موجودات افسانه ای در مازندران از افسانه تا واقعیت

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

موجود «پاگنده مازندران» معروف است. اهالی روستاهای این منطقه بارها ادعاهای دیدن رد پاهایی به طول نیم تا یک متر را گزارش کرده اند. داستان «پاگنده ها» و «یتی ها» و «ساسکواچ ها» داستانی قدیمی است که ارتباط مستقیم با کوهستان های مرتفع و جنگل های انبوه دارد و مختص ایران هم نیست. باور به این موجود در آمریکای شمالی و جنوبی، آفریقا و تبت و حتی در میان اسکیموها رواج بسیار دارد.

موجودات نامحسوس و افسانه ای اگرچه در زندگی ماشینی این روزهای مردم رنگ باخته اما در برخی مناطق همچنان در در ادبیات، افسانه ها و داستان های مردمان این سرزمین حضور دارند در این مطلب به برخی موجودات خیالی که در افسانه ها و قصه های مازندرانی ها وجود دارد اشاره شده است. 
 
 
 بم سری کیجا 
 
در مازندران افسانه ای وجودداشت به نام «بم سری کیجا» به معنی «دختری در پشت بام». این شخصیت خیالی چیزی مانند لولوخورخوره بود و برای ترساندن بچه ها استفاده می شد. بچه های شلوغ و اذیت کن توسط بم سری کیجا دزدیده می شدند. 
 
 
پاگنده مازندرانی 
 
یکی از موجودات افسانه ای که در میان مردم مازندران و به ویژه در حوالی شهرستان نور و روستاهای اطراف آن شناخته شده است و نه تنها مردم بومی بلکه برخی از مسافران و افرادی که در جنگل مشغول طبیعت گردی بودند، ادعای دیدن جای پا و رویت خود این حیوان را کرده اند. موجودی است شبیه به یک میمون بزرگ با قدی نزدیک به سه متر و بدنی پوشیده از پشم سیاه که برخی او را «آل» می نامند. 
 
اما به نام «پاگنده مازندران» هم معروف است. اهالی روستاهای این منطقه بارها ادعاهای دیدن رد پاهایی به طول نیم تا یک متر را گزارش کرده اند. داستان «پاگنده ها» و «یتی ها» و «ساسکواچ ها» داستانی قدیمی است که ارتباط مستقیم با کوهستان های مرتفع و جنگل های انبوه دارد و مختص ایران هم نیست. باور به این موجود در آمریکای شمالی و جنوبی، آفریقا و تبت و حتی در میان اسکیموها رواج بسیار دارد. 
 
 
ونگ زن 
 
موجود نامریی خیالی که در جنگل و سر جاده می نشیند و افراد تنها را به دام انداخته و با خود می برد. برخی باور دارند که «ونگ زن» فقط به دنبال دزدیدن نوزادان است. 
 
 
بزدیو 
 
در بخش هایی از مازندران باوری خرافی وجود دارد مبنی بر وجود موجود خیالی به نام «بزدیو». بزدیوها به صورت قبیله ای و گروهی زندگی می کنند و دارای نظام زن سالار هستند. گفته می شود که دانای قبیله بعد از مرگ به درخت کهنسالی تبدیل می شد. 
 
 
دوال‌ پا 
 
دوال پا موجود به ظاهر بدبخت و ذلیل است که در محل عبور مردم می نشیند و گریه سر می دهد  که نمی تواند راه برود تا شخصی او را به دوش بکشد اما دوالپا وقتی بر گرده‌ عابر می نشیند پاهای تسمه مانندخود راکه زیر بدن پنهان کرده است دور بدن او می پیچاند و عابر تا پایان عمر از دست او خلاص نمی شود.