16-05-2014، 10:13
بنی صدر برای نشان دادن میزان ولایت پذیری خویش کاندیداتوری خود برای ریاست جمهوری را بعد از ملاقات با امام و هنگام خروج از بیت امام (ره) اعلام مینماید و در جریان انتخابات و حمایت افراد از کاندیداها نیز افراد شاخصی از بیت امام از ایشان حمایت می نمایند
روز 5 بهمن 1358 به فاصله یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اولین انتخابات ریاست جمهوری در ایران برگزار شد. این انتخابات در آن زمان، در شرایطی برگزار شد که دولت موقت مهندس مهدی بازرگان استعفا داده و مدیریت نظام به شورای انقلاب محول شده بود.
گمانهزنیها درباره کاندیداهای احتمالی این انتخابات که سیستم جمهوری رارسمیت میبخشید، از ماهها قبل آغاز شده بود اما در تاریخ 4 دی ماه 1358 بود که برای اولین بار روزنامه کیهان در گمانهزنیهای خود در مورد کاندیداهای احتمالی از بنیصدر، قطبزاده، بازرگان و غلامحسین صدیقی به عنوان داوطلبان شرکت در انتخابات ریاست جمهوری نام برد.
از آن پس گروههای سیاسی وارد میدان رقابت شدند و با انتشار بیانیههایی، نامزد منتخب خود را به مردم معرفی و ضمن برشمردن اوصاف و شایستگیهای او، خواستار حمایت مردم از نامزد مورد نظرشان برای پیروزی در انتخابات شدند.
ابوالحسن بنیصدر، وزیر اقتصاد و دارایی نیز در همین ایام به صورت تلویحی اعلام کرد که ظرف چند روز آینده، رسماً دست به فعالیت انتخاباتی خواهد زد. روزنامههای مختلف آن زمان به ویژه کیهان و اطلاعات در یک ماه منتهی به برگزاری انتخابات پر از آگهیها، مصاحبهها و گزارش میتینگهای تبلیغاتی نامزدهای متعدد اولین انتخابات ریاست جمهوری بودند.
در روز نهم دیماه خبر رسید که سیداحمد مدنی و ابوالحسن بنیصدر هر دو ستادهای انتخاباتیشان را راهاندازی کردهاند. ستاد انتخاباتی بنیصدر که به صورت دفتری برای هماهنگی شروع به کار کرد فردای آن روز با انتشار بیانیهای اعلام کرد: بدون پرداختن توهین به دیگر نامزدها، تنها برنامهها و اصول و عقاید و نظرات و شخصیت بنیصدر را به همگان معرفی میکنیم.
در همین روزها بود که جامعه مدرسین حوزه علمیه قم هم پس از چند نشست ابوالحسن بنیصدر را کاندیدای ریاست جمهوری اعلام کرد. البته بعدها مشخص شد که این توافق اولیه بوده و بخشی از جامعه مدرسین با این نظر موافق بودهاند و بالاخره پس از رایزنیهای فراوان، از نظر اول خود عدول کرده و به نامزدی جلالالدین فارسی ابراز تمایل کردند. بازار شعارهای انتخاباتی داغ شد و بنیصدر مهمترین برنامههای خود را وحدت ملی، بازسازی اقتصاد، امنیت و معنویت برشمرد.
جامعه روحانیت مبارز نیز در تاریخ 12 دی 58 بنیصدر را کاندیدای مورد حمایت خود معرفی کرد. بنیصدر روز 15 بهمن 1358 سوگند ریاست جمهوری خورد و کار خود را در این سمت رسماً آغاز کرد. در مراسم تنفیذ ریاست جمهوری،
امام خمینی (ره) تاکید کرد: «من از آقای بنیصدر میخواهم که مابین قبل و بعد از ریاست جمهوری در احوال روحی ایشان تفاوتی ایجاد نشود. تنفیذ و نصب اینجانب و رأی ملت مسلمان ایران محدود است به عدم تخلف ایشان از احکام مقدسه اسلام و تبعیت از قانون اساسی.»ریاست جمهوری بنیصدر تنها 17 ماه به طول انجامید.
