متن آهنگ پاییز از عارف

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

[ورس یک]

صدام بزن ریشه ی جون گرفته

من بهارتم حیات من

اجازه کن من به تنت جلا بدم

همین کافیه یه تیکه جرقه شی

تا بشکونم غرورمو آتیش بزنم بگم تابستون رفت

یه نیمه از سالم با تو گذشت با این تن

لای شاخ و برگ سبز و زرد جهان خوابیدم

کتاب من دو فصل و از سر گذروند راوی من

مهرم به دلت بشینه داد میزنم پاییزم

سرخی من از تو قبوله

این بخت بدم نیست که روی شاخه هام پرستو نمونده

من مقدمه ی رفتنتم بهتر از نبودنم

یه خط وسط دفترتم بگذر از نخوندنم

آدمیزاد اگر شونه ی تو واسم یه بستر شه

میفهمی که تابستونو زمستون چه لِهم کرده

اولم چقد گرمه آخرم چقدر سخته

همین بلاتکلیفی میشه باعث شکستن شه

در هرصورت عُذر منو همین حالا پذیرا باش

میونه رویای زمین آزار

چه صدا میزنن این لجن شهرو تمیز آباد

این بادِ لعنتی نذاشت ببارم همین جاها

همچین بدم نی

همیشه یه مردادی بوده که کاری کنه

تا جداشه شهریور از تیر

گناه من چیه؟

تو قلب تو اهلی نکردی و گفتی

سردیت قشنگ نی

شاد نبودی جیغ نزدی

من حال بدی دارم

این زمین آبی دورِ این خورشید آتیش من عاقبت اینجام

چرا که من چراغ زرد جاده ام

یه جا بفهمم جلوی من وایسادی

میگم بزن به چاک پسر

واسه ی پیرمرد که کل این خیابونا خاطره سازی کردن واسش

من وحشت زائم چه عجب!

یه نفر شاعر شدو ورق ورق

قلم زد بنویسه از این شکنجم

شکنجه ی من مهرمه

که از داغیِ شهریور باعث میشه اینجا بخوابم

ای داد بیچاره آذر

چطور فرار کنه از سرما

دست تنها حیف میشم آخرم

یه اسکناسم که عیدی ندادن

به اصطلاح من یه حس عجیبم

مثلاً یه آدم ریزنقش که پسر بود

خوابیده باشه به پهلو

رو تخت خواب زیر پتو

که پیشِ روش یه تِردمیل کنارش یه ویلچر بود