بازی آنلاین
آپلود عکس
01-04-2014، 17:29
ما یک روز در خانَع نیشستَع بودیم داشتیم تُخمَع نَع می شکستیم!!!
یکهو دیدیم تیلیفون همراهیمان بر خُد لرزه گرفتندی!
تیلیفون را برداشتندی گفتندی کیسته!؟
دیدیم مهدی یراحی عسده!!!
گفدیم:سلام!خُب مِی باشی خُر مِی باشی...ساز مِی باشی اَخوی برادریراحی(!)؟!...
گفتسدی علیک!دس روی دلم نذاشدندی که هِچ خُب نمِی باشم!!!
گُفدم خُب عاخر تو را چه گشتندی!؟!
تو که همیشه بر خُد مسلط بودندی!!!
{هویجور کرور کرور خونسردی و آرامش بودندی که بالام جان از خود بروز دادندی!!!}
مهدی زیر گریه زدندی که!!!:
عایا میدانستی!
محمد حسن هندی...معروف به آرین!
عکاس اسبق و گریمور فعلی ماه عسل!...و عکاس مادرانه!
برای خودش جشن تولدی گرفدسدی عصن حسسسابی...توووپ!!!
...من و توئم دعوت نکردنده...بی عَدَب!!!...
عهصانِ سه نقطَم پا شده شال و کلاه کرده بی ما رفده تولد!!!
عاقا منو میگی!
ساطور میزدی خونم در نمیومد!!!
(انقد که من اصبانی شده بودم لهجه ی افغانیمم خراب شده بود!!!)
به مهدی ئراحی!{پسرخالمه!!!Smile}گفدم!
داعاش!
لانچیکو و پنجه بوکسا و و ترقه ها و قمه ها و دسسه زنجونیاتو وردار که بریم دعوا!!!
دو سه تام ازین بروبچ هیکلا رو بیار که میخوایم دُرُس درمون گرد و خاک کنیم!!!
منم وردنه و دمپایی ابری خیس مامانم
و
آبسلانگای زهرآلود و آمپولای فیل کُشِ مامان مریمو{مامانِ عمو عسلی} با خودم میارم!
تازه ازین روان نویسای خانوم مدیرا(که لای انگشت میذارن فُشار میدن!)و کارتابل سنگ پاعا که بخوره تو سر قطعن و قهرن میکُشه رو با خودم میارم!!!
اگه وردنه و دمپایی واسه مامان خونه داره!
آمپول و آبسلانگم واسه یه مامانه پرستاره!
قطعن روان نویس و کارتابلم واسه یه مامانه مدیره که اصاب مصاب نئاره!
گُفدم که دونسته باشید!
خلاصه عاغا!
به آقوی امپراطور احساسِ بی اصاب گُفدم:
خون جولو چشامو گرفده!
میخوام نباشه تولدی که توش احسان بی من باشه!!!
تندی بدو شو که منم دارم عربده زنان بدو میشم!
هیششی دیگه!
ما رفدیم محله ی محمدحسن خان هندی معروف به آرین!
اما لامصب پلاکه معلوم نبود چرا رو هیچ دری نبود عایا عصن مثلن چرا که ضیرا!
بعد کلی زیر و رو کردن کوچه...
دیدیم یه لندکروز مشکی-کمی تا قسمتی کسیف!-تا خرخره پُر شماره جلوی در پارکه!
(به شُمام عصن مربوط نی که ماشینه ماله کیه و اون شماره ها دقیقن چیه!)
ولی ما از ماشینه به طور قطعی و قهری متوجه شدیم که خونه هه خونه ی آقا هندیه و رده درسده!
با شمارش معکوسه من جف پا رفدیم تو در!!!
3
.
2
.
1
.
حالا!!!
.
.
.
.
.
.
.
دوسدان؟!!!
.
.
.
جدی توقع داشتید دره بصورتِ جدی جدی واشه!!!
.
.
.
نع شُماها واقعن دانشجو هسدید!؟
.
.
.
نع واقعن!؟
.
.
.
هر چی که هسدید واقعن که!!!
.
.
.
توقعم ازتون بیشدر از این حرفا بود!!!
.
.
.
شُما واقعن توقع داشدید یه در با زبونه ای آهنی
با اندازه و پهنایی به اندازه و پهنای زبون من(!)
با نیمچه زور من و مهدی یراحی وا شه!؟
نچ نچ نچ نچ !!!
خدایا ما رو با کیا کردی هفتاد میلیون نفر عاخه!!!
.
.
.
.
حالام لابد توقع دارید
من قلاب بگیرم مهدی بره اون طرف دیوار،درو واکنه!؟
.
.
.
.
چیع!؟
نظرتون عوض شد؟!
مهدی قلاب بگیره من برم اون طرف دیوار درو وا کنم؟!
.
.
.
