27-03-2012، 11:37
جنگ روسیه و عثمانی
« روسیه در پی تسلط بر منطقه بلغارستان بود، جز آن که از مخالفت دول اروپایی در هراس بود. به همین دلیل ضمن پیمانی که با انگلیس منعقد کرد، درخواست هایی را بر اساس پیشنهادهای قبلی دول اروپایی که در سال 1294هـ (1877م) مطرح شده بود، عنوان کرد. این پیشنهادهای مربوط به بهبود یافتن وضعیت مسیحیان ساکن دولت عثمانی بود؛ اما دولت عثمانی این درخواست ها را رد کرد.
در این حال، روسیه قرار دادی را به طور پنهانی با رومانی منعقد کرد که به موجب آن رومانی با تمام امکانات در اختیار روسیه قرار می گرفت. پس از آن روسیه روابط خود را با دولت عثمانی قطع کرد و به دلیل آن که دولت عثمانی، درخواست های دول اروپایی را رد کرده بود، با این دولت اعلان جنگ داد. به دنبال آن دست به اشغال کامل رومانی زده،از رود دانوب گذشت ودر چندین نبرد بر نیروهای عثمانی پیروز شد. پس از آن به دلیل مقاومت، جنگ متوقف شد و سپاه عثمانی از حالت تدافعی به حالت هجومی وارد گردید. با این حال، دولت روس موقعیت خود را تثبیت کرد و عثمان پاشا فرمانده نیروهای عثمانی به اجبار تن به مصالحه داد.
در شرق آناتولی نیز نبردهایی میان روس و عثمانی رخ داد که به رغم پیروزی هی نخست دولت عثمانی، به دلیل تقویت نیروهای روسی، برخی از شهرها مانند قارص و ... به دست روس ها افتاد. این پیروزی های، صرب ها را در اعلان جنگ با دولت عثمانی تشجیع کرد. دولت روس موفق شد تا بر بلغارستان و ادرنه دست یابد و به سوی استانبول حرکت کند. به دنبال آن، نصرانی ها نیز در همه جا به کشتن مسلمانان پرداختند. به هر روی جنگ در آغاز سال 1295هـ (1878م) متوقف شد.
« پیمانی که در کنگره برلن به امضا رسید (ژوئن 1878م) روسیه را از ثمره های پیروزی در این منطقه محروم ساخت، و در عین حال انحلال امپراتوری عثمانی را تسریع کرد. باتوم، اَرَدَهن، کرسی به تزار واگذار شد، و صربستان، منتنگرو و رومانی به استقلال دست یافتند.»
در برابر این تحولات، انگلیس که از دسترسی روسیه به مدیترانه از طریق تنگه بوسفور و داردانل نگران بود، مانع از اشغال استانبول توسط روسیه شد. به دنبال آن، معاهده سان استفانه در سال 1295هـ میان روسیه و عثمانی امضا شد.
« روسیه در پی تسلط بر منطقه بلغارستان بود، جز آن که از مخالفت دول اروپایی در هراس بود. به همین دلیل ضمن پیمانی که با انگلیس منعقد کرد، درخواست هایی را بر اساس پیشنهادهای قبلی دول اروپایی که در سال 1294هـ (1877م) مطرح شده بود، عنوان کرد. این پیشنهادهای مربوط به بهبود یافتن وضعیت مسیحیان ساکن دولت عثمانی بود؛ اما دولت عثمانی این درخواست ها را رد کرد.
در این حال، روسیه قرار دادی را به طور پنهانی با رومانی منعقد کرد که به موجب آن رومانی با تمام امکانات در اختیار روسیه قرار می گرفت. پس از آن روسیه روابط خود را با دولت عثمانی قطع کرد و به دلیل آن که دولت عثمانی، درخواست های دول اروپایی را رد کرده بود، با این دولت اعلان جنگ داد. به دنبال آن دست به اشغال کامل رومانی زده،از رود دانوب گذشت ودر چندین نبرد بر نیروهای عثمانی پیروز شد. پس از آن به دلیل مقاومت، جنگ متوقف شد و سپاه عثمانی از حالت تدافعی به حالت هجومی وارد گردید. با این حال، دولت روس موقعیت خود را تثبیت کرد و عثمان پاشا فرمانده نیروهای عثمانی به اجبار تن به مصالحه داد.
در شرق آناتولی نیز نبردهایی میان روس و عثمانی رخ داد که به رغم پیروزی هی نخست دولت عثمانی، به دلیل تقویت نیروهای روسی، برخی از شهرها مانند قارص و ... به دست روس ها افتاد. این پیروزی های، صرب ها را در اعلان جنگ با دولت عثمانی تشجیع کرد. دولت روس موفق شد تا بر بلغارستان و ادرنه دست یابد و به سوی استانبول حرکت کند. به دنبال آن، نصرانی ها نیز در همه جا به کشتن مسلمانان پرداختند. به هر روی جنگ در آغاز سال 1295هـ (1878م) متوقف شد.
« پیمانی که در کنگره برلن به امضا رسید (ژوئن 1878م) روسیه را از ثمره های پیروزی در این منطقه محروم ساخت، و در عین حال انحلال امپراتوری عثمانی را تسریع کرد. باتوم، اَرَدَهن، کرسی به تزار واگذار شد، و صربستان، منتنگرو و رومانی به استقلال دست یافتند.»
در برابر این تحولات، انگلیس که از دسترسی روسیه به مدیترانه از طریق تنگه بوسفور و داردانل نگران بود، مانع از اشغال استانبول توسط روسیه شد. به دنبال آن، معاهده سان استفانه در سال 1295هـ میان روسیه و عثمانی امضا شد.