متن آهنگ تا به خودت میای از مسلک

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

لا به لایِ تکرارِ این روزا که میگذرن

تا به خودت میای چیزی نمیمونه ازت

فرق میکنی با اون که خواستی بشی

حتی نمیخوای با خودت توو آینه شی طرف

بینِ مرگ تا وقتی بچه ای

کُلِش بیشتر از چند تا لحظه نیست

زندگی مثِ یه بازی میمونه

به خودت که میای رسیدی تهِ خط رفیق

بهم بگو هنوز یادت میاد یا نه؟

یه روز همه چی تازگی داشت واست

وقتی خیس نبود شبا ، پایِ چشات با اشک

سَرو میذاشتی رو بالشت با خیالِ راحت

نگا میکردی از قله زمینو

وقتی هفت پُشت بودی با غُصه غریب

حالِ اون روزات قیمتی بود

مثِ الآنت نبود که بشه مفت بخریش

نه ، سال بعد سال ، پاییز بعد پاییز

این روزا مثل الکل میپَرن از دَم

اونا که میگفتن باهاتن تا تَش

زودتر أ غریبه ها جیم زدن رفتن

همونا ک وقتی پُر بود دلت

گفتن خالی کن خودتو حرف دلتو بزن

ولی وقتی حرف دلتو زدی

دلِ همشونو زدی

دور خودت میچرخی ، تا بخودت میای

تنهایی و میشه پاتوقت کنج دیوار

تا نباشه گیر یه کارشون جایی

سالی یه بار نمیپرسن حالتو رفیقات

وقتی میفهمی رسیدی تهِ خط

که میزون میکنه فقط حالتو یه سیگار

میدونم خودت هم باورت نمیشه

همون چیزا که بهت نمیومد حالا بهت میاد

دور خودت میچرخی ، تا بخودت میای

تنهایی و میشه پاتوقت کنج دیوار

تا نباشه گیر یه کارشون جایی

سالی یه بار نمیپرسن حالتو رفیقات

وقتی میفهمی رسیدی تهِ خط

که میزون میکنه فقط حالتو یه سیگار

میدونم خودت هم باورت نمیشه

همون چیزا که بهت نمیومد حالا بهت میاد

یادت هست یا نه ؟

وقتی بچه بودی تووی کوچه پس کوچه ها

یا توو زِمین خاکی

اگه نمیومد کسی دَم پَرت

یا حال نمیکرد تا کنه کسی باهات بازی

میکردی یه گوشه زانویِ غم بغل

بعدش راه مینداختی کُلی گریه زاری

ولی بزرگ شدی با خودت و دلت

اِنقد بازی کردن که شدی سیر از هرچی بازی

این زندگی احساس میکشه توو دلت

بهت یاد میده عقلتو پایِ دل نباز

جای عشق لایِ قصه هاست فقط

هرکی گفت عاشقته توأم عاشقش نباش

اگه یه روزی یکی طرفت اومد

بهت گفت خیلی عزیزه خاطرت برام

اونموقع یه کم فکر کن

که قبلِ این چند نفر زدن لافِ عشق برات

آره قانون ابن زندگیّ لعنتی همینه

بهت میگه سگ دو بزن سگ دو بزن تَش

یه روز ب خودت میای که دیگه

موهای سرت میشه با دندونت هم رنگ

وقتی چِشاتو وا میکنی میبینی

هر روز تووی دلت غم رویِ غم رفت

وقتی به خودت میای که دیگه

غروبِ جمعه شده هر روزِ هفتت

دور خودت میچرخی

دور خودت میچرخی ، تا بخودت میای

تنهایی و میشه پاتوقت کنج دیوار

تا نباشه گیر یه کارشون جایی

سالی یه بار نمیپرسن حالتو رفیقات

وقتی میفهمی رسیدی تهِ خط

که میزون میکنه فقط حالتو یه سیگار

میدونم خودت هم باورت نمیشه

همون چیزا که بهت نمیومد حالا بهت میاد