رمان جدال پر تمنا

["تنها"]

وقتی تلاش برای پیدا کردن خونواده وارنا به جایی نرسید پاپا داغون تر شد ... مامی دیگه هیچ کلاسی نمی رفت ... با دوستاش جایی نمی رفت ... دائم خونه بود ... ولی دیگه شیون هم نمی کرد ... خیلی آروم شده بود و یه زندگی تکراری و بی هیجان رو در پیش گرفته بود ... سه ماه از مرگ وارنا که گذشت دیدم خونواده داره از هم می پاشه ... حتی آرسن هم فقط تلفنی حالمون رو می پرسید و دل اینکه بیاد خونه مون رو نداشت ... پس به خودم اومدم ... مامی رو به زور فرستادم خونه بهترین دوستش ... عکسای وارنا رو با اشک و زاری از سرتاسر خونه جمع کردم ... اتاقش رو جمع کردم و همه وسایل رو بردم گذاشتم داخل انبار. روی هر تیکه لباسش که دست می کشیدم زار می زدم ... هنوز وسایلش دست نخورده سر جاش بود ... از حمام که اومده بود بیرون حوله اش رو انداخته بود روی تختش ... هنوز همونجا بود ... حوله رو بغل کردم و از ته دل اشک ریختم ... اما به خودم قول دادم این آخرین اشک هایی باشه که می ریزم ... ما باید زندگی می کردیم ... وارنا رفته بود ... ولی ما هنوز حق زندگی داشتیم ... می خواستم جای وارنا هم زندگی کنم و خوش باشم ... همه وسایل رو جمع کردم ... خونه رو تمیز کردم و نشستم منتظر پاپا و مامی ... وقتی اومدن سعی کردم محیط رو براشون متغیر کنم ... دوباره شدم همون ویولت شوخ و شر شیطون ... از درون نابود بودم .. ولی از بیرون ... اینقدر ملیجک بازی در آوردم ... اینقدر از سر و کول مامی و پاپا بالا رفتم تا لبخند نشست روی لبشون ... قرار گذاشتم فردا با مامی بریم استخر ... می خواستم روحیه اش رو عوض کنم ... توی نگاه پاپا قدردانی رو حس می کردم ... خوشحال بود که دارم مامی رو وادار به زندگی می کنم ... خوشحال بود که حس و حال مرگ رو دارم از خونه می اندازم بیرون ... روز بعد با مامی رفتیم استخر و اینقدر باهاش آب بازی کردم و سر به سرش گذاشتم که مثل قبل صدای قهقهه اش توی استخر بلند شد ... برنامه بعدیم زنگ زدن به دوستای مامی و دعوت کردنشون بود ... همه رو دعوت کردم خونه مون ... سه ماه عزاداری کافی بود .... وقت شادی بود ... دوستای مامی که اومدن با همه شون سلام احوالپرسی کردم ... مامی رو سپردم دستشون و زدم از خونه بیرون ... مطمئن بودم که اونا نمی ذارن مامی غصه بخوره ... راه افتادم توی خیابون ... دستام رو کرده بود توی جیب مانتوم ... سرم پایین بود و از گوشه پیاده رو قدم می زدم ... چقدر دوست داشتم برم خونه وارنا ... اما می دونستم اون خونه رو پس داده ... یک هفته قبل از عروسی خونه رو پس داد و وسایلش رو منتقل کرد به خونه خودمون ... من می دونستم چرا این کار رو کرده ... فقط هم من می دونستم که خونه رو پس داده ... همه فکر می کردن بعد از برگشتن از ماه عسل قراره برن توی اون خونه ... کاش من همه چیز رو نمی دونستم ... کاش همه بار روی شونه های نحیف من سنگینی نمی کرد ... نمی دونم چقدر راه رفته بود که گوشیم داخل جیبم و زیر دستم لرزید ... بغضم رو قورت دادم و گوشیم رو در آوردم ... آراگل بود ... لبخند نشست کنج لبم ... آدم موقع غم و غصه ها دوستای واقعیش رو می شناسه ... آراگل یه دوست واقعی بود ... 
- الو ...
- سلام به جیگر چشم آبی خودم ...
- باز چشم سامیار رو دور دیدی داری زبون می ریزی؟
خندید و گفت:
- چطور مطوری؟
- خوبم ... تو خوبی؟ شوورت خوبه؟
- مگه می شه من زنش باشم بد باشه ...
- اوو! بله به نکته خوبی اشاره کردین ... یادم نبود شما زنشین ...
- بمیری! از زبون کم نیاریا ...
- باشه قول می دم ...
- ببین ویو زنگ زدم یه چیزی ازت بخوام ...
- صد در صد! چیزی نخوای که یاد من نمی افتی ... 
جیغ کشید :
- ویولت!!!
و من خندیدم ... وسط خنده من گفت:
- نیشتو ببند گوش کن ... می خوام بهت یه دستور بدم ... 
- خب بگو! بابا دستوووور!
- می ری خونه ساکتو می بندی ... فردا صبح زود می خوایم بیایم دنبالت بریم ددر ... 
- ببخشید؟! کجا اونوقت؟
- چادگون .... نه نه ببخشید چادگان!
- هان؟؟!!!
- ببین جیگر جون ... تو کاری نداشته باش کجاست ... برو آماده شو ... زنگ می زنم خونه تون به مامانت هم می گم ... سه روز باید تو رو بدن قرض ...
- چی میگی واسه خودت؟ چادگان کجاست؟
- یه شهر کوچیک اطراف اصفهان ...
- اوووووف! جا قحطه ... من حال ندارم بشینم تو ماشین ... ول کن ... می دونی که دل و دماغ ندارم ...
- بشین بابا! حرف رو حرف من نزن ... می گم میای یعنی می یای ... آراد پدرش در اومد تا تونست یه پلاژ اونجا کرایه کنه واسه سه روز ...
- من اصلا نمی دونم اونجایی که تو میگی کجا هست ...
- عزیزم اونجا یکی از شهرستانهای اصفهانه ... یه منطقه خیلی خیلی خوش آب و هوا و سر سبز و خوشگل ... تیکه تیکه توش ویلا ساختن و کرایه می دن ... رودخونه زاینده رود هم از وسطش رد می شه ... یه دریاچه هم داره ... ماهیگیری ... قایق سواری ... و خلاصه صفا سیتی ...
- من نمی تونم مامی اینا رو تنها بذارم ...
- ویولت همه اش سه روزه ... این همه وقت مامی و پاپات تنها بودن ... تو که اکثرا نبودی ... داداش خدا بیامرزت هم خونه خودش بود ...
- راضی نمی شن ...
- من راضیشون می کنم ... فقط تو آماده باش ...
- کیا می یان؟
- من و سامیار و ساغر خواهر سامیار و آراد و تو ... همین ... 
- می شه ... اگه خواستم بیام ... آرسن رو هم بیارم با خودم؟ 
- همون آقایی که اونروز توی بیمارستان بود؟
- آره همون ...
- بیار چه بهتر! همه تون نیاز دارین روحیه تون تقویت بشه ...
- باشه ... پس من خبرت می کنم ...
- قربونت برم ... من الان زنگ می زنم خونه تون ... زود آماده بشیا ...
- باشه چه ساعتی می رین؟
- ساعت هفت صبح راه می افتیم ... 
- اوکی ... مرسی که به منم گفتی ...
- اصلا این سفر به خاطر توئه عزیزم ...
- ممنون آراگل ...
- خواهش می کنم ... کاری نداری فعلا ...
- نه قربونت ... بای 
- خداحافظ ...
بعد از آراگل با آرسن تماس گرفتم ... انگار اونم حس پوسیدن داشت که سریع قبول کرد ... حتی با اینکه دوستای منو درست نمی شناخت ... فقط در حد یه قرارداد بستن با آراد آشنا شده بود ... دوست داشتم دوستای خوبی بشن برای هم ... آرسن باید کسی رو جایگزین وارنا می کرد ... درست مثل من ...

