رمان واقعی وناراحت کننده نرگس وعلی

[_Strawberry_]

ﺍﻭﻟﺶ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﻧﺮﻓﺘﻢ

 
ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺪﺗﯽ ﭼﺖ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺑﻌﺪﺵ  ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﯿﻞ ﺑﺎﻃﻨﯿﻢ ﺷﻤﺎﺭﻣﻮ ﺑﻬﺶ ﺩﺍﺩﻡ
 ﺟﻮﺍﺏ ﯾﮑﯿﻮ ﺩﺍﺩﻡ
 ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻬﺘﺮ
ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ ﻧﺮﺟﺲ ﻣﻦ ﺗﻮﺭﻭ ﻭﺍﺳﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺩﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻡ
ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﻔﻬﻤﯽ؟/
ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺐ ﮐﻪ ﭼﯽ؟
ﮔﻔﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺎﺷﯽ..
ﮔﻔﺘﻢ ﻓﻌﻼ‌ ﺯﻭﺩﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ
ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﻣﺴﺎﻝ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻨﮑﻮﺭ ﻣﯿﺨﻮﻧﻢ
ﺩﺭ ﺿﻤﻦ 4 ﻣﺎﻫﻪ ﺑﺎﻫﻤﯿﻢ ﮐﺠﺎﺵ ﺯﻭﺩﻩ؟
ﺍﺯﻡ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻬﺶ ﯾﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻡ ﻣﻨﻢ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭﻭ ﮐﺮﺩﻡ
ﮐﻢ ﮐﻢ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻬﺶ ﺩﻝ ﺑﺒﻨﺪﻡ
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﺪﻡ
ﮐﻢ ﮐﻢ ﺍﺯﺵ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯿﻮﻣﺪ...
 ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﻬﺶ ﺑﺰﻧﮕﻢ
ﻓﻘﻂ ﮔﻪ ﮔﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﯽ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺍﺑﺠﯿﻢ
ﯾﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻬﺶ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﺩﻡ
ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﮔﻮﺷﯿﻤﻮ ﺑﻬﻢ ﭘﺲ ﺩﺍﺩﻥ
ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻮﺩﻡ
ﺍﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﺩﺍﺷﻨﮕﺎﻩ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ
ﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﻮﻥ ﺍﯾﻨﺪﻩ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﯾﺨﺘﯿﻢ
ﻫﻤﻪ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﻣﯿﮕﻔﺘﻦ ﻟﯿﻠﯽ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ
ﻫﺮﮐﯽ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩ
ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺮﺟﺴﻤﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻣﺶ
ﻫﻤﻪ ﻣﯿﮕﻔﺘﻦ ﺷﻤﺎ ﺩﻭﺗﺎ ﻣﺎﻝ ﻫﻤﯿﻦ
ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﻭﺭﻣﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﻝ ﻫﻤﯿﻢ
ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﮐﻞ ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﺍﯾﻦ ﻋﻠﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﻭﻥ ﻧﺒﻮﺩ
 ﮔﻔﺘﻢ ﺍﺑﺠﯽ ﻋﻠﯽ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﻪ ﺍﺧﻪ ﺍﺑﺠﯿﻢ ﻭ ﻋﻠﯽ ﺭﺍﺑﻄﺸﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ
ﮔﻔﺖ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟
ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯿﮕﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﺍﺯﻡ ﺟﺪﺍ ﺷﻪ ﺍﺑﺠﯿﻤﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﺯﺍﺭ ﺯﺍﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺍﺑﺠﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ﺧﺪﺍ ﺑﺰﺭﮔﻪ ﺍﯾﺸﺎﻟﻠﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﻭﻥ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﻩ
ﺑﻌﺪ ﺍﻭﻥ ﺍﺑﺠﯿﻢ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﮐﻠﯽ ﺑﺎ ﻋﻠﯽ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﺸﺪ
ﮐﻪ ﻧﺸﺪ ...ﺍﺯﺵ ﺩﻟﯿﻞ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﻣﺮﯾﻀﻪ ﻭ ﺩﮐﺘﺮﺍ ﮔﻔﺘﻦ ﺗﺎ ﯾﻪ ﺳﺎﻝ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺯﻧﺪﻩ  ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﭘﺪﺭﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺬﺍﺭﻥ ﺗﻮ ﻓﻌﻼ‌ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﮐﻨﯽ ﻭ ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﻣﺎﺩﯼ ﭘﺴﺮﻣﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ... ﮔﻔﺘﻢ ﻋﻠﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺩﺍﺩﺍ
 ﮔﻔﺘﻢ ﻋﻠﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺎﺵ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺴﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﻧﮑﻦ... ﺍﻣﺎ.....ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩﻡ .. ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﺑﮕﻮ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺑﺤﺮﻓﻪ؟ ﺍﻣﺎ ﻋﻠﯽ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﮑﺮﺩ... ﻣﻦ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ....
ﻋﻠﯽ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻧﺮﺟﺲ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺯﻡ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺘﯽ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻡ ﺍﻭﻥ ﺩﺧﺘﺮﻭ ﻭ...
ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯿﺸﺪ
ﭼﻄﻮﺭﯼ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻡ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺑﮕﻢ ﻋﻠﯽ ﺭﻓﺘﻪ..
