سخنانی از رسول اکرم(ص) وحضرت علی(ع)

[ｷﾑ尺刀ﾑ乙]

بسم الله الرحمن الرحیم
((سخنانی از رسول اکرم(ص) وحضرت علی(ع) ))
1.رسول اکرم(ص)می فرمایند:
مادامی که مومن مراقب نماز های پنج گانه اش است شیطان ازاومی هراسد بس هرگاه ان ها راضایع کند شیطان براوگستاخ شده واورابه گناهان کبیره می اندازد.(نهج الفصاحه صفحه ی304)
2.رسول اکرم(ص)می فرمایند:
غیرت مندی نشانه ی ایمان و بی بند باری و بی غیرتی نشانه ی نفاق است.(نهج الفصاحه ص111)
3.رسول اکرم(ص)می فرمایند:
خداوند میفرماید:ای بسرادم ساعتی بعد از(نماز)صبح وساعتی بعداز(نماز)عصرمرایادکن تا تمام امورت را کفایت کنم.(نهج الفصاحه ص310)
4.حضرت علی(ع) می فرمایند:
چون روایتی را شنیدید ان رابفهمید وعمل کنید نه بشنوید ونقل کنید زیرا راویان علم فراوانند وعمل کنندگان ان اندک اند.(نهج البلاغه حکمت98)
5.حضرت علی(ع)می فرمایند:
هر گاه تهیدست شدید باصدقه دادن باخدا تجارت کنید.(نهج البلاغه حکمت258)
6 حضرت علی(ع)می فرمایند:
عبرت هاچقدرزیادند وعبرت بذیران چه اندک!.|(نهج البلاغه حکمت297)
7.حضرت علی(ع)می فرمایند:
این دل ها مانند تن ها خسته می شوند برای نشاط ان به سخنان تازه و حکیمانه روی بیاورید.(نهج البلاغه حکمت197)
8.حضرت علی(ع)می فرمایند:
کسی که کردارش اورا به جایی نرساند افتخارات خاندانش اورا به جایی نخواهد رساند.(نهج البلاغه حکمت23)
1.هدف خدا از افرینش انسان چیست؟
اين سوال نيز يكي از سوالات مشترك بين همه انسانهاست .هدف خدا از آفريدن انسانها چه بود ؟ قرآن به اين سوال جواب داده است و فرموده ك ما جن و انس را براي عبادت آفريديم . حال شايد يكي بپرسد چرا براي عبادت ؟مگر عبادت چه ويژگي دارد و اگر ما عبادت كنيم چه ميشود ؟ جواب اين است كه اگر انسان به طور درست و واقعي عبادت كند به كمالات مي رسد و رسيدن به كمالات يعني نزديكي و تقرب به خدا و بالا رفتن از پله هاي ترقي هستي و وجود.
شايد يكي بپرسد اگر ما به خدا نزديك شديم چه مي شود ؟و آيا آفريدن اين همه تشكيلات براي نزديك شدن به خدا مي تواند يك هدف منطقي باشد ؟ در جواب گوييم بله نزديك شدن به خدا و صعود در مدارج و مراتب هستي نهايت هدفي است كه بر افرينش مترتب است ولي درك نكردن ارزش اين هدف ضرري به اين هدف نمي رساند بلكه نشان از كوتاهي بينش يك انسان است . ارزش اين هدف وقتي درك مي گردد كه خدا را در حد خوب و شايسته اي شناخته و لذت مناجات و عبادت با او را درك كرده باشيم و گرنه كسي كه در اين وادي قدم ننهاده از اين لذت و بهجت بي خبر بوده و مانند خفاش از درك زيبايي خورشيد و گلها محروم خواهد ماند . وكسي كه از اين فيض بهره مند گشته است طرح اين سوالات نزد او بسي مهمل و بي معناست.
2.علم ودين با هم مغايرت و مخالفتي ندارند:
منظور ما از دين ، دين اسلام و دين ناب محمدي صلي الله عليه و اله و سلم مي باشد كه از طريق ائمه دوازده گانه عليهم السلام ادامه يافته ومي يابد و منظور از علم نيز علمي است قطعي و يقيني كه خلاف آن ممكن نباشد.