کیف و وسایلم رو برداشتم ... رفتم دم اتاق مامی و پاپا ... پاپا رفته بود از خونه بیرون ... ولی مامی خواب بود ... نزدیکش شدم ... آروم خم شدم و گونه اش رو بوسیدم ... توی خواب شبیه فرشته ها می شد ... پاپا هم همیشه می گفت این حالتش رو به تو هم داده ... من که خودمو تو خواب ندیده بودم ... ولی لابد یه چیزی بود! وارنا هم همیشه می گفت انگار بقیه آدما تا می خوابن شبیه گودزیلا و دیو دو سر می شن که این شکل فرشته می شه! خوب همه توی خواب معصومن ... آخ یادش بخیر ... چقدر اون روز با هم بحث کردیم ... خوب یادمه داد زدم:
- نخیرم ... پسرا تا می خوابن این دهناشون قد دهن اسب آبی موقع خمیازه کشیدن باز می مونه ... آدم هوس می کنه یه رطیل بندازه تو دهنشون ... قشنگ تا اون زبون کوچیکشون پیداست ... بعدم همچین خرناس می کشن که بیا و ببین! هر چند که حق با توئه ... این پسرا موقع خواب که شبیه گوزیلا می شن خیلی قابل تحمل تر از مواقع بیداریشون هستن ...
وارنا که از نطق طولانی من هم خنده اش گرفته بود هم می خواست خودشو از تک و تا نندازه بلند شد که بگیرتم و من فرار کردم ... چشمام لبریز از اشک شد .... دوباره پاورچین پاورچین از اتاق زدم بیرون ... جلوی آینه خودم رو بررسی کردم ... شال سفید ... مانتو تابستونی و خنک سفید که روی کمرش یه بند داشت که تا می کشیدمش چین چینی می شد ... شلوار جین تنگی هم پوشیده بود با کفش اسپرت سفید و آبی ... با صدای تک خوردن گوشیم رفتم از خونه بیرون ... ماشین آرسن درست جلوی در خونه ایستاده بود .... رفتم طرفش و با لبخند سوار شدم ... آرسن عینک آفتابیشو بالا پایین کرد و گفت:
- های به روی ماهتون ...
- سلام بی تربیت لوس ننر!
- چرا اینقدر دلتون پره اونوقت؟
- واسه اینکه یه سر بهم نمی زنی ...
آهی کشید و گفت:
- ببخشید ... دیگه تکرار نمی شه ...
دوتایی سوار شدیم و قبل از اینکه چیزی بگم راه افتاد و گفت:
- خوب کجا باید بریم؟!
- دم خونه آراگل اینا ...
- و خونه آراگل اینا کجاست ... 
آدرس رو بهش دادم و راه افتاد ... سر کوچه شون که رسیدیم زنگ زدم به آراگل ... قبل از اینکه جواب بده دیدم که از خونه اومدن بیرون گوشیو قطع کردم و به آرسن اشاره کردم بایسته ... رفتم پایین و بلند گفتم:
- سلام صبح به خیر ...
همه شون برگشتن به طرف من ... آراد و سامیار و آراگل ... آراگل اومد طرفم و در آغوشم کشید ... همینجور که سرم روی شونه آراگل بود نگاه منتظر آراد رو دیدم ... یه بار به نشونه سلام پلک زدم ... آراد هم به همون شکل جوابم رو داد ... با خنده به آراگل گفتم:
- خوب باشه ... ولم کن ... حالا شوهرت هوس می کنه!
خنده اش گرفت مشتی زد توی بازوم و گفت:
- بی حیا ... خسیس چرا قطع کردی؟ اومدم جوابت رو بدم ...
- دیدم اومدین بیرون منم قطع کردم ... 
با شنیدن صدای سلام و عیلک برگشتم ... آرسن اومده بود پایین و مشغول سلام و احوالپرسی با آراد و سامیار بود ... یواش پرسیدم:
- خواهر شوهرت کو؟
- باید بریم دم خونه شون دنبالش ... 
- پس بریم ... 
- تو با آرسن می یای؟
- آره ... 
- لوس! دوست داشتم پیش خودم باشی ...
- مگه تو کجایی؟
- ما هممون با ماشین آراد می یام ... 
- خوب تو بیا پیش من ...
- سامیار رو چی کار کنم؟
قبل از اینکه من بتونم حرفی بزنم آراد گفت:
- بریم بچه ها دیره ...
قبل از اینکه سوار بشیم با سامیار هم سلام احوالپرسی کردم ... آرسن هم رفت سمت آراگل ... بعد از اون همه سوار ماشینا شدیم ... خواستم از آرسن سوالی بپرسم که صدای آراگل بلند شد:
- بیا دیگه آرااااد ...
نگاهم چرخید به اون سمت ... دستش رو به سقف ماشینشون تکیه داده بود ... یکی از دسته های عینکش مابین انگشتاش اون یکی دسته اش تقریبا توی دهنش بود ... نگاهش موشکافانه جوری به ما خیره مونده بود که انگار صدای آراگل رو نمی شنید ... آراگل از داخل ماشین لباسش رو کشید تا حواسش جمع شد و سوار ماشین شد ... آرسن پوزخندی زد و گفت:
- بزرگترین مشتری ما رو نگاه ... تو هپروت سیر می کرد گویا!
بیخیال حرفی که زده بود گفتم:
- آرسن ...
- بله ...
نمی دونستم حرفی که می خوام بزنم درسته یا نه ... ولی باید می گفتم ...
- راستش ... چیزه ... خونواده آراگل ... خیلی چیزن ...
- چقدر چیز چیز می کنی! حرفتو درست بزن ...
- خوب چیزن ... یعنی مذهبین!
- بله از حجاب خانوماشون مشخصه ... 

- خوب پس فهمیدی منظورمو ...

