بازی آنلاین
آپلود عکس
دیروز، 11:08
بسیاری از روش های عمل جراحی سنتی پر عوارض میتوانند با این راه حل جایگزین شوند. که عبارتند از روش های جراحی زیر:
برداشتن کیست، فیبروم، سنگ و پولیپ.
برداشتن تومورهای کوچک
انواع بیوپسی و نمونه برداری ها
بستن لوله و برگشت.
دفع حاملگی خارج از رحم
جراحی اندومتریوز
جراحی ترمیمی مجرای ادرار و واژن.
ارکیوپکسی (جراحی اصلاح بیضه).
رکتوپکسی (درمان افتادگی رکتوم).
جراحی ترمیم فتق.
جراحی ضد رفلاکس مری (فوندوپلیکاسیون).
جراحی بای پس معده.
کوله سیستکتومی (برداشتن کیسه صفرا) برای سنگ کیسه صفرا.
آپاندکتومی (برداشتن آپاندیس).
لاپاراسکوپی خطرناک است؟
به این موضوع توجه کنید که اگرچه لاپاراسکوپی یک روش کم تهاجمی است، همیشه هم به این معنی نیست که کاملا بدون خطر محسوب میشود. بسیاری از روش های جراحی سنتی را می توان با لاپاراسکوپی جایگزین کرد اما در موارد خاص ممکن است ریسک عمل به طور کامل کم نشود. جراح و متخصص بهترین کسانی هستند که میتوانند شما را در ارتباط با خطرات این روش راهنمایی کنند.
تفاوت لاپاراسکوپی و جراحی لاپاروسکوپیک چیست؟
می توان گفت که لاپاراسکوپی و عمل جراحی توسط لاپاروسکوپیک از نظر نحوه انجام شباهت های زیادی دارند. اما تفاوت اصلی آن ها در هدف انجام این روش ها می باشد. در طی لاپاراسکوپی، پزشک با استفاده از لاپاروسکوپ تنها به بررسی و تشخیص مشکلات احتمالی داخل بدن می پردازد. در حالی که در جراحی به همین نام، علاوه بر مشاهده، از ابزارهای جراحی نیز برای درمان و اصلاح مشکلات اندام های داخلی استفاده می شود. بسیاری از افراد این دو اصطلاح را به جای یکدیگر به کار می برند، اما در عمل، تفاوت های مهمی بین آن ها وجود دارد.
امروزه پزشکان از لاپاراسکوپی در بسیاری از جراحی های رایج استفاده می کنند. در برخی موارد که بیماری پیچیده تر است، ممکن است نیاز به جراحی سنتی یا “باز” با ایجاد برشی بزرگ تر باشد. با این حال، به دلیل مزایای متعدد، از جمله کاهش هزینه ها، بهبود سریع تر بیمار و کاهش عوارض بعد از عمل، جراحی laparoscopic به گزینه ای ترجیحی برای طیف گسترده ای از جراحی های عمومی تبدیل شده است.
خطرات و عوارض
همانند تمام روش های تشخیصی یا جراحی پزشکی، این روش نیز ممکن است همراه با عوارض نادری باشد که در برخی از بیماران بروز میکند. از جمله خطرات احتمالی آن می توان به خونریزی از محل برش جراحی، آسیب به اندام های داخلی شکم و نشت گاز دی اکسید کربن به قسمت هایی غیر از حفره شکمی اشاره کرد.
ممکن است در برخی از بیماران که به شرایط خاص زیر مبتلا هستند، لاپاراسکوپی انجام نشود:
وجود توده های سرطانی پیشرفته روی دیواره شکم
ابتلا به سل مزمن یا طولانی مدت
اختلالات خونی مانند کاهش پلاکت خون (ترومبوسیتوپنی) که منجر به مشکلات انعقادی می شود
داشتن مقدار زیادی بافت اسکار (چسبندگی های داخلی) ناشی از جراحی های قبلی
مصرف داروهای رقیق کننده خون که خطر خونریزی را افزایش می دهند
به طور طبیعی بیمارانی که از بیماریهای حاد و شرایط مزمن رنج می برند، حتما باید زیر نظر متخصص و با مشورت پزشک معالج سابقشون اقدام به انجام این روش بکنند.
برخی از عوامل ممکن است باعث کاهش موفقیت لاپاراسکوپی شوند، از جمله چاقی مفرط یا خونریزی داخلی شکم که میتواند دید پزشک را محدود کرده و دقت عمل را کاهش دهد.
مراحل انجام لاپاراسکوپی و آماده سازی بیمار
نسبت به وضعیت جسمانی بیمار و نوع بیماری، این روش میتواند به صورت سرپایی یا همراه با بستری در بیمارستان انجام شود. روش انجام این آزمایش ممکن است بسته به شرایط بیمار و پروتکل های پزشکی متفاوت باشد.
آزمایش لاپاراسکوپی معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. به این شکل که بیمار در طول عمل در خواب خواهد بود. نوع بیهوشی بر اساس شرایط جسمانی و نوع جراحی توسط پزشک انتخاب میشود.
