«استن لورل»؛ کمدین ساده‌لوح گریان

[First Star]

عباس‌ کریمی‌عباسی/ استن لورل در چنین روزی از پدر و مادری انگلیسی به دنیا آمد و پس از مهاجرت به امریکا حرفه بازیگری را در پیش گرفت و به کودک بزرگسال گریان مشهور شد چرا که در فیلم ها به محض توبیخ برای خرابکاری هایش چون کودکی می گریست.

آرتور استنلی جفرسون معروف یه استن لورل ۱۶ ژوئن اولین سال از دهه پایانی قرن نوزدهم به دنیا آمد و در سال ۱۹۶۵ در هفتاد و پنج سالگی درگذشت. وی یکی از مشهورترین کمدین‌های دنیاست که در کنار الیور هاردی زوج معروفی را تشکیل می دادند و در استودیوی هال روچ فیلم های زیادی را بازی کردند که مخاطب زیادی در زمان خود داشت هر چند سود آن به جیب کمپانی می رفت.

پدر لورل یک بازگر و طراح صحنه تئاتر بود و او از این طریق به فن بازیگری علاقمند شد. ۱۶ ساله بود که با کمپانی وودویل کانو به امریکا مهاجرت کرد.

در سال ۱۹۲۱ وی نام خانوادگی خود را به پیشنهاد تهیه کننده ای که برای وی در فیلمی کمدی بازی می کرد به لورل تغییر داد که نامی زنانه است و در تضاد با نقشی که او داشت بود. «نخاله های ماه می» نام این فیلم بود و لورل برای بازی در این فیلم فقط هفته ای ۷۵ دلار دریافت می کرد.

تا سال ۱۹۲۴ این کمدین سینمای کلاسیک ۱۲ کمدی دو حلقه ای دیگر بازی کرد اما در سال ۱۹۲۵ هشت فیلم بازی کرد که برای آنها قرارداد دریافت پول نقد قبل از بازی دریافت کرد و از حالت حقوق بگیری درآمد.

اما مهمترین بخش فیلم های استنلی لورل به کارهای مشترک وی با الیور هاردی باز می گردد که از سال ۱۹۲۷ و در استودیوی هال روچ شروع شد. «همسران خفته»، «سوپ اردک» و «سوت همراه با عشق» سه فیلم اولی بود که از آن پس به سری لورل و هاردی مشهور شد.

حضور لورل بی تفاوت، باریک، ریزنقش با آن کلاه گشاد و گوش های پهن در کنار هاردی تنومند، چاق و عصبی با ری اکشن هایی سریع به خودی خود باعث خنده تماشاگران میشد و این پارادوکس تکراری که در همه فیلم ها بود باعث نمی شد که تماشاگر احساس کسالت کند چرا که هر بار موقعیت های متفاوتی آن را خمراهی می کردند.

فیلم های سیاه و سفید این زوج همچنان پرفروش بود تا این که با ظهور رنگ در سینما اولین فیلم رنگی خود را با نام «آواز سرخ» که یک کمدی موزیکال بود بازی کردند و تماشاگران زیادی را به سینما کشاندند.

در همین سال لورل که احساس کرده بود استودیوی هال روچ از انها سواستفاده می کند از ان جدا شد تا برای خود بازی کند اما این استودیو شکایت کرد و لورل مجبور شد به ان بازگردد و پس از ان دو فیلم مهم این زوج با عناوین «احمق ها در آکسفورد» و «سرگردانان دریا» ساخته شد که آخرین همکاری انها با هال روچ بود. هر چند هال روچ کپی رایت فیلم ها را بر عهده داشت و سالها بدون انکه پولی به این دو هنرمند بپردازد ثروت زیادی از این راه به دست آورد.

پس از این جدایی لورل دیگر با هاردی بازی نکرد و به استودیوی فوکس قرن بیستم پیوست اما آثار قابل توجهی را ارائه نکرد. سال ۱۹۵۷ هاردی از دنیا رفت و لورل به کار خود ادامه داد تا این که در سال ۱۹۶۱ جایزه یک عمر دستاوردهای بازیگری را از اسکار دریافت کرد و چهار سال بعد زندگی را بدرود گفت.