با اخم نگام کرد و گفت:
- چی می خوای بگی؟ درست حرفتو بزن ... خواهشا! جویده جویده حرف نزن ...
آب دهنم رو قورت دادم و گفتم:
- یه موقع مشروبی ... ویسکی چیزی که با خودت ...
یه دفعه صدای قهقهه اش بلند شد ... خیلی وقت بود اینطور خندیدن آرسن رو ندیده بودم ... با تعجب نگاش کردم ... وقتی خوب خندید کمی آروم شد زیر لب گفت:
- دیوونه!
با کنجکاوی نگاش کردم ... نگاهمو که دید دوباره ترکید ... با حرص گفتم:
- اااا کوفت! به چی می خندی؟ خودتو مسخره کن ...
دستشو به نشونه سکوت آورد بالا ... به زور خودشو کنترل کرد و گفت:
- تو در مورد من چی فکر کردی ویولت؟ فکر کردی یه پسر هجده ساله ام؟!
- نخیرم ... گفتم یه وقت ...
- بس کن! من بیست و هفت سال بین این آدما زندگی کردم! قانوناشونو از تو بهتر می دونم ... مگه دیوونه ام مشروب با خودم بیارم؟! مشروب رو توی خونه می خورم همیشه ... 
- خوب ببخشید ... گفتم یه موقع اینکارو نکنی!
دماغم رو کشید و گفت:
- فکر بیخود نکن عزیزم ... من حواسم از تو جمع تره ...
آراد داشت با سرعت سرسام آوری می رفت ... آرسن هم ناچار بود پشت سرش بره ... با غرغر گفت:
- کلا یه چیزیشه ها! 
به دفاع از آراد گفتم:
- ولی خوب می ره ...
- آره رانندگیش خوبه ... ولی سرعتش زیاد از حد بالاست ... اینجا که پیست اتومبیل رانی نیست ... بزرگراهه!
- انگار سرعتش کم شد ...
- شرط می بندم صدای بقیه در اومده ...
شونه ای بالا انداخختم و گفتم:
- من بخوابم آرسن؟
- چه همسفری! بشین ببینم بابا ... بخوابی منم می خوابم ... چهار تا تخمه مغز کن بذار دهن من ... 
- تخمه ام کجا بود این وسط؟
- تو کوله من ... روی صندلی عقب ...
با خنده پلاستیک آجیل رو از داخل کوله آرسن که عقب بود در آوردم و مشغول مغز کردن پسته و فندق شدم ... خودم می ذاشتم دهنش و اونم اذیتم می کرد . داشتیم غش غش می خندیدم ... واقعا انگار غم ها از یادمون رفته بود آرسن از آراد سبقت گرفت ... من پشت به شیشه نشسته بودم و اصلا حواسم به اونا نبود ... مشغول پذیرایی از آرسن بودم ... آرسن به خنده افتاد و گفت:
- بابا خفه ام کردی ... یه دونه یه دونه ... 
منم خندیدم و گفتم:
- خوب می ترسم گازم بگیری ... 
آرسن خم شد دماغمو گاز بگیره که جیغ زدم و خودمو کشیدم کنار ... این عادتش بود ... وقتی برام ضعف می کرد هوس می کرد دماغمو گاز بگیره ... بد هم گاز می گرفت! گوشیم زنگ خورد ... با دیدن شماره آراد جا خوردم ... خنده ام رو فرو دادم و جواب دادم:
- الو ...
- سلام ...
- سلام ...
- خوبی؟ ... چی می گم! معلومه که خوبی ...
پسره خودخواه! انتظار داشت من همه اش گریه کنم! جواب ندادم ... صدام زد:
- ویولت ...
صداش خیلی یواش بود ... انگار می خواست کسی نفهمه داره منو صدا می کنه ... صدای خنده و موسیقی هم به قدری بلند بود که کسی نشنوه ... گفتم:
- بله؟
- متاسفم ... شادی حق توئه ... 
چه زود فهمید ... جویده گفتم:
- ممنونم ... 
- جات خوبه؟
به قول آرسن این یه چیزیش بودها!!! خنده ام گرفت و گفتم:
- اوهوم ... خوبه ... به شماها انگار داره خیلی خوش می گذره ها ... صدای آهنگ اصلا نمی ذاره بشنوم چی می گی ... 
زمزمه کرد:
- خوب توام بیا اینجا تا بهت خوش بگذره ... 
- اهه! آرسن جونو که نمی شه تنها بذارم ... تو با سامیار حرف بزن که بذاره آراگل بیاد پیش من ...
انگار عصبی شد از حرفم چون با خشم گفت:
- شما خوش باش ... نیاز به مزاحم نداری ...
داشتم حسادت رو از بین تک تک کلماتش حی می کردم ... واقعا چرا اینقدر روی آرسن حساس بود؟ نمی دونستم باید چی بگم که با همون صدای خشنش گفت:
- گوشی رو بده به آرسن جونت! 
- چی کارش داری؟
- آدرسو بدم بهش خودش بیاد ... نمی شه که تموم طول راه دنبال هم باشیم ... یه موقع من بخوام تند برم ...

- شما که به جت گفتی زکی! گوشی ...

گوشیو گرفتم سمت آرسن و با بیخیالی گفتم:
- آراده ...
آرسن گوشیو گرفت و مشغول صحبت شد ... یه دفعه به من گفت:
- ویولت از داخل داشبورد یه خودکار و کاغذ در بیار یادداشت کن ... 
سریع کاغذ و خودکاری برداشتم گذاشتم روی کیفم و آماده نوشتن شدم ... آرسن شمرده شمرده گفت:
- بعد از پلیس راه ... می رسیم به فلکه دانشگاه صنعتی اصفهان ... می ریم سمت راست ... بعد از رد کردن امامزاده سید محمد ... می ریم به سمتی که تابلوی خوزستان زده ... بعد می ریم سمت تیران و کرون ... نوشتی ویولت؟
تند گفتم:
- آره بگو ...
ادامه داد:
- می ریم سمت تیران ... وارد تیران که شدیم فلکه اول ... تابلو زده به سمت چادگان ... همین ؟
- باشه داداش ...
- نه قربونت می بینمتون ... 
گوشی رو قطع کرد ... کاغذ رو از دست من گرفت و گذاشت نزدیک فرمون ... نفسم رو فوت کردم و گفتم:
- یه کوفتی بذار بخونه ... حوصلمون سر رفت ...
آرسن دستش رو دراز کرد و ضبط رو روشن کرد ... توی حال و هوای آهنگ فرو رفتم و سکوت کردم ... دوست داشتم فکر کنم ... و جالبیش اینجا بود که دوست داشتم به آراد فکر کنم ... به کارهاش ... به حسادتاش ... به محبت هاش ... آراگل گفت آراد اصرار داشته حتما این مسافرت جور بشه که منو بکشن از خونه بیرون ... این کارهاش برام فقط یه معنی داشت ... یاد ترم قبل افتادم ... یاد مزاحمت دوباره رامین و داد و هوار آراد ... داشتم از کلاس می یومدم بیرون ... آراد اونروز نیومده بود سر کلاس و رامین با این خیال که آراد اصلا نیست که هوای منو داشته باشه از پشت دستمو کشید ... جالبی قضیه اینجا بود که چند وقتی بود دوستای آراد هم حسابی هوامو داشتن ... حتی همونی که با گلوله برف زد توی صورتم ... قبل از اینکه من بتونم جلوی رامین رو بگیرم یکی از دوستای آراد اومد بینمون و رو به رامین گفت:
- راهتو بکش برو ... 
رامین پوزخندی زد و گفت:
- تو رو سننه جوجه؟
با نگرانی گفتم:
- بچه ها بس کنین ... اینجا جای این کارا نیست ...
رامین اومد جلو و با بی شرمی گفت:
- ببین ویولت ... اینو تو گوش همه بکن که تو قراره زن من بشی خوش ندارم هر بار که می خوام باهات حرف بزنم یه جوجه بپره وسط و ادای بادیگارد ها رو در بیاره ...
مونده بودم در جواب این بچه پرو چی بگم که صدای آراد درست از پشت سرم بلند شد:
- مطمئنی؟!!!! ولی زیادم نباید مطمئن باشی ...
رامین با دیدن آراد رنگش پرید ... قدمی رفت عقب ... منم با ترس به آراد نگاه کردم ... ترس توام با اطمینان ... هم دوست داشتم ازم محافظت کنه ... هم می ترسیدم درگیر بشن دوباره ... رامین سعی کرد لغز بخونه ...
- باز که تو سر و کله ات پیدا شد ...
آراد با خشم طوری که رگ گردنش زده بود بالا گفت:
- این سوالیه که من باید از تو بپرسم ... جوجه چند بار بگم دور و بر خانوم آوانسیان نپر؟! هان؟ لقمه اندازه دهنت بردار ...
جلوی بچه ها رعایت می کرد و جای ویولت می گفت خانوم آوانسیان ... آراد همیشه بیشتر از آبروی خودش انگار نگران آبروی من بود ... همین کاراش بود که کم کم داشت منو بهش وابسته می کرد ... یه لحظه حس عجیبی بهم دست داد ... از خاطراتم اومدم بیرون ... چرخیدم عقب ... ماشین آراد پشت سر ما بود ... یه لحظه حس کردم یه چیزی دیدم ... با دقت نگاه کردم ... همون لحظه ماشین آراد ازمون سبقت گرفت و من دقیق تر اون صحنه رو دیدم ... ساغر و آراگل از صندلی عقب دست دراز کرده بودن و داشتن میوه به آراد و سامیار تعارف می کردن ... دست ساغر درست روبروی صورت آراد من بود ... آراد من؟!!!! یا عیسی مسیح! این دیگه چه صیغه ای بود؟!!!! مغزم داشت سوت می کشید ... چرا آراد رو برای خودم می دونستم ؟ نه این ... این یه عادت بود ... صدای خنده نرم آرسن منو به دنیای واقعی کشید ... گفتم:
- چرا می خندی؟
- حسادت تو ... دیدنش خنده هم داره!
- چی؟!!!!! حسادت به کی ...
- هیشکی ... فقط اینقدر نگاشون نکن ... تابلو می شیا ... 
- آرسن!!!!!!
- بیخیال بیخیال! منو نخور ... بگو ببینم این چادگان چه جور جائیه؟ تو رفتی خودت تا حالا ...
سعی کردم از تفکراتی که داشتن مغزم رو سوارخ می کردن فاصله بگیرم ... تابلو شدنم جلوی آرسن .... دست دراز شده ساغر جلوی صورت آراد ... 
- نه ... آراگل که خیلی تعریف می کرد ... می گفت تقریبا جنوب اصفهان و آب و هواش همیشه یکی دو درجه ای سردتر از خود اصفهانه ... اطراف دریاچه اش ویلا ها و پلاژهای زیادی ساخته شده که بیشتر مال ارگان های دولتیه ... یعنی تا کارت اون جا رو نشون ندی راهت نمی دن ... جاهایی مثل ذوب آهن و سپاه و اینا ... ولی خوب یه سری جاهاش هم برای آدمای عادیه ... مثل اینجایی که آراد گرفته ... بهش می گن دهکده ... یه شهر خیلی کوچیکه ... همینا دیگه! یعنی آراگل همینا رو گفت ...
- باید جای جالبی باشه ...
- آره منم همینطور فکر می کنم ... راستی آرسن آراد هنوز هم بیشتر محصول کارخانه ات رو می خره؟
لبخندی زد و گفت:
- ار هر جا هم که حرف بزنیم باز می رسونیش به جایی که دوست داری ...
با خشم گفتم:
- اصلا نخواستم ... چرا تهت می زنی؟!
آرسن باز هم خندید و گفت:
- خب کوچولو ... چرا فرار می کنی؟ توام حق داری از کسی خوشت بیاد ... حالا قهر نکن ... جوابت رو می دم ... آره ... هنوزم بهترین مشتری منه ... اینبار قرارداد سه ساله بستیم ...
- سه ساله؟!!!! یعنی امسال و دوسال بعدش؟
- آره ...
- پس پیداست خیلی به گرفتن بورسیه امیدواره ... چون بورسیه هم دقیقا دو ساله است ...
- تو نیستی؟
- زیاد نه ...
- چرا؟
- نگران مامی و پاپام ... تنها ...
سریع گفت:
-به آینده خودت فکر کن دختر ... اونا به تنهایی عادت دارن ...
- ولی آخه ...
- آخرش مگه تا کی می تونی پیششون باشی؟! هان؟ فوقش سه چهار ساله دیگه ازدواج می کنی و می ری برای خودت ... اونا آخرش تنها می مونن ...
- خب ... ازدواج نمی کنم ...
خنده ای موذیانه کرد و گفت:
- آره ... اگه این پسر خله بذاره!
- پسر خله؟!
- خدا در و تخته رو خوب با هم جور کرده ... جفتتون خلین! آراد رو می گم دیگه ...
دوباره جیغ کشیدم:
- آرسن !!!!
- بگیر بخواب بابا ... تو بیدار باشی تا اونجا منو کر می کنی ...
خندیدم و گفتم:
- دلت هم بخواد ...
ولی سرم رو به پشتی صندلی تکون دادم ... چشمامو بستم .. خوابم نمی یومد ... بی اختیار دوست داشتم فقط به آراد فکر کنم ... به آراد و کاراش ...
آرسن که می دونست بیدارم گفت:
- ولی ویولت ... حتما باید بعدا در موردش صحبت کنیم ... اگه هنوز احساسی شکل نگرفته باید سنجیده عمل کنی ... می فهمی؟

