گرافیتی, گزارش تحلیلی فریاد های قحط سال دمشقی

[Navisa.]

صالح تسبیحی

چنان قحط سالی شد اندر دمشق

که یاران فراموش کردند عشق

هنرمند سوری، “تمام اعظم” در نمایشگاهی انفرادی با عنوانِ” من یک سوریه ای هستم” آنچه در این دو سال بر سوریه رفته است از دیدگاه خود بیان کرده. نمایشگاه تا پایان ژانویه ۲۰۱۴ و به طور همزمان در گالری الایام لندن و بیروت برپا شد.

بنا بر قول سعدی در اول همین نوشته، گویا دمشق، شام، یا همان سوریه ی فعلی هر از گاه محل تاخت و تاز نیروهای نظامی قرار می گیرد و همین حالا که تو داری این نوشته را می خوانی، چه بسیار آدم ها در کسری از ثانیه به خون در می غلتند. این ایده و اعتراض در آثار “تمام اعظم” سوژه قرار گرفته. از قدم اول و نام نمایشگاه، هویت یک فرد سوریه ای به چالش کشیده شده و ما روی گرداندگان از این خون بازی را متوجه می کند سوریه ای بودن در سال ۲۰۱۴ میلادی یعنی “قحط سالی”، جنگ، و ویرانی.



تکنیک اجرایی “اعظم” ترکیب عکس وعناصر گرافیکی ست. دراین تصاویرزندگی معمولی مردمِ دمشق، لاذقیه و حلب روایت می شود که در کارزار قدرت های متضاد و زور آور رو به نیستی می روند.

او با استفاده از عناصر کودکانه همچون بادکنک های رنگی، افکار جهانیان را به قضاوت و توجه فرا می خواند. خانه ی ویرانِ مرد سوری بسته به این بادکنک ها، بر فراز شهرهای جهان به حرکت در می آید و آنچه اکنون در افکار عمومی دنیا به عمد کمرنگ جلوه داده می شود فریاد می زند.

در بعضی آثار، این جنگِ داخلی به کنایه، ماراتنی پایان ناپذیر از کشتار خوانده می شود و مسابقه ای ورزشی، المپیکی از خون.

“اعظم” اما از جانبداری پرهیز کرده و در اثری سه قطعه ای، پرچم هایی ساخته است که هرکدام نشان جنگ جویانه ی یکی از نیرو های حاضر در سوریه هستند.

در بخش دیگری آثار معروف تاریخ نقاشی به کار گرفته شده اند. رقصندگان “ماتیس” بر ویرانه ها می رقصند. نیم رخِ “دالی” خرابه ها را در زمینه ی خود دارد و خانه ای خراب، به سبکِ ” اندی وارهول” رنگ شده است.

جنگ، دست مایه ی بسیاری از آثار هنری تاریخ هنر بوده است. همچنین ایده های خلاقانه ی زیادی در راه پیمایی های ضد جنگ اجرا می شود. هنر معطوف به جنگ یک سرش به “لنی ریفنشتال” و هنر سفارشی نازیسم می رسد و سر دیگرش به “تصور کن” جان لنون.در این گستره باید دید در زمانه ی ما، درعصری که به کمک فضای مجازی و اینترنت و رسانه های چند منظوره، اندیشیدن شکلی دیگر پیدا کرده است این سوژه ی تکراری چگونه خودش را بازسازی می کند و به حیاتش ادامه می دهد.

آثار “تمام اعظم” اگر نتوانند ماندگار و همیشه جذاب باشند، اما دست کم وظیفه ی تاریخ نگارانه ای برای خود تعریف کرده اند که “اعظم” با این تعریف در کار خود موفق بوده است.

منبع: وب سایت انگار

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
http://www.engarmag.com