فرآیند کلی لاپاروسکوپی به این ترتیب است:
در ابتدا اپراتور از بیمار می خواهد که تمامی زیورآلات یا وسایلی که ممکن است در روند جراحی اختلال ایجاد کنند را از بدن خود جدا کند.
لباس مخصوص بیمارستان را پوشیده و لباس های خود را خارج می کند.
یک خط وریدی (IV) در دست یا بازوی بیمار قرار داده می شود تا داروهای بیهوشی و سایر مایعات مورد نیاز تزریق شوند.
بیمار روی تخت جراحی به پشت قرار می گیرد.
متخصص بیهوشی در طول عمل، علائم حیاتی از جمله ضربان قلب، فشار خون، میزان اکسیژن خون و وضعیت تنفس او را به دقت کنترل می کند.
در صورت وجود موهای زائد در محل جراحی، ناحیه مربوطه تراشیده می شود.
پوست ناحیه جراحی با محلول ضدعفونی کننده استریل تمیز می شود.
در صورتی که از بیهوشی عمومی استفاده نشود، پزشک از بی حسی موضعی استفاده کرده و داروی بی حسی را به محل برش تزریق می کند. در این حالت، بیمار تنها یک سوزن کوچک و سوزش مختصر را احساس خواهد کرد.
یک لوله کوچک (سوند ادراری) ممکن است در مثانه بیمار قرار داده شود تا ادرار تخلیه شود.
یک برش کوچک در ناحیه شکم، معمولاً درست زیر ناف، ایجاد می شود.
در صورت نیاز، برش های کوچکی دیگری نیز ایجاد شده تا ابزارهای جراحی دیگر وارد بدن شوند.
گاز دی اکسید کربن به داخل شکم تزریق می شود تا فضای بیشتری ایجاد شده و امکان مشاهده بهتر اندام های داخلی فراهم شود.
لاپاروسکوپ وارد بدن شده و جراحی یا بررسی موردنظر انجام میشود.
پس از اتمام لاپاراسکوپی، لاپاروسکوپ و سایر ابزارهای جراحی از بدن خارج می شوند.
برش های ایجاد شده با بخیه، نوار جراحی، چسب پوستی یا منگنه های جراحی بسته می شوند.
روی زخم ها، پانسمان استریل یا نوار چسب مخصوص جراحی قرار داده می شود.
این مراحل با دقت بالا و تحت نظارت تیم پزشکی انجام می شوند تا ایمنی بیمار در طول عمل تضمین شود.
cliniczarei.com/articles/لاپاراسکوپی/
برداشتن کیست، فیبروم، سنگ و پولیپ.
برداشتن تومورهای کوچک
انواع بیوپسی و نمونه برداری ها
بستن لوله و برگشت.
دفع حاملگی خارج از رحم
جراحی اندومتریوز
جراحی ترمیمی مجرای ادرار و واژن.
ارکیوپکسی (جراحی اصلاح بیضه).
رکتوپکسی (درمان افتادگی رکتوم).
جراحی ترمیم فتق.
جراحی ضد رفلاکس مری (فوندوپلیکاسیون).
جراحی بای پس معده.
کوله سیستکتومی (برداشتن کیسه صفرا) برای سنگ کیسه صفرا.
آپاندکتومی (برداشتن آپاندیس).
لاپاراسکوپی خطرناک است؟
به این موضوع توجه کنید که اگرچه لاپاراسکوپی یک روش کم تهاجمی است، همیشه هم به این معنی نیست که کاملا بدون خطر محسوب میشود. بسیاری از روش های جراحی سنتی را می توان با لاپاراسکوپی جایگزین کرد اما در موارد خاص ممکن است ریسک عمل به طور کامل کم نشود. جراح و متخصص بهترین کسانی هستند که میتوانند شما را در ارتباط با خطرات این روش راهنمایی کنند.
تفاوت لاپاراسکوپی و جراحی لاپاروسکوپیک چیست؟
می توان گفت که لاپاراسکوپی و عمل جراحی توسط لاپاروسکوپیک از نظر نحوه انجام شباهت های زیادی دارند. اما تفاوت اصلی آن ها در هدف انجام این روش ها می باشد. در طی لاپاراسکوپی، پزشک با استفاده از لاپاروسکوپ تنها به بررسی و تشخیص مشکلات احتمالی داخل بدن می پردازد. در حالی که در جراحی به همین نام، علاوه بر مشاهده، از ابزارهای جراحی نیز برای درمان و اصلاح مشکلات اندام های داخلی استفاده می شود. بسیاری از افراد این دو اصطلاح را به جای یکدیگر به کار می برند، اما در عمل، تفاوت های مهمی بین آن ها وجود دارد.
