بازی آنلاین
آپلود عکس
٣داستان كوتاه و غمگين:
١-شب نحس
آن شب شب نحسی بود … با او تماس گرفت : چرا ؟ مگه من چی کار کردم ؟ دختر در جوابش : تو … نه عزیزم تو خیلی پاکی … ولی من … تو لیاقتت بیشتر از منه … گفت : این حرفا چیه ؟ تو می دونی یا من ؟ من دوست دارم … به خدا بدون تو می میرم … دختر گفت : این از اون دروغا بودا … ولم کن … ازت خسته شدم … تو زیادی عاشقی …
پسر : مگه بده آدم عاشق باشه … ؟
دختر : آره واسه من بده … عشق دروغه …
پسر : نه به خدا من عاشقتم …
دختر : ولم کن حوصلتو ندارم …
پسر آهی کشید و گفت نه تو رو خدا نمی خوام از دستت بدم … صدای قطع شدن مکالمه آمد … تازه به خانه رسیده بود … وارد اتاقش شد و با دیدن عکس او در پشت زمینه ی کامپیوترش ، اشکش جاری شد … آهنگ مورد علاقه ی او را گذاشت تا پخش شود … به اواسط آهنگ رسیده بود که بغضش ترکید … بود و نبودم … همه وجودم … آروم جونم … واست می خونم … دل نگرونم اگه نباشی بدون چشمات مگه میتونم ؟ گرمی دستات … برق اون نگاه … یادم نمیره طعم بوسه هات … کاشکی بدونی اگه نباشی … می شکنه قلبم بی تو و صدات … و می گریست … بدون شام خوردن به رختخواب رفت … و با فکر او به خواب … ساعت ۳:۱۲ بامداد بود … از جا پرید … خواب او را دیده بود … بلند شد و روی تختش نشست … به بی معنی بودن زندگی بدون او پی برده بود … نمی خواست دیگر با هیچ کسی باشد … پیامکی ارسال کرد :
” الان که این پیامک رو می خونی جسمم با تو غریبه شده ولی بدون روحم همیشه دوست داره ، دیدار به روز بیداری بدن ها … دوستت دارم … بای “
به بیرون از اتاقش رفت … داخل آشپز خانه شد … پنجره ی آشپز خانه به اندازه ی او بزرگ بود … داخل کوچه را نگاهی کرد … سکوت در کوچه ی ساختمانشان فریاد می کشید … پنجره را باز کرد … با باز شدن پنجره ، شب به داخل خانه نفوذ کرد … پاهایش را از پنجره بیرون گذاشت … و بدنش هنوز لب پنجره بود … و وداع کرد … صدایی سرد از کوچه آمد … ساعت ۳:۳۴ دقیقه بامداد بود … جسمی به پایین افتاده بود … نخواست مزاحم کسی بشود برای همین نیمه شب را انتخاب کرد … و روحش به آرامش ابدی رسید و جسمش نسیب خاک شد … همانطور که از خاک آمده بود …
صبح مادرش قبل از اینکه به آشپز خانه برسد داخل اتاق پسر شد … پسر را نیافت … ولی گوشی او را در حال زنگ خوردن دید … تماس هایی پشت سر هم و بی وقفه از یک دختر … و ده ها پیام یکسان در گوشی دید که تازه از طرف دختر ارسال شده بودند :
” نه تورو خدا نه … نمی خوام دیگه ازت جدا باشم …. فکر کن حرفای دیشبم فقط یه شوخی بود … تورو خدا ازم جدا نشو …. بخدا منم دوستت دارم “
زمان ارسال پیام ساعت ۳:۳۵ دقیقه ی بامداد بود … و مادر … وارد آشپز خانه شد … طبق عادت از پنجره به پایین نگاهی کرد ….
