کنترل اسپاسم های عضلانی در بیماری ام اس

[بهدوست]

این دو نوشته را از وبلاگ خودم برایتان گذاشته ام
نوشته اول

منبع : دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://mands.persianblog.ir/page/spasm


اسپاسم ( سفتی پا)

این علائم شایع ام اس معمولا درماهیچه های درگیر در راه رفتن و حفظ حالت ایستاده تاثیر می گذارد . با عملکرد نرمال عضلات ، عضلات مخالف در جهت مخالف کار می کنند، به این معنی که یک عضله می کشد در حالی که دیگری استراحت می کند، اسپاسم یک وضعیتی است که وقتی رخ می دهد که انقباض و استراحت عضلات مخالف هر دو در یک زمان واقع شود ، که سبب افزایشی در کشیدگی عضلات می شود . این اغلب می تواند به سفتی عضلات ،اسپاسم های عضلانی ، کاهش تحرک مفصل ، و ناراحتی های مربوط کشیده می شود. همچنین ، به دلیل انرژی بیشتری که مورد نیاز برای انجام فعالیت های روزانه است به خستگی کمک می کند. لطفا توجه داشته باشید که اسپاسم " وابسته به سرعت " است، که بدان معنی است کسی که برای حرکت عضله اسپاستیک سریع تر تلاش می کند ،آن سفت تر خواهد شد.


استراتژی مدیریت غیر دارویی


مدیریت علل ثانویه

از آنجا که اسپاسم ممکن است با انواع دیگر علائم ام اس ویا وضعیت مربوط به غیر ام اس بدتر شود ، مهم است که اسپاسیتی به عنوان بخشی از یک برنامه فراگیر مدیریت شود. علایم عمومی ام اس که در افزایش اسپاسم سهیمند شامل خستگی، استرس ، گرما، دستگاه ادراری و عفونت های دیگر و درد . درمان های طراحی شده برای از بین بردن این نشانه ها ممکن است به بهبود های قابل توجهی در انقباض عضلانی منجر شود.

کشش و دامنه حرکات ورزشی

یک فیزیوتراپ می تواند کشش و دامنه حرکت برنامه ورزشی ( آر او ام ) برای مسائل خاص خود را توسعه دهد
ورزش های آبی نیز ممکن است مفید باشند .

کمک ارتوپد و پیاده روی

ممکن است به کاهش اثرات افتادگی مچ پا یا به کاهش اسپاسم کمک کند .(AFO) یک دستگاه ساده مانند آرتروز مچ

مدیریت دارویی


انواع داروها می تواند در مدیریت اسپاسم مفید باشد که برخی از آن ها که استفاده می شود "برچسب خاموش " است به این معنی است که آنها برای استفاده در شرایط دیگر تایید شده است ، اما همچنین نشان داده شده است ( به عنوان مثال) که به طور خاص در مدیریت اسپاسم برای افراد مبتلا به ام اس اثر بخش است ، با وجود اینکه به طور خاص توسط اف آ د برای این هدف تصویب نشده است . بعضی وقت ها مدیریت بهینه اسپاسم با تر کیب چند دارو بدست می آید ، که اثرات کاهنده عوارض جانبی را دارد .

باکلوفن (که قبلا با نام لیورسال در دسترس بود )

این یک داروی خوراکی است که سقف دز آن معمولا در شروع 5 میلی گرم در روز است ، اثرات بارز آن دز 30 تا 90 میلی گرم در روز است . ممکن است بعضی ها انحصارا دز های بالاتری را نیاز داشته باشند . بیشتر پزشکان با دز کم شروع و به تدریج آن را افزایش می دهند .برای دوری از برگشت ناراحتی قطع دارو نیز با کاهش آهسته دز صورت می گیرد . این عمومی ترین داروی تجویز شده برای مدیریت اسپاسم است و بسیاری از افراد ام اس به خوبی به آن جواب داده اند .

عوارض جانبی شامل خواب آلودگی ، خشکی دهان، و سبکی سری است از طرف دیگر ، دارو نباید ناگهانی قطع شود که شاید برگشت ناراحتی ، توهم ،و یا هیجان بدست آید.

