رمان دعوای عاشقانه

[1207]

دعوای عاشقانه             از زبان نویسند ه : باسلام به دوستان ورمان خونای مملکت این اولین رمانمه  خیلی روش کارکردم امیدوارم خوشتون بیاد  درزم نوشته خوده کاربره                                                                              مقدمه:درمورد یه دختری بنام مهسا که توی یکی از روستاهای اطراف مر کز استان بوشهره خانواده سختگیری دارهعشق پلیس شدن رواز بچگی اینووانور می بره تااینکه ی شانس بهش رومیکنه  ولی خانوادش اجازه نمی دن بقیه اش رو خودتون بخونید ولی از همین اول از تمام پلیس معذرت می خوام چون من پلیس نیستم وکسی که پلیس باشه رو نمی شناسم اگر چیزی رو اشتباه نوشتم به بزرگی خودتون ببخشید:                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                
سرم داشت میترکید بابا چند باربگم من فقد عشق پلیسم اه اصلا کی گوشمیده واسه کی مهمه حالاکه اینطوریه من بلدم بدون سرو صدا کارم رو راه میندازم رسیدم خونه درو باکلید باز کردم رفتم تو هرچی صدا زدم کسی چیزی نگفت روی یخچال یه یاداشت بود خوندمش نوشته بود تادیروقت نمایم منم که ازخداخواست راستی یادم رفت خودم رومعرفی کنم من مهسا ملکی هست از امارات متحده استان بوشهر خودم ازتوصیف خودم زدم زیر خنده  رفنم جلو اینه به خودم نگاه کردم موهای بلند لخت قهویی باپوست سفید وچشمام هم نگم بهتره رنگش ابی بامزه ای بلند وفر  دماغم هم نه بزرگ بود نهکوچیک  به صورتم می اومد لبام هم خدادادیی بزرگ بود همه فکر می کردن پروتزه  قد بلندی دارم هیکلم هم روی فرمه باصدقه سره ورزش که می کردم خوب بگزریم لباسم رو با یه سوییشرت ابی وشلوار راحتی هم رنگش عوض کردم خوب حالا چیکارکنم لپ تابم رو روشن کردم اهنگی که عاشقش بودم رو پلی کردم               {ارامش از سامان جللیلی}                                              همه دنیای منودنیاتم            بیا دنیامو با قلبت یکی کن            میدونی عاشقت هستم بیش از       حد                            کنارم عاشقانه زنگی کن                                                        
اینکه می فهمی حرفامو ازچشمام                                     همینطور داشتم قرمیدادم                      چه حاله خوبی   به احساس من داره نگاهمون روبرنداریم ازهم حالا که چشمام به چشمات داره                منین عاشقی رو باتو دوست دارم منوازدنیاعاشق نترسون                                                 نگیر لبخند شیرن ترو ازمن  و.....بعداز اهنگ صدای قاروقور شکمم بلند شد رفتم سمت یخچال دتا تخم مرغ وگوجه برداشتمواملت درست کردم بعداز خوردن املت نشستم پای درس بعداز خوندن درسام شروع کردم به خوندن رمان خانم بادگارد به ساعت نگاه کردم خوابم میاومد گرفتم خوابیدم صبحم باصدای مامی بلند شدم لاکردار چقدرم ادمرو بانوازش بیدار می کنه با جارو مثل ازراعیییل بالی سرم وایستاده بود گفت بلند میشی یا بلندت کنم نمی خای بری لباس بخری  یهفته دیگه عروسی دختر خالته بلند شدم رفتم دست وصرتم رو شستم بعد توی کمد رودید زدم یه دست مانتو نخی ابی رنگ برداشتم  باشلوار دم پای کتون سفید وشال هم رنگش یه جین کفش ابی وکیف هم رنگش رفتم سمت اشپز خونه