-----------------------------------------
٢-ازدواج دخترك ٩ ساله:
مادر بزرگ در حالی که با دهان بی دندان ، آب نبات قیچی را می مکید ادامه داد : آره مادر ، ُنه ساله بودم که شوهرم دادند ، از مکتب که اومدم ، دیدم خونه مون شلوغه مامانِ خدا بیامرزم همون تو هشتی دو تا وشگون ریز ، از لپ هام گرفت تا گل بندازه تا اومدم گریه کنم گفت : هیس ، خواستگار آمده خواستگار ، حاج احمد آقا ، خدا بیامرز چهل و دو سالش بود و من نه سالم گفتم : من از این آقا می ترسم ، دو سال از بابام بزرگتره گفتند : هیس ، شکون نداره عروس زیاد حرف بزنه و تو کار نه بیاره حسرت های گذشته را با طعم آب نبات قیچی فرو داد و گفت :
کجا بودم مادر ؟ آهان جونم واست بگه ، اون زمون ها که مثل الان عروسک نبود بازی ما یه قل دو قل بود و پسرهام الک دو لک و هفت سنگ سنگ های یه قل دو قل که از نونوایی حاج ابراهیم آورده بودم را ریختند تو باغچه و گفتند : تو دیگه داری شوهر می کنی ، زشته این بازی ها گفتم : آخه ….
گفتند: هیس آدم رو حرف بزرگترش حرف نمی زنه بعد از عقد ، حاجی خدا بیامرز،به شوخی منو بغل کرد و نشوند رو طاقچه ، همه خندیدند ولی من ، ننه خجالت کشیدم به مادرم می گفتم : مامان من اینو دوست ندارم مامانم خدا بیامرز ، گفت هیس ، دوست داشتن چیه ؟ عادت می کنی بعد هم مامانت بدنیا اومد با خاله هات و دایی خدابیامرزت ، بیست و خورده ایم بود که حاجی مرد یعنی میدونی مادر ، تا اومدم عاشقش بشم ، افتاد و مُرد نه شاه عبدالعظیم با هم رفتیم و نه یه خراسون ، یعنی اون می رفت ، می گفتم : اقا منو نمی بری ؟ می گفت هیس ، قباحت داره زن هی بره بیرون می دونی ننه ، عین یه غنچه بودم که گل نشده ،گذاشتنش لای کتاب روزگار و خشکوندنش مادر بزرگ ، اشکش را با گوشه چارقدش پاک کرد و گفت :آخ دلم می خواست عاشقی کنم ولی نشد ننه اونقده دلم می خواست یه دم پختک را لب رودخونه بخوریم ، نشد
دلم پر می کشید که حاجی بگه دوستت دارم ، ولی نگفت حسرت به دلم موند که روم به دیوار ، بگه عاشقتم ولی نشد که بگه گاهی وقتا یواشکی که کسی نبود ، زیر چادر چند تا بشکن می زدم آی می چسبید ، آی می چسبید دلم لک زده بود واسه یک یه قل دو قل و نون بیار کباب ببر ولی دست های حاجی قد همه هیکل من بود ، اگه میزد حکما باید دو روز می خوابیدم یکبار گفتم ، آقا میشه فرش بندازیم رو پشت بوم شام بخوریم ؟ گفت:هیس،دیگه چی با این عهد و عیال، همینمون مونده که انگشت نما شم مادر بزرگ به یه جایی اون دور دورا خیره شد و گفت:
می دونی ننه ، بچه گی نکردم ، جوونی هم نکردم یهو پیر شدم ، پیر پاشو دراز کرد و گفت : آخ ننه ، پاهام خشک شده ، هر چی بود که تموم شدآخیش خدا عمرت بده ننه چقدر دوست داشتم کسی حرفمو گوش بده و نگه هیس به چشمهای تارش نگاه کردم ، حسرت ها را ورق زدم و رسیدم به کودکی اش هشتی، وشگون ، یه قل دوقل، عاشقی و … گفتم مادر جون حالا بشکن بزن ، بزار خالی شی گفت : حالا دیگه مادر ، حالا که دستام دیگه جون ندارن ؟ انگشتای خشک شده اش رو بهم فشار داد ولی دیگه صدایی نداشتند خنده تلخی کرد و گفت : آره مادر جون ، اینقدر به همه هیس نگید
بزار حرف بزنن
بزار زندگی کنن
آره مادر هیس نگو ، باشه؟ خدا از هیس خوشش نمی یاد!