قرص زانا فلکس و کپسول زانا فلکس ( تیزانیدین هیدروکلراید )

این دارو به صورت قرص یا کپسول است ، با این حال ، این دو را فرمولاسیون کمی متفاوت از یکدیگراست ، بنابراین شما نباید بدون مشورت با پزشک آن را تغییر دهید. دوز شروع معمولا 2 تا 4 میلی گرم در روزاست ، روزانه به تدریج به حداکثر 36 میلی گرم قابل افزایش است . به ویژه برای اسپاسم های شبانه مفید است و غلب با باکلوفن همراه می شود. از آنجا که حد اکثر اثر بخشی آن یک یا دو ساعت است ،یک داروی کوتاه اثر است و دوام آن حد اکثر تا شش ساعت طول می کشد . بنابر این برنامه دز آن باید به دقت تحت نظر باشد . آزمایشات بالینی ایمنی و اثر بخشی آن را نشان داده اند. اثرات جانبی آن ممکن است شامل خواب آلودگی ، فشار خون پایین ، ضعف ، یبوست، خشکی دهان باشد .

والیوم ®) دیازپام )

این یک داروی خوراکی به شکل قرص است ، با دوزهای اولیه 2 تا 5 گرم که ممکن است در صورت نیاز افزایش یابد. اثرات آرام بخش دیازپام و سایر داروهای ضد اضطراب آن را به خصوص برای استفاده در شب مفید نموده است؛ استفاده در طول روز به دلیل خواص آرام بخش آن توصیه نمی شود.

عوارض جانبی شامل خواب آلودگی، سرگیجه، احساس سبکی سر ، کاهش فشار خون و تنگی نفس است.


( کلونازپام )کلونوپین

این یک داروی خوراکی به شکل قرص ، که دوز معمول 0.5 تا 1 میلی گرم است. کلونازپام از نظر شیمیایی جزو دیازپام هاست از آنجا که آرام بخش است ، این است که اغلب در شب استفاده می شود. برای درمان لرزش و درد و همچنین اسپاسم استفاده می شود.
عوارض جانبی شامل سرگیجه، احساس سبکی سر ، یبوست یا اسهال ، خشکی دهان ، و افزایش سرعت ضربان قلب است .


( دانترولن سدیم )دانتریوم

این یک داروی خوراکی با دوز معمول 10 تا 20 میلی گرم است. دانترولن به طور مستقیم عمل می کند در عضلات و برای تسکین دل درد ، و ممکن است در برخی شرایط مفید واقع شود. با این حال، استفاده از آن محدود است زیرا می تواند باعث القاء ضعف حتی در دز پایین مصرف هم بشود. عوارض جانبی که اغلب دیده می شوند عبارتند از: ضعف ، خستگی غیر معمول ، خواب الودگی ، تهوع ، اسهال یا یبوست ، مشکلات خواب ، سر درد

. آزمایش خون دوره ای برای بررسی عملکرد کبد توصیه می شود

نورونتین (گاباپنتین)

این یک داروی خوراکی قابل دسترس به شکل قرص می باشد . دز ممکن است به طور گسترده ای متفاوت باشد ، از 100 تا 1600 میلی گرم در روز است . گاباپنتین و دیگر داروهای وابسته ی شیمیایی ضد تشنج خواص ضد اسپاسم دارند و در بعضی افراد موثر هستند. آن ها اغلب به عنوان " افزودنی " دارو ها به منظور افزایش اثر دارو های دیگر مانند باکلوفن استفاده می شوند . علاوه بر این ، گاباپنتین ممکن است یک درمان مفید برای اختلال به لمس و درد باشد ( دیستزیا – یک حساسیت سوزشی در طول نورون ) و همچنین دیگر شرایط درد آور که ممکن است همراه با ام اس باشند . عوارض جانبی آن مانند خستگی ، خواب آلودگی ، سر گیجه ، مشکلات تعادل می باشد.

تگرتول (کاربامازپین )

این یک داروی خوراکی به شکل قرص می باشد. دوز به طور معمول از 400 تا 1000 میلی گرم در روز متغیر است . کاربامازپین نیز در اصل به عنوان یک داروی ضد تشنج است . آن به ویژه برای اسپاسم عضلات فلکسور اندام مفید است . ( اسپاسم عضلات فلکسور انگشتان که معمولا اندام تحتانی را تحت تاثیر قرار دهد ، اغلب در شب بدتر می شود و ممکن است بسیار درد ناک باشد .) این دارو همچنین برای مدیریت درد عصب سه قلو استفاده می شود . ( دوره های ناگهانی و مختصری از درد شدید صورت ، در یک طرف صورت اتفاق می افتد . ) عوارض جانبی شامل سرگیجه ، خواب آلودگی ، تهوع و مشکلات تعادل می باشد .