این عملکرد در حقیقت توانست به حیات سیاسی، پرتشنج و ماجراجویانه اولین رئیس جمهور ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی خاتمه دهد. 10 روز پس از صدور حكم امام به ریاست جمهوری بنی صدر ، هاشمی رفسنجانی ـ رئیس وقت مجلس شورای اسلامیـ گزارش آراء نمایندگان مجلس را در مورد عزل بنیصدر از ریاست جمهوری به اطلاع امام رساند. امام (ره) نیز در پاسخ به نامه رئیس مجلس، طی پاسخی، بنیصدر را از ریاست جمهوری عزل كردند. فرار بنیصدر یك ماه پس از خلع وی از ریاست جمهوری توسط امام و یك هفته پس از انتخاب شهید محمدعلی رجایی به سمت ریاست جمهوری اسلامی ایران صورت گرفت.
بنیصدر روز چهارشنبه هفتم مرداد 1360 با یك فروند هواپیمای بوئینگ 707 به خلبانی سرهنگ معزی، خلبان ویژه شاه، از كشور گریخت. معزی در دیماه1357 پس از آن كه شاه را به مصر و سپس به مراكش برد، در بازگشت از مراكش با تظاهر به جانبداری از انقلاب اسلامی، وارد كشور شد.
آیا بنیصدر با لباس زنانه گریخت؟
آن زمان روایتهای بسیاری از چگونگی فرار بنیصدر منتشر شد، از جمله اینکه وی هنگام فرار از کشور، سوار بر اتومبیل وانت و ملبس به لباس زنانه بوده است. اما ابوالحسن بنیصدر این موضوع را رد میکند. بنیصدر در مورد خروجاش از ایران با لباس زنانه، گفته است: «من با لباس نظامی از ایران خارج شدم.» وی دلایل خود را برای رد این ادعا اینچنین برشمرد: «یک، ممکن نبود بشود با لباس زنانه وارد پایگاه هوایی تهران شد. دو، ما چهار نفر در خودرو بودیم و اگر همه لباس زنانه داشتند، خیلی جلب توجه میکرد، حتی اگر یکی از آنها هم لباس زنانه میداشت جلب توجه میکرد و کسی که دم درب ایستاده بود حساس میشد بفهمد او کیست. سه، ورود به آن پایگاه با کارت مخصوص ممکن بود، یعنی با لباس نظامی هم میخواستید وارد بشوید، اگر کارت نداشتید، شما را راه نمیدادند. یکی از افراد فداکار آن پایگاه کارتش را در اختیار من قرار داده بود. چهار، ساعت ده شب آن هواپیما پرواز کرد، ما ساعت هشت وارد پایگاه شدیم و مدتی هم در محوطه فرودگاه چهار نفری و یکی دو نفر از افراد پایگاه که اطلاع داشتند، یک حلقهای ایجاد شد و آنجابودیم. تصور کنید اگر با لباس زنانه بودیم، جلب توجه میکرد.» با این حال عکسی که از بنی صدر بعد از فرار از ایران منتشر شده به گونه ای است که این احتمال را تقویت میکند. در این عکس بنیصدر سبیلهای خود را تراشیده و به نظر میرسد که ابروهایش را هم برداشته است!
روز 5 بهمن 1358 به فاصله یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اولین انتخابات ریاست جمهوری در ایران برگزار شد. این انتخابات در آن زمان، در شرایطی برگزار شد که دولت موقت مهندس مهدی بازرگان استعفا داده و مدیریت نظام به شورای انقلاب محول شده بود.
گمانهزنیها درباره کاندیداهای احتمالی این انتخابات که سیستم جمهوری رارسمیت میبخشید، از ماهها قبل آغاز شده بود اما در تاریخ 4 دی ماه 1358 بود که برای اولین بار روزنامه کیهان در گمانهزنیهای خود در مورد کاندیداهای احتمالی از بنیصدر، قطبزاده، بازرگان و غلامحسین صدیقی به عنوان داوطلبان شرکت در انتخابات ریاست جمهوری نام برد.
از آن پس گروههای سیاسی وارد میدان رقابت شدند و با انتشار بیانیههایی، نامزد منتخب خود را به مردم معرفی و ضمن برشمردن اوصاف و شایستگیهای او، خواستار حمایت مردم از نامزد مورد نظرشان برای پیروزی در انتخابات شدند.
