تمامیت‌خواهی

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

تمامیت‌خواهی یا هماکی‌گرایی یا توتالیتاریسم (به فرانسوی: totalitarisme) اصطلاحی در علوم سیاسی و توصیف‌گر نوعی از حکومت است که معمولاً دارای این شش ویژگی است: یک ایدئولوژی کلّی، یک سیستم تک‌حزبی متعهّد به آن ایدئولوژی کلّی که معمولاً توسط یک نفر رهبری می‌شود، دارای پلیس مخفی گسترده، انحصار در سلاح‌های مورد استفاده، انحصار وسایل ارتباط جمعی، انحصار اقتصادی که ممکن است لزوماً و به‌طور مستقیم توسّط حزب صورت نگیرد.

این نوع حکومتی به نوبهٔ خود به گونه‌های مختلفی تقسیم می‌شود که از جمله می‌توان به خودکامگی، استبداد، جبّاریّت، حکومت مطلقه، یکّه‌سالاری و … اشاره نمود. نمونه‌هایی چون کمونیسم «لنینیسم، مائوئیسم و...» فاشیسم، نازیسم و دین‌سالاری در حقیقت زیرگونه‌های این‌گونه‌های حکومتی است.
تعریف
نظامی سیاسی که در آن، حکومت تقریباً تمام جنبه‌های زندگی عمومی و خصوصی افراد را کنترل می‌کند. رژیم‌های توتالیتر، اغلب استقرار و حفظ قدرت سیاسی را از طریق استفاده از یک ایدئولوژی فراگیر رسمی و تبلیغات فراوان حکومتی از راه رسانه‌هایی که عمدهٔ آن‌ها در انحصار دولت است، برقراری کیش شخصیت «مقدّس کردن یک نفر در رأس حکومت»، محدود کردن و ممانعت از بحث آزاد و نقد حاکمیّت، استفاده از فضای سانسور و استفاده از تاکتیک‌های ایجاد رعب، محقّق می‌سازند.

علایم تشخیص یک حکومت توتالیتر
بسته شدن روزنامه‌های منتقد حکومت
وجود سانسور شدید در تمام ابعاد، از جمله اطّلاعات، رسانه‌ها، اینترنت، مطبوعات و کتب
زندانی شدن افرادی که از حکومت انتقاد می‌کنند
پناهندگان سیاسی فراوان در کشورهای دیگر
اقتصاد بستهٔ دولت مدار
وجود رهبری مقتدر و اغلب کاریزماتیک در رأس حکومت
شخصیت‌پرستی «کیش شخصیت»
وجود ایدئولوژی فراگیر رسمی و حکومتی که همه‌چیز با آن سنجیده می‌شود
سرکوب و تبعیض نظام مند و بنیادین علیه افرادی با گرایش جنسی و/یا هویت جنسیتی مختلف
سرکوب شدن حقوق افراد سیاسی، مذهبی و قومی
قرار داشتن انحصار رسانه‌های فراگیر، از جمله رادیو و تلویزیون، در اختیار دولت و نبودِ رادیو و تلویزیون خصوصی
دولتی بودن تمام نظام‌های ارتباطی، از جمله پُست، تلفن و اینترنت
مقدّس‌شماری آرمانهای رسمی حاکمیّت
برخورد سخت‌گیرانه و بی‌رحمانه با مخالفان حکومت
محدود شدن آزادیهای فردی، به‌ویژه، آزادیِ بیان