معرفی ادیان به زبان فلشخوری(آیین شینتو ص 14 )

[Δ.н.ο.υ.я.Δ]

شینتو 

شینتو (به ژاپنی: 神道) یعنی راه خدایان، آئین باستانی ژاپن است . این آئین ایزدبانوی خورشید به نام اماتراسو (天照) را نگهبان سرزمین اجدادی می‌داند و خاندان امپراتوری را از نسل این خدا و تجسم وی می‌شمارد.

پرستش خدایان ملی و امپراتور، کرنش و قربانی برای مردگان و وطن‌پرستی از آداب این آئین است

اکنون در ژاپن این آئین در کنار آئین بودا به حیات خود ادامه می‌دهد.

آیین شینتو بر خلاف ادیان ابراهیمی کتاب مقدسی ندارد، حقیقتی که خود نشانهٔ مهمی از ویژگی دین شینتویی است. هر چند که بعضی از ضبط‌های تاریخی قدیمی به عنوان متونی معتبر شناخته می‌شوند و از این رو مبنای تاریخی و معنوی شینتویی را به وجود می‌آورند. 

قدیمی‌ترین این کتب به دستور امپراتور وقت تألیف شده و شامل اسطوره و تاریخ اولیهٔ ملت ژاپن است. کتاب کوجیکی مهم‌ترین و قدیمی‌ترین کتاب مذهبی آیین شینتو است.

بیرون از سرزمین اصل ژاپن آئین شینتویی به عنوان امری مترادف با ناسیونالیسم افراطی، میلیتاریسم و پرستش امپراتور شناخته می‌شود. 

معبد شینتویی

معبد شینتویی یا جینجا (به ژاپنی: 神社 Jinja) به زیارتگاه‌های دین شینتو گفته می‌شود. هدف اصلی در ساخت یک زیارتگاه شینتویی آن است که اقامتگاهی برای یک یا چند کامی باشد و مکانی باشد که در آنجا بتوان به کامی خدمت کرد؛ بدین معنی که آن را مطابق اعتقادات و رسوم شینتویی عبادت کرد. این زیارتگاه‌ها برای گسترش اعتقاد شینتویی یا آموزش تعالیم این دین ساخته نمی‌شوند. هر چند که این دو نیز موضوعی بسیار مهم هستند

موقعیت جغرافیایی یک زیارتگاه صرفاً بر پایهٔ پیدا کردن یک قطعه زمین خالی نیست؛ به عنوان یک قاعدهٔ کلی، زیارتگاه‌ها به نحوی با طبیعت اطراف خود ارتباط دارند. آنها، به عنوان مثال، به خاطر وجود یک درخت خاص، یا یک باغ، صخره، غار، کوه، رودخانه، یا ساحل مخصوصی، در محل خاصی قرار گرفته‌اند، یا به خاطر رابطه‌ای نزدیک با یک خاندان قدیمی، شاید هم به خاطر اولین فردی که به این منطقه وارد شده و آن را به روی دیگران گشوده‌است. بسیاری از زیارتگاه‌ها به دلیل رشد جمعیت در مناطق مرکز شهرها، به دلایلی غیرقابل کنترل، زیبایی طبیعی اولیهٔ خویش را از دست داده‌اند، اما در این موارد نیز هر نوع تلاشی به عمل می‌آید که در آنها زیبایی طبیعی خاصی بوجود آید که بتواند در اذهان زائران معبد احساس رازآلودی را از نزدیکی به جهان ناپیدای الهی و به طبیعت القاء کند

توری (به ژاپنی: 鳥居 Torii) :جز در موارد استثنایی مانند زیارتگاه‌های کوچک کنار معابر، ورودی همهٔ زیارتگاه‌های شینتویی با یک یا چند ستون دروازهٔ توری مشخص می‌شود.

2.پله‌های سنگی

ساندو (به ژاپنی: 参道, Sandō): به جاده یا راه باریک منتهی به یک زیارتگاه گفته می‌شود.

تمیزویا (به ژاپنی: 手水舎, temizuya) یا چوزویا:به جای تطهیر و شستشو در مسیر راه زیارتگاه گفته می‌شود.

کاگورا-تن (به ژاپنی: 神楽, Kagura-Ten) : جایگاهی است که به اجرای مراسم کاگورا اختصاص داده شده‌است.

کومااینو (به ژاپنی: 狛犬・胡麻犬, Komainu) :به مجسمه‌های سگ یا شیری گفته می‌شود که روی سکو یا پله‌ای در دو طرف اولین توری معبد یا در طول راهروی ورودی قرار گرفته‌اند.

هایدن (به ژاپنی: 拝殿, Haiden):به سالن مخصوص دعا و عبادت گفته می‌شود که معمولاً در جلوی محراب اصلی قرار گرفته‌است.

کامی چیست ؟

کامی (به ژاپنی: Kami 神) موضوع پرستش آیین شینتو است و در اصل لقبی است که از سر تجلیل برای ارواح باعظمت و مقدس به کار می‌رود

هر کامی خصوصیات، ظرفیت، و مأموریت خاص خود را دارد؛ به یک معنا هر کامی، در مقام بنیانگذار یا محافظ یک شی یا پدیدهٔ معین، پرستش می‌شود. مثلاً یک کامی مأمور توزیع آب است، کامی دیگر مأمور توزیع دارو و کامی سوم به مداوا و درمان اشتغال دارد. سپس کامی‌های نیاکان هستند که حامیان و محافظان یک گروه خاص هستند، و یا کامی که قدرت محافظ یک سرزمین یا یک قبیله و عشیره است