ترجیح دادم حرفی نزنم ... می دونستم می خواد چی بگه ... چیزی که خودم مدت ها ازش فرار کرده بودم ... تفاوت دین من و آراد ... نمی خواستم فعلا هیچی در موردش بشنوم ... هیچی!

ادامه دارد...

---

سیر بدون هیچ اتفاقی خاصی طی شد به کاشان که رسیدیم یه استراحت کوتاه کردیم که راننده ها بتونن بازم رانندگی کنن ... پنج ساعت راه تا اصفهان بود و بعد از اونم دو ساعت تا چادگان ... آرسن از یه مغازه بین راهی برای همه بستنی خرید که گرما هلاک نشیم ... خداییش خیلی چسبید ... ولی آراد با اخم گفت:
- نمی خورم ... آبمیوه رو ترجیح میدم ...
من بستنیشو قاپیدم و گفتم:
- پس من می خورم ...
اخم آراد غلیظ تر شد و رفت برای خودش آبمیوه بخره ... مونده بودم چشه! مدام اخم می کرد .. به شوخی ها نمی خندید ... سعی کردم خودم رو خونسرد نشون بدم ... نمی خواستم بیشتر از این آرسن به احساسم پی ببره ... پس لب صندلی ماشین نشستم و تا ته هر دو تا بستنی رو در آوردم ... خواستیم راه بیفتیم که آراد رو به سامیار گفت:
- تو بشین سامی ... من نمی تونم ...
سامیار بدون حرف نشست پشت فرمون و آراد هم نشست کنار دستش ... دیگه داشتم نگرانش می شدم ... آرسن پوزخندی زد و گفت:
- بچه دست و پاش شل شده ...
با تعجب گفتم:
- هان؟!
ماشین رو از دنده خارج کرد و راه افتاد ... همزمان گفت:
- شیوا ... یه بار برای اینکه لج منو در بیاره ... رفت با یکی از پسرای گروه حسابی گرم گرفت ... من دوست داشتم هم خودمو بکشم هم اون پسره رو ... وقتی کارامون تموم شد و خواستیم بریم خونه هر کاری کردیم نتونستم رانندگی کنم... به ناچار ماشین رو گذاشتم و با تاکسی رفتم ...
با چشمای گرد شده گفتم:
- راست می گی؟
- آره ... حرص زیاد باعث می شه آدم عضله هاشو هی منقبض کنه ... بعد که آروم می شه این عضله ها انگار زیادی شل شدن ...
یعنی آراد .... سریع گفتم:
- ولی من که کاری نکردم که آراد بخواد حرص بخوره ... تازه ... اون که منو دوست ...
نتونستم جمله ام رو تموم کنم ... ولی من ... من دوسش داشتم ... آره من دوسش داشتم ... آرسن گفت:
- کاری به علاقه اون ندارم ... تو رو هم الکی امیدوار نمی کنم ... اما می خوام باهات حرف بزنم ... دختر خوب ... فکر کن یک درصد اون به تو علاقه داشته باشه ... توام بهش علاقه پیدا کنی ... می دونی قانون مسلمونا چیه؟! 
سکوت کردم ... می دونستم ... ادامه داد:
- اگه بخوای باهاش ازدواج کنی ولی دین خودتو حفظ کنی باید صیغه اش بشی ... وگرنه در غیر اینصورت باید مسلمون بشی ...
سریع و با ناراحتی گفتم:
- نه!
- چی نه؟ نمی خوای دینت رو عوض کنی یا نمی خوای صیغه اش بشی؟
با عجز گفتم:
- هیچ کدوم ... آرسن ... من ... من دینمو دوست دارم ... هر کی ندونه تو از ارادت من به حضرت مسیح خبر داره! من نمی تونم از حضرت مسیح بگذرم ... خیلی سخته ... صیغه هم نمی تونم بشم ... پاپا ... پاپا قبول نمی کنه ...
- عشقت نسبت به آراد اونقدری نیست که از دینت .... یا از عقیده ات بگذری؟
- ربطی به اون ماجرا نداره ... ولی ... من نمی تونم ... نمی تونم ...
- پس بگذر! ازش بگذر ... دیگه بهش فکر نکن ... خوب می دونم الان همه فکرت رو گرفته ... درست مثل یه گیاه پیچ که دور یه درخت می پیچه و نفسشو می گیره ... توام همینطور داری می شی ... بگذر تا قبل از اینکه نفستو نگرفته ...
نمی تونستم ... برام سخت بود راحت از عشق با آرسن حرف بزنم ... عشقی که خوب می دونم از خیلی وقت پیش جوونه زده ... شاید از وقتی رفتم مشهد ... شاید هم از قبل از اون ... شاید از وقتی آراد جلوی سارا از من حمایت کرد ... نمی دونم ولی از خیلی قبل به وجود اومد و من تازه حضورش رو قبول کردم ... چی می گفتم به آرسن؟ که هم آراد رو می خوام هم دینم رو؟ 
آرسن شمرده شمرده گفت:
- خیلی ها بی توجه به تفاوت دین توی کشورهای دیگه با هم ازدواج می کنن ... هیچ اهمیتی هم براشون نداره ... قانون اونجا هم منعشون نمی کنه ... ولی ...
با هیجان گفتم:
- ولی چی؟
- ولی آراد و خونواده اش ... خونواده خودت ... اینا همه مانع هستن ... به خصوص آراد چون توی یه خونواده مذهبی بزرگ شده و رشد کرده مسلما نمی تونه به این راحتی همچین چیزی رو قبول کنه ... چون دینش ردش کرده!
حق با آرسن بود ... محال بود آراد کاری خلاف دینش بکنه ... یه دفعه خنده ام گرفت و گفتم:
- خونه عروس بزن و بکوبه خونه داماد خبری نیست ...
دست آرسن اومد سمت دماغم و گفت:
- یه ذره خجالت بکشی هم بد نیستا! چه عروس دامادی می کنه!
یه ذره خجالت کشیدم و گفتم:
- ا کوفت!
آرسن خندید و گفت:
- با بزرگترت ...
همراه باهاش گفتم:
- درست صحبت کن!
آرسن لبخند تلخی زد و گفت:
- یاد گذشته خودم می افتم ... درد بدیه ... امیدوارم همه چی خیلی راحت توی دل تو و آراد چال بشه ... چون اگه نتونین از هم بگذرین روزای سختی در انتظارتونه ... عمو الکس و زن عمو لیزا محاله رضایت بدن تو با یه مسلمون ازدواج کنی ... یا اینکه ... بخوای دینت رو عوض کنی ...

