهور.............. مامانت............
هق هقش اوج گرفت!
-مامانم مامانم چی شده؟! چه خبره؟! الان کجایین؟!خاله خاله!
شیدا : مامانت ........تصادف کرده!
- چی شده؟!
شیدا : الان تو اتاق عمله گفتن ضربه محکمی به سرش وارد شده
اروم گفتم : خب؟
شیوا : دعاکن زنده بمونه
چند ثانیه جمله شو واسه خودم تکرار کردم و همون طور که گریه میکردم گوشیو قطع کردم و از داروخونه اومدم بیرون  با همون چشمای پر اشک و صورت خیس  به دنبال یه بلیت پرواز به شیراز میگشتم یه دونه بلیت هم نیست راهم که دوره با ماشین نمیشه برم بذار به ریما بگم شاید اون بتونه کاری بکنه دوباره گوشیمو روشن کردم که خاموش شد...