ابوالحسن بنیصدر، وزیر اقتصاد و دارایی نیز در همین ایام به صورت تلویحی اعلام کرد که ظرف چند روز آینده، رسماً دست به فعالیت انتخاباتی خواهد زد. روزنامههای مختلف آن زمان به ویژه کیهان و اطلاعات در یک ماه منتهی به برگزاری انتخابات پر از آگهیها، مصاحبهها و گزارش میتینگهای تبلیغاتی نامزدهای متعدد اولین انتخابات ریاست جمهوری بودند.
در روز نهم دیماه خبر رسید که سیداحمد مدنی و ابوالحسن بنیصدر هر دو ستادهای انتخاباتیشان را راهاندازی کردهاند. ستاد انتخاباتی بنیصدر که به صورت دفتری برای هماهنگی شروع به کار کرد فردای آن روز با انتشار بیانیهای اعلام کرد: بدون پرداختن توهین به دیگر نامزدها، تنها برنامهها و اصول و عقاید و نظرات و شخصیت بنیصدر را به همگان معرفی میکنیم.
در همین روزها بود که جامعه مدرسین حوزه علمیه قم هم پس از چند نشست ابوالحسن بنیصدر را کاندیدای ریاست جمهوری اعلام کرد. البته بعدها مشخص شد که این توافق اولیه بوده و بخشی از جامعه مدرسین با این نظر موافق بودهاند و بالاخره پس از رایزنیهای فراوان، از نظر اول خود عدول کرده و به نامزدی جلالالدین فارسی ابراز تمایل کردند. بازار شعارهای انتخاباتی داغ شد و بنیصدر مهمترین برنامههای خود را وحدت ملی، بازسازی اقتصاد، امنیت و معنویت برشمرد.
جامعه روحانیت مبارز نیز در تاریخ 12 دی 58 بنیصدر را کاندیدای مورد حمایت خود معرفی کرد. بنیصدر روز 15 بهمن 1358 سوگند ریاست جمهوری خورد و کار خود را در این سمت رسماً آغاز کرد. در مراسم تنفیذ ریاست جمهوری،
امام خمینی (ره) تاکید کرد: «من از آقای بنیصدر میخواهم که مابین قبل و بعد از ریاست جمهوری در احوال روحی ایشان تفاوتی ایجاد نشود. تنفیذ و نصب اینجانب و رأی ملت مسلمان ایران محدود است به عدم تخلف ایشان از احکام مقدسه اسلام و تبعیت از قانون اساسی.»ریاست جمهوری بنیصدر تنها 17 ماه به طول انجامید.
در مراسم تنفیذ ریاست جمهوری،
امام خمینی (ره) تاکید کرد: «من از آقای بنیصدر میخواهم که مابین قبل و بعد از ریاست جمهوری در احوال روحی ایشان تفاوتی ایجاد نشود. تنفیذ و نصب اینجانب و رأی ملت مسلمان ایران محدود است به عدم تخلف ایشان از احکام مقدسه اسلام و تبعیت از قانون اساسی.»ریاست جمهوری بنیصدر تنها 17 ماه به طول انجامید.
بنی صدر برای نشان دادن میزان ولایت پذیری خویش کاندیداتوری خود برای ریاست جمهوری را بعد از ملاقات با امام و هنگام خروج از بیت امام (ره) اعلام مینماید و در جریان انتخابات و حمایت افراد از کاندیداها نیز افراد شاخصی از بیت امام از ایشان حمایت می نمایند.روز تنفیذ برخلاف تصور بسیاری از افراد وی ابتدا بر دست امام(ره) بوسه میزند،پس از ریاست جمهوری نیز در بسیاری از تصاویری که از وی منتشر میشود وی بر سجاده نماز ایستاده یا در لباس رزم است یا دست بر شانه محرومین. آن روی سکه : رفتار بنی صدر بعد از ریاست جمهوری تغییر میکند و به تقابل با مجلس که اکثریت آن نیروهای خط امام بودن می پردازد . او در طول دوران ریاست جمهوری همکاری چندانی با نهادهای انقلابی نداشت و از طرف افراد مختلف مورد انتقاد بود وکندی و کارشکنیهایی که در جبهههای جنگ تحمیلی رخ میداد، آرام آرام محبوبیت او را در میان مردم کاهش دادو در نهایت، در پی مصوبه مجلس مبنی بر عدم کفایت سیاسی بنیصدر، وی را از مقام ریاست جمهوری نیز عزل کرد.مهمترین دلیل بر عدم کفایت سیاسی بنیصدر از سوی نمایندگان مجلس موضعگیری وی علیه نظام جمهوری اسلامی و اتحاد با نیروهای ضد انقلاب وابسته به شرق و غرب جهت نابودی نظام اسلامی و همچنین مخالفت مستمر وی با مجلس شورای اسلامی از بدو تأسیس و حتی پیش از افتتاح آن، دخالت صریح در قوه قضاییه و عدم درک صحیح از بدیهیترین اصول قانون اساسی و نیز عدم اعتقاد به اصل تفکیک قوا» اعلام شد.امام خمینی (ره) تاکید کرد: «من از آقای بنیصدر میخواهم که مابین قبل و بعد از ریاست جمهوری در احوال روحی ایشان تفاوتی ایجاد نشود. تنفیذ و نصب اینجانب و رأی ملت مسلمان ایران محدود است به عدم تخلف ایشان از احکام مقدسه اسلام و تبعیت از قانون اساسی.»ریاست جمهوری بنیصدر تنها 17 ماه به طول انجامید.