یه لقمه نون پنیر گردو گرفتم خداحافضی کردم سوئیچ ماشین خوشگلم روکه کادوی تولد 18 سالگیم بود برداشتم وزدم بیرون وارد پاساز شدم دنبال یه لباس خوب میگشت لباسا همشون خوشگل بودن ولی  به دلم نمی چسبیدن من خیلی سخت پسند بودم بخاطر همین کمتر کسی بامن خرید میومد بلاخره یه لباس چششمم روگرفت خیلی خوشگل بود یه لباس قرمز رنگ که بالاش چسبون بود وبه زانو که میرسید باز میشد روی سینشم نگین کارشده بود وروی قسمت پائینش هم پولک وتور بودپشت کمرس هم تا نزدیکای باسن تور بود ودنباله داشت که جلوه خاصی داشت رفتم وگرفتمش وپرو کردم توش میدرخشید م چون لباس وکفش ستش رو خونه داشتم نخریدم دقیقا ساعت1 بود رفتم کافی شاپ بالای پاساز وییه پیتزا سفارش دادم بعداز خوردن پیتزا رفتم اداره پلیس دنبال کارام همینطور سریع داشتم پیش می رفتم چیزی نمونده بود که کارام درست بشه  برگشتم خونه                              1هفته بعد توعروسیم توکل فامیل تکم اه دوباره این مریم اومد اینجا بااین که دخت خالم بود ولی ازش متنفر بودم  مثل کنس  کسافت                               اومد جلو سلام کرد منم جواب دادم گفت چرااخمات توهمه گفتم فضول روبرد ن جهنم اونم جواب داداره درسته ولی اینجا که سرده  گفتم هیزمش تر بود اوردنش اینجادیگه نتونست جواب بده البته ناگفته نماند تمام فامیل از دست زبون من بر نمی اومدن رفتم نشستم وبه بقیه نگاه می کردمهمه داشتن مر رقصیدن منظورم جووناست البته مراسم جدا بود ومختلط نبود مگر نه من نم تونستم این لباس رو بپوشم رها دختر خالم که امروز عروسیش بود اومد سمتم وبلندم کرد وبزور بردم وسط بعد این که دو تایی قر دادیم باهم دیگه رفتیم سمت جایگاه عروس وداماد چون که اقا داماد که پسر عمو دختر خالم رها تشریف دارند رفته بودند تو قسمت مردا من رفتم جاش نشستم در گوش رها گفتم امشب خوش بگذره من موندم مسعود چه جور تحمل اورده تا هنوز کاریت نداشته جیغ کشید وبا دسته گلش محکم زد تو سرم   سا عت 4 صبح بود که ازشون خدا حا فظی کردیم ورفتیم خونه                1ماه بعد                                        
امروز کارتم میاد دیگه باید اماده میشدم برم تهران می دونستم چی در انتظارمه دیگه باید به مامان بابا بگم سوار ماشین شدم رسیدم درخونه درخونه روباز کردم رفتم داخل  سلم کردم جوابم رودادن   با اضطراب گفتم باید باهاتون حرف بزنم نشستم وشروع کردم هم چیز روگفتم یک دفعه یه سوزش روی صورتم حس کردم این اولین باری بود که بابا روم دست بلند می کرد من رو تواتاقم اناخت ودر رو قفل کرد می دونستم این اتفاق می افتاد  بخاطر همین کلید زاپاس اتاقم روبرداشته بودم شب شده بود مطمئن شدم همه خوابند  در رو باز کردم یادداشت رو چسبوند رودر اتاق وزدم بیرون از خونه ماشینم رو روشن کردم ورفتم تاتهران یکدست روندم که عصر رسیدم اونجا  قبلش یه جایی رو یکی از دوستام با پسنداناز یواشکی خودم برا م خریده بود رفتم اونجا                                   1هفته بعد باهمه اشنا شدم  همه شون دخترای خوبی بودن  مخصوصاسیمین   دختر خیلی خوبی بود کنارهم کارمی کردیم هنوز یه فته نگذشته بود دلم تنگ شده بود الان چیکار میکردن شبام خوابشون رو میدیدم که مامان گریه میکرد ومی گفت برگرد  ول کن  یکدفعه