اینا همش عَثَرات طحاجُم فرحنگیه عا!!!
دهکده ی جهانی و این قصه ها!
جَوونِ مَردُم!!!
برو خجالت بکش از خدا بترس!
ما از اوناش نیسدیم!
یه مَحرمی گُفدن یه نامَحرمی گفدن مثلن!
عاخه خجالتم خُب چیزیه!
{همشم مقصر این فیلمسازای از خدانترس خالیوودن!!!
این هَلیمِ صُلتانم کم مقصر نبوده وا!...من مطمئنم!}
خلاصه!
برید توبه کنید!
توبه!
من واقعن دیگه نمیتونم تو این فضای فکری مسموم ادامه بدم!!!
عصصصن!!!
.
.
.
.
ها؟!
العان از اتاقِ رژی دارن تو گوشِ من اِلام مُکنن متنبّه و آگاه شدید!
خُ!الحمدُلله!
بنده ادامه میدم پَ!
القصه!
ما خیلی شیک و مجلسی در زدیم!
گُفدن:
کیه!؟کییییه؟!کییییییییه!!!!
مهدی گُفد!:
مائیم مائیم!سوپورتون!ماهیانه میخوایم عَزَتون!!!
اونام گُفدن:
غلد کردین!
همین دیشب اومدین...هر شب هرشب که نمیشه!
[سیم ثانیه بعد من درو زدم!]
گُفدن:
کیه!؟کییییه؟!کییییییییه!!!!
گُفدم!:
شلاملکم!ببشخیندا!
من دُخدره همساده بغلی هسدم!
آشِ نذری آوردم براتون!!!...
پشتِ پای خانوم ژون
عاغا ژونمون!
عاخه مشرف شُدن ضیارت!
(نه اینکه ما خیلی بشه های مقیّدی هسدیم!با غلط املایی گفدیم که دروغ نشه یوهو گناهش دومن گیرمون بشه!!!)
.
.
.
.
چیه!؟
.
.
.
لابُد توقع داشتید آشِ نذری جواب نده!!!
نه!؟
.
.
.
نعخیرم!
فِکُنید ئه درصد یه عاغا بتونه مقابل گرفدن آشِ نذری از دُخدره همساده دووم بیاره!
.
.
.
هیشی دیگه!
.
.
.
در واشد و گُل اومد احسانِ خُشگُل اومد!!!
با تنبونِ مامان دوز!ناز و ادا میومد!!!
.
.
.
مثلن که چی خُ!!!
العان توقعتون چیه!؟
.
.
.
قربون صدقش برم من؟!!!
.
.
.
نه عاغا!
ما ازین عُق بازیا بلت نیسدیم!
.
.
.
در عان حین!
مــــــــــــــــــــــا!
تمام ابزار و ادواتِ فوقِ حرفه ایمونو فراموش کرده . . .
متوسل کفشای مبارک شده
حرکاتِ پرتاب دیسکانه و بومرنگانه می زدیم دیـــــــدنی!!!
دقیقن در حده شماره های توی لندکروزه!
حالا هی ما بدو!احسان بدو!
ما بدو احسان بدو!
در طی همین بدو بدو ها سر در آوردیم از پذیرایی و مواجه شدیم با جمعی کثیر از دوسدان!
مهدی خان مشغول پذیرایی و بهره مند سازی سایر دوستان با
طرحِ ساعت سازی با گاز و دندان!
روی مُچ!
در کمتر از سیم ثانیه!
بود...
که کیکی بسی چشمگیر چشم ما را گیر کرد!!!
سکوت عجیبی فضا را پُر کرده بود!!!
صدای هوهوی باد و قُلقُل سماور فضا را توامان وهم آلودتر می نمود!
که صدای قار و قور شکم ها به هوا برخاست!!!
بقول ارشمیدس!:
اورِکا!اورِکا!!!ی
افدم...یافدم!!!
تنها راهِ انتقام همین کیک بود!
تا جماعت را به نحوی جگر سوزانه روانه ی خانه هایشان کُنیم!!!
.
.
.
کیک را برداشته!
در هوا چرخی ماهرانه زده!
اصاب ملت را در حد جیرجیر کردن ناخُن روی تخته به بازی گرفدم!
دِماغِ مُبارکه احسان را نشانه رفده!
.
.
.
.
.
پرتاپ نمودم!!!
.
.
.
.
{قیافه ی ملت در اون لحظه!!!}
با صدای اکو داره نه نه نه نه!!!
{تصور کنید!}
لدفن!
.
.
.
اما!!!...
احسانه شیطون بلای زبل!
جاخالی داده کیک بصورت بسی شیک و مجلسی و وزین و باوقار!
در صورت محمد حسن خانِ هندی پیرپلاس گشت!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
من و احسان هم...
بصورت تواَمان!!!
از محل متواری شده!!!
