جنگ صفوی ها و عثمانی ها

[FARID.SHOMPET]

جنگ صفویان و عثمانی (۱۶۳۹-۱۶۲۳) از آخرین مجموعه جنگ‌ها میان امپراتوری صفوی و امپراتوری عثمانی است که میان این دو قدرت خاور نزدیک برای دستیابی به میان‌رودان روی داد. پس از حمله‌های ایران به سمت قلمروهای عثمانی و تصرف بیشتر سرزمین عراق امروزی از جمله بغداد عثمانی اقدام به پسگیری مناطق از دست رفته کرد. جنگی در میان‌رودان میان امپراتوری ایران صفوی با امپراتوری عثمانی درگرفت و علی رغم تلاش‌های بسیار، عثمانی موفق شد که کنترل میان‌رودان را بدست گیرد و حکومت به آن منطقه را تا جنگ جهانی اول حفظ کرد.

زمینه جنگ
امپراتوری‌های صفوی و عثمانی پس از تاسیس سلسله صفویان همواره با یکدیگر بر سر بدستگیری کنترل مناطق میان‌رودان و قفقاز جنگ داشتند. عمده اختلافات و رقابت‌های این دو قدرت بزرگ خاورمیانه بیشتر به علت این بود که ایران مرکز مذهب شیعه و عثمانی مرکز مذهب سنی بود. شاه عباس صفوی پس از یک دوره پر درگیری در ایران به قدرت رسید و پس از مدتی اقدام به بازپسگیری مناطق آذربایجان، قفقاز و میان‌رودان کرد و پیروزی‌های بسیاری بدست آورد.

جنگ
پس از حمله ایران به عراق عثمانی، سپاه شاه عباس توانست بغداد را محاصره کرده و در ۱۴ ژانویه ۱۶۲۴ آن را به تصرف خود درآورد. پس از تصرف بغداد سپاهیان ایران به سمت شهرهای کرکوک و موصل و شهرهای مقدس شیعی نجف و کربلا حرکت کردند و آنها را به تصرف خود درآوردند. این شکست، به پرستیژ امپراتوری عثمانی ضربه بزرگی زد. حمله عثمانی به سمت مناطق تصرف شده آغاز شد و با وجود بکارگیری استراتژی زمین‌های سوخته، عثمانی از سه سمت به طرف بغداد نیرو فرستاد. ارتش عثمانی به دروازه‌های شهر بغداد رسید و این شهر را به محاصره درآورد و مدتی در آنجا اردو زد. سپس نیروهای کمکی ایران به فرماندهی شاه عباس از راه رسیدند و سپاه عثمانی را با تلفات سنگین راندند و سپاه عثمانی مجبور به عقب‌نشینی به موصل شد.

در سال ۱۶۲۹، سپاه عثمانی تحت فرمان غازی اکرم خسرو پاشا اقدام به پسگیری مناطق کرد. بدلیل مشکلات ارتش عثمانی و زمستان شدید، عثمانی نتوانست هیچگونه عملیات موثری در عراق پیش ببرد پس به سمت شرق حرکت کرد و پس از پیروزی بر ایرانیان که تحت فرمان زینال خان بیگدلی شاملو بودند در نبرد ماهی‌دشت (نزدیک کرمانشاه) و غارت شهر همدان، در ماه نوامبر به سمت عراق حرکت کرده و بغداد را محاصره کرد. پس از آن دوباره سپاه ایران به را افتاده و محاصره عراق را شکست و کنترل منطقه را بدست گرفت. شاه صفی برای حل اختلافات، هیئتی را به عثمانی فرستاد اما محمد پاشا این هیئت را رد کرد. در سال ۱۶۳۳ حاکم محلی گرجستان علیه امپراتوری صفوی طغیان کرد که در نتیجه آن رستم خان از سمت امپراتوری صفوی اعزام شد تا او را مطیع کند. او موفق شد که فرار کند و گرجستان دوباره بدست ایرانیان افتاد.

در سال ۱۶۳۵، سلطان مراد چهارم عثمانی، خود لشکری اختیار کرد تا به سمت ایران حرکت کند. او شهر ایروان را تصرف کرده (در ۸ آگوست ۱۶۳۵) و تبریز را غارت کرد و سپس به سمت استانبول بازگشت. این پیروزی عثمانی خیلی کوتاه مدت بود زیرا شاه صفی پس از مدتی ایروان را تصرف کرد. در سال ۱۶۳۸، سلطان مراد چهارم سعی کرد تا ناکامی‌های گذشته عثمانی در پسگیری عراق را جبران کند پس به محاصره بغداد دست زد. بالاخره بغداد پس از ۳۹ روز محاصره در ماه دسامبر ۱۹۳۸ سقوط کرد و مذاکرات برای صلح میان ایران و عثمانی از سر گرفته شد.

عهدنامه
در ۱۷ می ۱۶۳۹، عهدنامه قصرشیرین میان ایران و عثمانی منعقد شد. در این قرارداد بیشتر مناطق عراق به عثمانی واگذار شد. شهر و منطقه ایروان هم در دست ایران ماند. منطقه میان‌رودان که همواره از زمان هخامنشیان بخشی از ایران بوده برای همیشه بدست عثمانی افتاد. با وجود درگیریهایی که در آینده روی داد، این قرارداد دوام آورد و هم‌اکنون مرزهای میان ایران و عراق امروزی و ایران و ترکیه مطابق این قرارداد شکل گرفته است.

---

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

[☭Nicola☭]

این عثمانی ها وحشی ومریض بودند وبی دلیل به ما حمله کردند ما که به اونا کااری نداشتیم.ولی شاه عباس ونادر شاه خوب حال اونا رو گرفتن.

[FARID.SHOMPET]

نیکلا جان نخست ما بهشون حمله کردیم چون با مردم ما که به عراق برای حج و یا رفتن به کربلا و ..... می رفتن بد رفتاری می کردن و حتی چند بار اون ها رو کشتن. از طرفی هم مشکلات دیگه ای هم باهاشون داشتیم .

[فلانی]

حق.با
اقای
فرید_رومل است
نخست ما بهشون حمله کردیم
البته
دلایل
دیگری.نیز.هست