ܓ نـآمه هـآی نَهجُ البلاغـه

[ρυяρℓє_ѕку]

نامه 19 

از نامه آن حضرت است به يكي از عاملان خود 

امّا بعد، دهقانان شهر تو شكايت دارند كه با آنان درشتي مي‏كني و سختي روا مي‏داري. ستمشان مي‏ورزي و خردشان مي‏شماري. من در كارشان نگريستم، ديدم چون مشركند نتوانشان به خود نزديك گرداند، و چون‏ در پناه اسلامند نشايد آنان را راند. پس، در كار آنان درشتي و نرمي را به هم آميز گاه مهربان باش و گاه تيز، زماني نزديكشان آور و زماني دورتر ان شاء اللّه. 

نامه (19) 

و من كتاب له عليه السلام إلى بعض عماله 

أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ دَهَاقِينَ أَهْلِ بَلَدِكَ شَكَوْا مِنْكَ غِلْظَةً وَ قَسْوَةً وَ احْتِقَاراً وَ جَفْوَةً وَ نَظَرْتُ فَلَمْ أَرَهُمْ أَهْلًا لِأَنْ يُدْنَوْا لِشِرْكِهِمْ وَ لَا أَنْ يُقْصَوْا وَ يُجْفَوْا لِعَهْدِهِمْ فَالْبَسْ لَهُمْ جِلْبَاباً مِنَ اللِّينِ تَشُوبُهُ بِطَرَفٍ مِنَ الشِّدَّةِ وَ دَاوِلْ لَهُمْ بَيْنَ الْقَسْوَةِ وَ الرَّأْفَةِ وَ امْزُجْ لَهُمْ بَيْنَ التَّقْرِيبِ‏ وَ الْإِدْنَاءِ وَ الْإِبْعَادِ وَ الْإِقْصَاءِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