بازم حق با آرسن بود ... مغزم داشت از هم می پاشید ... عقل می گفت بگذر از این عشق ممنوعه! ولی احساسم می گفت برای بار اول از یه نفر خوشش اومده ... نمی تونه بگذره ... نمی دونستم چی کار کنم ... مدام حمایت های آراد می یومد توی ذهنم غیرتاش ... بی اراده آه کشیدم ...

آرسن دستم رو گرفت و گفت:
- درست می شه ... از اون بالایی بخواه ...
حرفی نزدم ... چیزی نداشتم که بگم ... اگه برای من اهمیتی نداشت با توجه به تفاوت دین با آراد ازواج کنم صد در صد برای اون مهم بود ... من با عقل بچه گونه خودم همه چیز رو راحت می دیدم ... اما آراد حتی اگه ذره ای احساس هم به من داشت از بینش می برد ... اون صدر در صد از من عاقل تر بود ... 
با وجود راه طولانی و خستگی بسیار ولی بالاخره رسیدیم ... شهر کوچیک چادگان ... یه شهر ساحلی ... ماشین آراد جلو می رفت و ما پشت سرش ... وارد جایی شد که سر درش یه چیزی شبیه دهکده نوشته شده بود ... درست نتونستم بخونم ... سامیار ماشین رو داخل پارکینگ پارک کرد و آراد پیاده شد ... آرسن هم کنارش ایستاد و ما هم خواستیم پیاده بشیم که اومد طرف ماشین و گفت:
- شما بمونین ... اینجا کلید ویلا رو تحویل می گیرم می ریم ... 
ما نشستیم سر جامون ... هوا غم داشت ... ابری و گرفته ... آراد هنوز نیومده بود بیرون از اون اتاق شیشه ای که رعد و برقی زد و بارون گرفت ... با هیجان گفتم:
- واااای بارون! اونم وسط شهریور ... 
آرسن شیشه شو باز کرد و گفت:
- چه هوای پاکی ... از هوای خاکستری و دودی تهران راحت شدیم ...
- واقعنی!
آراد بدو بدو رفت سمت ماشینش و سوار شد ... دنبالش یه مردی هم اومد بیرون ... یه نایلون سیاه کشیده بود روی سرش ... نشست روی موتور و راه افتاد ... سامیار هم پشت سرش رفت و ما هم به دنبالش ... از دیدن نایلون سیاه روی سر مرد خنده ام گرفت و غش غش خندیدم ... آرسن هم لبخندی زد و گفت:
- نخند بچه! خودت تا حالا سوار موتور نشدی که سختی هاشو درک کنی ... 
- وای اینقذه دوست دارم!
- بیخود ... خطرناکه ...
با دیدن حالت جاده ها بحث رو رها کردم و گفتم:
- وای اینجا رو! 
جاده ها پر از بالا بلندی بودن ... آدم یاد ترن هوایی می افتاد ... یه دفعه می رفتیم بالا ... و یهو به پایین سرازیر می شدیم ... ویلاهای شیک و خوشگل یه طبقه و دو طبقه کنار کنار هم ساخته شده بود و هر کدوم دور و برش یه فضای چمنی داشت ... بعضی توی بارون از ویلاهاشون زده بودن بیرون و نشسته بودن روی چمنای خیس ... دستمو از شیشه برده بودم بیرون تا بارون رو لمس کنم ... حس قشنگی داشتم ... آرسن نگاهی به محیط سبز دو و برش کرد و گفت:
- چه جای دنج و خوشگلیه!
- آره ... آرسن سالی یه بار بیایم اینجا ... نه کمه! دو بار ...
خندید و گفت:
- خوب دیگه پرو نشو! ولی خوش به حال اصفهانیا همه اش دو ساعت تا اینجا راهه ... ما هفت ساعت تو راه بودیم ... 
- آره واقعنی ... ولی به جاش ما هم تا شمال سه ساعت فاصله داریم ... 
- هر جایی قشنگی خودشو داره ...
- موافقم ...
اونجا یه شهرک سرسبز و شاداب بود ... آدم هوس می کرد عاشق بشه ... دیگه اگه عاشق هم بود که هیچی ... 
مرد موتوری جلوی ویلای فانتزی و خوشگلی ایستاد ... جلوی درش یه داربست آهنی تونل مانند قرار داشت که روش رو گل های یاس کاشته بودن ... از این یاس هایی که شیره اش رو می شد خورد ... فکر کنم یاس اقاقیا بود ... با هیجان پریدم پایین ... سقفش شیروونی بود ... شیب دار به رنگ قرمز ... ساختمون ویلا هم به نظر گرد می یومد ... با ذوق گفتم:
- وای! چه خوشگله ...
آراگل اومد طرفم و گفت:
- آره واقعا خوشگله ...
آراد در حال چک و چونه زدن با مرد موتوری بود ... بعد هم برای تحویل گرفتن ویلا هر دو داخل رفتن ... آرسن مشغول در آوردن وسایل از صندوق عقب ماشینش شد ... آراگل و سامیار و ساغر هم وسایل رو از داخل ماشین آراد خارج کردن ... مرد موتوری از ویلا خارج شد ... سوار موتورش شد و رفت ... آراد هم اومد بیرون ... آراگل رفت کنارش و گفت:
- چی شد؟
- هیچی ... خوبه همه چی ... دو تا اتاق داره ... وسایل رو تک تک تحویل داد و رفت ...
- رخت خواب داره؟!
- آره ... همه چی هست ...
- پس ببریم تو چیزا رو دیگه ...
همه با هم بسیج شدیم ... هر کس یه تیکه از وسیله ها رو برداشت و برد تو ... آرسن رخت خواب هم آورده بود ... من اصلا به فکرش نبودم ... خوب شد آورد وگرنه محلال بود بتونم از رخت خواب های اونجا استفاده کنم ... معلوم نبود قبل از من چند نفر روشون خوابیده بودن ... آراد هم رخت خوابش رو برداشت و راه افتاد بره تو ... آراگل با خنده گفت:
- تو باز رخت خوابت رو با خودت اوردی ... وسواسی!
دنبالش من با رخت خواب راهی شدم که خنده اش شدت گرفت و گفت:
- این دو تا رو !
آراد برگشت طرفم ... من با دیدن رخت خواب روی سرش خنده ام گرفت ... اونم با دیدن من زیر چند تا پتو و بالش خنده اش گرفت ... نتونستم زیر نگاه مشتاقش طاقت بیارم ... راه افتادم برم داخل ... صدای آرسن در گوشم زنگ زد:
- بگذر ویولت ... بگذر ...
کاش وارنا بود ... وارنا اگه تو بودی همه چیز حل می شد ... تو همیشه بهترین راه حل ها رو برای من داشتی ... بغض کردم ... از پله های ویلا رفتم بالا ... یه پذیرایی تر و تمیز گرد پیش روم بود ... کفش یه فرش دوازده متری سبز رنگ پهن شده بود ... کنارش یه میز تلویزیون و تلویزیون بیست و یک اینچ قرار داشت و یه دست مبل راحتی هم دور تا دورش چیده شده بود ... خوب مجهز بود! یه آشپزخونه نقلی اپن هم پیش روم بود ... وسط حال ایستاده بودم که آراد وارد شد و با دیدن من که بلاتکلیف مونده بودم گفت:
- تو و ساغرخانوم می تونین برین توی اون اتاق ...

