شعر خودم

[baran 18]

قصه من قصه ی یه دختر مجنونه

اما دلم نمیخواد کسی اینو بدونه

شاید تنهایی منو فقط خدا میدونه

قصه ی من قصه ی امروزو فردا نیست

قصه ی من قصه ی یه سادگی هم نیست

قصه ی من غصه ی جوونای امروزه

قصه ی من قصه ی اعتماد دیروزه

قصه ی من همیشه یه راز نمیمونه

بالاخره یکی باید اینو بخونه

رپ:

پس بشنو قصه ی دخترمونو،دختری که از دست داد هممونو،اما هیچکس کمکشم نکرد،حتی بعد اونروز یه نگاهشم نکرد،ناخواسته یه اسم اومد سرش،اسمی که اونو انگشت نما کرد توی سنش،از آغوش گرم خونواده رونده شد،حتی اشکای مامانشم دیده نشد،قصه ی من تکراری نشد واسه هیچکسیم تجربه نشد،قصه من شد یه درد واسه خودم،اما هیچکس نفهمید اینو بازم

قصه ی من قصه ی دلتنگیامه

قصه ی من قصه ی تنهاییامه

قصه ی من قصه ی دوری ازبابامو

قصه ی من قصه ی دوری از مامانه

قصه من قصه ی حسرت اون روزاست

قصه ی من غصه ی بودن تو فرداست

قصه ی من قصه ی بودن یه زخمه

قصه ی من قصه ی داشتن یه درده

رپ:

آخه خدا یه دختر 15 ساله چی میدونه از ناروی یه پسر 20 ساله،آخه خدا کو اون همه احترام،کو اون همه مظلومیت تو نگام،کو اون صورت باریک با موهای خرمایی،کو اون دماغ باریک با لبای قلوه ای