چنانچه مي دانيم دين اسلام بعد از وفات پيامبر اسلام دستخوش برخي از تحولات گرديد كه عمده عاملان آن ابوبكر وعمر و عثمان و معاويه و ياران آنها بوده اند ولي به همت مولايمان علي عليه السلام حقيقت دين از بين نرفته و شيعه اثنا عشري پرچمدار اين حقيقت در تاريخ بوده است . البته نا گفته نماند كه هر جايي از دين كه با عقل و فكر علما پر شده باشد جزو دين محسوب نمي شود و احتمال خطا و لغزش در آن وجود دارد و دين صرفا عبارت از قرآن و احاديث صحيح و سنت پيامبر و ائمه مي باشد . و چنانچه مي دانيم علم امروزه بشر نيز به دو دسته تقسيم مي شود . علم نسبي و خطا پذيرو علم قطعي و يقيني:
علوم قطعي و يقيني مانند علوم رياضي و هندسه و برخي از علوم يقيني عقلي ديگر مي باشد مي باشد كه خطا پذير نمي باشند مگر اينكه سهوي در استنتاجات و مقدمات رخ داده باشد كه البته مي توان آن خطاها را به راحتي تشحيص داد.
بقيه علوم تجربي و اجتماعي و غيره همگي علوم نسبي هستند و به مرور زمان تكامل يافته و بشر هنوز در دوره بسيار مقدماتي آن علوم به سر مي برد به عنوان مثال اگر گفته مي شود كه از لحاظ علمي فلان دارو درمان فلان بيماري است ، اين يك چيز مطلقي نيست بلكه مرور زمان شايد مطلبي مخالف آن و يا چيزي فراي آن را اثبات نمايد . چنانچه مي بينيم روز به روز داروها كامل تر شده و سعي مي شود از عوارض منفي آنها كاسته شده و فاكتورهاي مثبت آنها تقويت گردد. همه علوم تجربي همين خاصيت را دارد.
حال علم چيست؟آيا علم مطلقي در جهان وجود دارد ؟ به طور مسلم جهان خالي از علم مطلق نيست مانند علوم يقيني كه ذكر شد اما بيشتر علومي كه بشر به طور عملي با آنان سر و كار دارد علوم نسبي هستند و صد در صد علم مطلق نيستند . ولي دين چون از طرف خدا مي باشد و علم خدا نيز مطلق است ممكن نيست كه خطايي در آن يافت شود . ولي خطا در علوم نسبي زمان ما هميشه ممكن است . حال اگر يك موضوع ديني با يك موضوع علمي مغايرت داشته باشد و اگر صد در صد بدانيم كه آن موضوع ديني از طرف خدا به ما رسيده است ، به طورقطع خطايي در يافته هاي علمي بشري صورت گرفته است و بايد منتظر بمانيم تا به مرور زمان علم سير تكاملي خود را ادامه داده تا خود را تكميل نمايد .بنابر اين با اين علوم نسبي وخطا پذير امروزي نمي توان موضوعات ديني را سنجش نمود . اگر روز ي علم تمام مراتب كمالي خود را سير نموده باشد و با آن علم كامل ،موضوعات ديني را بسنجيم ، حواهيم ديد هيچ تناقضي بين دين و علم مطلق وجود ندارد و اگر تناقضاتي بين موضوعات ديني و علمي ديده شود : يا آن موضوع ديني از طرف خدا نرسيده است و يا اينكه در آن مطلب علمي كه بشر به آن دست يافته است خطايي وجود دارد كه بايد منتظر رفع آن خطا در بستر زمان باشيم . با اين بيان ،بسيارند كساني كه دانسته و ندانسته دين خدار ا با معلومات بشري مي سنجند غافل از اينكه معلومات بشري فعلا در نقطه آغازين خود بوده و زمان بسياري ببايد تا اين طفل پير شد.