امروزه پزشکان از لاپاراسکوپی در بسیاری از جراحی های رایج استفاده می کنند. در برخی موارد که بیماری پیچیده تر است، ممکن است نیاز به جراحی سنتی یا “باز” با ایجاد برشی بزرگ تر باشد. با این حال، به دلیل مزایای متعدد، از جمله کاهش هزینه ها، بهبود سریع تر بیمار و کاهش عوارض بعد از عمل، جراحی laparoscopic به گزینه ای ترجیحی برای طیف گسترده ای از جراحی های عمومی تبدیل شده است.
خطرات و عوارض
همانند تمام روش های تشخیصی یا جراحی پزشکی، این روش نیز ممکن است همراه با عوارض نادری باشد که در برخی از بیماران بروز میکند. از جمله خطرات احتمالی آن می توان به خونریزی از محل برش جراحی، آسیب به اندام های داخلی شکم و نشت گاز دی اکسید کربن به قسمت هایی غیر از حفره شکمی اشاره کرد.
ممکن است در برخی از بیماران که به شرایط خاص زیر مبتلا هستند، لاپاراسکوپی انجام نشود:
وجود توده های سرطانی پیشرفته روی دیواره شکم
ابتلا به سل مزمن یا طولانی مدت
اختلالات خونی مانند کاهش پلاکت خون (ترومبوسیتوپنی) که منجر به مشکلات انعقادی می شود
داشتن مقدار زیادی بافت اسکار (چسبندگی های داخلی) ناشی از جراحی های قبلی
مصرف داروهای رقیق کننده خون که خطر خونریزی را افزایش می دهند
به طور طبیعی بیمارانی که از بیماریهای حاد و شرایط مزمن رنج می برند، حتما باید زیر نظر متخصص و با مشورت پزشک معالج سابقشون اقدام به انجام این روش بکنند.
برخی از عوامل ممکن است باعث کاهش موفقیت لاپاراسکوپی شوند، از جمله چاقی مفرط یا خونریزی داخلی شکم که میتواند دید پزشک را محدود کرده و دقت عمل را کاهش دهد.
مراحل انجام لاپاراسکوپی و آماده سازی بیمار
نسبت به وضعیت جسمانی بیمار و نوع بیماری، این روش میتواند به صورت سرپایی یا همراه با بستری در بیمارستان انجام شود. روش انجام این آزمایش ممکن است بسته به شرایط بیمار و پروتکل های پزشکی متفاوت باشد.
آزمایش لاپاراسکوپی معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. به این شکل که بیمار در طول عمل در خواب خواهد بود. نوع بیهوشی بر اساس شرایط جسمانی و نوع جراحی توسط پزشک انتخاب میشود.
فرآیند کلی لاپاروسکوپی به این ترتیب است:
در ابتدا اپراتور از بیمار می خواهد که تمامی زیورآلات یا وسایلی که ممکن است در روند جراحی اختلال ایجاد کنند را از بدن خود جدا کند.
لباس مخصوص بیمارستان را پوشیده و لباس های خود را خارج می کند.
یک خط وریدی (IV) در دست یا بازوی بیمار قرار داده می شود تا داروهای بیهوشی و سایر مایعات مورد نیاز تزریق شوند.
بیمار روی تخت جراحی به پشت قرار می گیرد.
متخصص بیهوشی در طول عمل، علائم حیاتی از جمله ضربان قلب، فشار خون، میزان اکسیژن خون و وضعیت تنفس او را به دقت کنترل می کند.
در صورت وجود موهای زائد در محل جراحی، ناحیه مربوطه تراشیده می شود.
پوست ناحیه جراحی با محلول ضدعفونی کننده استریل تمیز می شود.
در صورتی که از بیهوشی عمومی استفاده نشود، پزشک از بی حسی موضعی استفاده کرده و داروی بی حسی را به محل برش تزریق می کند. در این حالت، بیمار تنها یک سوزن کوچک و سوزش مختصر را احساس خواهد کرد.
یک لوله کوچک (سوند ادراری) ممکن است در مثانه بیمار قرار داده شود تا ادرار تخلیه شود.
یک برش کوچک در ناحیه شکم، معمولاً درست زیر ناف، ایجاد می شود.
در صورت نیاز، برش های کوچکی دیگری نیز ایجاد شده تا ابزارهای جراحی دیگر وارد بدن شوند.
گاز دی اکسید کربن به داخل شکم تزریق می شود تا فضای بیشتری ایجاد شده و امکان مشاهده بهتر اندام های داخلی فراهم شود.
لاپاروسکوپ وارد بدن شده و جراحی یا بررسی موردنظر انجام میشود.
پس از اتمام لاپاراسکوپی، لاپاروسکوپ و سایر ابزارهای جراحی از بدن خارج می شوند.
برش های ایجاد شده با بخیه، نوار جراحی، چسب پوستی یا منگنه های جراحی بسته می شوند.
روی زخم ها، پانسمان استریل یا نوار چسب مخصوص جراحی قرار داده می شود.
این مراحل با دقت بالا و تحت نظارت تیم پزشکی انجام می شوند تا ایمنی بیمار در طول عمل تضمین شود.
cliniczarei.com/articles/لاپاراسکوپی/
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