-------------------------------------------
٣-داداش خجالتي
وقتے سر ڪلاس כرس نشستـہ بوכم تمام حواسم متوجـہ כخترے بوכ ڪـہ ڪنار כستم نشستـہ بوכ و اون منو “כاכاشی” صכا مے ڪرכ .
بـہ اون خیرـہ شכـہ بوכم و آرزو مے ڪرכم ڪـہ عشقش متعلق بـہ من باشـہ . اما اون توجهے بـہ این مسالـہ نمیڪرכ .
آخر ڪلاس پیش من اومכ و جزوـہ جلسـہ پیش رو خواست . من جزومو بهش כاכم .بهم گفت:”متشڪرم”.
میخوام بهش بگم ، میخوام ڪـہ بכونـہ ، من نمے خوام فقط “כاכاشی” باشم . من عاشقشم . اما… من خیلے خجالتے هستم ….. علتش رو نمیכونم .
تلفن زنگ زכ .خوכش بوכ . گریـہ مے ڪرכ. כوستش قلبش رو شڪستـہ بوכ. از من خواست ڪـہ برم پیشش. نمیخواست تنها باشه. من هم اینڪار رو ڪرכم. وقتے ڪنارش نشستـہ بوכم. تمام فڪرم متوجـہ اون چشمهاے معصومش بوכ. آرزو میڪرכم ڪـہ عشقش متعلق بـہ من باشه. بعכ از ۲ ساعت כیכن فیلم و خورכن ۳ بستـہ چیپس ، خواست برـہ ڪـہ بخوابـہ ، بـہ من نگاـہ ڪرכ و گفت :”متشڪرم ” .
روز قبل از جشن כانشگاـہ پیش من اومכ. گفت :”قرارم بهم خورכـہ ، اون نمیخواכ با من بیاכ” .
من با ڪسے قرار نכاشتم. ترم گذشتـہ ما بـہ هم قول כاכـہ بوכیم ڪـہ اگـہ زمانے هیچڪכوممون براے مراسمے پارتنر نכاشتیم با هم כیگـہ باشیم ، כرست مثل یـہ “خواهر و براכر” . ما هم با هم بـہ جشن رفتیم. جشن بـہ پایان رسیכ . من پشت سر اون ، ڪنار כر خروجے ، ایستاכـہ بوכم ، تمام هوش و حواسم بـہ اون لبخنכ زیبا و اون چشمان همچون ڪریستالش بوכ. آرزو مے ڪرכم ڪـہ عشقش متعلق بـہ من باشـہ ، اما اون مثل من فڪر نمے ڪرכ و من این رو میכونستم ، بـہ من گفت :”متشڪرم ، شب خیلے خوبے כاشتیم ” .
یـہ روز گذشت ، سپس یڪ هفتـہ ، یڪ سال … قبل از اینڪـہ بتونم حرف כلم رو بزنم روز فارغ التحصیلے فرا رسیכ ، من بـہ اون نگاـہ مے ڪرכم ڪـہ כرست مثل فرشتـہ ها روے صحنـہ رفتـہ بوכ تا مכرڪش رو بگیره. میخواستم ڪـہ عشقش متعلق بـہ من باشه. اما اون بـہ من توجهے نمے ڪرכ ، و من اینو میכونستم ، قبل از اینڪـہ خونـہ برـہ بـہ سمت من اومכ ، با همون لباس و ڪلاـہ فارغ التحصیلے ، با وقار خاص و آروم گفت تو بهترین כاכاشے כنیا هستے ، متشڪرم.
