دومین جنگ داخلی روم

[B I N A M]

در سال ۵۳ ق.م. نیروهای کراسوس ، یکی از سه سردار اصلی روم ، در نبرد حران (کاره) توسط پارت ها نابود شدند و خود وی نیز کشته شد. بدین ترتیب حکومت سه نفره از میان رفت و جنگی خونین میان سزار و پمپه برای بدست گرفتن قدرت آغاز شد.

پمپه که مدتی قبل روابطش را با اشراف و سنا قطع کرده بود ، اینک دوباره به آنان پیوست و بر ضد سزار تصمیماتی گرفت. این سردار که در گل مشغول جنگ بود ، نیروهایش را به سوی ایتالیا به حرکت درآورد. (۴۹ ق.م.)

پمپه و سنا که غافلگیر شده بودند ، به یونان گریخته و ایتالیا را به سزار واگذار کردند. سزار برای به دست گرفتن کنترل کامل جمهوری ، به اسپانیا لشکرکشی کرد و دو تن از سرداران برجسته ی پمپه ( آفرانیوس و پتریوس ) را در ایلِردا شکست داد. با این پیروزی ، اسپانیا به دست او افتاد.

سپس مارسی ، ساردنی و سیسیل را از طرفداران پمپه گرفت اما در جنگی که در آفریقا رخ داد ، مغلوب شد و همچنین در دریای آدریاتیک نیز ناوگان پمپه به پیروزی هایی دست یافت.

در ۴۸ ق.م. سزار نیروهایش را در سواحل ایپر (شمال غربی یونان) پیاده کرد و در کوهستان های آن نواحی با پمپه جنگید؛ سپس ، ایپر را ترک کرده و به تسالی رفت. پمپه ، او را تعقیب کرد و در فارسال ، در حالی که سه برابر سزار نیرو در اختیار داشت ، در برابرش صف آرایی کرد.

این نبرد سرنوشتِ جنگ را معین کرد. نیروهای پمپه پس از اندکی درگیری نتوانستند به نتیجه ی قطعی برسند و خودِ او که ناامید شده بود از ارتشش جدا شد. پس از این واقعه ، تنها آفریقا به پمپه وفادار ماند و او نیز ابتدا به آسیای صغیر و بعد به مصر رفت.

اوضاع مصر در آن زمان به دلیل اختلافات میان بطلمیوس دوازدهم و خواهرش کلئوپاترا آشفته و مغشوش بود. سزار مدتی بعد وارد مصر گردید اما دیر شده بود ؛ زیرا ، پمپه توسط وزرای مصری به قتل رسیده بود. سزار به کلئوپاترا در بدست گرفتن قدرت کمک کرد و بعد در ۴۷ ق.م. سپاه فارناس ، پسر مهرداد ششم ، را در زِلا شکست داد.

کلئوپاترا

در ۴۶ ق.م. سپاه سزار در مقابل خیل عظیمی از مخالفان قرار گرفت که توسط پادشاه نومیدی ، پسران و پدرزن پمپه رهبری می شدند. ژولیوس سزار با درایت خویش ، این ارتش را کاملاً در هم کوبید و کشور نومیدی را از بین برد. سال بعد نیروهای سزار در نبردی دیگر در موندا (در اسپانیا ) ارتشِ پسران پمپه را نابود کرده و به جنگ های داخلی خاتمه دادند.

قلمرو روم در زمان ژولیوس سزار

سزار پس از رسیدن به قدرت ، در مواجهه با سنای ضعیف ، اختیاراتش را چند برابر کرد و القاب و عناوین مختلفی از قبیلکنسول ، دیکتاتور ، رهبر سنا و امپراتور بر خود نهاد ؛ اگرچه ، جرئت آن را نداشت که خود را شاه بنامد و باید با احتیاط رفتار می کرد.

سزار اوضاع اقتصادی جمهوری را سر و سامان داد و وضع کشاورزی را بهبود بخشید. همچنین در ارتش نیز تغییراتی داد. اما ادعاهای این سردار بزرگ در مورد قدرت و اختیاراتش ، مخالفان پشتِ پرده را خشمگین ساخت و آنها برای قتل وی نقشه کشیدند.

کشته شدن ژولیوس سزار در سنا

در ۱۱ مارس سال ۴۴ ق.م. توطئه کنندگان در مجلس سنا بر سر سزار ریخته و با ۲۳ ضربه چاقو او را کشتند. با مرگ وی دوباره جنگ و اغتشاش ، روم را فرا گرفت.