و با دستش به یکی از اتاق ها اشاره کرد ... لجم گرفت! به من می گفت تو ... به ساغر می گفت ساغر خانوم ... یعنی منو عددی نمی دید که بخواد بهم احترام بذاره ... شاید من توهم زده بود ... شاید آراد هیچ احساسی نسبت به من نداشت ... آره حتما همین بود ... وگرنه دلیل نداشت به ساغر بگه ساغر خانوم ... نکنه ساغر رو ... نه نه! خدایا من طاقتشو ندارم ... رفتم داخل اتاق ... یه تخت دو نفره داشت ... با یه آینه کوبیده شده به دیوار ... یه جارو برقی هم کنارش بود ... یه چوب لباسی دیوار کوب هم کنار آینه بود ... همین ! وسایل رو گذاشتم روی زمین ... من چه طور می تونستم کنار ساغر بخوابم! اووووف! همه رو برق می گیره برای من قبضش می یاد!

وسایل رو جا دادم ... ساغر هم وسایلش رو کنار وسایل من گذاشت و با لبخند گفت:
- مثل اینکه هم اتاقی شدیم ...
سعی کردم لبخندم طبیعی باشه ... وگرنه نمی خواستم سر به تنش باشه ... به چه حقی جلوی آراد میوه گرفت؟!!! از داخل کوله ام یه بلوز و شلوار در آوردم و پوشیدم ... ساغر با تعجب نگام کرد ولی حرفی نزد ... خودش یه مانتوی گشاد رنگی پوشید و یه روسری بلند هم سرش کرد ... همه موهاشو کرد زیر روسری و محکم گره اش زد ... بی توجه به اون ایستادم جلوی آینه و دستی توی موهام کشیدم ... بلند شده بود ... باید پایینش رو کوتاه می کردم ... ساغر با لبخند گفت:
- چه موهای قشنگی داری ... حالت داره ... در عین حال لخته ...
زیر لب چیزی شبیه ممنون زمزمه کردم و برق لبم رو محکم روی لبام کشیدم ... ساغر لبخندی توی آینه بهم زد و رفت بیرون از اتاق ... منم برق لبم رو پرت کردم داخل کیف دستیم و رفتم بیرون ... آرسن روی یکی از کاناپه ها نشسته بود ... آراگل داخل آشپزخونه داشت مواد غذایی رو می چید داخل یخچال از ساغر و آراد هم خبری نبود ... رفتم سمت آرسن و با صدای بلند گفتم:
- چطور مطوری؟
آرسن چشمکی زد و آهسته گفت:
- خوشگل کردی!
اخمی کردم و در حالی که می نشستم کنارش گفتم:
- یه بلوز شلوار ساده پوشیدم! خوشگل کجا بود؟
آرسن هنوز جوابمو نداده بود که در یکی از اتاق ها محکم به هم خورد ... جیغ آراگل بلند شد:
- ترسوندیم آراد ....
آراد با اخم وارد حال شد و گفت:
- باد کولر زد به هم ...
اومد نشست روی مبل جلوی من و آرسن ... نگاه سنگینش رو روی خودم لحظاتی حس کردم ... آرسن با لبخند گفت:
- چطوری آراد جان؟
حس می کردم دقیقا حسی که من نسبت به ساغر دارم رو آراد هم نسبت به آرسن داره ... شاید تصور غلطی بود ... در هر صورت آراد لبخند مصنوعی زد و گفت:
- من که خوبم ... شما چطوری؟ کار و بار خوبه؟!
- به لطف مشتری های خوبی مثل شما مگه می شه بد باشه؟
سامیار از اتاق مشترکشون با آراگل بیرون اومد و با هیجان گفت:
- پاشین ببینم ... چه نشستن! پاشین بریم بیرون ...
آراد غر غر کرد:
- تازه لباس عوض کردیم ... بیخیال بابا ...
سامیار چپ چپ نگاش کرد و گفت:
- الان یعنی لباس عوض کردی؟ یه تمبون عوض کردی فقط ... بعدشم این گرمکن از شلوار قبلیت بهتره ... پاشو ببینم ...
ساغر از توی دستشویی اومد بیرون و گفت:
- کجا بریم؟
آرسن نگاهی به ساغر کرد و در گوش من گفت:
- بهتر نبود توام یه چیزی سرت می کردی؟
با تعجب گفتم:
- برای چی؟
- خب برای اینکه تو دل اطرافیان آراد خودتو جا کنی ...
می دونستم می خواد حرصم بده برای همین هم دست دراز کردم تا نیشگونی از بازوش بگیرم ... با خنده دستشو آورد جلو و گفت:
- اگه می تونی بگیر ...
می دونستم اینقدر بازوهاش سفته که محاله بتونم یه تیکه از گوشتشو تو دستم بگیرم ... با این حال از رو نرفتم و همه سعیم رو کردم .... آرسن از دیدن تلاش من خنده اش گرفت و بلند خندید ... آراد از جا بلند شد و سریع گفت:
- بریم بچه ها ... تا هوا تاریک نشده برسیم به دریاچه ...
بعد هم زودتر از همه ما رفت بیرون ... آرسن دستمو گرفت و از جا بلند شد ... گفتم:
- برم یه چیزی بپوشم و بیام ...
دستمو ول کرد و گفت:
- بیرون منتظرم ...
رفتم دوباره توی اتاق ... یه مانتوی خنک تنم کردم و شالمو هم همینطور انداختم روی سرم و دسته هاشو ول کردم ... همه رفته بودن بیرون ... ساغر روی همون لباسش فقط یه چادر سر کرده بود ... آراگل هم با چادر بود ... باز من شده بودم تافته جدا بافته ... چون آقایون همه خوش تیپ بودن و آرسن با اونا زیاد فرقی نداشت ... ولی من با خانوما خیلی فرق داشتم! به محض بیرون رفتنم آراد افتاد جلو و بقیه پشت سرش ... جاده های باریک آسفالت شده رو طی می کردیم ... بعضا وقتا سر بالایی بود و بعضی وقتها سرپایینی ... سامیار و ساغر و آراگل حرف می زدن و غش غش می خندیدن ... منم بعضی وقتا سعی می کردم توی بحثشون شرکت کنم ... آرسن هم به شیطنت های من می خندید ... ولی آراد بدون حتی یه لبخند از جلو می رفت و بعضی وقتها غر می زد:
- یه کم یواش تر ... چه خبره؟!