میخوام بهش بگم ، میخوام ڪـہ بכونـہ ، من نمے خوام فقط “כاכاشی” باشم . من عاشقشم . اما… من خیلے خجالتے هستم ….. علتش رو نمیכونم .
نشستم روے صنכلے ، صنכلے ساقכوش ، اون כخترـہ حالا כارـہ ازכواج میڪنـہ ، من כیכم ڪـہ “بله” رو گفت و وارכ زنכگے جכیכے شכ. با مرכ כیگـہ اے ازכواج ڪرכ. من میخواستم ڪـہ عشقش متعلق بـہ من باشه. اما اون اینطورے فڪر نمے ڪرכ و من اینو میכونستم ، اما قبل از اینڪـہ برـہ رو بـہ من ڪرכ و گفت ” تو اومכے ؟ متشڪرم”
سالهاے خیلے زیاכے گذشت . بـہ تابوتے نگاـہ میڪنم ڪـہ כخترے ڪـہ من رو כاכاشے خوכش میכونست توے اون خوابیכـہ ، فقط כوستان כوران تحصیلش כور تابوت هستنכ ، یـہ نفر כارـہ כفتر خاطراتش رو میخونه،כخترے ڪـہ כر כوران تحصیل اون رو نوشته. این چیزے هست ڪـہ اون نوشتـہ بوכ:
” تمام توجهم بـہ اون بوכ. آرزو میڪرכم ڪـہ عشقش براے من باشه. اما اون توجهے بـہ این موضوع نכاشت و من اینو میכونستم. من میخواستم بهش بگم ، میخواستم ڪـہ بכونـہ ڪـہ نمے خوام فقط براے من یـہ כاכاشے باشه. من عاشقش هستم. اما …. من خجالتے ام … نمیכونم … همیشـہ آرزو כاشتم ڪـہ بـہ من بگـہ כوستم כاره. ….
١-شب نحس
آن شب شب نحسی بود … با او تماس گرفت : چرا ؟ مگه من چی کار کردم ؟ دختر در جوابش : تو … نه عزیزم تو خیلی پاکی … ولی من … تو لیاقتت بیشتر از منه … گفت : این حرفا چیه ؟ تو می دونی یا من ؟ من دوست دارم … به خدا بدون تو می میرم … دختر گفت : این از اون دروغا بودا … ولم کن … ازت خسته شدم … تو زیادی عاشقی …
پسر : مگه بده آدم عاشق باشه … ؟
دختر : آره واسه من بده … عشق دروغه …
پسر : نه به خدا من عاشقتم …
دختر : ولم کن حوصلتو ندارم …
پسر آهی کشید و گفت نه تو رو خدا نمی خوام از دستت بدم … صدای قطع شدن مکالمه آمد … تازه به خانه رسیده بود … وارد اتاقش شد و با دیدن عکس او در پشت زمینه ی کامپیوترش ، اشکش جاری شد … آهنگ مورد علاقه ی او را گذاشت تا پخش شود … به اواسط آهنگ رسیده بود که بغضش ترکید … بود و نبودم … همه وجودم … آروم جونم … واست می خونم … دل نگرونم اگه نباشی بدون چشمات مگه میتونم ؟ گرمی دستات … برق اون نگاه … یادم نمیره طعم بوسه هات … کاشکی بدونی اگه نباشی … می شکنه قلبم بی تو و صدات … و می گریست … بدون شام خوردن به رختخواب رفت … و با فکر او به خواب … ساعت ۳:۱۲ بامداد بود … از جا پرید … خواب او را دیده بود … بلند شد و روی تختش نشست … به بی معنی بودن زندگی بدون او پی برده بود … نمی خواست دیگر با هیچ کسی باشد … پیامکی ارسال کرد :
