16-06-2014، 10:08
(آخرین ویرایش در این ارسال: 16-06-2014، 10:09، توسط Aiden Pearce.)
يک تيم از محققين آمريکايي با الهام گرفتن از نوع خاصي از سوسک دست به ابداعي خارق العاده زدند ، اين سوسک که در بيابان ناميب زندگي مي کند يکي از موجودات آفريقايي است که قادر به جمع آوري مولکولهاي مختلف هوا از طريق سيستمي در بال خود است .
حالا محققین چنین ایده ای را گرفته و ماده ای تشک مانند ساختهاند که قادر است آبهای موجود در هوا را با استفاده از میلیاردها نانوتیوب کربنی خود جذب کند. این محققین برای رسیدن به این هدف دو لایه پلیمر که بر روی یکدیگر قرار داده شده اند را روی یک استوانه بسیار کوچک یک سانتیمتری ساخته شده از کربن نانوتیوب (اصطلاحا جنگل نانو) تعبیه کرده اند.
لایه بالایی این پلیمر آبدوست است و پایینی آبگریز میباشد.هنگام قرارگیری مولکول آب در نزدیکی پلمیر آبدوست، مولکول آب -بدون هیچ نیازی به نیروی خارجی- جذب شده و به داخل جنگل نفوذ داده میشود. به محض جذب آن، لایه ضدآب قادر میشود تا این نم یا مولکولهای آب را در ساختار ذکر شده ذخیره کند. سیستمی که دقیقا در بالهای سوسک بیابان نامیب نیز یافت میشود.
نکته جالب اینجاست که با فشار این جنگل (مانند اسفنج) میتوان آب ذخیره شده را به جای دیگری منتقل کرد.البته باید توجه داشت که این پیشرفت در مرحله نخستین قرار دارد. در تستهای اولیه مقدار هشت میلیگرم از این ماده تشک مانند، تنها توانست یک چهارم وزن خود را در 11 ساعت و البته در هوایی خشک جمع آوری کند. اما روزی را تصور کنید که پیشرفت شگرفی در این سیستم ایجاد شود... آیا این روش الهام گرفته شده از طبیعت میتواند یکی از راههای حل مشکل آب در این کره خاکی باشد؟
با تشکر از سایت گجت نیوز
حالا محققین چنین ایده ای را گرفته و ماده ای تشک مانند ساختهاند که قادر است آبهای موجود در هوا را با استفاده از میلیاردها نانوتیوب کربنی خود جذب کند. این محققین برای رسیدن به این هدف دو لایه پلیمر که بر روی یکدیگر قرار داده شده اند را روی یک استوانه بسیار کوچک یک سانتیمتری ساخته شده از کربن نانوتیوب (اصطلاحا جنگل نانو) تعبیه کرده اند.
لایه بالایی این پلیمر آبدوست است و پایینی آبگریز میباشد.هنگام قرارگیری مولکول آب در نزدیکی پلمیر آبدوست، مولکول آب -بدون هیچ نیازی به نیروی خارجی- جذب شده و به داخل جنگل نفوذ داده میشود. به محض جذب آن، لایه ضدآب قادر میشود تا این نم یا مولکولهای آب را در ساختار ذکر شده ذخیره کند. سیستمی که دقیقا در بالهای سوسک بیابان نامیب نیز یافت میشود.
نکته جالب اینجاست که با فشار این جنگل (مانند اسفنج) میتوان آب ذخیره شده را به جای دیگری منتقل کرد.البته باید توجه داشت که این پیشرفت در مرحله نخستین قرار دارد. در تستهای اولیه مقدار هشت میلیگرم از این ماده تشک مانند، تنها توانست یک چهارم وزن خود را در 11 ساعت و البته در هوایی خشک جمع آوری کند. اما روزی را تصور کنید که پیشرفت شگرفی در این سیستم ایجاد شود... آیا این روش الهام گرفته شده از طبیعت میتواند یکی از راههای حل مشکل آب در این کره خاکی باشد؟
با تشکر از سایت گجت نیوز