منم از حرصش بلند تر می خندیدم ... معلوم نبود چشه! بالاخره رسیدیم کنار دریاچه ... هوا تاریک شده بود تقریبا ...

آرسن نشست روی شن ها و گفت:
- آخیش ... چه هوا خنکه!
سامیار هم ولو شد کنارش و گفت:
- موافقم! هوای اینجا خیلی خنک و خوبه ... مخصوصا شبا ...
آراگل رفت لب دریاچه و گفت:
- آخی قایق هم هست ... کاش می شد سوار بشیم ...
سامیار گفت:
- اگه روز بود سوار می شدیم ...
ساغر گفت:
- می شه فردا بریم داداش؟
- آره حتما ... 
آراد رفت لب دریاچه سنگی برداشت و با قدرت پرت کرد توی آب ... هوس کردم بازم سر به سرش بذارم ... رفتم کنارش ایستادم ... زیر چشمی نگام کرد ولی اصلا به روی خودش نیاورد ... خم شد سنگ دیگه ای برداشت و دوباره با قدرت پرت کرد ... منم خم شدم سنگ بزرگی برداشت و توی دستم نگه داشتم ... بعد خم شد و خیره شدم توی آب ... یهو جیغ کشیدم و یه قدم رفتم عقب ... آراد سریع اومد کنارم و گفت:
- چی شد؟!
آراگل و ساغر و آرسن و سامیار هم جلو اومدن و هر کدوم چیزی می گفتن:
- مار دیدی؟
- قورباغه بود؟
- چیزی رفت تو پاچه ت؟ 
دوباره خم شدم روی آب و گفت:
- این ... این چیه توی آب؟! 
اول از همه آراد خم شد ... منم نامردی نکردم سنگ رو با همه قدرتم کوبیدم توی آب ... آب پاشید بالا و آراد موش آب کشیده شد ... غش غش زدم زیر خنده ... آراگل هم متوجه شیطنت من شد خنده اش گرفت و به دنبال اون بقیه هم خندیدن ... ولی آراد جوری نگام کرد که حساب کار دستم اومد ... مشغول پاک کردن آب از سر و صورتش شد ... آرسن در حالی که هنوز می خندید رفت طرفش و گفت:
- دستمال بهت بدم؟ تو کیف ویو هست ... 
- لازم نیست ...
آرسن زیر چشمی نگام کرد و ریز ریز خندید ... رفتم جلو و خودمو لوس کردم:
- ناراحت شدی؟
با خشم نگام کرد و گفت:
- نه ! اصلا! 
به آرسن نگاه کردم و گفتم:
- بهتر نیست یه آتیش روشن کنیم؟ می چسبه ها ... دلم سیب کبابی می خواد ...
آرسن سرش رو خاروند و گفت:
- سیب زمینی از کجا بیاریم؟
ساغر سریع گفت:
- من فکر اینجاشو هم کردم ... تو کوله من هست ...
آرسن با خنده گفت:
- آفرین ... مجهز اومدینا!
ساغر سرخ و سفید شد و من زیر لب غر زدم:
- کوفت بخورم جای سیب زمینی ...
لبخند نشست روی لبای آراد ... فکر کنم شنید ... خجالت کشیدم و لبامو گاز گرفتم ... آب هنوز از موهاش می چکید ... سامیار و آرسن مشغول جمع کردن چوب برای درست کردن آتیش بودن ... آراگل و ساغر هم رفتن کمکشون کنن ... رفتم سمت آراد و ناخودآگاه دسته شالمو آوردم بالا و گفتم:
- موهاتو خشک کن ... 
با تعجب نگام کرد ... چشمامو گرد کردم و گفتم:
- نگفتم منو نگاه کن ... گفتم بگیر موهاتو خشک کن ...
دستشو دراز کرد ... شال رو گرفت توی دستش ... خم شد به قدری که شال از روی سر من کشیده نشه و مشغول خشک کردن موهاش شد ... وقتی شال من تا حدی آب موهاش رو گرفت صاف ایستاد و شال رو به نرمی دور گردنم پیچید ... شاید دوست نداشت دسته های شالم همینطور رها باشه ... ناخودآگاه لبخند زدم ... گفت:
- بازم می خوای شروع کنی به اذیت کردن ... نه؟!
شیطون نگاش کردم و گفتم:
- بده؟!
- نه بد که نیست ... ولی هر چیزی که عوض داره گله نداره ... مگه نه؟!
سریع گفتم:
- آره ...
- ببینم شنا بلدی؟
- در حد بنز!
- خوبه ...
اینو گفت و رفت سمت پسرا ... ترسیدم ... حرفش مثل تهدید بود ... می خواست چی کارم کنه؟!! شوتم نکنه تو آب ... خفه نشم ... غرق نشم یهو؟! نکنه بی هوا هلم بده ... وای من می ترسم شنا یادم می ره ... حالا چی کار کنم؟! با صدای آرسن به خودم اومدم ... 
- وروجک ... بیا دیگه ... 

آتیش درست شده بود ... ورجه وورجه کنون رفتم سمتشون ... آراگل نشست و دست سامیار رو هم کشید که بشینه کنارش ... سامیار نشست و بی توجه به جمع دست آراگل رو بوسید ... خنده ام گرفت و صورتم رو برگردوندم نشستم روبروشون ...

آرسن نشست کنارم و در گوشم گفت:
- چشم چرونی ممنوع ...
خندیدم و گفتم:
- صحنه عاشقونه دیدنش حال می ده ...
ساغر نشست کنار دست من و سیب زمینی هاشو از داخل کوله اش در آورد ... خواست بده به سامیار که دید سامیار و آراگل سر در گوش هم مشغول صحبت هستن ... اینبار اومد آراد رو صدا کنه که سریع گفتم:
- بده به من ...
نایلون سیب زمینی ها رو از دستش گرفتم و با حرص رفتم سمت آتیش ... لجم می گرفت وقتی می دیدم ساغر می خواد با آراد حرف بزنه ... کنار آتیش ایستادم ... هرم داغش صورتم رو داغ می کرد ... نایلون رو سر ته و کردم ... داد آراد در اومد ...همزمان با بلند شدن جرقه ها دستی هم منو کشید عقب ... از پشت محکم خوردم روی زمین ... داد آراد بلند شد:
- دختره حواس پرت! الان خودتو آتیش می زدی ...
آرسن که منو کنار کشیده بود دستی روی صورتم کشید و با نگرانی و بغض گفت:
- خوبی؟!!
از حرکت ناگهانی آرسن و داد آراد اینقدر جا خورده بودم که فقط تونستم سرم رو تکون بدم ... چونه آرسن لرزید و قبل از اینکه بتونم کاری بکنم اشک از چشماش جاری شد ... با ترس گفتم:
- آرسن ... آرسن ... چی شدی؟ باور کن من خوبم!
دستمو گرفت توی دستش ... محکم فشار داد و با دست دیگه اش صورتم رو نرم نوازش کرد ... با صدای لرزون گفت:
- ترسیدم توام بسوزی ... دیگه تحمل ندارم ویولت ...
یاد وارنا افتادم ... آرسن وارنا رو دیده بود ... بغض کردم و قبل از اینکه آرسن بتونه حرفش رو جمع و جور کنه زدم زیر گریه ... همه با ترس دورمون جمع شدن ... فکر می کردن بلایی سرمون اومده ... آراد نشست کنارمون و با ترس گفت:
- چی شده؟ چیزی شدی؟ جاییت سوخته؟!!
آرسن تند تند اشکاشو پاک کرد و گفت:
- نه نه چیزی نیست ... الان خوب می شه ... 
زل زد توی چشمام و ادامه داد:
- فراموش کن ویولت ... نمی خواستم یادت بیارم ... باور کن فقط ترسیدم ... ببخش ویولت ... نمی خواستم ناراحتت کنم ...
من که دوباره همه چیز برام زنده شده بود با هق هق گفتم:
- سوخته بود آرسن؟ همه صورتش سوخته بود؟! تو دیدی؟ آرسن وارنا با زجر مرد؟
آرسن با ناراحتی از جا بلند شد ... لگدی روی زمین کوبید و ازمون فاصله گرفت ... صورتم رو بین دستام پوشوندم و از ته دل زار زدم ... آراگل کنارم نشست و سرم رو کشید توی بغلش ... صداش بلند شد:
- عزیزم ... قربونت برم الهی ... بس کن دیگه ... آخه با گریه مگه چیزی عوض می شه؟ داری خودتو اذیت می کنی ...
صدای سامیار بلند شد:
- کجا می ری آراد؟ ... آراد ...
آراگل در حالی که بغض کرده بود از سامیار پرسید:
- کجا رفت؟
- نمی دونم ... یهو بلند شد دوید ... 
- بر می گرده ... کاش یه ذره آب با خودمون آورده بودیم می دادم به ویولت ... ویولت ... عزیزم! خوبی؟ تو رو خدا مسافرت رو به دهن خودتو اون بنده خدا زهر نکن! اشکش رو در اوردی ...
- اون ... اون جسد وارنا رو ...
سرم رو از سینه اش جدا کرد ... انگشتش رو گذاشت روی لبم و گفت:
- تمومش کن دیگه ویولت ... داداشت رفت ... با این فکرا خودتو نابود می کنی! تو همین الان داشتی می خندیدی ... کم مونده بود آراد رو بندازی توی آب ... من بهت اجازه می دم بزنی آراد رو بترکونی ولی از این فکرا نکنی ...
نمی دونم چرا خنده ام گرفت ... لبخند که نشست روی لبم آراگل با شادی گفت:
- آها ... خندیدی ... باریک الله دختر خوب ... همیشه بخند .... بلند شو ببینم داداشم کجا رفت؟!!! 
صدای آراد از پشت سرش بلند شد:
- خوبه؟!
سامیار گفت:
- آره ... کجا رفتی؟
آراد اومد جلو ... یه شیشه آب معدنی و یه شکلات دستش بود ... جلوی پام زانو زد و بی حرف آب و شکلات رو گرفت به طرفم ... لبخند تلخی زدم و آب رو ازش گرفتم ... بازش کردم و چند قلوپ نوشیدم ... شکلات رو هم خودش باز کرد و گرفت جلوم ... گفتم:
- میل ندارم ...
- نترس سیرت نمی کنه! سیب زمینی هم می خوری ... فعلا اینو بخور ... یادم باشه برگشتیم ویلا یه قرص خواب هم بهت بدم ...
- قرص خواب برای چی؟
- برای اینکه بدون فکر راحت بخوابی ...
- مگه تو قرص خواب داری؟!
لبخند تلخی زد و گفت:
- شکلات رو بخور ...
نتونستم دستش رو رد کنم ... شکلات رو گرفتم و گاز زدم ...