کپرا ( لوتیراستام )

این یکی دیگر از داروهای ضد تشنج خوراکی است که برای برخی ازعلائم ام اس مفید شناخته شده است . یک مطالعه در سال 2003 از 12 نفربیمار در دانشگاه تگزاس بهبود قابل توجهی در اسپاسم را پس از درمان با لوتیراستام نشان دادند . در سه نفر از 12 نفر بهبود درد عصبی گزارش شده است . این دارو به خوبی تحمل شد . آزمایش های کنترل شده ی زیادی برای تایید این یافته مورد نیاز است . تا آن زمان ، این کار درمان معمول در نظر گرفته نمی شود . اثرات جانبی ممکن است شامل خواب آلودگی و سر گیجه باشد .

رکیوپ ( روپینیرول )

این یک داروی خوراکی به شکل قرص می باشد . روپینیرول برای استفاده در بیماری پارکینسون ساخته شد ، و همچنین برای سندرم پاهای بی قرار موثر است . این شاید مفید بودن آن را برای درمان درد شبانه اسپاسیتی توضیح دهد .

رکیوپ یک مثال ازداروهای " فعال کننده گیرنده دوپامین " است . داروی دیگر در این دسته میریپکس ( پرامیپکسول ) است ، و نسخه های عمومی و همچنین در دسترس هستند. به عنوان تذکر رکیوپ ( و دیگر فعال کننده های دوپامین ) معمولا برای درمان سندروم پای بی قرار تجویز می شوند. عوارض جانبی شامل تهوع ، سر گیجه ، خواب آلودگی یا مشکلات خواب ، یبوست وسر درد می باشد .

دارویی از طریق مداخلات فیزیکی


بوتاکس و مایوبلاک ( سم بوتولینیم )

بوتولونیم توکسین با تزریق به داخل ماهیچه ( یا ماهیچه ها ) که درگیر اسپاسیتی شدیدند به کار گرفته می شود ، و تقریبا به طور کامل جایگزین بلوک فنول که قبلا برای اسپاسیتی استفاده می شد گردیده است. آن – بلوک فنول – تقریبا اعصابی که به ماهیچه منتهی می شوند را برای چندین ماه بلوکه می کند. دارو بایستی توسط پزشک ورزیدهیا دیگر پرستاران آماده به کار گرفته شود. عوارض جانبی شامل ضعف غیر منتظره است .

پمپ باکلوفن (باکلوفن داخل پوستی )

هنگامی که اسپاسم شدید است و به داروهای خوراکی جواب نمی دهد، تزریق مستقیم باکلوفن به طناب نخاعی اغلب است این شامل قرار دادن یک لوله به داخل کانال نخاعی است .که به یک پمپ کاشته شده در زیر پوست پیوسته است . این اسپاسیتی را خیلی با دز پایین تری نسبت به باکلوفن خوراکی کاهش می دهد ، و با عورض جانبی خیلی کمتر . شایعترین عوارض جانبی آن نقص کاتتر و عفونت است .

عوارض جانبی آن همان عوارض بکلوفن خوراکی است ، با وجود این آن ها کمتر رایجند زیرا دز به طور قابل توجهی کاهش یافته است .


روش های جراحی

در موارد نادر، زمانی که اسپاسم نمی تواند از طریق مدیریت داروئی معمول حل شود، عمل جراحی غیر قابل برگشت ممکن است طرح ریزی شود .این شامل برش اعصاب عضلات خاص است که به روش های بحث شده در بالا پاسخ نمی دهند .



نوشته دوم

بسیاری از مردم با مولتیپل اسکلروزیز اسپاسیتی ، یا سفتی وگرفتگی عضلات ، را تجربه میکنند. این حالت معمولا در ماهیچه های پاها و بازوها پیش می آید ، و ممکن است از توانایی حرکت آزادانه آن عضلات جلوگیری کند .

اسپاسیتی می تواند هم به عنوان سختی پایدار ناشی از افزایش تون عضله پیش بیاید و یا به عنوان اسپاسم هایی که می آیند و می روند، به ویژه در شب رخ می دهند.آن می تواند بصورت سفتی عضلات احساس شود یا آن می تواند درد شدید ایجاد کند . اسپاسم همچنین می تواند احساس درد یا سفتی در داخل و اطراف مفاصل ایجاد کند و هم می تواند سبب تولید کمر درد شود. شدت آن بسته به موقعیت شما ، وضعیت و حالت استراحت شما متفاوت است.

چه چیزی باعث اسپاسم در ام اس می شود ؟

اسپاسم ناشی از عدم تعادل در سیگنال های الکتریکی که از مغز و نخاع می آیند، اغلب با آسیب به این مناطق توسط ام اس ایجاد می شود. این عدم تعادل باعث بیش فعالی رفلکس کشش عضله می شود ، که انقباضات غیر ارادی عضلات و افزایش تنش عضلانی نتیجه آن است.

