26-06-2020، 14:39
(آخرین ویرایش در این ارسال: 26-06-2020، 14:43، توسط The moon.
دلیل ویرایش: افزودن تصاویر/
)
در نیمه دوم قرن ۱۹ به دلیل به سلطنت نشستن ملکه ویکتوریا عصر "ویکتوریایی" نام دارد. او در ۱۸۴۰ به سلطنت رسید و دهههای ۱۸۵۰ و ۱۸۶۰ را دوره "مید ویکتورین" نامگذاری کردهاند؛ این دوره اوج تفکر ویکتوریایی بود. موزه ویکتوریا آلبرت لندن را نیز به اسم این ملکه و همسرش نامگذاری کردهاند. این عصر با امپراطوری ناپلئون سوم در فرانسه برابر بود. پوشاک از این تاریخ سریعا شروع به تغییر و تحولات میکند.
در دوران ویکتوریایی، سری تفکرات و قواعد اخلاقی و اجتماعی به صورت مکتوب توسط مادر ویکتوریا در باب رفتارهای یک دختر وخانم جوان نوشته شد. این سلسله قوانین اجتماعی شامل حضور در اجتماع و آداب اجتماعی میشد. برای مثال اگر یک دختر قصد خروج از منزل را دارد باید خدمتکار یا فردی از خانوادهی او باید او را همراهی کند؛ یا دختربچه هرگز نباید تنها در اتاق بخوابد، بلکه باید خانمی بزرگسال در اتاق او باشد. این قوانین مخصوص اشرافزادهها بود اما در جامعه نیز نفوذ میکرد.
پوشاک مردان در این دوران بسیار کاربردی شده بود و برعکس پوشاک زنان در اروپا در افراطیترین حالت خود در طول تاریخ اروپا شد.
در این دوران زنان برای پف بیشتر دامن خود تعداد بیشماری از زیر دامنیها را میپوشیدند. وزن لباس زنان غیر قابل تحمل شده بود و به ۸ یا ۹ کیلو میرسید؛ بنابراین نیاز دوباره به استفاده از حلقههای دامنی، کرینولین را به وجود آورد. کرینولین مانند اسکلتی بزرگ از استیل بود که برای پوشیدن آن شخص خود به تنهایی نمیتوانست آن را به تن کند.
در دوران ویکتوریایی، سری تفکرات و قواعد اخلاقی و اجتماعی به صورت مکتوب توسط مادر ویکتوریا در باب رفتارهای یک دختر وخانم جوان نوشته شد. این سلسله قوانین اجتماعی شامل حضور در اجتماع و آداب اجتماعی میشد. برای مثال اگر یک دختر قصد خروج از منزل را دارد باید خدمتکار یا فردی از خانوادهی او باید او را همراهی کند؛ یا دختربچه هرگز نباید تنها در اتاق بخوابد، بلکه باید خانمی بزرگسال در اتاق او باشد. این قوانین مخصوص اشرافزادهها بود اما در جامعه نیز نفوذ میکرد.
پوشاک مردان در این دوران بسیار کاربردی شده بود و برعکس پوشاک زنان در اروپا در افراطیترین حالت خود در طول تاریخ اروپا شد.
در این دوران زنان برای پف بیشتر دامن خود تعداد بیشماری از زیر دامنیها را میپوشیدند. وزن لباس زنان غیر قابل تحمل شده بود و به ۸ یا ۹ کیلو میرسید؛ بنابراین نیاز دوباره به استفاده از حلقههای دامنی، کرینولین را به وجود آورد. کرینولین مانند اسکلتی بزرگ از استیل بود که برای پوشیدن آن شخص خود به تنهایی نمیتوانست آن را به تن کند.