آراگل با حرص گفت:
- هیچ کدوم حق خوردن قرص ندارین ... من قرصاتو برداشتم از تو ساکت آراد ... نمی شه که! داری معتادش می شی ...
آراد با ناراحتی گفت:
- برای چی؟ اینجوری که خوابم نمی بره ... 
- قبل از خواب ورزش کن ... راحت خوابت می بره ... 
قبل از اینکه آراد فرصت کنه حرفی بزنه من گفتم:
- آقا سامیار می شه برین دنبال آرسن ...
آراد بلند شد و گفت:
- من می رم ... 
بعد با طعنه اضافه کرد ... 
- نگران نباش شما ... شکلاتت رو بخور ...
بعد از رفتن آراد خنده ام گرفت ... حسادتش رو دوست داشتم ... به چه کسی هم حسادت می کرد! آرسن ... کسی که مثل داداشم بود ... لحظاتی بعد هر دو برگشتن ... معلوم بود آراد با آرسن حرف زده و آرومش کرده ... چون هر دو داشتن می خندیدن ... به ما که رسیدن آرسن با نگرانی نگام کرد و گفت:
- خوبی؟!
- تو خوب باشی منم خوبم ...
نگاه بچه ها روی ما یه جور خاصی شده بود ... می دونستم که صمیمیت ما براشون شبهه به وجود آورده ... باید برای آراگل می گفتم جریان چیه که پیش خودشون فکرای دیگه نکنن ... آرسن نشست کنارم ... شکلات رو گرفتم جلو دهنش و گفتم:
- بخور ...
- نمی خوام ... نوش جونت ...
شکلات رو چپوندم توی دهنش و گفتم:
- بخور حرف نزن ...
آرسن که داشت خفه می شد ناچار گازی زد و مشغول جویدن شد ... ولی با چشماش داشت برام خط و نشون می کشید ... سعی کردم بخندم ... نمی خواستم حال و هوای بقیه رو هم خراب کنم ... آراگل مشغول شلوغ کردن شد تا جو شاد رو دوباره برگردونه ... جالب بود که آراد هم داشت کمکش می کرد ... آرسن شکلاتش رو قورت داد و یه دفعه خم شد روی صورتم ... قبل از اینکه بتونم خودم رو بکشم کنار دماغم رو گاز گرفت ... جیغ کشیدم و سعی کردم از خودم جداش کنم ... دماغم ور ول کرد و با خنده گفت :
- حقته!
بعد چرخید سمت بچه ها که داشتن با تعجب نگامون می کردن و گفت:
- آخ نمی دونین چه حالی میده دماغ کوچولوی این وروجک رو گاز بگیری ... هیچ لذتی برام بالاتر از این لذت نیست ... 
با یه دست دماغم رو گرفتم بودم و مالش می دادم ... با دست دیگه ام مشتی حواله شونه اش کردم و جیغ زدم:
- خیلی خری!!!! دردم گرفت!
یه دفعه صدای آراد بلند شد:
- دماغت داره خون می یاد!!!!
سریع دستم رو آوردم بالا و کشیدم روی دماغم ... چیزی نبود! آراد پرید طرفم و با غیظ رو به آرسن گفت:
- چی کارش کردی؟!!!
آرسن هم با نگرانی نگام کرد ... دوباره دست کشیدم به دماغم و گفتم:
- چیزی نیست !
آراد صورتش رو آورد جلو ... فاصله اش با صورتم چند بند انگشت بود ... اخماش بدجور در هم بود ... قبل از اینکه آراد بتونه حرفی بزنه صدای خنده آرسن بلند شد و گفت:
- خون نیست که شکلاته ... دندونای من شکلاتی بوده ... 
آراد برای اینکه خودش رو از تک و تا نندازه عقب کشید ... خندید و گفت:
- نکن اینجوری ... یه بند انگشت که بیشتر دماغ نداره ... کنده میشه می مونه رو دستت ها ...
آرسن هم با عشق نگام کرد و گفت:
- از خدامه این آبجی کوچولوم بمونه روی دستم ... ولی اینو رو هوا می زنن ... می دونم!
آراگل با کنجکاوی گفت:
- آبجی؟ نکنه شما خواهر برادر رضاعی هستین؟
آرسن با تعجب نگاهش کرد و آراگل توضیح داد:
- یعنی از یه مادر شیر خوردین ...
صدای خنده سامیار بلند شد و گفت:
- عزیزم! اینا کم کمش هفت هشت سال تفاوت سنی دارن! 
آراگل با خجالت گفت:
- آخ حواسم نبود ...
آرسن هم توضیح داد:
- من ویولت رو اندازه خواهر نداشته ام دوست دارم ... وارنا داداشم بود و ویولت هم خواهرمه ... نه ویو؟
من که خودم می خواستم این جریان رو توضیح بدم سریع سر تکون دادم و گفتم:
- اوهوم ... 
بعد آهی کشیدم و گفتم:
- حتی بعضی وقتا آرسن از وارنا بیشتر هوای منو داشت ... 
آرسن دستم رو فشار داد به نشونه اینکه دیگه خودم رو ناراحت نکنم ... سامیار هم برای تغییر جو گفت:

- فکر کنم سیب ها آماده شده باشه ...

ادامه دارد...