داشتن پیر و راهنما_قرابت معنایی

[מַברִיק]

داشتن پیر و راهنما


پیر،مرشد و عرفان در ادبیات عرفانی و غنایی ما به شخصی گفته می شود که راه عشق و عرفان را می شناسد و با خود قبلاً این مسیر را طی کرده است و به سالک و راهرو و مریدو عاشق تازه کار در این مسیر سخت کمک می کند و او را راهنمایی می کند.پیر طریقت متوجه ارشاد مریدان در مراتب سیر و سلوک آنهاست.
مرغ سلیمان،هدهد و.......نیز گاهی در ادبیات تمثیلی همین نقش راهنما را دارد.
گاهی این مرشد و پیر با معشوق برابری می کند و یکی می شود.

بیت های مرتبط:

به روی پیر ما بنگر که تا چشمت شود روشن/ز دست پیر، ساغر گیر، تا خود را جوان بینی

من به سر منزل عنقا نه به خود بردم راهقطع این مرحله با مرغ سلیمان کردیم

گر پیر مغان مرشد من شد چه تفاوت/در هیچ سری نیست که سِرّی ز خدا نیست