شخصیت شناسی از روی عکس های ....

[ابراهیم هادی]

شخصیت شناسی از روی عکس های وایبر!
عشق‌ها نشانه دارند؛ اصلا نمی‌توانند نشانه‌ای از خود به جا نگذارند. خاصیت و ذات دوست‌داشتن، باقی گذاشتن یک ردپاست. اما پررنگی و کمرنگی این ردپا، برمی‌گردد به پررنگی و کمرنگی آن عشق
در کیف پول...
ردپای عشق را در کیف پول بعضی‌ها دیده‌اید؟ گاهی یک عکس، گاهی دو عکس، گاهی هم عکس‌های سه در چهار اعضای یک خانواده کنارهم چیده‌ شده‌‌اند. این یعنی که تک‌تک آن‌ها در گوشه‌ای از دل صاحب کیف، جایی بخصوص دارند!
بعضی وقت‌ها هم اسکناس‌های سبز تانخوره، همان‌طور که در وسط کیف پول، بیش‌ترین جا را اشغال کرده‌اند، درست در وسط قلب صاحب کیف، بیش‌ترین جایگاه را دارند. چه اشکالی دارد؟! این مستطیل‌های سبز کاغذی یا آن صورتی‌های نخ‌دار اگر چرک و مچاله هم باشند، یه عالمه عاشق دارند چه برسه به اینکه اتوکشیده و شق و رق ظاهر شوند!
خلاصه داستان کیف‌های پول مردم، چه از نوع مردانه و جیبی‌اش، چه از نوع زنانه و گلدار، می‌تواند داستان چندین مدل عاشقی را برایتان حکایت کند.

توی وایبر...
اگر مشتری نرم افزارهای موبایلی باشید، حتماً ردپای دوست‌داشتن‌های مردم دوروبرتان را توی عکس‌های پروفایلشان دیده‌اید یعنی همان قسمتی که قرار است افراد برای معرفی خودشان، یک نشانه بگذارند. آنهایی که مادر شده‌اند یا پدر، عکس کودک عزیزتر از جانشان را گذاشته‌اند. راستی این حس "عزیزتر از جان" را فقط مادرها و پدرها می‌فهمند.
اما بعضی‌ها "خودشون" رو خیلی دوست دارند. عزیزتر از جان، خودشون هستند! هر روز یک "خودِ" جدید، یک عکس جدید. عکس"خودشون" کنار ساحل.....عکس"خودشون" وسطای جنگل....."خودشون" با عینک آفتابی (باید ببخشید که مارکش توی عکس پیدا نیست!)...."خودشون" با تیشرت آبی...."خودشون" با کلاه قهوه‌ای... البته اشتباه نشه‌ها! همه‌ی آدم‌ها خودشون رو دوست دارند اما محبت‌های پررنگ‌تری در دلشون هست که باعث می‌شه به جای عکس خودشون، به دنبال نمایاندن چهره‌ی محبوب دیگری باشند.
بعضی‌ها هم عکس یک گنبد طلایی گذاشته‌اند؛ یعنی بهترین جای قلبشون رو به نام امام رضا علیه السلام زده‌اند.
توی پروفایل بعضی‌ها نوشته: "تا نیایی گره از کار بشر وا نشود..." شاید قلب این رفیقمون همیشه منتظرانه می‌تپد.
برای قبولی در این امتحان، همه را به نام خدا بزن. همه‌ی همه‌ی دلت را. با این کار، همین که معامله تمام شود و امضای آخر را پای سند بزنی، در جام عاشقی، تو برنده‌ی مدال طلایی. این توصیه‌ی کسی است که خودش میزان سنجش عیار عاشقی‌هاست. پیامبر عالمیان صلی الله علیه و آله فرمود: "خدا را با تمام دلتان دوست بدارید." أحِبّوا اللّه َ مِن كُلِّ قُلوبِكمْ
روی دیوار...
قدیم‌ترها (و شاید هنوز هم) دیوارهای اتاق هرکس نشان می‌داد دلبسته‌ی چیست. از انواع ماشین و موتورسیکلت، تا عکس بازیگران سینما و خواننده‌ها. اتاق خیلی از پسربچه‌ها هم با عکس‌های فوتبالیست های مشهور و ورزشکاران زیبایی اندام کاغذ دیواری شده بود. بودند کسانی و هستند آنهایی که تکه‌هایی از قلبشان را قاب گرفته‌اند و هر روز تماشایشان می‌کنند مثل عکس یک مادر یا پدر سفر کرده یا پسری رعنا که شهادت، انتخاب آخرش بوده. خلاصه دیوارها هم ردپای عشق را خوب نشان می‌دهند.