تا درب منازلمان از خنده و خجالت زمین را گاز میزدیم!!!
یکهو دیدیم تیلیفون همراهیمان بر خُد لرزه گرفتندی!
تیلیفون را برداشتندی گفتندی کیسته!؟
دیدیم مهدی یراحی عسده!!!
گفدیم:سلام!خُب مِی باشی خُر مِی باشی...ساز مِی باشی اَخوی برادریراحی(!)؟!...
گفتسدی علیک!دس روی دلم نذاشدندی که هِچ خُب نمِی باشم!!!
گُفدم خُب عاخر تو را چه گشتندی!؟!
تو که همیشه بر خُد مسلط بودندی!!!
{هویجور کرور کرور خونسردی و آرامش بودندی که بالام جان از خود بروز دادندی!!!}
مهدی زیر گریه زدندی که!!!:
عایا میدانستی!
محمد حسن هندی...معروف به آرین!
عکاس اسبق و گریمور فعلی ماه عسل!...و عکاس مادرانه!
برای خودش جشن تولدی گرفدسدی عصن حسسسابی...توووپ!!!
...من و توئم دعوت نکردنده...بی عَدَب!!!...
عهصانِ سه نقطَم پا شده شال و کلاه کرده بی ما رفده تولد!!!
عاقا منو میگی!
ساطور میزدی خونم در نمیومد!!!
(انقد که من اصبانی شده بودم لهجه ی افغانیمم خراب شده بود!!!)
به مهدی ئراحی!{پسرخالمه!!!Smile}گفدم!
داعاش!
لانچیکو و پنجه بوکسا و و ترقه ها و قمه ها و دسسه زنجونیاتو وردار که بریم دعوا!!!
دو سه تام ازین بروبچ هیکلا رو بیار که میخوایم دُرُس درمون گرد و خاک کنیم!!!
منم وردنه و دمپایی ابری خیس مامانم
و
آبسلانگای زهرآلود و آمپولای فیل کُشِ مامان مریمو{مامانِ عمو عسلی} با خودم میارم!
تازه ازین روان نویسای خانوم مدیرا(که لای انگشت میذارن فُشار میدن!)و کارتابل سنگ پاعا که بخوره تو سر قطعن و قهرن میکُشه رو با خودم میارم!!!
اگه وردنه و دمپایی واسه مامان خونه داره!
آمپول و آبسلانگم واسه یه مامانه پرستاره!
قطعن روان نویس و کارتابلم واسه یه مامانه مدیره که اصاب مصاب نئاره!
گُفدم که دونسته باشید!
خلاصه عاغا!
به آقوی امپراطور احساسِ بی اصاب گُفدم:
خون جولو چشامو گرفده!
میخوام نباشه تولدی که توش احسان بی من باشه!!!
تندی بدو شو که منم دارم عربده زنان بدو میشم!
هیششی دیگه!
ما رفدیم محله ی محمدحسن خان هندی معروف به آرین!
اما لامصب پلاکه معلوم نبود چرا رو هیچ دری نبود عایا عصن مثلن چرا که ضیرا!
بعد کلی زیر و رو کردن کوچه...
دیدیم یه لندکروز مشکی-کمی تا قسمتی کسیف!-تا خرخره پُر شماره جلوی در پارکه!
(به شُمام عصن مربوط نی که ماشینه ماله کیه و اون شماره ها دقیقن چیه!)
ولی ما از ماشینه به طور قطعی و قهری متوجه شدیم که خونه هه خونه ی آقا هندیه و رده درسده!
با شمارش معکوسه من جف پا رفدیم تو در!!!
3
.
2
.
1
.
حالا!!!
.
.
.
.
.
.
.
دوسدان؟!!!
.
.
.
جدی توقع داشتید دره بصورتِ جدی جدی واشه!!!
.
.
.
نع شُماها واقعن دانشجو هسدید!؟
.
.
.
نع واقعن!؟
.
.
.
هر چی که هسدید واقعن که!!!
.
.
.
توقعم ازتون بیشدر از این حرفا بود!!!
.
.
.
شُما واقعن توقع داشدید یه در با زبونه ای آهنی
با اندازه و پهنایی به اندازه و پهنای زبون من(!)
با نیمچه زور من و مهدی یراحی وا شه!؟
نچ نچ نچ نچ !!!
خدایا ما رو با کیا کردی هفتاد میلیون نفر عاخه!!!
.
.
.
.
حالام لابد توقع دارید
من قلاب بگیرم مهدی بره اون طرف دیوار،درو واکنه!؟
.
.
.
.
چیع!؟
نظرتون عوض شد؟!
مهدی قلاب بگیره من برم اون طرف دیوار درو وا کنم؟!
.
.
.
اینا همش عَثَرات طحاجُم فرحنگیه عا!!!
دهکده ی جهانی و این قصه ها!
