رمان عاشقانه « اینجا زنی عاشقانه میبارد»

[فاطمه خانومم]

رمان خودم نیس ولی قشنگه.

بخش اول
ا
ی
نجا
زن
ی
عاشقانه م
ی
بارد
–
فاطمه ح
ی
در
ي

٣
قدم
از قدم برم
ی
دارم
و اضطراب رو
ي
اضطراب م
ی
گذارم
!
دست
و دلم فرت و فرت م
ی
لرزد
...
دلم
حال
ی
به حال
ی
م
ی
شود
!
نم
ی
توانم
...
نم
ی
توانم
...
رهام ز
ی
اد
ي
برا
ي
من بزرگ است
...
ز
ی
اد
ي
برا
ي
من مرد است
...
ز
ی
اد
ی
ست
...
باور کن ز
ی
اد
ی
ست
!
-
سلام
...
برنم
ی
گردم
..
تا مبادا
...
تا مبادا چه؟ تورا به خدا بس کن نگار
...
نگاهش
م
ی
کنم
...
چشم در چشمان مشک
ی
اش م
ی
اندازم
:
-
سلام
!
شالم
را مرتب م
ی
کنم
...
هزاران
بار در آ
ی
نه
نگاه کردم و به خودم ثابت کردم که ا
ی
ن
کجک
ی
بودن موها
ی
م
بهم م
ی
ا
ی
د
...
اما با د
ی
د
ی
نش
اعتماد به نفسم
فروکش م
ی
کند
و به
ی
کباره
همه را داخل شال
ی
شم
ی
ام م
ی
چپانم
!
با
آن  باران
ی
قهوه  ا
ي
رنگش
..
با  آن  بوت  ها
ي
چرم
ی
اش  که  پاچه  ها
ي
شلوار  نا  منظم  ب
ی
رون
زده  است  و  ز
ی
باترش
کرده
...
خوشت
ی
پ
تر از هم
ی
شه
شده
...
البته ا
ی
ن
به ا
ی
ن
معنا ن
ی
ست
که برا
ي
د
ی
دار
با من ب
ی
شتر
از هم
ی
شه
به خودش رس
ی
ده
نه او
هم
ی
شه
خوش پوش است
!
با
دستش به ن
ی
مکت
اشاره م
ی
کند
:
-
نم
ی
خوا
ی
ن
بش
ی
ن
ی
د؟
دستپاچه
سر
ي
تکان م
ی
دهم
و کنارش م
ی
نش
ی
نم
...
اما با م
ی
ل
ی
ون
ها فاصله
!
به
دست چروك پ
ی
رمرد
سوپور نگاه م
ی
دوزم
...
از نارنج
ی
فرم مخصوصش متنفرم
...
هم
ی
شه
از نارنج
ی
بدم م
ی
ا
ی
د
...
و
ب
ی
شتر
از آن از ا
ی
ن
افکار
ي
که ب
ی
دل
ی
ل
و ب
ی
موقع به سراغم م
ی
ا
ی
ند
....
نگاهم
م
ی
کند
...
و با خودم فکر م
ی
کنم
...
ن
ی
مرخ
ز
ی
با
یی
دارم
ی
انه؟
-
نم
ی
خوا
ی
ن
چ
ی
ز
ي
بگ
ی
ن؟
نگاهش
م
ی
کنم
:
-
چ
ی
با
ی
د
بگم؟
نم
ی
خندد
...
تازه اخم هم م
ی
کند
...
وا
ي
چقدر در مقابل ا
ی
ن
عظمت نح
ی
فم
!
جا به جا م
ی
شود
و م
ی
گو
ی
د
:
-
باشه
..
پس من شروع م
ی
کنم
!
تازه
م
ی
فهمم
که چقدر صدا
ی
ش
کلفت است
...
ز
ی
اد
ي
کلفت است
!
خ
ی
ره
در چشمانم م
ی
شود
و تنها در ا
ی
ن
فکرم که در سرما آرا
ی
شم
خراب نشده باشد
..
کرم پودر رو
ي
پوستم سف
ی
دك
نزده باشد
...
و
رژ لب
که قطعا پاك شده است
...

---

ببخشید نمیدونم چرا اینطوری شد!
درستش میکنم

---

معذرت میخوام نمیشه
نمیتونم حذفش کنم
مدیرا دست به کار شن!
بازم ببخشید