3.آخر الزمان چه زماني است ؟
آخر الزمان يك مفهوم نسبي است يعني بستگي به كسي دارد كه از آن گفتگو مي كند مثلا براي حضرت نوح زمان پيامبر اسلام به بعد آخر الزمان است ولي براي پيامبر اسلام از زمان ما به بعدشايد آخر الزمان باشد و براي ما شايد زمانهاي ديگري مصداق اين مفهوم باشد. بنابر اين آخر الزمان خودش يك زمان بسيار طولاني است كه از زمان پيامبر اسلام به بعد را در بر مي گيرد ولي آخر الزماني كه در روايات آمده است زمانهاي نزديك ظهور امام زمان را شامل مي شود و علايمي براي آخر الزمان گفته شده كه برخي از آنها اتفاق افتاده است ولي برخي ديگر اتفاق نيفتاده است ضمنا لازم نيست كه علايم ظهور با علايم آخر الزمان يكسان باشد چرا كه آخر الزمان اعم از زمان ظهور مي باشد و ظهور امام زمان علايم و نشانه هاي حتمي و غير حتمي دارد و اما اينكه آيا در 21 دسامبر اتفاق خاصي مي افتد يا نه و اين پيشگويي هايي كه كرده اند درست است يا نه ؟ در جواب بايد گفت احتمال دارد برخي از حادثه هاي فضايي و يا سياسي و يا اجتماعي و يا برخي از بلاهاي طبيعي اتفاق بيفتند و شايد برخي از اين اتفاقات با علايم ظهور منطبق باشند و احتمال دارد هيچ حادثه خاصي اتفاق نيفتد و ضمنا گفته هاي پيشگويان هميشه درست از آب در نمي آيد . مثلا ظاهر شدن ستاره دنباله دار و يا طلوع خورشيد از مغرب و نيز كشته شدن دو سوم ساكنان زمين از علايم ظهور است و نيز مردن ملك عبدالله در عربستان نيز از علايم است اما اين علايم همگي از علايم حتمي نيست و احتمال دارد اين نشانه ها قبل از ظهور ديده نشوند ولي علايم حتمي به طور قطع ديده خواهند شد .ولي اينكه قبل از ظهور امام زمان ،دنيا از بين برود و قيامت بشود اين موضوع هرگز اتفاق نمي افتد و به طور قطع 21 دسامبر روز پايان دنيا نيست شايد روز برخي از حوادث خاص باشد و شايد هم هيچ اتفاقي نيفتد و خداوند به همه بفهماند كه حيات بشر تنها در دست اوست و علاوه بر آن نبايد از تبليغات سود جويانه برخي از قدرت هاي بزرگ در اين موارد غافل شد.
4.عاشورا غمناك ترين حادثه جهان

واقعه عاشورا در تار و پود جهان غمي ر ا را به وديعه نهاده است كه نظير آن را در هيچ ظرف زمان و مكان نمي توان مشاهده كرد با نظر بر مطالب مطروحه زير بزرگترين مصيبت تاريخ همانا واقعه عاشوراست به ويژه كشته شدن مظلومانه امام حسين عليه السلام دردناكترين واقعه آن روز مي باشد بنا بر روايات اولين چيزي كه توسط قلم الهي در لوح ثبت شده است شهادت حسين در روزعاشوراست و نيز همه انبيا و اوليا بر آن مظلوم گريه كرده اند و علاوه بر آن همه فرشتگان و جنيان مسلمان و نيز وحوش وحيوانات و حتي جمادات نيز بر آن سرور كاينات گريه كردند و بنا بر احاديث وارده آسمانها و زمين چهل روز بر حسين فاطمه گريستند چنانچه قرآن نيز از گريه آسمان و زمين سخن گفته است با اينكه غم را بر اهل بهشت راهي نيست حوريان جنت در غم آن حضرت گريسته و بر صورت خود لطمه زدند ارواح مومنان و انبيا در عالم برزخ برآن بزرگ تاريخ گريسته و عزادار شدند اين مصيبت در واقع زخمي شدن همه زيبايي ها توسط همه بدترين زشتيها و نيز مجروح شدن مردي با خنجر نامردي مي باشد در اين روز همه فضايل در برابر همه رذايل قرار گرفته و صورت زيباي فضايل در غبار خنجر رذايل زخمي عميق برداشته است كه تا ظهور فرزند فضيلت ، خوب شدني نيست به همين سبب اين واقعه پيوسته توسط انبيا قبل از وقوع آن ذكر مي گرديد و اين مصيبت روز به روز تازه تر گشته وهمه عالم را تحت الشعاع قرار مي دهدقرآن نيز با حروف رمزي به اين حادثه اشاره كرده است:كهيعص (كربلا- هلاكت -يزيد -عطش - صبر ). حسين مظلوم آفرينش آن قدر بها دارد كه روز عاشورا همگان به دنبال او بودند و همه مي خواستند حسين براي او باشد زمين كربلا طالب اوست گودال قتلگاه طالب اوست خيمه گاه او را مي طلبد اطفال و دختران داغديده اورا مي جويند زعفر جني براي ياري اجازه مي طلبد و جبرئيل بال خويش را سايبانش قرار داده است و پيا مبر از عالم بزخ صدا مي زند ما در انتظار توايم يا حسن . و خداوند ندا مي كند : ايتها النفس المطمئنه ارجعي الي ربك راضيه مرضيه ... اي نفس مطمئنه به سوي خدايت برگد در حاليكه خدا از تو راضيست و تو از خدا راضي هستي و ذوالجناح نمي گذارد حسين از پشت او بر زمين بيفتد و از حسين مي خواهد كه در قيامت نيز ذوالجناح را براي مركبي قبول كند و اما ششير ها و تير ها و نيزها نيز در طلبش..........