خوردم به یه چیزی نگاه که کردم دیدم یه مرد قدبلند جلوم وایستاده بهم گفت هواستون کجاست    من:معزرت می خوام ندیدم تون  اونم گفت  منه به این گندگی روندیدید ظاهرا چشمتون مشکل داره خودتون رو به یه چشم پزشک نشون بدین گفتم چشمه من مشکلی نداره این چشم شماست که مشکل داره اونم گفت اون به من می خوره اونوقت چشم من مشکل داره چه حرفا گفتم  اگه چشم شما سالم بود می دیدید که من دارم از اینجا رد می شم واز اون طرف می رفتید دیگه بهش اجازه حرف زدن ندادم وراه خودم روگرفت ورفتم کلی کار داشتم  چقدرم پروهه خوب من که معزرت خواهی کردم                                     امروز قراربود درباری ماموریتی که می رفتیم صحبت کنیم رفتم توسالن رتبه سیمین بیشتر از من بود وچون اونم به ماموریت رفته بود من جای اون نشستم دقیقا کنار سردار همه اومده بودن منتظر بودم که شروع کنند که یک دفعه گفتن فکر کنم همه اومدن به جز سرگرد همینکه میخواست فامیلش روبگه یکدفع از پشت صدایی اومد   که ظاهرا اشنا بود وگفت منم اومدم ورفت سر جاش که روبروی من بود نشست  وقتی هم دیگه رو دیدیم همزمان گفتیم تو همه خندیدن ماموریت روشرح دادن اون جزو دایره مواد مخدر بود  وما جزو دایره دستگیری باندها      قراربود یه باند رودستگیر کنیم که کارشون موادمخدر بود                                1ماه بعد ***                                                                                                       بلاخره اون باندم دستگیر شدن داشتیم به هم تبریک می گفتیم این اولین ماموریت من بود وبا موفقیت به  پایان رسونمش الان دیگه سروان شدم هورا خیلی خوشحال بودم اه دوباره این سرگرد فاتحی داشت ازاین جا رد می شد ودوباره یه دعوای دیگه با کنایه تبریک گفت ومنم گفتم که نیازی نیست که شما تبریک بگید  اونم گفت منکه تبریک نگفتم پس الان چیکارکردین خوب اینبار هر کاری می کردن نمی تونستن منوازاون جدا کنند  همین تور داشتیم بهم جواب می دادیم دیگه لازم ندونستم باهاش دهن به دهن بشم وراه افتادم گفت چیه کم اوردی منم جواب دادم نه اونم گفت پس چرا دیگه حرف نمی زنی گفتم من باکسایی که ادم نیستن زیاد دهن به دهن نمی شم وراه افتادم خوب نشوندمش سر جاش دلم واسه مامان وبابا ومبین ومبینا خواهر وبرادر کوچک ترم که دوقلو هستن تنگ شده بود  دل می خواست  برگردم خونه اما نمی تونستم  خودم رو با ماموریت ها پر می کرد الان یک سال ازاون زمان می گذره دم  ولی باز بااون شهاب فاتحی کلکل میکردم همه می دونستن فقد کافیه سر راه هم دیگه سبز بشیم کافیه تا دوباره جنگ راه بگیره بخواطر همین جلوگیری می کردن که ما باهم روبه روبشیم یادم میاد که من  وسیمین داشتیم رد مشدیم که اون ودو ستش هم داشتن همین که ما هم رودیدیم رها دست من کشید وبر گرد وندم ودوست اون هم همین کار رو کرد نشسته بود کناری داشتم به حال خودم  گریه میکردم که حس کردم یکی بالا سرم وایستاده سرم رو بلند کردم دیدم این شهابه اینم وقت گیر اورده                               شهاب : چرا گریه  میکنی   من: بلند شدم که برم دستام رو محکم گرفت بزور تودستش دستام رو بیرون اوردم ورفتم سوار ماشین شدم پام رو رو گاز فشار می دادم   ماشینم فراری بود وحشتناک سرعت می رفتم  صداهای اطراف