ﺍﺻﻼ‌ ﺍﮔﻪ ﻣﯿﮕﻔﺘﻤﻢ ﺑﺎﻭﺭﺷﻮﻥ ﻧﻤﯿﺸﺪ...ﺩﯾﮕﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺭﺯﻭﻡ
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻋﻠﯽ ﺑﻮﺩ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺩﺧﺘﺮﻋﻤﻮﯼ ﻋﻠﯽ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﮐﻨﻪ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ
ﺳﻼ‌ﻡ ﺷﻤﺎ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺩﺧﺘﺮﻋﻤﻮﯼ ﻋﻠﯽ ﻫﺴﺘﯽ؟
ﺑﻠﻪ ﺷﻤﺎ؟
ﻣﻨﻢ ﻧﺮﺟﺴﻢ...
ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ ﺭﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﮕﯿﺮ ﻭ...
ﻣﻦ ﺣﺮﻓﺸﻮ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺯﻧﮓ ﻧﺰﺩﻡ ﺍﻭﻧﻮ ﺍﺯﺕ ﺑﮕﯿﺮﻡ... ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻡ ﺍﻭﻧﻮ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ..
ﺗﻤﺎﻡ ﭼﯿﺰﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﻋﻠﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻩ.. ﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯿﺎﺩ ﺣﺮﻓﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯿﺎﺩ ﺧﻮﺻﯿﺎﺕ ﻋﻠﯽ ﺭﻭﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ
ﻭ ﺩﺭ ﺍﺧﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺍﻭﻧﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﻨﯽ...
 ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻋﺸﻘﻤﻮ ﭘﺮ ﭘﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻬﺶ ﺗﻼ‌ﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﻣﻮ ﺍﻻ‌ﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﻭﻧﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻢ
ﺑﻌﺪﺷﻢ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﮐﻠﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ
... ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﯾﻮﻭﻧﻢ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻓﻘﻂ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ...
ﺭﻭﺯﻭﺷﺐ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ...ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﻭﺍﺳﻢ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻮﺩ...
ﺑﻌﺪ ﯾﻪ ﻣﺪﺕ ﻋﻠﯽ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﮔﻔﺖ...
ﮔﻔﺖ ﻧﺮﺟﺲ ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﻧﺒﺨﺸﯿﺪﯼ ﺩﺭﺳﺘﻪ؟
ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪﻡ ﻋﻠﯽ ﻫﻤﻮﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪﻣﺖ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﮕﻪ؟
ﮔﻔﺖ ﻧﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﻩ
ﮔﻔﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﺳﺮ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﺑﺮﺍﺕ ﺩﻋﺎﯼ ﺧﯿﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻓﻘﻂ...
ﻧﺮﺟﺲ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﯼ ؟
ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻪ ﺗﻮ ﺍﻻ‌ﻥ ﻣﺎﻝ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﺴﺘﯽ
ﺍﻭﻥ ﻧﺎﻣﺰﺩﯼ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻤﺎﺭﺷﻮ ﮐﯿﻮﺍﻥ ﺑﻬﺖ ﺩﺍﺩ..
ﮔﻔﺘﻢ ﭼﯿﻪ ﺗﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻭﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻦ؟
ﮔﻔﺖ ﺍﺭﻩ ﻭﻟﯽ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺸﻪ؟
ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻪ ﻋﻠﯽ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻪ..
ﺍﻭﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﻣﺪﺕ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﺩﻭ ﺑﻌﺪﺵ ﺭﻓﺖ
ﺑﻌﺪ ﯾﻪ ﻣﺪﺕ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻮﺷﯽ ﺍﺑﺠﯿﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﺮﺟﺲ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺩﻭﻧﻪ ﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮﻣﻮ ﺑﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺪﻡ...
ﺑﺎﺯﻡ ﺩﻟﻢ ﺷﮑﺴﺖ
ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﯾﻪ ﻣﺪﺕ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻭ ﮔﻔﺖ ﻧﺮﺟﺲ ﻣﯿﺨﻮﺍﻣﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑﺮﺩﻣﻮ ﺧﻄﻤﻮ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻡ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺸﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻢ...
ﺗﻮﯼ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻣﯿﺴﻮﺯﻡ
ﺍﻣﺎ ﺩﯾﮕﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺻﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ...
ﺍﻻ‌ﻥ ﺳﺎﻝ ﺳﻮﻡ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﻢ ﺍﻣﺎﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺴﻮﺯﻡ ﺗﻮﯼ ﺍﻭﻥ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ...
ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﺷﻌﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻫﻤﺶ ﺑﻮﯼ ﺧﯿﺎﻧﺘﻮ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻣﯿﺪﻩ...
  ﺍﮔﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﻗﻠﺐ ﺍﻭﻥ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﺴﺖ                          
         ﻭﻟﯽ ﺧﺐ ﺑﺴﻪ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ ﺍﮔﻪ ﻟﺒﻬﺎﺵ ﭘﺮﻩ ﺧﻨﺪﺳﺖ
 
(ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﺎﻣﻼ‌ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺑﻮﺩ)

[_Strawberry_]

اگه خوندید سپاس فراموش نشه:-D