امیر کبیر به روایت یک مورخ انگلیسی

[# αпGεʟ]

واتسون مورخ انگلیسی می نویسد: میرزا تقی خان در راه مبارزه با فساد اخلاق که در طبع هموطنانش ریشه دوانیده بود درنگ روا نداشت . او کسانی را که هرزگی را وسیلة سودجوئی خویش قرار داده بودند، تنبیه نمود و آن پلیدی ها را نابود ساخت.

---

اصلاحات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی که با دست امیر انجام شد، مستقیم و غیر مستقیم در اخلاق و رفتار مدنی مردمان تأثیر ژرف گذشت.

ناخوشی آبله در تهران بیماری بومی بود. آفت دیگر وبا بود که از هند و عربستان به ایران می آمد و وقتی می آمد، گروه گروه مردمان را می کشت و آنرا یک «بلای آسمانی» می پنداشتند. امیر برای اینکه گوش و چشم مردم باز شود، قواعد درمان وبا و راه های جلوگیری از سرایت آنرا چاپ و میان مردم محلات تهران و شهرستان ها پخش کرد.

او به گوش مردم خواند که ریختن خاکروبه و کثافات در آب های جاری شهر و شست و شوی رخت و لباس در آنها مایةنشر مرض وبا می شود و برای پاکیزگی شهر، کلانتر تهران «ریکاها» را گماشت که کوچه ها را نظیف نگاه دارند و یا مقرر فرمود دور یخچال را دیوار بکشند.

امیر برای اینکه گوش و چشم مردم باز شود، قواعد درمان وبا و راه های جلوگیری از سرایت آنرا چاپ و میان مردم محلات تهران و شهرستان ها پخش کرد

بدستور امیر آبله کوبی کودکان در تهران اجباری شد و برای آگاهی مردم اعلام شد که ناخوشی آبله که اطفال را عارض می شود و اکثر آنان را یا هلاک و یا کور و معیوب می نماید، درممالک محروسه عمومی است. اشخاصی که در کودکی آبله در نیاورده باشند، در بزرگسالی بیرون آورده و به هلاکت می رسند.