” الان که این پیامک رو می خونی جسمم با تو غریبه شده ولی بدون روحم همیشه دوست داره ، دیدار به روز بیداری بدن ها … دوستت دارم … بای “
به بیرون از اتاقش رفت … داخل آشپز خانه شد … پنجره ی آشپز خانه به اندازه ی او بزرگ بود … داخل کوچه را نگاهی کرد … سکوت در کوچه ی ساختمانشان فریاد می کشید … پنجره را باز کرد … با باز شدن پنجره ، شب به داخل خانه نفوذ کرد … پاهایش را از پنجره بیرون گذاشت … و بدنش هنوز لب پنجره بود … و وداع کرد … صدایی سرد از کوچه آمد … ساعت ۳:۳۴ دقیقه بامداد بود … جسمی به پایین افتاده بود … نخواست مزاحم کسی بشود برای همین نیمه شب را انتخاب کرد … و روحش به آرامش ابدی رسید و جسمش نسیب خاک شد … همانطور که از خاک آمده بود …
صبح مادرش قبل از اینکه به آشپز خانه برسد داخل اتاق پسر شد … پسر را نیافت … ولی گوشی او را در حال زنگ خوردن دید … تماس هایی پشت سر هم و بی وقفه از یک دختر … و ده ها پیام یکسان در گوشی دید که تازه از طرف دختر ارسال شده بودند :
” نه تورو خدا نه … نمی خوام دیگه ازت جدا باشم …. فکر کن حرفای دیشبم فقط یه شوخی بود … تورو خدا ازم جدا نشو …. بخدا منم دوستت دارم “
زمان ارسال پیام ساعت ۳:۳۵ دقیقه ی بامداد بود … و مادر … وارد آشپز خانه شد … طبق عادت از پنجره به پایین نگاهی کرد ….
-----------------------------------------
٢-ازدواج دخترك ٩ ساله:
مادر بزرگ در حالی که با دهان بی دندان ، آب نبات قیچی را می مکید ادامه داد : آره مادر ، ُنه ساله بودم که شوهرم دادند ، از مکتب که اومدم ، دیدم خونه مون شلوغه مامانِ خدا بیامرزم همون تو هشتی دو تا وشگون ریز ، از لپ هام گرفت تا گل بندازه تا اومدم گریه کنم گفت : هیس ، خواستگار آمده خواستگار ، حاج احمد آقا ، خدا بیامرز چهل و دو سالش بود و من نه سالم گفتم : من از این آقا می ترسم ، دو سال از بابام بزرگتره گفتند : هیس ، شکون نداره عروس زیاد حرف بزنه و تو کار نه بیاره حسرت های گذشته را با طعم آب نبات قیچی فرو داد و گفت :
کجا بودم مادر ؟ آهان جونم واست بگه ، اون زمون ها که مثل الان عروسک نبود بازی ما یه قل دو قل بود و پسرهام الک دو لک و هفت سنگ سنگ های یه قل دو قل که از نونوایی حاج ابراهیم آورده بودم را ریختند تو باغچه و گفتند : تو دیگه داری شوهر می کنی ، زشته این بازی ها گفتم : آخه ….
