پذیرش حاکمیت بریتانیا توسط نیوزیلند

[فلانی]

171 سال پیش در روز 6 فوریه سال 1840 میلادی رهبران اقوام مائوری نیوزیلند حاکمیت بریتانیا را بر جزایر خود پذیرفته و پیمان ویتانگی را امضا کردند که براساس آن تمام ساکنان جزایر نیوزیلند از جمله بومیان مائوری تابعیت بریتانیایی یافتند و قدرت اجرایی در دست فرمانداری بود که از سوی ملکه ویکتوریا منصوب می شد.





دو جزیره اصلی نیوزیلند که به اندازه خاک انگلستان وسعت دارند توسط مائوری های ساکنان اولیه آنها که اصلیت پولینزیایی را داشتند ، «آاوته آرو» نامیده می شدند.این نام به مفهوم «زمین ابر طولانی سفید» بود.

این جزایر سرسبز و زیبا در سال 1642 میلادی توسط آبل تاسمان دریانورد مشهور هلندی کشف شده بودند.اکنون دریایی که در سواحل غربی این مجمع الجزایر واقع شده به نام تاسمان نامیده می شود.

سپس در سال 1769 میلادی ، جیمز کوک دریانورد انگلیسی به نوبه خود این جزایر را مورد اکتشاف قرارداد و تنگه ای که جزیره جنوبی را از جزیره شمالی جدا می کند ، تنگه کوک نامیده می شود.

نخستین اروپایی هایی که در این جزایر ساکن شدند ، شکارچیان وال و زندانیان فراری انگلیسی و ایرلندی بودند که به استرالیا تبعید شده بودند.

در زمان لویی فیلیپ، پادشاه فرانسه ، فرانسوی ها تصمیم گرفتند این جزایر را به چنگ آوردند ، اما بریتانیایی ها بر آنها پیشدستی کرده و این جزایر را تصرف کردند.فرانسوی ها به نوبه خود کالدونیای جدید را تصرف کردند.

استعمارگران بریتانیایی پس از پیمان ویتانگی تعهد کردند حقوق مائوری ها بر زمین های اجدادیشان را محترم شمارند ، اما این فقط وعده ای توخالی بود و منجر به جنگ های خونباری میان مائوری ها و استعمارگران بریتانیایی شد.

به این ترتیب ، در روز 6 فوریه سال 1860 میلادی براساس پیمان ویتانگی رهبران اقوام مائوری حاکمیت بریتانیا را بر جزایر خود پذیرفتند.

استعمارگران بریتانیایی به تعهدات خود عمل نکرده و این مساله موجب بروز جنگ های خونباری با اقوام مائوری شد. اما ، بومیان مائوری در مقابل توپ ها و سلاح های آتشین بریتانیایی ها بی دفاع بوده و قتل عام شدند.

نیوزیلند مانند سایر مستعمرات بریتانیا که اکثریت جمعیت آنها را سفیدپوستان تشکیل می دانند به زودی از موقعیت یک دومینیون بریتانیایی مستقل برخوردار گردید