پشت کامیون...
همین قصه را راننده‌های کامیون و اتوبوس و تاکسی دارند. نمودِ عشقی که در قلبشان موج می‌زند، روی در و دیوار و آینه و شیشه‌ی ماشینشان پیداست. گاهی بالای آینه‌ی بزرگ اتوبوس‌، شمایل دو چشم خمار و دو ابروی کمان می بینید اما نمی‌دانید بالاخره چنین چشم و ابرویی قسمت آقای راننده شده یا فقط در حد آرزو مانده!
نوشته
گاهی پشت شیشه‌ی تاکسی مثلاً نوشته علی‌رضا... معلوم است پسرک تمام قلب بابا را تسخیر کرده و شاید خودش هم نمی‌داند!
خلاصه حکایت‌ها و نشانه‌های عشق، گاهی با یک زنجیر از آینه‌ی جلوی ماشین آویزان است: یک پلاک مستطیل‌شکلِ نقره‌ای رنگ؛ یک قرآن مینیاتوری کوچک؛ یک هلال ماه یا یک نام الله. پشت کامیونِ یک راننده‌ی با معرفت هم نوشته بود: فقط خدا.

و حالا: برنده‌ی جام عاشقی
می بینید که دنیا، دنیای دل‌بستگی‌هاست. زرق و برق‌هایش انقدر جلوه‌نمایی می‌کند تا دل انسان را برباید. آدمی‌زاد با دلش زندگی می‌کند و مهم‌ترین کار این دل، دوست داشتن است. اما آیا هر چیزی ارزش دوست داشتن و در‌دل‌ماندن را دارد؟
این سۆال، یک سۆالِ امتحانی مهم و ستاره‌دار است. خدا ما را در این دنیای وانفسا میان این همه اسکناس دلربا و چشم و ابروی خمار و دلبستگی‌های خانوادگی و رفاقتی و چه و چه گذاشته تا ببیند دلی را که خودش شش‌دانگ صاحب و مالک بوده، به کدام ‌یک از این‌ها اجاره می‌دهیم؟!
هرگز هم هیچ دلی را به خاطر دوست داشتن سرزنش نمی‌کند اما قطعاً سوال خواهد کرد که را دوست داشتی و چرا؟؟
برای قبولی در این امتحان، همه را به نام خدا بزن. همه‌ی همه‌ی دلت را. با این کار، همین که معامله تمام شود و امضای آخر را پای سند بزنی، در جام عاشقی، تو برنده‌ی مدال طلایی. این توصیه‌ی کسی است که خودش میزان سنجش عیار عاشقی‌هاست. پیامبر عالمیان صلی الله علیه و آله فرمود: "خدا را با تمام دلتان دوست بدارید." أحِبّوا اللّه َمِن كُلِّ قُلوبِكمْ[1]
داستان کیف‌های پول مردم، چه از نوع مردانه و جیبی‌اش، چه از نوع زنانه و گلدار، می‌تواند داستان چندین مدل عاشقی را برایتان حکایت کند
عاشقانِ شش‌دانگ، عاشقان سرسختی هستند. گاهی باید در محبت، شدید باشی؛ محبت معمولی، نه خودت را راضی می‌کند نه محبوبت را. مۆمنان، همه در محبتشان، شدیدند. "والذین ءامنوا أشد حباً لله."[2]
نه این‌که از هرچیز دیگر متنفر باشند، نه. اتفاقاً همه‌ی چیزهایی که ارزش محبت و در دل‌ ماندن را داشته باشند، مومنان دوستش دارند اما در پرتو عشق آتشینی که به خدا دارند. عاشق پدر و مادرند اما برای خدا. شیفته‌ی همسر و فرزندند اما برای خدا.
زندگی را با همه‌ی وجود دوست دارند اما برای خدا. حتی دنیا و پول را دوست دارند اما چون هدیه‌ای است از طرف خدا و چون فقط می‌ارزد که برای خدا خرجش کنند. همه را دوست دارند اما خدا را دوست‌تر دارند. هر چه دوست‌داشتنی باشد، خدا دوست‌داشتنی‌تر است. روح اطاعت هم از همین محبت سرچشمه می‌گیرد. وقتی عاشق شدی، عاشق سرسخت شدی، عاشق شدید و پررنگ شدی، منتظری که معشوق لب تر کند. اصلاً در کمین خواسته‌ها و اوامرش می‌نشینی. گردنی که برای خیلی‌های دیگر کلفت شده بود، دیگر اینجا از نازکی به مویی می‌ماند!
ایمانِ ناب یعنی همین. امام صادق علیه السلام فرمود: "ایمان انسان به خدا ناب و خالص نشود مگر آن كه خداوند را از خودش و پدر و مادر و فرزند و زن و مالش و از همه مردم بیشتر دوست بدارد." [3]
خدایا دلم را از محبّتت و شوق به خودت مالامال كن اللّهُمَّ إنّی أسْئلُكَ أنْ تَملَأَ قلبی حُبّا لكَ... و شَوْقا إلَیكَ . [4]

پی نوشت ها:
[1] - كنز العمّال : 44147 .
[2] - سوره بقره: 165
[3] - "لا یَمْحضُ رجُلٌ الإیمانَ باللّه ِ حتّى یكونَ اللّه ُ أحَبَّ إلَیهِ مِن نَفْسِهِ و أبیهِ و اُمِّهِ و وُلْدِهِ و أهْلِهِ و مالِهِ و مِن النّاسِ كُلِّهِم . بحار الأنوار : 70/25/25 .
[4] - امام سجاد(ع) الإقبال : 1/173