گفتند: هیس آدم رو حرف بزرگترش حرف نمی زنه بعد از عقد ، حاجی خدا بیامرز،به شوخی منو بغل کرد و نشوند رو طاقچه ، همه خندیدند ولی من ، ننه خجالت کشیدم به مادرم می گفتم : مامان من اینو دوست ندارم مامانم خدا بیامرز ، گفت هیس ، دوست داشتن چیه ؟ عادت می کنی بعد هم مامانت بدنیا اومد با خاله هات و دایی خدابیامرزت ، بیست و خورده ایم بود که حاجی مرد یعنی میدونی مادر ، تا اومدم عاشقش بشم ، افتاد و مُرد نه شاه عبدالعظیم با هم رفتیم و نه یه خراسون ، یعنی اون می رفت ، می گفتم : اقا منو نمی بری ؟ می گفت هیس ، قباحت داره زن هی بره بیرون می دونی ننه ، عین یه غنچه بودم که گل نشده ،گذاشتنش لای کتاب روزگار و خشکوندنش مادر بزرگ ، اشکش را با گوشه چارقدش پاک کرد و گفت :آخ دلم می خواست عاشقی کنم ولی نشد ننه اونقده دلم می خواست یه دم پختک را لب رودخونه بخوریم ، نشد
دلم پر می کشید که حاجی بگه دوستت دارم ، ولی نگفت حسرت به دلم موند که روم به دیوار ، بگه عاشقتم ولی نشد که بگه گاهی وقتا یواشکی که کسی نبود ، زیر چادر چند تا بشکن می زدم آی می چسبید ، آی می چسبید دلم لک زده بود واسه یک یه قل دو قل و نون بیار کباب ببر ولی دست های حاجی قد همه هیکل من بود ، اگه میزد حکما باید دو روز می خوابیدم یکبار گفتم ، آقا میشه فرش بندازیم رو پشت بوم شام بخوریم ؟ گفت:هیس،دیگه چی با این عهد و عیال، همینمون مونده که انگشت نما شم مادر بزرگ به یه جایی اون دور دورا خیره شد و گفت:
می دونی ننه ، بچه گی نکردم ، جوونی هم نکردم یهو پیر شدم ، پیر پاشو دراز کرد و گفت : آخ ننه ، پاهام خشک شده ، هر چی بود که تموم شدآخیش خدا عمرت بده ننه چقدر دوست داشتم کسی حرفمو گوش بده و نگه هیس به چشمهای تارش نگاه کردم ، حسرت ها را ورق زدم و رسیدم به کودکی اش هشتی، وشگون ، یه قل دوقل، عاشقی و … گفتم مادر جون حالا بشکن بزن ، بزار خالی شی گفت : حالا دیگه مادر ، حالا که دستام دیگه جون ندارن ؟ انگشتای خشک شده اش رو بهم فشار داد ولی دیگه صدایی نداشتند خنده تلخی کرد و گفت : آره مادر جون ، اینقدر به همه هیس نگید
بزار حرف بزنن
بزار زندگی کنن
آره مادر هیس نگو ، باشه؟ خدا از هیس خوشش نمی یاد!
-------------------------------------------
٣-داداش خجالتي
وقتے سر ڪلاس כرس نشستـہ بوכم تمام حواسم متوجـہ כخترے بوכ ڪـہ ڪنار כستم نشستـہ بوכ و اون منو “כاכاشی” صכا مے ڪرכ .
بـہ اون خیرـہ شכـہ بوכم و آرزو مے ڪرכم ڪـہ عشقش متعلق بـہ من باشـہ . اما اون توجهے بـہ این مسالـہ نمیڪرכ .
آخر ڪلاس پیش من اومכ و جزوـہ جلسـہ پیش رو خواست . من جزومو بهش כاכم .بهم گفت:”متشڪرم”.
میخوام بهش بگم ، میخوام ڪـہ بכونـہ ، من نمے خوام فقط “כاכاشی” باشم . من عاشقشم . اما… من خیلے خجالتے هستم ….. علتش رو نمیכونم .
تلفن زنگ زכ .خوכش بوכ . گریـہ مے ڪرכ. כوستش قلبش رو شڪستـہ بوכ. از من خواست ڪـہ برم پیشش. نمیخواست تنها باشه. من هم اینڪار رو ڪرכم. وقتے ڪنارش نشستـہ بوכم. تمام فڪرم متوجـہ اون چشمهاے معصومش بوכ. آرزو میڪرכم ڪـہ عشقش متعلق بـہ من باشه. بعכ از ۲ ساعت כیכن فیلم و خورכن ۳ بستـہ چیپس ، خواست برـہ ڪـہ بخوابـہ ، بـہ من نگاـہ ڪرכ و گفت :”متشڪرم ” .
