متن آهنگ نگاه از تس و نقش

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

بودنم بی جواب ، هستنم بی جواب

من لای نسیم و نقصِ ستاره های خاموش

تصورم از انتظارتون فاصله نیست

وقتی یه گلِ نایابم رو قله ی کوهِ فراموش

انحنایِ لبِ خشک فلک صورت گرفته ازم

دورم از جرقه ی جادو

یه جسمِ نامیرای اندرومدائیم

وقتی دارید بو میکشید تتمه ی باروتو

من توو هوایِ سرِ خراب چه هر چند

عیشِ ریاضتمون نرسید به چهل

من نگاهمو قربانیِ راهِ تو کردم

ولی این راه چیزی نیست که نشه دید به دل

شاید دستی به درازای کرانِ دریا که نه

شاید نورِ ته همین تونل ترسناک

شاید فاصله ی زیادی نیست بینمون

از رازِ من ساده گذشتی لا به لای حرفات

چه بده گردبادِ وعده کنار بگیرید

گل شه وسطِ آتیش مقرر بگیری گُر

من معنیِ رفاقتِ دستایِ تو با انتهای زمینم

وقتی میسازی از سفیدی پُل

از انجماد اذهانِ بی خبر از دل

به الماسِ روحِ بعد از نگاهِ دره های گل

شرطِ نمودِ منو میخوای؟خیالی نیست

فقط باید همه ی خالی ها رو ببینی پُر

رو انحنای بهت زده ی سیمای لخت

وقتی پرنده ها میزدن چرت به رسوایی باد

از دیدگاهِ این نگاه رفتم

دوربینای مداربستت چشم به این جهان که باز کردن

مسخ شدم از کوریِ بداهه کردن

دعوتم توو این ضیافت به انتظار نشستن

ولی هنوز بی جوابم توو این راهِ برگشت

توو این سیاهِ بد رنگ

من نشات یه درد توو اسارت یه برده ام

من به یه مو بندم ، منو پاره نکن ، آواره نکن

وقتی دستای سرد خورشیدم به ستاره نخورد

بشین و نیستنم رو نظاره گر شو

که بارور کنم زمینو من صدای ریختنِ برگم

لحنِ عاجزانه ی التهابِ تارای صوتی ام

وقتی نطفه های فراموشی

از ترسِ نبودشون این صدا رو خفه کردن

کجای شهرم که نقش زده به تنِ حرف

توقعِ بی جای کمکم از رنگ

من طبیعتِ لمس نشده ی بکر

بودم زمانی که دستایِ کوتاهِ هوش مصنوعی

از وهم میبافتن توو سرِ درختا

خیالِ زاییدن تبر جای برگا

اما من به راهم ادامه میدم ، تا روزی که ببینم

همه خالی ها پُر شدن از حرفام