جَوونِ مَردُم!!!
برو خجالت بکش از خدا بترس!
ما از اوناش نیسدیم!
یه مَحرمی گُفدن یه نامَحرمی گفدن مثلن!
عاخه خجالتم خُب چیزیه!
{همشم مقصر این فیلمسازای از خدانترس خالیوودن!!!
این هَلیمِ صُلتانم کم مقصر نبوده وا!...من مطمئنم!}
خلاصه!
برید توبه کنید!
توبه!
من واقعن دیگه نمیتونم تو این فضای فکری مسموم ادامه بدم!!!
عصصصن!!!
.
.
.
.
ها؟!
العان از اتاقِ رژی دارن تو گوشِ من اِلام مُکنن متنبّه و آگاه شدید!
خُ!الحمدُلله!
بنده ادامه میدم پَ!
القصه!
ما خیلی شیک و مجلسی در زدیم!
گُفدن:
کیه!؟کییییه؟!کییییییییه!!!!
مهدی گُفد!:
مائیم مائیم!سوپورتون!ماهیانه میخوایم عَزَتون!!!
اونام گُفدن:
غلد کردین!
همین دیشب اومدین...هر شب هرشب که نمیشه!
[سیم ثانیه بعد من درو زدم!]
گُفدن:
کیه!؟کییییه؟!کییییییییه!!!!
گُفدم!:
شلاملکم!ببشخیندا!
من دُخدره همساده بغلی هسدم!
آشِ نذری آوردم براتون!!!...
پشتِ پای خانوم ژون
عاغا ژونمون!
عاخه مشرف شُدن ضیارت!
(نه اینکه ما خیلی بشه های مقیّدی هسدیم!با غلط املایی گفدیم که دروغ نشه یوهو گناهش دومن گیرمون بشه!!!)
.
.
.
.
چیه!؟
.
.
.
لابُد توقع داشتید آشِ نذری جواب نده!!!
نه!؟
.
.
.
نعخیرم!
فِکُنید ئه درصد یه عاغا بتونه مقابل گرفدن آشِ نذری از دُخدره همساده دووم بیاره!
.
.
.
هیشی دیگه!
.
.
.
در واشد و گُل اومد احسانِ خُشگُل اومد!!!
با تنبونِ مامان دوز!ناز و ادا میومد!!!
.
.
.
مثلن که چی خُ!!!
العان توقعتون چیه!؟
.
.
.
قربون صدقش برم من؟!!!
.
.
.
نه عاغا!
ما ازین عُق بازیا بلت نیسدیم!
.
.
.
در عان حین!
مــــــــــــــــــــــا!
تمام ابزار و ادواتِ فوقِ حرفه ایمونو فراموش کرده . . .
متوسل کفشای مبارک شده
حرکاتِ پرتاب دیسکانه و بومرنگانه می زدیم دیـــــــدنی!!!
دقیقن در حده شماره های توی لندکروزه!
حالا هی ما بدو!احسان بدو!
ما بدو احسان بدو!
در طی همین بدو بدو ها سر در آوردیم از پذیرایی و مواجه شدیم با جمعی کثیر از دوسدان!
مهدی خان مشغول پذیرایی و بهره مند سازی سایر دوستان با
طرحِ ساعت سازی با گاز و دندان!
روی مُچ!
در کمتر از سیم ثانیه!
بود...
که کیکی بسی چشمگیر چشم ما را گیر کرد!!!
سکوت عجیبی فضا را پُر کرده بود!!!
صدای هوهوی باد و قُلقُل سماور فضا را توامان وهم آلودتر می نمود!
که صدای قار و قور شکم ها به هوا برخاست!!!
بقول ارشمیدس!:
اورِکا!اورِکا!!!ی
افدم...یافدم!!!
تنها راهِ انتقام همین کیک بود!
تا جماعت را به نحوی جگر سوزانه روانه ی خانه هایشان کُنیم!!!
.
.
.
کیک را برداشته!
در هوا چرخی ماهرانه زده!
اصاب ملت را در حد جیرجیر کردن ناخُن روی تخته به بازی گرفدم!
دِماغِ مُبارکه احسان را نشانه رفده!
.
.
.
.
.
پرتاپ نمودم!!!
.
.
.
.
{قیافه ی ملت در اون لحظه!!!}
با صدای اکو داره نه نه نه نه!!!
{تصور کنید!}
لدفن!
.
.
.
اما!!!...
احسانه شیطون بلای زبل!
جاخالی داده کیک بصورت بسی شیک و مجلسی و وزین و باوقار!
در صورت محمد حسن خانِ هندی پیرپلاس گشت!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
من و احسان هم...
بصورت تواَمان!!!
از محل متواری شده!!!
تا درب منازلمان از خنده و خجالت زمین را گاز میزدیم!!!
.gif "p334")
هههه
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