روز قبل از جشن כانشگاـہ پیش من اومכ. گفت :”قرارم بهم خورכـہ ، اون نمیخواכ با من بیاכ” .
من با ڪسے قرار نכاشتم. ترم گذشتـہ ما بـہ هم قول כاכـہ بوכیم ڪـہ اگـہ زمانے هیچڪכوممون براے مراسمے پارتنر نכاشتیم با هم כیگـہ باشیم ، כرست مثل یـہ “خواهر و براכر” . ما هم با هم بـہ جشن رفتیم. جشن بـہ پایان رسیכ . من پشت سر اون ، ڪنار כر خروجے ، ایستاכـہ بوכم ، تمام هوش و حواسم بـہ اون لبخنכ زیبا و اون چشمان همچون ڪریستالش بوכ. آرزو مے ڪرכم ڪـہ عشقش متعلق بـہ من باشـہ ، اما اون مثل من فڪر نمے ڪرכ و من این رو میכونستم ، بـہ من گفت :”متشڪرم ، شب خیلے خوبے כاشتیم ” .
یـہ روز گذشت ، سپس یڪ هفتـہ ، یڪ سال … قبل از اینڪـہ بتونم حرف כلم رو بزنم روز فارغ التحصیلے فرا رسیכ ، من بـہ اون نگاـہ مے ڪرכم ڪـہ כرست مثل فرشتـہ ها روے صحنـہ رفتـہ بوכ تا مכرڪش رو بگیره. میخواستم ڪـہ عشقش متعلق بـہ من باشه. اما اون بـہ من توجهے نمے ڪرכ ، و من اینو میכونستم ، قبل از اینڪـہ خونـہ برـہ بـہ سمت من اومכ ، با همون لباس و ڪلاـہ فارغ التحصیلے ، با وقار خاص و آروم گفت تو بهترین כاכاشے כنیا هستے ، متشڪرم.
میخوام بهش بگم ، میخوام ڪـہ بכونـہ ، من نمے خوام فقط “כاכاشی” باشم . من عاشقشم . اما… من خیلے خجالتے هستم ….. علتش رو نمیכونم .
نشستم روے صنכلے ، صنכلے ساقכوش ، اون כخترـہ حالا כارـہ ازכواج میڪنـہ ، من כیכم ڪـہ “بله” رو گفت و وارכ زنכگے جכیכے شכ. با مرכ כیگـہ اے ازכواج ڪرכ. من میخواستم ڪـہ عشقش متعلق بـہ من باشه. اما اون اینطورے فڪر نمے ڪرכ و من اینو میכونستم ، اما قبل از اینڪـہ برـہ رو بـہ من ڪرכ و گفت ” تو اومכے ؟ متشڪرم”
سالهاے خیلے زیاכے گذشت . بـہ تابوتے نگاـہ میڪنم ڪـہ כخترے ڪـہ من رو כاכاشے خوכش میכونست توے اون خوابیכـہ ، فقط כوستان כوران تحصیلش כور تابوت هستنכ ، یـہ نفر כارـہ כفتر خاطراتش رو میخونه،כخترے ڪـہ כر כوران تحصیل اون رو نوشته. این چیزے هست ڪـہ اون نوشتـہ بوכ:
” تمام توجهم بـہ اون بوכ. آرزو میڪرכم ڪـہ عشقش براے من باشه. اما اون توجهے بـہ این موضوع نכاشت و من اینو میכونستم. من میخواستم بهش بگم ، میخواستم ڪـہ بכونـہ ڪـہ نمے خوام فقط براے من یـہ כاכاشے باشه. من عاشقش هستم. اما …. من خجالتے ام … نمیכونم … همیشـہ آرزو כاشتم ڪـہ بـہ من بگـہ כوستم כاره. ….
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