رواصلان نم شنیدم فقد لحظه به لحظه سرعتم رو  بالا تر می بردم زدم بیرون تهران یه جای خلوت پیدا      کردم همونجا نشستم گریه کردن که یک دفعه چشمام سیاهی رفت چشمام روباز کردم روی یه صندلی  بسته بودنم کلی صدا از بیرون می اومد  یه دفعه درباز شد صدای اشنایی می اومد  گفت :چه عجب بیدار شدی خیلی وقت بود دنبالت می گشتیم ولی خودت با پای خودت  اومدی تو بغل ما خوش اومدی سروان کوچولو یدفعه همچیز   یادم اومد این صدای امییریه خیلی وقته رو پرونده اش کار می کنم وبه نتیجه هایی هم رسیدم وای خودم با پای خودم رفتم تو دهن گرگ    اومد جلو چونم رو باد ستاش گرفت بالا خوش اومدی سروان کوچولو  راستش رو بخوای  فکر نمی کردم اینجا ببینمت توی اسمونا داشتم دنبا لت می گشتم ولی روزمین پیدات کردم کوچلو دیگه حوصله حاشیه چینی ندارم سریع میرم سر اصل مطلب  اطلاعات روبده به من  رمز سیستمی که ساختی برای اطلاعات رو هم می خوام  اخه کوچولو هر کاری کردیم Hک نشد یه بار تا مرز Hک ر فتیم ولی نفهمیدم چی شد به جای Hک شما خودمون Hک شدیم  اطلاعات رو بده گفتم: نمیدم گفت: ببین کوچلو کلی مثل تو بودند که  مقاومت کردند ونتونستن دوم بیارند یا مردن یا اطلاعات رو به مادادند  توهم نمی تونی دووم بیاری پس اطلاعات رو بهم بده یه تف انداختم تو صورتش  گفتم :هرگز حتی اگه بمیرم گفت پس خودت خواستی رفت ودر رو بست سعی داشتم ردیابم رو روشن کنم الهی شکر گوشوارم رودر نیاوردند  باهزار زحمت اول ردیاب رو روشن کردم بعد با اون یکی گوشوارم شنونده ام رو روشن کردم                       ***                                               شهاب:                                                    عصبی بودم مقصر همه ماجرا ها رو خودم میدونستم  همین الان بچه ها تماس گرفته بودند ردیاب وشنونده اش روشن شده داشتم می رفتم  ببینم چه خبره از ماشینم پیاده شدم وارد کلانتری شدم رفتم توی اتاق ردیابی دیدم کلی از بچه ها اون جان   رها دوست صمیمی ش رو دیدم که داره گریه می کنه وبقیه دخترا هم سعی دارند ارومش کنند  صفحه رو نگاه کردم اینجا اینجا که قرارگام امیریه که خود مهسا پیداش کرده بود  بود یا ابولفضل اگه واقعا گرفته باشنش حتما اول اطلاعات رو ازش می گیرند وبعد می کشنش همش تقصیر منه   اخه چرا چه جوری گر فتنش      ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟    
  مهسا  :                                                                 ***

تا الان مطمن  بودم بچه ها فهمیدن کجام اما هیچوقت انتظار ندارم که بخواطر من خودشون واطلاعات رو به خطر بندازند پس باید یه راه فرار ی واسه خودم پیدا کنم  به دور برم خوب نگاه کردم یه پنجره اینجا بود ولی خیلی از زمین فاصله داشت ولی می شد اسبابی که اینجاست رو روی هم کرد ورفت بالا فعلا مشکل من دست های بستم بود  یک دفعه در باز شد یه مرد با با یه سینی غذا اومد تو اتاق   یه فکری به سرم زد اومد غذا رو گذاشت روبروم وگفت بخور   من بیش گفتم اخه ادم عاقل کی با دست بسته می تونه غذا بخوره که من بخورم  دست ام رو باز کرد واز اتاق خارج شد اروم اروم هرچی اسباب  بود رو رو هم سوار کردموجوری که صداش در نیاد رفتم بالا به زور از پنجره رد ش
ا

• دامه دارد......