چه چیزی محرک اسپاسم در مولتیپل اسکلروزیس است ؟

برای کسی که اسکلروز متعدد دارد، اسپاسیتی ممکن است با افزایش دما، رطوبت ، و یا عفونت ها وخیم تر شود . حتی لباس های تنگ نیز محرک آن هستند.

چگونه اسپاسم تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص اسپاسم دکتر شما اول سابقه پزشکی شما را ارزیابی خواهد کرد ، از جمله آنچه داروهایی شما مصرف کرده اید و اینکه آیا سابقه اختلالات عصبی یا عضلانی در خانواده شما وجود دارد. برای تأیید تشخیص ، آزمایشات مختلفی را می توان برای ارزیابی حرکات بازوی شما و حرکات پا ، فعالیت عضلانی ، دامنه فعال و غیر فعال حرکتی ، و توانایی انجام فعالیت های مراقبت از خود انجام داد.

چگونه اسپاسم درمان شود، اگر من به مولتیپل اسکلروزیس مبتلا باشم؟

اگر شما از بیماری MS رنج می برند ، اسپاسم می تواند با استفاده از درمان های فیزیکی ، داروها ، جراحی ، و یا هر ترکیبی از این ها درمان شود. پزشکان شما، شدت وضعیت شما ، سلامت کلی شما ، و عوامل زیررا هنگام تجویز یک طرح درمان مناسب در نظر می گیرند:

• آیا اسپاسم موثر بر عملکرد است و یا جداست ؟

• آیا اسپاسم دردناک است؟

•به چه گزینه های درمانی تا حال حاضر تلاش شده است ، و تاثیر آن ها چگونه بوده است ؟

• هزینه های درمان محتمل آن چیست؟

• محدودیت ها و عوارض جانبی درمان چیست؟

• آیا منافع درمان بر خطرات آن می چربد؟

چگونه درمان فیزیکی و کاردرمانی به اسپاسم کمک می کند ؟

درمان فیزیکی کشش برنامه اولین قدم در درمان اسپاسم مربوط به MS است . رژیم روزانه کشش برای کمک به کاهش اسپاسم عضلات را طویل می کند .

متخصص کار درمانی ممکن است اسپلینت تجویز کند، گچ گیری، وتکنیک های اتل بندی روش هایی برای حفظ دامنه حرکت و انعطاف پذیری هستند.

اگر درمان های فیزیکی و شغلی به کافی برای کنترل اسپاسم نباشند، داروها ممکن است به برنامه درمانی اضافه شوند.

چه داروهایی مورد استفاده در درمان اسپاسم هستند؟

داروهای متداول مورد استفاده در درمان اسپاسم شامل باکلوفن شل کننده های عضلانی و زانافلکس می باشند .

داروی دیگری که ممکن است برای درمان اسپاسم استفاده شود والیوم است که بیشتر برای خلاص شدن از اسپاسمی که با خواب تداخل می کند مفید است و در شب مصرف می شود.

اگر داروهای گرفته شده به صورت خوراکی موثر واقع نشد، یک پمپ می تواند به صورت جراحی برای ارائه دارو کاشته شود( مانند پمپ باکلوفن) . سم بوتولینوم ( یا بوتاکس ) نیز می تواند به صورت محلی به منطقه آسیب دیده برای شل شدن عضلات تزریق شود.

چه نوع از جراحی ها برای انقباض عضلانی در دسترس هستند؟

وقتی که دیگر درمان ها شکست خوردند، ریزوتومی و انتشار تاندون دو روش جراحی برای درمان اسپاسم می باشد. اگر اسپاسم بدون درمان رها شود، خطر افزایش عوارضی مانند انقباض ( مفاصل یخ زده و بی حرکت ) و زخم فشار وجود دارد.

ریزوتومی شامل جراحی، برش و دور انداختن بخش عصب نخاعی است . این برای از بین بردن درد و کاهش سفتی عضلانی انجام می شود.

انتشار تاندون، همچنین پی بری نامیده می شود، ممکن است برای کمک به کاهش فرکانس و یا شدت این اسپاسم، بسته به سن بیمار انجام شود. عمل جراحی شامل برش تاندون هایی است که محکم به دور عضلاتی که به آن ها وصلند قراردارند .

انتشار تاندون ممکن است نیاز به تکرار داشته باشد.

این جراحی معمولا تنها در موارد شدید که به درمانهای دیگر پاسخ نمی دهند انجام می شود.