این عملکرد در حقیقت توانست به حیات سیاسی، پرتشنج و ماجراجویانه اولین رئیس جمهور ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی خاتمه دهد. 10 روز پس از صدور حكم امام به ریاست جمهوری بنی صدر ، هاشمی رفسنجانی ـ رئیس وقت مجلس شورای اسلامیـ گزارش آراء نمایندگان مجلس را در مورد عزل بنیصدر از ریاست جمهوری به اطلاع امام رساند. امام (ره) نیز در پاسخ به نامه رئیس مجلس، طی پاسخی، بنیصدر را از ریاست جمهوری عزل كردند. فرار بنیصدر یك ماه پس از خلع وی از ریاست جمهوری توسط امام و یك هفته پس از انتخاب شهید محمدعلی رجایی به سمت ریاست جمهوری اسلامی ایران صورت گرفت.
بنیصدر روز چهارشنبه هفتم مرداد 1360 با یك فروند هواپیمای بوئینگ 707 به خلبانی سرهنگ معزی، خلبان ویژه شاه، از كشور گریخت. معزی در دیماه1357 پس از آن كه شاه را به مصر و سپس به مراكش برد، در بازگشت از مراكش با تظاهر به جانبداری از انقلاب اسلامی، وارد كشور شد.
آیا بنیصدر با لباس زنانه گریخت؟
آن زمان روایتهای بسیاری از چگونگی فرار بنیصدر منتشر شد، از جمله اینکه وی هنگام فرار از کشور، سوار بر اتومبیل وانت و ملبس به لباس زنانه بوده است. اما ابوالحسن بنیصدر این موضوع را رد میکند. بنیصدر در مورد خروجاش از ایران با لباس زنانه، گفته است: «من با لباس نظامی از ایران خارج شدم.» وی دلایل خود را برای رد این ادعا اینچنین برشمرد: «یک، ممکن نبود بشود با لباس زنانه وارد پایگاه هوایی تهران شد. دو، ما چهار نفر در خودرو بودیم و اگر همه لباس زنانه داشتند، خیلی جلب توجه میکرد، حتی اگر یکی از آنها هم لباس زنانه میداشت جلب توجه میکرد و کسی که دم درب ایستاده بود حساس میشد بفهمد او کیست. سه، ورود به آن پایگاه با کارت مخصوص ممکن بود، یعنی با لباس نظامی هم میخواستید وارد بشوید، اگر کارت نداشتید، شما را راه نمیدادند. یکی از افراد فداکار آن پایگاه کارتش را در اختیار من قرار داده بود. چهار، ساعت ده شب آن هواپیما پرواز کرد، ما ساعت هشت وارد پایگاه شدیم و مدتی هم در محوطه فرودگاه چهار نفری و یکی دو نفر از افراد پایگاه که اطلاع داشتند، یک حلقهای ایجاد شد و آنجابودیم. تصور کنید اگر با لباس زنانه بودیم، جلب توجه میکرد.» با این حال عکسی که از بنی صدر بعد از فرار از ایران منتشر شده به گونه ای است که این احتمال را تقویت میکند. در این عکس بنیصدر سبیلهای خود را تراشیده و به نظر میرسد که ابروهایش را هم برداشته است!