دردش درد تنهایی ...

[ایرانی اسلامی]

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا صاحب الزمان
السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
شک نکن دردش از درد خمپاره ها , ترکش ها و شدت گلوله تانکی که از کناره گوشش گذشته نیست ....
نه ... باور کن دردش این نیست ... دردش درد روزهای تنهاییه ... روزای بی یاری ...
فرض کن 30 سال از بهترین روزهای زندگیت با بهترین انسانهای زمانت گذشته و اونا به وصال رسیدند اما تو تنها در این وادی موندی ... تا حالا فکر کردیم که تو تنهاییش به چی فکر می کنه ؟ تا حالا پای درد و دلشون نشستیم ؟
توی تنهاییش خاطرهاش رو مرور می کنه ... دوستی ها,صفا , صمیمیت و انسانیت جنگ رو مرور می کنه
و امروز رو به یاد میاره ... بغضش میشکنه اما بی صدا ... واقعا که مردان بی ادعا همینان... دردش درد این نیست که کسی دیگه بهش کاری نداره بخدا دردش اینا نیست ... دردشون درد تنهایی ... درد خداحافظی یاراشونه...